Een technisch slecht georganiseerde 11-juliviering
Gisteren op het Kerkplein naar de 11-juliviering geweest IN de tent ! Dit met maar 3 of 4 tafels "kops" voor het podium - zo dicht op elkaar geschikt dat mensen die later kwamen en achteraan aan een tafel wilden plaatsnemen, zich door 2 stoelenrijen moesten wringen (dezelfde actie dus voor het aanhalen van drank). De andere tafels werden naast; zowaar achter het podium geplaatst zodat er geen contact was. En dan de veel te kleine ruimte ! Ik weet niet of de stoelen geteld waren; maar er zaten zeker nog een vijftigtal mensen buiten de tent - neen niet voor, maar naast het podium.Zij moesten van opzij binnen gluren. Men kan dan wel respect hebben voor de "koudelijders die gezellig warm vóór het podium de beste plaatsen hadden ingenomen en in hun blouse of hemd konden zitten zolang men de tent achter hun rug niet opengooide. Van rusthuisbewoners is dat natuurlijk te begrijpen! Men verwelkomde wel de schepenen en gemeenteraadsleden; maar dan moest je zien waar die moesten plaatsnemen ! Ook de voorziter van de cultuurraad moest zich met een buitenplaats naast de tent tevreden stellen. Dan was het optreden van vorige zondag nogal wat beter gepland! De muzikanten zaten op het podium IN de tent en de luisteraars aan tafels met veel meer ruimte ertussen vóór het podium op het Kerkplein.
Als men op het Kerkplein wil vieren - goed: dan moet men het weer erbij nemen - wil men zekerheid, dan moet men opteren voor de zaal van de Verbroedering, waarbij die mensen de cafetaria voor zich kunnen nemen en er iets kunnen aan verdienen voor hun clubkas ! (Van Hans Mortelmans heb ik zowat alles gemist - in de zaal van de Verbroedering had dat niet waar geweesr, en in onze jas aan tafels vóór het podium op het Kerkplein ook niet !- tenminste als de tent "open" was !)
Als men de dag daarna in Antwerpen en Brussel de Grote Markt bevolkt met allemaal rechtstaande mensen bij een groot podium, dan zie je dat dat ok kan - natuurlijk is dat publiek "iets vitaler". Maar je merkt wel dat de mensen die komen, zich kleden naar het weer. Het optreden is gratis (aangeboden door de stad), dan moet je er ook iets voor over hebben . Ik weet best dat een dorp als Wommelgem niet kan wat een stad kan, maar volgend jaar trek ik toch terug naar de stad! Die formule spreekt mij meer aan ! En drinken doe je dan achteraf !
3 dagen van slag omdat ik mijn klok (een regulateur) niet meer aan de praat kreeg. Vorige vrijdag kwam ik binnen en stelde meteen vast dat de klepel stil hing. Tot 2 uur 's nachts telkenmale geprobeerd te verschuiven, doch telkens zonder resultaat. Zaterdagvoormiddag opnieuw veelvuldig verschoven en in gang gezet; 's avonds zelfs de klok van de muur gehaald.. Zondagvoormiddag en -namiddag weer herhaalde vruchteloze pogingen ondernomen. zondagavond ook weer de klok van de muur gehaald , het kastje geopend maar niets kunnen vinden. Vanmiddag nogmaals dezelfde pogingen ondernomen. Uiteindelijk voorzichtig geopteerd om ofwel Leo Horemans te contacteren ofwel een kader op de plaats van de klok te hangen en de klok naar het containerpark te brengen. Maar dit is wel mijn eerste klok gekocht in Turnhout, zo een 30 jaar geleden, en niet alleen dat feit maar wel de rustgevende tik + de klank van de uurslagen zijn niet te missen!Dat je daar zó aan verhangen kunt geraken ! Aan zo een onnozele klok ! Kwam ik deze namiddag binnen na het middageten + de vaat en de opruim + bezoek aan het postkantoor en wat stelde ik vast ? Jawel: de klok tikte terug ! Oef, terug in mijn vertrouwde klankcapsule thuis !
Dit dan wel voor scholieren, studenten, hun ouders, leerkrachten en mensen uit het verenigingsleven. Hun school- of werkjaar zit erop! Dit dan weer met de nodige feestjes en recepties om het jaar af te sluiten. Gisteren heel de dag bezig geweest met de operatie van Wimmeke; operatie die niet is doorgegaan maar wel gepland is voor volgende maandag! Nu waren we gerust dat het achter de rug is; maar het moet nog komen. Zó blijft de spanning duren ! Gisteren voor het Davidsfonds naar het provinciehuis geweest voor feestelijke voorstelling van het boek "Op verhaal komen: Antwerpse sagen en legenden", eergisteren naar het feestje van het 6de leerjaar in de St.-Johannaschool, vanavond met de collega's uit dezelfde school naar de Hacienda - dit voor het werk met Wanchai ! Dan nog naar de vergadering van Kind & Preventie geweest bij Juliette, op spoedbezoek bij Wimmeke in Middelares, naar de gemeenteraad en de schoolraad geweest en naar Kapellen + een extra vergadering van het dagelijks bestuur van de cultuurraad; met het weekend jaarmarkt met assistentie bij Lies; het blijft toch weer druk! Volgende week op controle bij dokter Roland, naar Ranst voor Kind & Preventie; misschien nog bijkomende onderzoeken - wie weet !? En dan komt de grote vakantieperiode eraan; waar om beurten andere mensen in vakantie zijn ! Voor mij mogen die 2 maanden overgeslagen worden; maar ja , ik heb nu "eeuwige vakantie"... en dat scheelt een slok op een borrel ...
