Ann was 28 jaar toen ze vermoord werd. Hij doodde haar met verschillende messteken. Haar mama Maggie Roëll
Benny was 22 jaar toen hij vermoord werd. Hij doodde hem door wurging. Zijn ouders Johan en Annie Aerts-Moelans
Carola was 21 jaar toen ze vermoord werd Hij heeft haar geslagen met een baseballknuppel toen ze sliep. Haar ouders Marcel en Ingrid De Smedt-Hooft
Glenn was 35 jaar toen hij vermoord werd. Hij doodde hem met een knipmes, recht in het hart. Zijn mama Gabby Dierckx Zijn vrouwke Natasja
Ingrid was 39 jaar toen ze vermoord werd. Hij heeft haar gewurgd. Haar mama Paula Nous
Jo was 19 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd dood geslagen. Zijn ouders Daniël en Els De Vlieger-Maes
Jeffrey was 17 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd neergestoken. Zijn ouders Chris en Linda Ottevaere-De Meestere
Joris was 9 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd doodgestoken met een scherp voorwerp. Zijn ouders Jos en Magda Viville-clinckx
Karoline was 16 jaar toen ze vermoord werd. Ze kreeg een kogel in haar hoofd. Gelukkig was ze op slag dood. Haar mama, Marina Maes
Melissa was 17 jaar toen zij vermoord werd. Hij vermoordde haar op een onbeschrijfelijk gruwelijke wijze. Haar mama Francine Slootmans
Melissa was 27 jaar toen zij vermoord werd. Hij mishandelde en wurgde haar met een touw. Haar mama Reneé Bossuyt Mia was 35 jaar toen zij vermoord werd. Hij doodde haar door verstikking, vuistslagen, stampen en een messteek. Haar ouders Emiel en Greet Verschuren-Faes
Nele was 31 jaar toen ze vermoord werd. Zij doodde haar met messteken. Haar ouders Georges en Annemie Verleene-Dangreau
Patrick was 20 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd laffelijk neergeshoten. Zijn mama Monique Matthys
Sandy was 25 jaar toen ze vermoord werd. Hij vermoorde haar op nieuwjaarsnacht. Haar mama Francine Meeuwes
Sally was 20 jaar toen zij vermoord werd. Zij werd dood geslagen. Haar ouders Michel en Lydia Van Hecke-De Decker
Stefanie was 18 jaar toen ze vermoord werd. Haar ouders Gilbert De Mulder Martine Bertelo
Steven was 20 jaar toen hij vermoord werd Zij reed hem opzettelijk dood. Zijn ouders Mil en Sonja Somers-Looymans
Sylvie was 26 jaar toen zij vermoord werd. Haar hoofd werd ingeslagen en hij gaf haar nog 26 messteken. Haar mama en vriend Chantal en Philippe Nerinckx-Depourcq
Ik hoop met het uitbrengen van een boekje, ik mijn steentje kan bijdragen om de dood, van jullie kind iets beter te kunnen verwerken. Ook wanneer niet lotgenoten dit lezen, dan weet ik dat ze meer begrip zullen opbrengen voor ons, “ Ouders van een gestorven kind ”
Het boekje ‘ Gevoelens weerspiegeld ’ is te verkrijgen bij: Marina Maes Maria Van Bourgondiëlaan 6 8000 Brugge Email: marina.maes2@telenet.be
Het boekje wordt opgestuurd na overschrijving van 15 € verzendingskosten inbegrepen. Op rekeningnummer 001-1868856-33
Vraag hulp, neem contact op met een justitiehuis in je buurt.
Weergave van gevoelens en emoties van degene die met moord werden en worden geconfronteerd. BEZOEK OOK DE SITE: WWW.OUDERSVANEENVERMOORDKIND.BE EN WWW.SPORTENVOORNABESTAANDENVANGEWELD.BE
07-02-2006
Vtm om 22.10 u. Recht van antwoord.
Hallo iedereen,
Vanavond op vtm om 22.10 u, is er recht van antwoord.
Het gaat over de voorwaardelijke invrijheidsstelling.
Een paar mensen uit de oudergroep, net als ikzelf, hebben hieraan meegewerkt.
