02/12/2010, mijn laatste dag "les"! (al betekent dat hier eigenlijk de laatste dag waarop je de school niet meer uit kan wanneer je eenmaal binnen bent, maar wat je daar dan verder doet maakt niet zoveel uit, zeker niet in de laatste dagen.) 

Op deze school hebben ze geen examens, dus het ging het er gewoon om dat je zo weinig mogelijk van de laatste lessen mist en zo goed mogelijk weet te slijmen en je geraakt er wel door zonder extra les in de vakantie(uitwisselingsstudent zijn is ook altijd een goed excuus).

Wanneer je daar dan eindelijk vanaf bent denk je "YES EINDELIJK,STRAND, UITGAAN,..." Jammer genoeg ben ik toch wel juist bevriend met diegenen die heel dat eindejaarsfeest organiseren zeker en dan nog eens al die dansjes in elkaar steken voor de show, resultaat: Elke vrije minuut naar het centrum voor dingen te regelen, naar het school voor de dansjes te repeteren en het dansje aan de kleintjes aan te leren(Ik was op de één of andere manier één van de favoriete jufvrouwtjes, raar als je weet dat ik eigenlijk geen kindermens ben!:p),... Kortom, het strand heb ik in die week niet gezien! 

Wel hebben we die dag nog onze laatste dag school kunnen vieren met een bbq en natuurlijk een watergevecht(traditie!!)! Als dat nog niet genoeg was gingen we 's avonds met een paar het feestje verder zetten bij iemand thuis om dan weer eens te verhuizen naar de vriend van een vriend zijn huis( Iedereen is hier vriend van iedereen hé:D), waar er ook een zwembad was wat dus betekent NACHTZWEMMEN!

06/12/2010, de dag van de femipa(eindejaarsshow). Ik zal het principe uitleggen, elke klas (Dit is ondertussen al lang niet meer verplicht) bereidt een dansje of een muziekding voor om zich dan eventjes tentoon te stellen voor alle ouders, leerkrachten, medeleerlingen,... Ook werd er gevraagd om een gedicht te schrijven omtrent het thema, tempo(tijd). Ik die wel de moeite wou doen om iets te schrijven begon al snel iets te schrijven in het Nederlands. Nu waarom zou iemand in Brazilië in het Nederlands beginnen schrijven wetend dat niemand het gaat verstaan? Juist om vooral NIET te moeten voorlezen op die show!! Tuurlijk heb je zo van die sentimenteel gebouwde mensen die geloven in het gevoel, zo ook in het gevoel dat ik met mijn misvormd duits-engelsachtig gemurmel bij hun kan teweegbrengen...(dit is hun beeld van het Nederlands).

Dus naast al die stress die ik die dag al had om mij volledig belachelijk te gaan maken tussen die dansende Brazilianen moest ik daarna ook nog eens een Nederlands gedicht voorlezen! Daar gingen we dus mooi praten, niet te snel, niet te traag, niet haperen,.. En dan besef je het 'WHAT THE FUCK BEN IK AAN HET DOEN?! Niemand die er een woord van verstaat en ik zit hier mijn best te doen om miss-AN te worden?!' Als je dit doorhebt kan je niet anders dan gewoon uzelf beginnen uitlachen waardoor je alleen nog maar een beetje gestoorder overkomt, wat is erger?... Dan kwam nog het ergste stuk, de vertaling... Wie ooit al eens in een microfoon heeft moeten praten weet dat je uw eigen stem zo duidelijk hoort dat je in uw eigen denkt, "Dit ben ik toch echt niet hé? laat het niet waar zijn!", beeldt u nu in dat je dit denkt en dat je u dan nog eens geconfronteerd wordt met je overduidelijk sotaque(accent) waardoor je  je als nen stotterenden ezel voelt!! Ik weet het, er is nu niet direct een reden toe, foutloos spreken leer je niet op 4maanden...  Maar toch, voor dien perfectionist in mij was daar op die moment alle reden toe! Het leuke is wel dat ik een prijs heb gewonnen!(ik zeg het u, uitwisselingsstudent!)