Op woensdag, 6 juni zijn we dan uiteindelijk met 9 personen om 8.40 u. naar Oostende vertrokken. Iedereen was goed op tijd, de trein vertrok dan toch in Antwerpen centraal ondanks het uitroepteken op de website - en iedereen was voorzien op zonnig weer. Nochtans was de lucht betrokken en grijs, konden we met 8 samenzitten en heb ik me opgeofferd om me in die mannenclub van de KWB uit Antwerpen zuid te gooien. Zij reden naar Brugge om er een brouwerij te bezoeken. De voorzitter die naast me zat werkte op de sociale huisvestingsmaatschappij in Antwerpen en heeft dus nog samengewerkt met Dirk Luyten uit de Wiekenstraat die daar diecteur was . Wat kan de wereld toch klein zijn ! Al bij al viel de babbel over de Silvertopblokken en de Chicagobuilding e.a.best mee en waren we in Brugge vóór we het wisten. In Oostende aangekomen om 10.18 u. waaide er een frisse wind en liepen sommigen onder ons er bijna onderkoeld bij ! Dan maar vlug het Waterhuis binnen voor een warme koffie op een verwarmd terras. Na een wandeling van bijna 1 uur arriveerden we op het dakappartement van Maria en Jef op de negende verdieping. Daar had Jef voor ons wat broodjes belegd en er wijn bij geschonken. Na een hele babbel + een rondleiding + een aanpassing van een trui, een fleece + een K Way konden we terug de dijk op. De eerste stop was voor een dessert: een warme appeltaart of een pannenkoek, een wafel of een ijsje. Daarvoor werd toch wel een uurtje uitgetrokken. Dan volgde een wandeling langs winkels met een aanschaf van een K Way door Josée , en zo konden we verder. In de kerk van St. Petrus en Paulus kregen we onverwacht een rondleiding met een bezoek aan de kapel met een monument in Carrara-marmer voor koningin LouisMarie, gemaakt door Fraikin uit Herentals. Daarna keerden we terug voor een avondmaal rond 18 u. zodat we de trein konden halen van 20.42 u. Met de bus van 22.15 u. konden die van Borsbeek, Wommelgem en Ranst dan verder naar huis. Na deze lange dag "in de wind" volgde er een verkwikkende nachtrust.
Deze week op maandag naar de les en naar ons vader, dinsdag uitgebreid gekookt (soep met jeugdvlees e.a.) naar de bib geweest en bij Lode Stevens het kasboek gaan nakijken en ondertekenen, naar het pt geweest en nog een mail naar de vzw Familia gestuurd, woensdag antwoord gekregen, naar school voor Wanchai, in de file gaan staan bij Grymonprez en naar de Ternesselei geweest. Nadien thuis gehaktbrood gemaakt en naar de GB geweest. 's Avonds bestuursvergadering van de VLD gehad van 20 u. tot 0.30 u. Daarna 's nachts nog een ontvangstbewijs geschreven voor de jaarlijkse provisie van een garage. Gisteren voor de deur van de kerk gestaan omdat de mis van 9.30 u. verplaatst was naar 11 u. (dit i.v.m. ziekenzorg en Meerseldreef) Een mailtje opgesteld en verzonden i.v.m. de volgende citytrip naar Oostende. Dan maar wat op de Ternesselei verbleven: bezoek van de Vic van Wijnegem en ons Rita en de Willy. Laat naar huis maar niets meer gedaan aan het verslag van de bestuursvergadering van het Davidsfonds en evenmin aan het huiswerk voor de VLD. Wel mijn huiswerk opnieuw gemaakt omdat ik een correctie van het ledenbericht van juni niet had opgeslagen en dus die correctie niet mee teug naar Fred kon sturen. Vandaag een lange telefoon van Juliette n.a.v. het overlijden van haar moeder, naar de KBC, bakker De Schutter en de CM geweest en op de markt kaas en vis gekocht. Bij ons vader voor eten gezorgd en de vaat gedaan en nu naar de Francken en de Aldi. Morgen naar Nicole en naar Vrasene. Zondag naar de mis, ons vader, en de poets van de gang.