Hopelijk wordt er niet teveel in geknipt en komt de boodschap goed over naar de buitenwereld toe.
Ik meen te mogen spreken in naam van alle 'ouders van een vermoord kind'.
Stop ermee, laat een moordenaar niet vrij na een derde van zijn straf. Straffen moeten volledig uitgezeten worden.
Plus dat daders beter moeten begeleid worden vooraleer ze terug in de maatschappij stappen.
Ik hoop dat we hierop positieve reacties krijgen.
Dit mag doorgestuurd worden naar iedereen die jullie kennen. Uiteindelijk zal dit schrijven zijn eigen weg bewandelen, ook bij niet ouders terrecht komen van een vermoord kind. Mijn vraag is dus wat zouden jullie eisen mocht er een kind van jullie vermoord worden, de volledige straf uitzitten of een derde? Wij zijn van plan om hierrond een petitie te starten, we kunnen dus veel hulp gebruiken. Wie hieraan wil meewerken, stuur me dan een mailtje. In naam van alle ouders bedankt ik jullie.
Jij bent overgetelijk geworden in mijn leven. Jij zult altijd in mijn gedachten zijn. Ik zal nog van je dromen en je stem nog horen. Ik kan niet begrijpen, dat jij weg bent voorgoed.
Jij bent overgetelijk geworden in mijn leven. Jij zult altijd met mij meegaan op de levensweg. Ik zal heimwee naar je hebben. Ik had je nog zoveel willen vragen. Ik had je langer willen vasthouden.
Jij blijft een litteken in mijn bestaan. Jij blijft een teken van liefde in mijn leven. Aan jou zal ik mij optrekken. Jou gedenkend zal ik groeien en krachtig worden. Ik zal vol levensmoed verder gaan. Jij onzichtbaar bij mij.
Dit is één van de meest pijnlijke taken die treurende nabestaanden te wachten staat. Resten de kleren die men het liefst aan intieme vrienden schenkt, of aan familieleden van de overledene. Verscheidene mensen hebben mij verteld, dat hun goed deed nog jaren later een goede vriend of broer of kind van hun overledene één van diens favoriete kledingstukken te zien dragen. Maar ook hier loert het gevaar van overhaaste beslissingen: al te snel is men geneigd meteen maar alle boeken, schilderijen, bepaalde meubelstukken of persoonlijke bezittingen, zoals een vulpen, een horloge, een halsketting, een arband enz. weg te doen, waar men later spijt van heeft. Nadat de ergse pijn voorbij is, vinden overlevenden het vaak prettig iets van de overledene bij zich te hebben of te dragen zoals bijvoorbeeld een horloge of een ketting. Wanneer nostalgie in de plaats gekomen is van louter pijnlijke herinneringen, worden allerlei voorwerpen belangrijk vanwege hun associaties, die misschien nog een tikkeltje droevig zijn, maar toch ook veel vreugde verschaffen. Behalve de kleren, die niet door de overlevende gedragen kunnen worden, kunnen andere beslissingen betrefende personnlijke bezittingen beter uitgesteld worden tot de perspectieven anders liggen, dus over zo'n jaar of twee na het overlijden. Een vriendin van mij kwam er pas drie jaar na de dood van haar man toe om zijn bureau op te ruimen. Eerder was te pijnlijk voor haar en ze zou niet in staat zijn geweest over een en ander een verstandig oordeel te vellen. Wat men zich voor ogen moet houden bij verhuizingen, het verkopen van een huis, of het opruimen van eigendommen van de gestorvene, is dat men er wat tijd overheen moet laten gaan. Het duurt jaren eer een verdriet helemaal verwerkt is en belangrijke beslissingen zouden minstens een jaar moeten worden uitgesteld.
