Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
20-09-2010
praia!
Bom dia!
Ik weet ondertussen echt niet meer hoe lang ik hier al ben, dus vanaf nu stop ik gewoon met dat bij te houden en ga ik mij speciaal voor nelly helemaal inzetten voor een nieuw blogbericht!:)
Vorige week heb ik eindelijk mijn eerste brief aangekregen(bij deze heel erg bedankt moeke!). Spijtig genoeg is er nog een andere verdwenen, maar ik blijf hopen dat ik hem ooit eens te zien ga krijgen! Nu over mijn afgelopen twee weken(je moet geen structuur verwachten, ik ga mijn best doen, maar ik heb hier echt nog geen structuur dus ik kan jullie dat eigenlijk ook niet geven en mijn geheugen laat mij op sommige dagen gewoon in de steek). Dus ik ga jullie gewoon alles vertellen wat ik interessant genoeg vind! Vorig vorig weekend was eigenlijk een heel saai weekend waarin ik niet veel heb kunnen doen doordat iedereen het eerste gevreesde examen moest afleggen als toelating voor een universiteit. Dit betekende dus met andere woorden dat iedereen moest studeren zoals meestal buiten ik. Gelukkig had ik nog mijn 2de jongere zus en twee andere afs-studenten waarmee ik dan uiteindelijk toch nog iets kon gaan doen. We zijn met zijn vieren naar de place to be getrokken, het winkelcentrum(dit is geen grap, dat is echt de plaats waar je iedereen tegenkomt!). Oké dit weekend is voorbij want dit is het enige wat ik mij er van herinner.
Tijdens de week zit ik eigenlijk vooral op school, maar het speciale van die week was wel dat ik die dinsdag mijn eerste match heb gespeeld met mijn nieuwe ploeg. En we zijn gewonnen, iets wat ik al lang niet meer had meegemaakt!:) Deze match vond plaats tijdens mijn school, maar mijn ouders vonden het oke dat ik gewoon de namiddaglessen voor bekeken hield. Wat ik niet wist was dat bijna heel mijn klas hetzelfde zou doen, waardoor dat ineens iedereen daar op de tribune zat om voor mij te supporteren, zo lief, maar ik ging helemaal dood van de stress! Ergens in die week zijn we ook de zaal gaan bekijken voor het eindejaarsfeest, wat toch wel wat anders is dan in belgie. Hier betalen de studenten bijna alles zelf(waarmee ik dus de ouders bedoel) wat echt wel heel veel geld is, maar ze hebben het er allemaal voor over! Natuurlijk proberen ze ook geld op andere manieren te krijgen door bijvoorbeeld themadagen, wat ineens ook verklaart waarom wij op sommige dagen allemaal in het roos zijn of in onze pyjama rondlopen(ze zijn hier misschien allemaal een beetje gek, maar ook hier doen ze dat niet zomaar)
Vorige vrijdag was ik dan eindelijk weer voor een paar dagen af van school. Vrijdag zelf zijn er na het school een paar meisjes van de klas gekomen en hebben we met zijn vieren gezelschapspelletjes gespeeld zoals monopoly en war. Hier werd weer al eens bewezen hoeveel ongeluk ik in het spel heb want ik was er altijd als eerste aan!(dit belooft voor de toekomst!) Die zijn dan ook 'savonds blijven slapen waardoor we laat sliepen en veel te vroeg moesten opstaan. Dit was doordat mijn zus en een vriendin lessen volgen op zaterdagochtend voor de toelatingsproeven en ik zo lief dat ik was had beloofd dat ik een paar van mijn klas zou komen aanmoedigen bij hun volleymatch(om 8u 'smorgens!) tijdens de scholenwedstrijd. Dit is een wedstrijd waarbij verschillende scholen uit Macaé het tegen elkaar opnemen in verschillende disciplines zoals basketbal,vollery,schaken,voetbal,.... Uiteindelijk heb ik ze nooit zien volleyballen want brazilianen zijn niet echt stipt en ik wou niet echt de hele dag in die sporthal blijven zitten. In plaats daarvan ben ik zoals gewoonlijk gaan lunchen met het gezin. Die avond was weer heel rustig, we hebben gewoon met heel het gezin films gehuurd en popcorn(zoete!!) gegeten. Zondag was het weer al eens vroeg opstaan. Deze keer omdat ik samen met mijn zus mee ging wandelen in een optocht van partido verde.(korte uitleg; op deze moment voeren alle partijen campagne omdat het binnekort verkiezingen zijn. Dit is duidelijk te merken aan de honderden vlaggen, posters,... die je overal ziet hangen) wat een heel feestelijk gebeuren was met het partijlied en allemaal dansende mensen.( zie je het al voor je met de partijen van belgie? ik wil niet weten hoe het lied van vlaams belang zou klinken!)Daarna zijn we dan weer met een paar gaan lunchen aan het strand om daar dan ook voor de rest van de dag te blijven.
Zaterdag had ik ook nog een interessant gesprek met mijn mama en jongste zus tijdens het eten van regenbollen(te vergelijken met smoutebollen maar beter) over het racisme in Brazilie, want ook al zie je het niet direct, het is dus nog steeds een heel gevoelig punt. Het ging o.a over hoe je zwarten,afrikanen,negers,... mag noemen want ook hier is dat allemaal niet zo makkelijk. Dit werd mij al snel duidelijk gemaakt aan de hand van een hilarisch voorbeeld, namelijk hoe de regering vroeger de berekening van het bevolkingsaantal aanpakte(vroeger is echt nog maar een paar jaar geleden). Omdat ze ook de kleur wilden weten deden ze het volgende, je kreeg een aantal opties waaruit je mocht kiezen en dan moest je het passende aanduiden. Gewoon zwart, blank,.. zeggen kon absoluut niet, dus wat deden ze, je kon kiezen uit: chocolade bruin, koffie met melk, kaneelkleur, getoast brood, bruin zoals bonbonsetc. Kan je het u al voorstellen? zitten die daar allemaal boterhammen te roosteren om effe de juiste kleur te vinden(zo stelde ik het mij toch voor). Omdat zoals je zelf al wel kunt raden dit geen oplossing is, vragen ze vanaf nu geen huidskleur meer!(misschien niet zo'n slecht idee hé?)
AFS heeft ons voor het vertrek uitgelegd dat er verschillende fases zijn gedurende uw reis. Eén van die fases is de fase waarin je je begint te ergeren aan de nieuwe cultuur en ik denk dat ik er nu midden in zit! Niet dat ik mij opwind over alles hé, maar bijvoorbeeld wel over het feit dat iedereen van mijn leeftijd zo lui en verwend is! Ze zijn niets anders gewoon dan dat hun ouders alles voor hun doen en hun maar overal naartoe brengen, die kunnen echt niks zelf. Het ergste is dan nog dat de meesten in maart naar de universiteit vertrekken en dat betekent dus voor bijna iedereen weg uit Macaé. Hoe gaan die het alleen redden? als die zelfs nog niet weten hoe ze de bus moeten nemen? kleren wassen? Iedereen is hier zo afhankelijk van zijn ouders en eigenlijk kan ik het hun niet kwalijk nemen want zo zijn ze gewoon opgevoed. Soms kan je ze echt gewoon vergelijken met klein kinderen in een puberlichaam! Hier heb ik dus al iets ontdekt waar ik aan moet wennen, maar mij zeker niet aan wil aanpassen Afs zegt dat je door dit jaar zelfstandiger wordt, maar ik zie dat hier precies nog niet direct gebeuren...