Wat heb je aan een telefoon als je steeds onderweg of elders bent ? Sinds vorige week doen Maria Baets en ik al 7 dagen vruchteloos ons best om elkaar te bereiken. Ik heb intussen al zeker 3 keer een bericht ingesproken gekregen; maar kon dat onmogelijk beantwoorden wegens het te late tijdstip ; ook heb ik al een bericht ingesproken waarvan ik niet weet of zij dat al gehoord heeft. Een e-mailadres of gsm-nummer heb ik niet van haar ; dus blijven we ons best doen om op de momenten dat we thuis zijn elkaar te bereiken. Ik meen dat ik op lange termijn mijn vaste telefoon ga afbouwen en enkel met een gsm werken - of met e-mail !
Hier gaat geen dag voorbij of de voice-mail van mijn Belgacomlijn heeft een of twee berichtjes: soms ingesproken - soms gewoon ingelegd. Nochtans heb ik een gsm ! Maar veel van de mensen uit mijn leefwereld werken daar niet mee: en trouwens hij staat af als ik me met openbaar vervoer verplaats, als ik in de kerk ben of op een concert of in een vergadering. Als ik hem daarna vergeet terug aan te zetten, ben ik ook zó moeilijk te bereiken. Gelukkig zijn er nog de e-mails: die zijn altijd te lezen (op elk uur van de dag en de nacht) en je moet gewoon maar de knop "beantwoorden" indrukken - dat kan dan meteen ongeacht het onmogelijke uur. Jammer genoeg kennen of hebben veel vrienden en kennissen dat kanaal niet! Juliette, Julienne,Gilberte, Wimmeke, Maria Baets, ons Rita, de Jan Puimègekring, Tiny Taels zijn enkel telefonisch bereikbaar ! Communicatie is in dat laatste geval toch niet zo eenvoudig. (Ondertussen zijn ze bij de Jan Puimègekring ook al begonnen aan een e-mailadressenbestand van de leden. Dat noem ik vooruitgang!)
In stapjes,druppelsgewijs. Dat gaat traag, maar wel onzichtbaar, zonder onmiddellijk zichtbare veranderingen. Dan juist is volgehouden inspanning zo zwaar; maar geloof in jezelf, in je kracht moet het mogelijk maken de ingeslagen weg verder te zetten. De wijzigingen zijn subtiel en worden niet als omkering ervaren, maar wel als bijsturing. Bij ons vader heb ik al bekomen dat de goede radio op de plaats van de slechte komt te staan. Ook het gezelschap 's avonds moet wat minder met vergaderingen 's avonds en zo... De poets en het onderhoud bij mij thuis moeten ook eens onderhanden genomen worden - alleen is met ons vader zo weinig te bespreken. Als er iets gebeurt met iemand zijn "versleten" materiaal, worden er bij hem de vermeende familie- (bijna stameigenschappen) bijgesleurd die illustreren hoe gebrek aan zorg & onderhoud funest zijn voor alles wat in hun handen komt. Daar is niet tegenin te gaan ! (Alles wat misloopt in het leven is dus zo goed als altijd het gevolg van je eigen gedrag) Bij hem natuurlijk niet - als wij vroeger iets uit onze handen lieten glijden hadden we "stront in onze handen ?" ; als het bij hem gebeurde was het een ongeluk ! Niet reageren en zwijgen - dus doen of je het niet gehoord hebt is het enige verstandige alternatief. Hoe dikwijls heeft ons moeder zich van deze strategie moeten bedienen om de zaak leefbaar te houden ! En dan maar lelijk kijken en verongelijkt doen omdat je zo lang alleen zit ! Natuurlijk is het uitzichtloos om eerst al je broers en zussen te moeten afgeven en ook de vertrouwde buren; en zonder iets om handen blijft er veel "lege tijd" over die dodend is... Als mensen bij je wegblijven omdat je je zo dictatoriaal opstelt en dwingend de zaken in je huis regelt, mag je niet schrikken dat er mensen zijn die afhaken... Dus volgt er nog meer vereenzaming door je eigen moedwillig gedrag - maar wie heeft de moed om dat onder zijn ogen te schuiven ! En inzien dat ik mijn leven helemaal overhoop gooi als ik iedere middag tegen 12 u. en 17 u. voor warm eten en voor een broodmaaltijd zorg; met daarbij het opvolgen van wat er op is , dikwijls de aankopen doen, de administratie opvolgen en dan nog wat gezelschap houden bij de tv. op programma's en zenders waar ik nooit naar kijk met de gekende commentaar op veel nieuwsitems ; dat is teveel van het goeie! Gelukkig dat ons Chris er elke week gaat poetsen. Dat die daarvoor betaald wordt, vindt hij normaal want dat had ons moeder zo al geregeld; maar voor je eten hoef je toch niet te betalen ! Toch niet als je de ingedriënten al betaald hebt. Voor het eten klaarmaken wordt in principe geen cent uitgegeven ! Toch moet er tegen komende winter wel iets gebeuren . Hoe lang gaat hij nog kunnen autorijden ? En nu houdt hij ook de kat al buiten 1) omdat ze ruift maar 2) ook omdat vroeger in Merksplas de katten ook niet binnenkwamen. Het leven is er zeker niet eenvoudig op geworden !