U wordt vriendelijk uitgenodigd op het concert met Ottone Brass Quintet
Met als voorprogramma Het Waregems Juniorencocert o.l.v. Paul De Meyer
Op zaterdag 4 februari 2006 Om 20 u in de Sint Amanduskerk Kwaremont -Kluisbergen Het geheel wordt gepresenteerd door Fred Brouwers Genummerde toegangskaart: 25 ( middenbeuk ) Niet genummerde toegangskaart: 20 ( zijbeuk ) Kaarten te verkrijgen bij Paul Vande Walle tel. 055 38 80 37 Of na pverschrijving op rek.: 285-0516471-72
Na het concert wordt een drank aangeboden in het Gemeentelijk Ontmoetingscentrum op het Kwaremontplein. De opbrengst van het concert is ten voordele van: Vzw Ouders van Verongelukte Kinderen
Laten we stilstaan. en genieten van de schaduw van de winter de kou en de eenzaamheid die ons kwelt en dan voetje voor voetje afdalen naar de troost en de warmte van de nacht.
denken dat ze de hele reis, bij ons zullen blijven.
De realiteit is echter anders.
Ze stappen af in een station en laten ons achter in de trein,
zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid.
Maar er stappen andere mensen op.
Mensen die voor ons héél belangrijk zullen zijn,
tijdens de verdere reis.
Het zijn onze broers en zussen,
onze vrienden en al de andere mooie mensen, die van ons houden.
Voor sommigen is de reis een leuke uitstap.
Voor anderen is het een droevige reis met zware bagage.
Nog anderen staan steeds klaar om te helpen.
Sommigen laten een grote heimwee achter.
Anderen stappen in en onmiddellijk weer uit
en geven ons enkel de tijd om hen vluchtig te kruisen.
Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers,
waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten
en ons alleen laten reizen.
Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het ander rijtuig te gaan opzoeken.
Soms kunnen we echter niet naast hen gaan zitten, want die plaats is al bezet.
Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal, vol dromen en verrassingen, vol ontmoeten en afscheid nemen, meevallen en ontgoochelingen.
Maar er is geen terugreis;
Laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken.
Laten we proberen onze reisgenoten te begrijpen, laten we zoeken naar de mooiste kanten van elk van hen.
Weet dat er op elk moment van de reis een van onze reisgezellen ons begrip nodig kan hebben.
Ook wij kunnen op een bepaald moment, nood hebben aan iemand die ons begrijpt.
Het grote mysterie van de reis is dat we niet weten wanneer we zullen moeten uitstappen.
We weten ook niet wanneer onze reisgezellen zullen afstappen.
Zelfs niet degene die naast ons zit.
Ikzelf, ik denk dat ik heel droevig zal zijn als ik moet uitstappen.
Ik ben er zelfs zeker van.
Het afscheid van alle mensen die ik ontmoet heb in de trein, hen achter laten zal pijnlijk zijn.
Maar ik ben er zeker van dat ik ooit zal aankomen in het Centraal Station, dat ik hen daar zal terug zien, met veel meer bagage dan waarmee ze vertrokken zijn.
Ik zal gelukkig zijn dat ik hen meer bagage bezorgd heb.
Vrienden laat ons er een mooie reis van maken.
Laat ons ervoor zorgen dat we mooie herinneringen achterlaten op het moment dat we uitstappen.
Aan allen die in mijn trein zitten wens ik een goede reis.
Rangschikking van de wapens: De wapens worden in verschillende categorieën ingedeeld:
verboden wapens
jacht-en sportwapens
verweerwapens
oorlogswapens
wapens voor wapenrekken
Verboden wapens
Niemand mag een verboden wapen vervaardigen, herstellen, te koop stellen, verkopen, uitdelen, invoeren of vervoeren, opslaan of dragen. Voorbeelden van verboden wapens:
dolken
dolkmessen
degenstokken
vouwgeweren boven kaliber 20
traangasbusje
baseballbat (tenzij voor het beoefenen van baseball)
Je kan dus nooit enige vergunning bekomen voor een verboden wapen.
Jacht- en sportwapens
Vanaf de leeftijd van 18 jaar mag je vrij een jacht- of sportwapen aanschaffen. Voorbeelden:
een jachtgeweer
een karabijn
Bij elke aankoop - of verkoop, of wanneer je in bezit komt van een jacht- of sportwapen, moet je een formulier invullen. Dit formulier noemt een Model N° 9 -bericht van overdracht van een jacht- en sportvuurwapen. Het vermeldt beide partijen - de overdrager-de verkrijger. Het bestaat uit drie exemplaren. Eén exemplaar moet naar de lokale politie van de woonplaats van de verkrijger worden verstuurd. Het wapen wordt dan met de tussenkomst van de lokale politie ingeschreven in het centraal wapenregister te Brussel.
