Marit in Brazilië

Dit liedje verklaart helemaal hoe ik mij hier de laatste maanden voel. Ik weet dat jullie het waarschijnlijk niet kunnen verstaan, maar kortgezegd gaat het erover dat ik geen braziliaanse ben, noch een buitenlandse, dat ik eigenlijk van geen enkele plek afkomstig ben.

Ik heb nog nooit zoveel waarheid uit de mond horen komen van 8mannen(bijna een onmogelijke zaak). Ik voel mij echt opgesplitst tussen twee landen, twee culturen, met zoveel gelijkenissen als contrasten. Wanneer de zoveelste persoon mij vraagt: "Qual país você prefira?" of "Welk land verkies je?" Kan ik hun alleen maar dit nietszeggende antwoord voorschotelen, "Ik weet het niet...". Verkies ik de brandende zon van Brazilie? Of de bijtende kou van België? De prachtige alles overheersende zee van hier? of de schoonheid van de Belgische steden? Verkies de harde waarheid van de Belgen? Of de vlugge complimenten van de Brazilianen waar geen gedachte achter zit?

Hoe dichter het einde van mijn avontuur nadert hoe meer ik begin te beseffen, wat dit land, de mensen, mijn familie, de cultuur voor mij betekent. Ik kan niet meer zeggen dat Brazilië dat gigantisch land aan de andere kant van de zee is waar mensen elke dag carnaval vieren, samba de populairste dans is, waar er een taal wordt gesproken dat op russisch lijkt, waar de beste caipirinhas worden gemaakt en de mensen altijd gelukkig zijn. Nee, ik heb ontdekt dat Brazilië niet is wat we er allemaal van verwachten, het is geen droom, het is een realiteit zoals een ander met al zijn gebreken en daardoor heeft het land nog zoveel meer charmes! Mensen hier kennen verdriet, maar ze kennen ook geloof en weten dat ze moeten vechten om er te geraken. Het leven is niet voor iedereen makkelijk, er wordt nog gefraudeerd in de politiek en er zijn mensen die nog elke dag moeten vechten om te overleven. Maar ze geloven er tenminste in dat het ooit beter zal zijn. Dat Brazilië een land is dat een groei is aan het doormaken en er ooit wel zal geraken. Ze geloven in de schoonheid van hun land en dit is wat ik hier zo bewonder! Brazilië is voor zovelen hier niet gewoon het land waar ze zijn geboren, maar ook gewoon het land waar ze willen zijn, waar ze willen voor vechten!(dit niet letterlijk bedoelt)

Ik denk dat ik jullie nu wel heb duidelijk gemaakt hoe graag ik hier zou willen blijven en hoeveel ik met Brazilië begaan ben. Als Flamengo. mijn braziliaans voetbalteam wint spring ik een gat in de lucht en als zich weer een ramp voordoet leef ik met hun mee en probeer ik te helpen als ik kan. Het vertrek zal mij heel zwaar vallen en al weet ik dat het nog twee maanden is, toch voel ik elke dag meer dat de tijd begint te dringen en er ooit een einde aan zal komen...