Vroeger had ik én de school én mijn huishouden; nu is het mijn huishouden - als dat er nog een is- het huishouden van ons vader (met warm eten om 12 u. en brood om 17 u. + de aankopen en de vaat) en af en toe wat gezelschap , het bestuur van het Davidsfonds, Kind & Preventie, mijn concertleven, de ex-collega's, het p.t., de LBC, de politiek (alhoewel minder), de familie, vrienden en kennissen, Okra, KVLV en KAV en nu ga ik terug elk woensdag met Wanchai op de computer werken. Het seniorenturnen is er tussenuit gewipt en "Nederland in beweging" op Ned. 1 ook al. Ik heb de indruk geen greep meer te hebben op mijn leven - en dat mag niet blijven duren...
Je kan daar enorm veel tijd en energie in steken ! Je weet heel precies wat je wil; maar kan het nergens meer vinden. -Bv. het handwerkkraam op de markt is ermee gestopt; dus moet je ergens anders je wol kunnen aanschaffen - denk je ! Ondertussen ben je reeds verankerd aan de breiwol Regia silk maar de kleur (nr. 50) vind ik tot hiertoe nergens. (In één winkel kan ik die bestellen per 10 bollen mits betaling van een voorschot.) Nu breit dat hele donkerblauw niet zo goed omdat je daarvoor goed moet zien en veel licht nodig hebt en bij het tv-kijken merk je de fouten niet zo vlug meer op. Dus vind ik de aanschaf van 10 bollen onverantwoord. -De glazen theekan dan. Bij Mathot kreeg ik te horen dat ze Melitta niet meer volgen. Ze hadden wel een schattige theekan van Bodum voor maar 2 theeglazen (juist voor 1 theezakje). De grotere exemplaren hebben allemaal een systeem voor losse thee, waardoor je het deksel niet meer kunt gebruiken als je het recipiënt voor de theeblaadjes verwijdert. Losse thee brengt toch zoveel afwas mee, ik werk liever met builtjes ! -Dan nog de Snoopy-stickers; daarvoor kan ik terecht bij Club in Merksem - voor als ik daar nog eens kom. -En de Black label-koffie van Douwe-Egberts ? Waarschijnlijk vervangen door Black ! Maar dat is niet krak dezelfde! -Ook zo met de Effi dressing - groene stop! Die was eerst met look erin - heel lekker . Zonder iets te zeggen laat men de look eruit; net als je een verpakking van 3 flesjes heb gekocht. Dus dan maar ongebruikt laten vervallen ! -Ook nog een boekbestelling langs internet; na een maand wachten, krijg je te horen dat het boek is uitverkocht. En zeggen dat ik dat boek heb besteld nog dezelfde avond dat Jos Brink zijn boek voorstelde in de laatste show.
Hij bloeide inderdaad in december; maar nu staat hij wer in bloei! Zou dat ook al komen door de opwarming van de aarde ? Maar het andere potje dat binnen in de living staat bloeit niet. De bloeiende plant staat in de keuken- nogal dicht bij het raam. Waarschijnlijk heeft het meer zonlicht en warmte gehad . Daarom !
Eigenlijk moet ik gaan slapen. Want morgen is de uitvaartdienst voor tante Wieza. Dus moet ik er tijdig uit en schrijf ik later wel bij ... Mijn agenda moet nog bijgewerkt worden, ik moet dringend naar de bib; deze week ook nog eens surfen op die websites voor Wanchai. Ook de poets hier en het koken moet dringend terug naar mijn hand... Het winkelen in "Het wollen bolleke" of bij Cecile wordt steeds maar op de lange baan geschoven; zelfs de bezoekjes bij Sus en Wim of bij Julienne ... Ik ben dit schooljaar maar één keer in de school geweest. Ook zijn de problemen met mijn tanden nog niet opgelost. Ik moet me ook dringend wat meer loswerken van ons vader. Wanneer kan er hier eens grondig van alles op punt gezet worden ! Ik kom hier enkel nog om te slapen, wat tv te zien, te wassen en te strijken en wat te surfen; en dit in de voormiddag vóór 11 u. en 's avonds na 20.30 u. als ik niet naar een vergadering moet. Sinds 5 maart 2006 is er veel veranderd hier... Ik moet dringend heroriënteren en met meer overleg werken.