Verweerwapens
Vanaf de leeftijd van 18 jaar mag je enkel een verweerwapen aanschaffen wanneer je in bezit bent van een vergunning Model n °4, vergunning tot voorhanden hebben van een verweerwapen. Voorbeelden van een verweerwapen:
een pistool
een revolver
Om de vergunning model 4 te bekomen moet je wel aan verschillende voorwaarden voldoen. Na uw aanvraag moet je een theoretische proef afleggen bij uw lokale politie. Deze proef bestaat uit het antwoorden van een aantal vragen. Het gaat over de kennis van de wapenwet, hoe omgaan met wapens, kennis van de strafwetgeving toepasselijk op de wapens. Na het slagen in deze proef bekom je een voorlopige vergunning tot het voorhanden hebben van een verweerwapen. Deze vergunnning is geldig voor 6 maanden enkel met oog om de verplichte praktische proef af te leggen. Na het slagen in de praktische proef kan je dan uw definitieve vergunning aanvragen. Eérst moet je nog een taks betalen aan de gemeenteontvanger van het gemeentebestuur van uw woonplaats namelijk een retributie van 25 euro. Bij het uitschrijven van de vergunning model n° 4 moet U ook een taks betalen namelijk 8,5 euro onder de vorm van fiscale zegels. Doch nog enkele opmerkingen, vooraleer je de vergunning bekomt, wordt er nog een onderzoek ingesteld. Uw strafregister wordt gecontroleerd, al uw inwonenden moeten akkoord gaan met uw aankoop wapen, ook moet U voldoen aan het nemen van de nodige veiligheidmaatregelen qua bewaring van het wapen. De korpsoverste van lokale politiezone van uw woonplaats levert dan uw vergunning model 4° af. Deze vergunning bestaat uit twee delen. Het deel A te bewaren door de houder. Het deel B te vervolledigen bij de aankoop van het wapen. Dit deel B wordt dan overgemaakt naar uw lokale politie van uw woonplaats. Nadien wordt uw wapen via de lokale politie ingeschreven in het centraal wapenregister. Bij weigering? Wanneer nu de korpstoverste van uw lokale politiezone . U weigert een vergunning model 4° tot het voorhanden hebben van een verweerwapen af te leveren dan kan U hiertegen in beroep gaan. U tekent beroep aan tegen deze weigering via een schrijven gericht aan de provinciegouverneur van de provincie van uw woonplaats. Het dragen van een verweerwapen is enkel toegelaten tenzij om een wettige reden en mits het bekomen van een draagvergunning. Deze draagvergunning wordt afgeleverd door de gouverneur van uw provincie van uw woonplaats en is maximum drie jaar geldig. Opmerking: Wanneer je nu lid bent in een schietclub dan mag u het wapen meenemen om te gaan oefenen enkel onder de volgende voorwaarden. Het wapen moet ongeladen zijn en gescheiden van de munitie. Zowel het wapen als de munitie moeten onzichtbaar verpakt worden.
Oorlogswapens
Wil je inbezit komen van een oorlogswapen moet je 18 jaar oud zijn en een vergunning hebben voor een oorlogswapen. Deze vergunning wordt afgeleverd door de provinciegouverneur van de provincie van uw woonplaats.
Voorbeelden van oorlogswapens:
het machinepistool Uzi
het automatisch vuurwapen FAL (Fusil Automatique Leger)
Het dragen van een oorlogswapen is enkel toegelaten tenzij om een wettige reden en mits het bekomen van een draagvergunning. Deze draagvergunning wordt afgeleverd door de provinciegouverneur van de provincie van uw woonplaats en heeft een onbeperkte looptijd. Bij weigering tot aflevering van zowel de vergunning voor het oorlogswapen of de draagvergunning kan U beroep aantekenen binnen een termijn van 60 dagen bij de Raad van State.
Wapens voor wapenrekken
Vanaf de leeftijd van 18 jaar mag u vrij een wapen voor wapenrekken aanschaffen. Deze wapens zijn totaal aan geen enkele vergunning onderworpen of aan verdere meldingsplichten.