Na deze vernedering zijn we naar een bar aan het strand getrokken om de cocktails te gaan uit proberen. Eentje heette orgasmo, natuurlijk moest ik die weer eens uit willen proberen wat ik dus beter niet had gedaan want dit gaat mij blijven achtervolgen... Seks blijft nu eenmaal een van de meest populaire onderwerpen van zwakke humor zeker;)

Aangezien dat iedereen zich vervolgens begon te verdiepen in een diepzinnig onboeiend gesprek over ingangsexamens besloot ik samen met een vriendin om naar het strand te gaan om rare witte beestjes te vangen in de nacht en als twee zotten te zitten fluiten(Ik heb leren fluiten als een vogel, ik ben er zo trots op!)

Nu gaan we de saaie stressdagen overslagen om dan te belanden bij 10/12/2010, de dag van de ceremonie en het eindejaarsbal! We stonden op en daar begon de stress. Alles moest opgehaald, geleverd en klaargezet worden voor het feest, de meisjes moesten voor uren in een salon getransformeerd worden tot dezelfde opgetutte madam als anders maar deze keer door profissionele handen verwezenlijkt (wat ik als enigste meisje van mijn klas heel vriendelijk heb geweigerd(:p)!) Waarna iedereen natuurlijk veel te laat in het school aankwam voor de diplomauitreiking, die er in tegenstelling tot België veel informeler aan toe ging. Iedereen werd persoonlijk aangesproken, er werden foto's en videos getoond, er werd geweend, geknuffeld, gekust,... Kortom het was eens iets anders hé:) Na deze ceremonie was het EINDELIJK tijd voor de receptie wanneer mij ineens werd gezegd dat we ons direct naar de feestzaal moesten begeven(nadeel van de zus van de belangrijkste organisator zijn zeker??) Waardoor ik maar juist de tijd kreeg om 5druiven te stelen, die blijkbaar als decoratie diende, mijn excuus, hadden ze er maar valse moeten nemen, ik moet mijn verslaving toch voeden zeker?

Aangekomen in de zaal was het weer een heel gedoe, maar uiteindelijk na een halfuur stress was iedereen helemaal in de stemming om er een goei feestje van te maken, en dit is zeker gelukt!! 

Wat het voor mij allemaal compleet heeft gemaakt was dat er een Belgische vriendin van Campos naar Macaé was afgereisd om mijn afstuderen te vieren! En wat gebeurt er als je twee Belgen samen zet tussen als die Brazilianen?? Oh ja..

Breng het glaasje aan je lippen

Laat het zachtjes binnenglippen

breng het glaasje aan je mond.....!!(8)

We hebben ze dan toch nog iets kunnen bijleren van België hé;) Wat mij nu wel de verplichte taak heeft bezorgd om dit voor iedereen waar en wanneer dan ook te beginnen zingen, dit is juist iets minder... Ik voel mij zo'n muziekdoos.

De volgende dag=rustdag, je kan niet te veel van ons verwachten hé

12/12/2010, moest ik om 4.30 opstaan (waar ik uiteindelijk 2.30 van heb gemaakt omdat ik door de drukkende warmte en de bloeddorstige muggen niet kon slapen) om dan met een bus samen met mijn ploeg, de kleintjes en de jongensploeg naar Rio te reizen om daar tegen Leblon te spelen(een wijk in Rio) Daar zijn alle Macaeense ploegen met gemak gewonnen waardoor we(zo leuk als ik het daar toch vind) als beloning weer eens naar het shoppingcenter mocht begeven! 6uur shoppingcenter, hot zone, eten,.. Om dan 3uur met de bus terug te reizen naar Macaé, maar het was zeker eens leuk om te doen, niet iedereen kan zeggen dat hij al in Rio/tegen Rio heeft gespeeld hé:d

De rest van de dagen tot nu heb ik van het strand kunnen genieten. Zalig en veel te warm! Maar je moet er van profiteren hé als je eens dicht bij de zee woont, de zee van Brazilië.