Gisterenavond met Lies Veys en haar man naar een optreden van "Up with people Cast A 2007" geweest omdat zij gastgezin waren voor Lauran uit San Francisco en Yasuyo uit Japan. Een bruisende show met knappe nummers: wervelend, dynamisch, kleurrijk en ietwat opgepept met knap gebruik van een groot scherm op de achtergrond. Het is net ""een broederschap" : al degenen die ooit meegegaan waren + al degenen die erbij betrokken zijn met tevens nog een mogelijkheid tot werving (www.upwithpeople.org .) bringing the world together Een zeer mooi nummer was: "It takes a whole village to raise a child" met op het scherm de Nederlandse vertaling met inschakeling van een rijtje mooi uitgedoste kinderen uit de omgeving. Trouwens het aankondigen gebeurde zeer spontaan door verschillende leden waarvan de meesten uit Nederland. Nummers als "Ounce of positive" en het Japanse nummer als antwoord op 11 september waren tekenend. Evenals: We 'll be there en The sound of peace. Een evenement dat niet te missen was ! En bruisend, zoals te verwachten was ! En bont internationaal en aanstekelijk gezelschap van een zestigtal jongeren die kunnen zingen en dansen en presenteren. (Hoofddoeken waren er niet bij; trouwens ik betwijfel of er één meisje uit de Arabische wereld een half jaar mee mag reizen in een gemengd gezelschap!)
Vanmorgen met een bus te vroeg (de vorige die te laat vertrokken was) naar Antwerpen gereden- op den duur voorbijgestoken door de bus die 20 minuten later moest volgen. In het station 2 ticketten gekocht op zoek naar spoor 24 (dat is op -3) Wat een gedoe in deze nieuwe constellatie ! Renaat Vissers had erbij moeten zijn ! Hij die iedere keer de werkzaamheden kwam opvolgen! Terug naar boven (op weg naar Panos voor een koffie) Wimmeke op de roltrap zijn voorbijglijden. Die had geen zin om al die roltrappen te doen. Dan maar een L-trein genomen die op spoor 3 B stond te wachten. In de trein gezelschap gekregen van een Waaslander die nog mobiel was en ook nog fris bleek te zijn tussen de oren. In Brussel zuid had Wim niet de moed om de weg te voet af te leggen wegens bergop en moesten we een hele zoektocht afleggen naar een eventuele bus van de MIVB. Dat werd dan met de 27 één halte tot aan de Hallepoort (aan 2 euro). Dan kwam een nog even lang stuk bergop tot aan de kerk. Daar aangekomen recht naar brasserie Verschueren voor wat dagsoep met brood. Ik had ondertussen al gaan lezen dat de middagdienst om 12.30 u. begon en de kruistocht om 15 u. De middagdienst verliep als gewoonlijk maar de wondermooie stem van de voorgangster was er deze keer niet bij. Na de dienst hebben we in de zon naar het grote marktplein gewandeld en er op een bank gerust. Op de terugweg Gunther Dauwen gepasseerd op een terras (hij werkt daar in de buurt) en iets gaan drinken in "La Porteuse d'eau - een prachtig artnouveaugebouw. Om 3 uur begon de kruisweg die langer dan 1 uur duurde en wel vermoeiend was in het Frans. Daarna met bus 48 naar De Beurs gereden. Daar wat winkels gekeken in de Boterstraat, de Grote Markt, de Heuvelstraat en de galerijen. Nog iets gedronken en naar het Centraal station gegaan. Daar de trein van 18.25 u. naar Essen aan spoor 5 genomen en natuurlijk beland op -3 aan spoor 21: dus toch met die roltrappen naar boven gemoeten. Thuisgekomen mijn post nagekeken en nog steeds niet het pakje toegekregen met het boek van Jos Brink. Volgens een mail van Cosmox moest het pakje in mijn brievenbus beland zijn op dinsdag, 27 maart. Dat is dus de 2de keer dat ik zo vaar. 2 keer vruchteloos op de levering van een boek gewacht, dit doorgemaild en gewacht op een brief die ik ondertekend moest terugsturen dat het boek niet toegekomen was, wachten op een 2de zending om daarna de betaling te kunnen doen. ( Volgens mijn buurman postbode gebeurt die levering door privé firma's en niet door de post.) Dat is dus waarschijnlijk de laatste keer dat ik langs deze weg een boek bestel. (Had ik op 24 maart naar de Leopoldstraat gereden, dan had ik meteen mijn boek kunnen meebrengen) [ 22 374 ]
Vandaag tevergeefs een boek en een envelop in de brievenbus verwacht. Op dat boek wacht ik reeds sinds 22 maart. Had eerder naar de boekhandel moeten stappen, want ondertussen is het daar reeds uitverkocht maar reeds terug besteld. Dan maar wat rondgeneusd in "De 3 leliën" en er mooie engeltjes gevonden. Er eentje uitgekozen voor Wimmeke haar verjaardag en tevens laten inpakken. Moet dat dan nog wegdoen want ook de dvd van de 3de nacht van de geschiedenis moet ik laten zien, liefst bij Anneke. En voor Sus 4 flesjes Loterbol meenemen ( om te trakteren aan de Ronny)
Dat is dus 1 dag meer dan gisteren. Vandaag naar Ranst gereden voor "Kind & Preventie" en daarna nog een schriftje aangekocht bij Francken voor de aanwezigheden van de comitédames . Nadien nog even naar de paasviering van KAV geweest in de kerk; maar niet naar het paasmaal in de Familia. Morgen mijn mails in 't oog houden en overmorgen mijn rekeninguittreksels nakijken om tezien of ik nog een lidkaart af te leveren heb. En op uitkijk staan voor de aflevering van het bestelde boek van Jos Brink.