Voorbeelden van wapens voor wapenrekken:
een voorlader
een karabijn Mauser II van WOII, waarbij de kamer werd doorboord
Het dragen van een wapen voor wapenrekken is alleen toegestaan aan diegenen, die van een wettige reden kunnen doen blijken, bijvoorbeeld een folkloristische optocht. De verantwoordelijke overheid zal dan een vergunning afleveren.
In de politiezone HEKLA wordt er in iedere site een wapenregister behandeld.
'Een verhaal voor Rosa' Tekst: Simon Puttock- Illustraties: Alison Bartlett Luister, 2001 - ISBN 90 74892 55 8 4+
'Een verhaal voor Rosa' is een kleurig prentenboek over het aapje Jacob en zijn vriendin Rosa het nijlpaard. Zij vertelt hem verhalen en hij maakt haar aan het lachen. Maar Rosa is oud en ze vertelt dat ze spoedig zal sterven. Jacob is intens verdrietig; hij wil haar niet verliezen. Rosa zegt hem dat iedereen dood gaat. Bovendien heeft ze een lang en gelukkig leven achter de rug. Het is mooi geweest. Iets vanzelfsprekends Doodgaan wordt door Rosa als iets vanzelfsprekends gebracht. Maar uiteraard ervaart Jacob dat niet zo als zijn vriendin sterft. Hij is ontroostbaar; nooit zal hij meer grapjes maken. De kameleon Lea trekt hem weer terug naar het hier en nu, door hem te laten weten dat het niet erg is om iemand te missen, maar dat je zelf wel door moet gaan. Ze vraagt Jacob of hij haar één van Rosa's verhalen wil vertellen. Door dat te doen, kunnen Jacob en Lea samen mooie herinneringen aan Rosa ophalen. En ze merken dat daarna het verdriet ietsje minder is geworden. Meer over het leven dan over de dood Hoewel het onderwerp misschien andere associaties oproept, zijn de illustraties intens van kleur. Het paars, oranje, groen en blauw van het tropische landschap spat de pagina's af. Daarmee wordt nog eens onderstreept dat dit boek eigenlijk meer over het leven gaat dan over de dood. Het laat zien wat de levenden voelen die iemand verliezen en hoe ze verder kunnen leven, ondanks hun verdriet.
Ik krijg tranen in mijn ogen als ik aan je denk - Als je vader of moeder is doodgegaan - Ineke van Essen
Dertig kinderen vertellen over wat zij meemaakten en hoe hun leven verder ging na de dood van hun vader of moeder. Over verdriet en geluk, over akelige gedachten en fijne herinneringen, over houden van en missen. En over je rot voelen en wat dan helpt. Schitterend geïllustreerd.
Wie ben ik zonder jou ? Jong zijn en verder leven na een verlies - Riet Fiddelaers-Jaspers
Speciaal voor jongeren geschreven die een belangrijk iemand verliezen door de dood. Het gaat in op de gevoelens die je kunt hebben bij het rouwen, zoals verdriet, boosheid, angst, spijt, schuld, verwarring, opluchting en geluk. Doordat dit boekje geschreven is voor jongeren wordt er veel aandacht besteed aan de gevoelens van een puber.
Hoi ik ben Natasja en ben 15 jaar oud. Ik wil graag mijn verhaal vertellen aan jullie. Ik was 11 jaar toen mijn vader stierf, de meesten kinderen verliezen hun ouders door een ziekte of plotseling. Bij mij is het iets anders gegaan mijn vader en moeder waren op 29-01-98. 12,5 jaar samen en dat zouden ze vieren. Ik moest de dag erop naar school dus ging mijn moeder en vader vroeger naar huis voor mij. Toen we thuis waren ging ik naar bed, mijn moeder ook want het was al twaalf uur en ik moest om 8 uur op en mijn moeder ook... Ik heb nog gehoord toen de deurbel ging bij ons, en goede kennissen mijn vader feliciteerden met zijn vrouw, ze vroegen ga je nog wat mee drinken? Mijn vader noemde een café op, maar daar wou die vrouw niet heen. Daar was het saai zei ze. Toen noemde zij ze de naam van het café waar ik ook mijn communiefeest had gehouden. Mijn vader stemde in, en ik hoorde hoe mijn vader de deur achter zich dicht trok. De dag erop was mijn vader niet thuis gekomen. Mijn moeder bracht mij naar school en ging naar haar kennis waar ze die dag had afgesproken. Ze had mijn tante gewaarschuwd als zij iets hoorde dat ze dan gelijk moest bellen. En zo kreeg ik te horen dat mijn vader die nacht was vermoord, ik kon niks meer zeggen of doen. Mijn eigen vader, dat kon niet waar zijn. Nu bijna 4 jaar verder zijn we er nog niet echt overheen. Mijn moeder heeft wel sinds 5 maanden een nieuwe vriend, en ze is nu gelukkig aan het worden. Het is een hele lieve man maar dat gun ik haar ook..
