Vorig jaar was die dag niet te vieren, juist één week na de gebedsdienst voor ons moeder -niet dat daar nog voor moest gebeden worden - wel dankbaar herdacht in een sfeer waar voor dankbaarheid nog geen ruimte was... We zijn nu 1 jaar later ; een jaar is niks ! We hebben ons allen - willen of niet - in de nieuwe toestand moeten leren stellen. En 't leven gaat verder, maar anders... De zorgen gaan nu naar ons vader; ook ons moeder maakte zich steeds zorgen over zijn gezondheid. Het eten smaakt hem niet meer: alleen de pudding - die wordt nog wel eens geapprecieerd en ook de soep (als die gemaakt is van prei uit den hof - bio dus !) Nog grotere problemen zijn de eenzaamheid na 60 jaar samenzijn, het gemis van overleden broers, vrienden en buren, de tv waar "niets op te zien is", geen kaarters vinden die van zijn niveau zijn, niks omhanden hebben in huis waar ons moeder alles deed. Dus wordt er in de relax veel "getobd". Want zijn lichaam laat het ook stilaan afweten: heel vlug buiten adem zijn en buiten niks meer kunnen doen waar hij vroeger zo hard kon werken. Voor mij komt er nu heel wat zorg bij kijken waar ik toch ook mijn verenigingsleven, mijn concerten en "uitjes" niet wil laten vallen. Ik voel nu al dat ik veel minder beschikbaar ben aan de telefoon thuis, dat ik het contact met Wimmeke en Sus niet voldoende onderhoud, ook de lessen op de LBC wil ik blijven volgen en het maandelijkse consult op "Kind & Preventie" ligt mij nauw aan het hart. Dan zijn er nog de Ria, en Julienne en Juliette waar ik ook goed contact mee wil houden, en zeker de familie die ons moeder zo nauw aan het hart lag. Als je de vergaderingen van het Davidsfonds, het parochieteam, de adviesraden en de politiek nog meerekent, dan zijn we bijna rond.Ondertussen is het seniorenturnen stilletjes ertussenuit geglipt, en heb ik mijn keuken niet meer helemaal zelf in handen. (Ons vader wil bloemige aardappelen met saus; ik gewoon gestoomde puur natuur. Ik kan moeilijk dingen klaarmaken, die hij niet verteert...) En hij wil wel dat ik er iedere dag kom eten : liefst 2 keer: de middag precies om 12 uur en 's avonds juist om 17 u. En voor lezen rest er ook nog weinig tijd nu - zelfs de krant blijft ongelezen! (Lezen bij ons vader bij een tv die hard staat en aandacht vraagt, vind ik vermoeiend; en 's avonds laat bij me thuis ben ik er ook te moe voor.) Hoe een leven kan veranderen; en toch moeten we zien om er het beste van te maken! Dus gaan we morgen gewoon terug aan de slag ! [Morgen worden het schorseneren in melksaus met varkenshaasje en gekookte aardappelen - en er staat nog juist één potje pudding (als dat vanavond niet is gesneuveld.)]