Dat geeft een heel ander gevoel dan 62 j en 2 weken ! Waarom tellen wij onze leeftijd in jaren en niet in dagen ? In levenservaring geven dagen een heel andere visie dan jaren. Alleen worden de getallen in dat geval "onbeheersbaar"; ook kon men vroeger misschien niet met zulke grote getallen tellen. Er gebeurt ook niet iedere dag iets wereldschokkends in je leven - wel vind ik dat je iedere dag iets te leren hebt - levenslang leren, weet je wel ! 't Is ook moeilijk voor het geheugen. Stel je voor : een aanmeldingsfiche met leeftijd: 22 371 dagen. Oh nee; dat was gisteren of eergisteren ! Het zou ons misschien heel wat geheugentraining meegeven. Toch voel ik iets voor deze telling... Hoe lang , dat kan ik nu niet zeggen...
Ik ben bijna nooit thuis om tv te kijken; maar nu had ik toch weer geluk dat ik nog juist Jos Brink heb kunnen volgen! Die mens komt mij altijd zo fijnbesnaard over en hij heeft ook altijd nog een boodschap te brengen. Wat hij vertelde over de oecumenische kerk in Amsterdam, vond ik gewoon schitterend. Wat hij te vertellen had, klonk zó overtuigend en gedreven dat ik meteen bij Cosmox zijn pas verschenen boek heb besteld. Ik kan er niet aan doen: Jos Brink staat net als Paul Van Vliet en Herman Van Veen zeer hoog aangeschreven.(Ik vergeet nooit zijn laatste optreden in de Arenbergschouwburg: "Er wordt gestrooid")
Als het lukt, kunnen ook wij - zonder grote ingrijpende veranderingen of schokkende gebeurtenissen - je weet nooit ...binnen 3 jaar genieten van gratis openbaar vervoer bij De Lijn en bij TEC en aan een zacht prijsje België rondtoeren met de trein. Als je met "lede ogen moet aanzien dat leden uit je groepje naar Hasselt kunnen reizen aan 4,00 terwijl de -65-jarigen daarvoor 15,40 moeten neertellen; dat maakt een minder-uitgave van 11,40 voor maar één uitstapje. En eigenlijk vind ik heel deze maatregel niet correct ! In het OCMW betaal je bijna alle diensten volgens je inkomen op je belastingbrief - maar dit is ongeacht het inkomen vanaf een afgesproken leeftijd. Dan vind ik het Franse systeem "eerlijker" - alhoewel ook niet volgens inkomen (niet werkbaar), maar de leeftijdsgrens ligt lager ! Aan halve prijs net als de grote gezinnen; maar dan vanaf 60 jaar! Zo lang niemand het aandurft om deze "verworvenheid" af te schaffen of bij te sturen, is het aftellen naar 65 jaar ...
Vorig jaar was die dag niet te vieren, juist één week na de gebedsdienst voor ons moeder -niet dat daar nog voor moest gebeden worden - wel dankbaar herdacht in een sfeer waar voor dankbaarheid nog geen ruimte was... We zijn nu 1 jaar later ; een jaar is niks ! We hebben ons allen - willen of niet - in de nieuwe toestand moeten leren stellen. En 't leven gaat verder, maar anders... De zorgen gaan nu naar ons vader; ook ons moeder maakte zich steeds zorgen over zijn gezondheid. Het eten smaakt hem niet meer: alleen de pudding - die wordt nog wel eens geapprecieerd en ook de soep (als die gemaakt is van prei uit den hof - bio dus !) Nog grotere problemen zijn de eenzaamheid na 60 jaar samenzijn, het gemis van overleden broers, vrienden en buren, de tv waar "niets op te zien is", geen kaarters vinden die van zijn niveau zijn, niks omhanden hebben in huis waar ons moeder alles deed. Dus wordt er in de relax veel "getobd". Want zijn lichaam laat het ook stilaan afweten: heel vlug buiten adem zijn en buiten niks meer kunnen doen waar hij vroeger zo hard kon werken. Voor mij komt er nu heel wat zorg bij kijken waar ik toch ook mijn verenigingsleven, mijn concerten en "uitjes" niet wil laten vallen. Ik voel nu al dat ik veel minder beschikbaar ben aan de telefoon thuis, dat ik het contact met Wimmeke en Sus niet voldoende onderhoud, ook de lessen op de LBC wil ik blijven volgen en het maandelijkse consult op "Kind & Preventie" ligt mij nauw aan het hart. Dan zijn er nog de Ria, en Julienne en Juliette waar ik ook goed contact mee wil houden, en zeker de familie die ons moeder zo nauw aan het hart lag. Als je de vergaderingen van het Davidsfonds, het parochieteam, de adviesraden en de politiek nog meerekent, dan zijn we bijna rond.Ondertussen is het seniorenturnen stilletjes ertussenuit geglipt, en heb ik mijn keuken niet meer helemaal zelf in handen. (Ons vader wil bloemige aardappelen met saus; ik gewoon gestoomde puur natuur. Ik kan moeilijk dingen klaarmaken, die hij niet verteert...) En hij wil wel dat ik er iedere dag kom eten : liefst 2 keer: de middag precies om 12 uur en 's avonds juist om 17 u. En voor lezen rest er ook nog weinig tijd nu - zelfs de krant blijft ongelezen! (Lezen bij ons vader bij een tv die hard staat en aandacht vraagt, vind ik vermoeiend; en 's avonds laat bij me thuis ben ik er ook te moe voor.) Hoe een leven kan veranderen; en toch moeten we zien om er het beste van te maken! Dus gaan we morgen gewoon terug aan de slag ! [Morgen worden het schorseneren in melksaus met varkenshaasje en gekookte aardappelen - en er staat nog juist één potje pudding (als dat vanavond niet is gesneuveld.)]