Bij het sterven van een geliefd mens zijn zoveel herinneringen die ons ontroeren maar ook verdrietig maken.
In ons dragen we een gevoel van schuld om elk woord dat hard was, zoveel attenties die we vergaten, het verdriet dat we niet heelden, de kracht tot leven die we niet gaven.
Laten we nu goed zijn voor elkaar dan moeten we niet, als het te laat is, met een gevoel van wroeging verder leven.
Stilte Het wintert. Hagel klettert tegen het raam. We worden er stil van. Het heeft iets heilig deze stilte. Het is alsof niets meer moet en alles kan. Er is alleen nog het luisteren naar de wind en naar de zachte stem in ons binnenste. Dit zwijgen is geen gepieker. Dit zwijgen is precies zoals de vele woorden die we uitwisselden. Het wekt tot leven. Ik beluister de woorden die opkomen, woorden van liefde die helen en troosten, die een verbond verzegelen. Stille woorden die de hemel hier en nu openbreken en ons meenemen, ver, ver weg.
Nu ik alleen maar stilte ben en niets heb en ook niets hebben wil ervaar ik wat het is vrij te zijn als een mens de goden gelijk.
Ik zal je nooit in één keer kunnen loslaten. Ik zal het vanaf nu elke dag weer oefenen. Ik zal steeds weer de stilte en de eenzaamheid weer ingaan en sterven van het verlangen om vast te houden. Ik zal vanaf nu mijn requiem schrijven en me verbinden met wat er komen zal. Ik zal me steeds verder openen om te ontvangen, om het laatste uit handen te geven. Maar zolang het nog kan, zullen jij en ik tot de laatste ademtocht leven.
Jou hier achterlaten is pijn, is verzet, is machteloosheid.
Nu weggaan van jou is jou meenemen, koesteren, verder dragen, dan jijzelf kunt gaan.
Mijn taak opnemen nu is doen, wat ik te doen heb en vertrouwen dat afstand en afscheid niet bestaan.
Een seriemoordenaar is een moordenaar die minstens twee slachtoffers op verschillende tijdstippen doodt, meestal op vergelijkbare wijze, over het algemeen vanuit een lustmotief. Een seriemoordenaar onderscheidt zich hierin van de massamoordenaar die vooral veel mensen ombrengt, maar niet noodzakelijk op verschillende tijdstippen.
Kenmerken
De meeste seriemoordenaars zijn blanke, heteroseksuele mannen van rond de dertig jaar. Doorgaans hebben zij een seksuele stoornis en een negatief zelfbeeld, veelal hebben seriemoordenaars sadistische karaktertrekken. Seriemoordenaars neigen ernaar onbekenden van het andere geslacht, maar van hetzelfde ras om te brengen. De daadwerkelijke moord is vaak de climax van een heel proces dat zij, met elke moord, opnieuw doormaken. Sommige seriemoordenaars keren terug naar de plaats delict, of de plek waar zij de stoffelijke resten van hun slachtoffer hebben achtergelaten. Meer dan eens eigenen seriemoordenaars zich persoonlijke bezittingen van het slachtoffer toe; het terugkeren naar de plaats delict of het in de nabijheid houden van het slachtoffer anderszins, alsmede het toe-eigenen van persoonlijke bezittingen zijn allen middelen om 'ultieme macht' over het slachtoffer te hebben, iets dat vaak het hogere doel van seriemoordenaars is gebleken. De meest verregaande vorm van deze ultieme macht uitoefenen uit zich in kannibalisme, waar bijvoorbeeld Jeffrey Dahmer zich schuldig aan maakte. Naarmate seriemoordenaars meer slachtoffers maken worden zij vaak onvoorzichtiger, de moorden volgen elkaar sneller op en de seriemoordenaar getroost zich minder moeite het stoffelijk overschot te verbergen.