Gisteren op het Kerkplein naar de 11-juliviering geweest IN de tent ! Dit met maar 3 of 4 tafels "kops" voor het podium - zo dicht op elkaar geschikt dat mensen die later kwamen en achteraan aan een tafel wilden plaatsnemen, zich door 2 stoelenrijen moesten wringen (dezelfde actie dus voor het aanhalen van drank). De andere tafels werden naast; zowaar achter het podium geplaatst zodat er geen contact was. En dan de veel te kleine ruimte ! Ik weet niet of de stoelen geteld waren; maar er zaten zeker nog een vijftigtal mensen buiten de tent - neen niet voor, maar naast het podium.Zij moesten van opzij binnen gluren.
3 dagen van slag omdat ik mijn klok (een regulateur) niet meer aan de praat kreeg. Vorige vrijdag kwam ik binnen en stelde meteen vast dat de klepel stil hing. Tot 2 uur 's nachts telkenmale geprobeerd te verschuiven, doch telkens zonder resultaat. Zaterdagvoormiddag opnieuw veelvuldig verschoven en in gang gezet; 's avonds zelfs de klok van de muur gehaald.. Zondagvoormiddag en -namiddag weer herhaalde vruchteloze pogingen ondernomen. zondagavond ook weer de klok van de muur gehaald , het kastje geopend maar niets kunnen vinden.
Dit dan wel voor scholieren, studenten, hun ouders, leerkrachten en mensen uit het verenigingsleven. Hun school- of werkjaar zit erop! Dit dan weer met de nodige feestjes en recepties om het jaar af te sluiten.
Op woensdag, 6 juni zijn we dan uiteindelijk met 9 personen om 8.40 u. naar Oostende vertrokken. Iedereen was goed op tijd, de trein vertrok dan toch in Antwerpen centraal ondanks het uitroepteken op de website - en iedereen was voorzien op zonnig weer. Nochtans was de lucht betrokken en grijs, konden we met 8 samenzitten en heb ik me opgeofferd om me in die mannenclub van de KWB uit Antwerpen zuid te gooien. Zij reden naar Brugge om er een brouwerij te bezoeken. De voorzitter die naast me zat werkte op de sociale huisvestingsmaatschappij in Antwerpen en heeft dus nog samengewerkt met Dirk Luyten uit de Wiekenstraat die daar diecteur was . Wat kan de wereld toch klein zijn ! Al bij al viel de babbel over de Silvertopblokken en de Chicagobuilding e.a.best mee en waren we in Brugge vóór we het wisten.
Deze week op maandag naar de les en naar ons vader, dinsdag uitgebreid gekookt (soep met jeugdvlees e.a.) naar de bib geweest en bij Lode Stevens het kasboek gaan nakijken en ondertekenen, naar het pt geweest en nog een mail naar de vzw Familia gestuurd, woensdag antwoord gekregen, naar school voor Wanchai, in de file gaan staan bij Grymonprez en naar de Ternesselei geweest. Nadien thuis gehaktbrood gemaakt en naar de GB geweest. 's Avonds bestuursvergadering van de VLD gehad van 20 u. tot 0.30 u. Daarna 's nachts nog een ontvangstbewijs geschreven voor de jaarlijkse provisie van een garage. Gisteren voor de deur van de kerk gestaan omdat de mis van 9.30 u. verplaatst was naar 11 u. (dit i.v.m. ziekenzorg en Meerseldreef) Een mailtje opgesteld en verzonden i.v.m. de volgende citytrip naar Oostende. Dan maar wat op de Ternesselei verbleven: bezoek van de Vic van Wijnegem en ons Rita en de Willy. Laat naar huis maar niets meer gedaan aan het verslag van de bestuursvergadering van het Davidsfonds en evenmin aan het huiswerk voor de VLD. Wel mijn huiswerk opnieuw gemaakt omdat ik een correctie van het ledenbericht van juni niet had opgeslagen en dus die correctie niet mee teug naar Fred kon sturen. Vandaag een lange telefoon van Juliette n.a.v. het overlijden van haar moeder, naar de KBC, bakker De Schutter en de CM geweest en op de markt kaas en vis gekocht. Bij ons vader voor eten gezorgd en de vaat gedaan en nu naar de Francken en de Aldi. Morgen naar Nicole en naar Vrasene. Zondag naar de mis, ons vader, en de poets van de gang.