Modus operandi
Veel seriemoordenaars hebben, evenals andere misdadigers, hun eigen Modus operandi (MO). De MO wordt vaak gezien als het "handschrift" van de dader, oftewel de signatuur. Dit zijn echter twee onafhankelijke begrippen. De MO is wat de dader doet om zijn daad te plegen en kan veranderen. De signatuur is wat de dader moet doen om aan zijn lustgevoelens te voldoen. De MO kan veranderen omdat een dader met elke moord leert hoe hij het beter kan doen. Ook is het mogelijk dat op de plaats van de misdaad geïmproviseerd moet worden.
Hoe subtiel het verschil kan zijn tussen MO en signatuur blijkt uit de volgende voorbeelden:
- Een bankrover die gijzelaars zich uit laat kleden en laat poseren in obscene houdingen terwijl hij foto's neemt, laat duidelijk zijn signatuur achter. Voor de overval is het niet nodig om de foto's te nemen. Het verlengt alleen zijn verblijf in de bank. Het laten uitkleden van gijzelaars is iets dat hij moet doen om voldoening uit het misdrijf te halen.
- Een bankrover die gijzelaars zich uit laat kleden in de hoop dat zij zich zo schamen en op elkaar letten dat identificatie van de dader bemoeilijkt wordt, is bezig met MO. Het laten uitkleden van gijzelaars hoort bij zijn plan om het misdrijf te laten slagen.
Er bestaat het gevaar van stereotypering van seriemoordenaars, zo worden Jeffrey Dahmer en Ted Bundy vaak als stereotype seriemoordenaars aangemerkt, alhoewel bij beiden waarschijnlijk 'afwijzing' heeft geleid tot hun daden, verschillen zij wezenlijk van elkaar. Seriemoordenaars zijn doorgaans van het mannelijk geslacht, maar er is ook een aantal vrouwelijke seriemoordenaars, veelal zogenaamde 'black widows' die systematisch hun partners/echtgenoten vermoordden.
Bekende seriemoordenaars
Tot de meest roemruchte seriemoordenaars behoren Jeffrey Dahmer, Ted Bundy, Henry Lee Lucas en Ottis Toole en Ed Gein. Met uitzondering van Ted Bundy waren zij allemaal kannibalen, iets dat waarschijnlijk aan hun bekendheid heeft bijgedragen.
Van 'dood door schuld' spreekt men als iemand om het leven komt bij verwijtbaar gedrag, bijvoorbeeld als gevolg van een auto-ongeluk veroorzaakt door de schuld van een dronken bestuurder.
Iemand die minstens twee slachtoffers op verschillende tijdstippen doodt, meestal op vergelijkbare wijze, over het algemeen vanuit een lustmotief, wordt een seriemoordenaar genoemd. We spreken ook wel van een lustmoord. Iemand die meerdere mensen tegelijk met voorbedachte rade van het leven berooft, is een massamoordenaar. Vaak zijn dit oorlogsmisdadigers.
De wereld is wonderlijk leeg zonder jou. Er staat maar zo weinig meer in. De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw. Waarom? Wat heeft het voor zin? De merel zit zachtjes te zingen in 't groen. De wereld kan vol van geluk zijn, maar nou: leeg zonder jou.
Dat zonder jou nog een lente bestaat, met ooievaars en met bloemen, dat er een meiddoorn in bruidstooi staat, is zonder meer tactloos te noemen. En wat is het nut van een lindelaan, als wij er samen niet langs kunnen gaan? Langs alle heggetjes bloeit wilde roos nutteloos, zinneloos.
Een dader ( moordenaar ) krijgt een tweede kans en hij krijgt 20 jaar.
In de komende maanden, gedenken wij speciaal deze jonge mensen die vermoord werden. Sandy,26 jaar, 1-1-1998 Ines,37 jaar, 1-1-2002 Kim,11 jaar, 4-1-1994 Ken,8 jaar, 4-1-1994 Wendy, 19 jaar, 1-1997
WIST JE DAT ! ° Je een gesprek met de onderzoeksrechter kan aanvragen. Je kan bij hem terecht met allerlei vragen. Je kan bijkomende onderzoeksdaden stellen.
° Je familliale verzekering, geheel of gedeeltelijk de advokaat betaalt.
° Slachtofferonthaal kunnen je begeleiden bij inzage van het dossier. Zij kunnen je helpen bij de aanvraag voor het schadefonds.
° Slachtofferhulp Bij hen kan je terecht voor psychologische begeleiding. Op aanvraag komen zij ook aan huis. Ze helpen je bij de praktische zaken. Ze verwijzen je door naar de juiste personen.
° Pioniers Ze zijn er nog. Politiemensen, die niet kunnen verwerken dat een moord onopgelost blijft. Ook als het dossier reeds gesloten is, zoeken zij verder na hun diensturen. Ze vechten vaak tegen windmolens. Maar ze geven niet op. In naam van ons allen. Proficiat en dank u wel.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Je dood kwam véél te vlug.
Mijn leven, zou ik willen geven, om je nog eenmaal, te kunnen knuffelen.
Het kan niet meer. Je bent weg, ver weg. Het doet verdomd veel pijn.
We konden, nog zoveel dingen samen doen. We hadden, elkaar nog zoveel te vertellen,
Ik mis je, ik wil je terug, Ik wil je nog eenmaal, een kus kunnen geven. Ik wil je nog eenmaal, in mijn armen nemen,
Al was het maar, om echt afscheid, te kunnen nemen, Maar ... Het kan niet meer, Je dood kwam veel te vlug.
17 lentes jong, je levensstengel brak middendoor. Je kreeg de tijd niet om te leven. Eigenlijk .... was je te rechtschapen voor deze wereld. Je was te rechtuit. Je had geen schrik. Onrecht stond niet in je woordenboek.
Je gedroeg je als een beschermengel. Soms iets teveel. Je had je eigen visie en mening over het leven. Je was bang van pijn. Niet alleen lichamelijk, of voor jezelf. Maar ook bang, om iemand pijn te doen, of te kwetsen. Je kon het ook niet hebben, te zien hoe een ander werd gekwetst. Altijd trok je partij voor de zwakkere.
Lieve meid, waar je ook bent??? Eén ding weten we zeker, daar is geen pijn meer. Daar vind je rust. Daar kan je dromen over de dingen, die je alleen en samen met anderen nog zou doen.
Je zal het ons niet komen vertellen, dat weten we, maar als er leven is na de dood, dan zien we elkaar zeker terug. Dan gaan we verder met ons leven, die nu gestopt is. Want zonder jou is niets meer hetzelfde. Wij allen missen je en hopen dat we elkaar ooit terug zien.
Marina
Je foto
Telkens ik naar je foto kijk, Kijk je mij aan. Het is alsof je me iets wil zeggen. Je straalt rust en vrede uit
Telkens als ik naar je foto kijk, Geef je me een vreemd gevoel. Het is alsof je me zegt Huil niet, ik ben er toch.
Telkens ik naar je foto kijk, Zie ik een troostende blik, Alsof je me wil zeggen, Mamsy het leven gaat verder Telkens ik naar je foto kijk Zie ik je rustgevende blik Je geeft me het gevoel Ik ben gelukkig nu! Telkens ik naar je foto kijk, Fluister je, Niemand zal me nog zo erg pijn doen Ik heb mijn rust gevonden
Marina Telkens ik naar je foto kijk Zeg je me Niemand kan me nog pijn Stuur jou pijn en verdriet weg Leer terug gelukkig zijn.
Marina
Meisje, je bent dood. ik heb je verloren. je bent verdwenen, maar . . . niet uit mijn hart. Meisje ik heb je niet begraven, maar je as uitgestrooid.
Je kan nu meereizen, op de wolken, naar ongekend oorden. Naar het onzichtbare, voor ons mensen.
Meisje, je bent nu veilig, niemand kan je nog iets doen. Je bent dood, verdwenen, Maar vergeten . . . Nee, dat ben je niet. Zolang ik leef, woon je in mijn hart.