Vroeger had ik én de school én mijn huishouden; nu is het mijn huishouden - als dat er nog een is- het huishouden van ons vader (met warm eten om 12 u. en brood om 17 u. + de aankopen en de vaat) en af en toe wat gezelschap , het bestuur van het Davidsfonds, Kind & Preventie, mijn concertleven, de ex-collega's, het p.t., de LBC, de politiek (alhoewel minder), de familie, vrienden en kennissen, Okra, KVLV en KAV en nu ga ik terug elk woensdag met Wanchai op de computer werken. Het seniorenturnen is er tussenuit gewipt en "Nederland in beweging" op Ned. 1 ook al. Ik heb de indruk geen greep meer te hebben op mijn leven - en dat mag niet blijven duren...
Hij bloeide inderdaad in december; maar nu staat hij wer in bloei! Zou dat ook al komen door de opwarming van de aarde ? Maar het andere potje dat binnen in de living staat bloeit niet. De bloeiende plant staat in de keuken- nogal dicht bij het raam. Waarschijnlijk heeft het meer zonlicht en warmte gehad . Daarom !
Gisterenavond met Lies Veys en haar man naar een optreden van "Up with people Cast A 2007" geweest omdat zij gastgezin waren voor Lauran uit San Francisco en Yasuyo uit Japan. Een bruisende show met knappe nummers: wervelend, dynamisch, kleurrijk en ietwat opgepept met knap gebruik van een groot scherm op de achtergrond. Het is net ""een broederschap" : al degenen die ooit meegegaan waren + al degenen die erbij betrokken zijn met tevens nog een mogelijkheid tot werving (
Vanmorgen met een bus te vroeg (de vorige die te laat vertrokken was) naar Antwerpen gereden- op den duur voorbijgestoken door de bus die 20 minuten later moest volgen. In het station 2 ticketten gekocht op zoek naar spoor 24 (dat is op -3) Wat een gedoe in deze nieuwe constellatie ! Renaat Vissers had erbij moeten zijn ! Hij die iedere keer de werkzaamheden kwam opvolgen!
Dat geeft een heel ander gevoel dan 62 j en 2 weken ! Waarom tellen wij onze leeftijd in jaren en niet in dagen ? In levenservaring geven dagen een heel andere visie dan jaren. Alleen worden de getallen in dat geval "onbeheersbaar"; ook kon men vroeger misschien niet met zulke grote getallen tellen. Er gebeurt ook niet iedere dag iets wereldschokkends in je leven - wel vind ik dat je iedere dag iets te leren hebt - levenslang leren, weet je wel !
Ik ben bijna nooit thuis om tv te kijken; maar nu had ik toch weer geluk dat ik nog juist Jos Brink heb kunnen volgen! Die mens komt mij altijd zo fijnbesnaard over en hij heeft ook altijd nog een boodschap te brengen. Wat hij vertelde over de oecumenische kerk in Amsterdam, vond ik gewoon schitterend. Wat hij te vertellen had, klonk zó overtuigend en gedreven dat ik meteen bij Cosmox zijn pas verschenen boek heb besteld. Ik kan er niet aan doen: Jos Brink staat net als Paul Van Vliet en Herman Van Veen zeer hoog aangeschreven.(Ik vergeet nooit zijn laatste optreden in de Arenbergschouwburg: "Er wordt gestrooid")
Als het lukt, kunnen ook wij - zonder grote ingrijpende veranderingen of schokkende gebeurtenissen - je weet nooit ...binnen 3 jaar genieten van gratis openbaar vervoer bij De Lijn en bij TEC en aan een zacht prijsje België rondtoeren met de trein. Als je met "lede ogen moet aanzien dat leden uit je groepje naar Hasselt kunnen reizen aan 4,00 terwijl de -65-jarigen daarvoor 15,40 moeten neertellen; dat maakt een minder-uitgave van 11,40 voor maar één uitstapje.
Vorig jaar was die dag niet te vieren, juist één week na de gebedsdienst voor ons moeder -niet dat daar nog voor moest gebeden worden - wel dankbaar herdacht in een sfeer waar voor dankbaarheid nog geen ruimte was...
