De maand maart is wel degelijk 'onze' maand vermits wij (3 zussen) jarig zijn op 15, 17 en 18 maart (maar elk met 5 jaar ertussen)! Ook zeer goede vriendinnen zijn (of waren) van 18 en 23 maart; En eveneens heel wat vrienden en familieleden zijn of waren in maart jarig: Joris, Karel, Lisa, Leo, Kurt, Raoul, Josée, Mary en dan vergeet ik er nog...
Omdat vóór onze huidige jaartelling maart de eerste maand was van het jaar (de lente begint dan) en februari de laatste maand was met het restant van de dagen - daarom vind ik deze maand wel iets hebben...
De begijn in de regen te Lier is hier mijn jongste zus Rita die er 68 wordt en ik de dag nadien dus 78 !
We laten dat niet aan ons hart komen en doen rustig verder.
Ons Chris wordt er dus 73- maar "samen op stap gaan" zoals we ooit deden in Antwerpen in 'Het elfde gebod' en de 'Quinten Matsijs' met die gasten uit Maastricht die het alcoholgehalte van onze bieren onderschat hadden - zoiets kunnen we niet meer! (We hadden ons toen echter goddelijk geamuseerd! Iedereen van ons herinnert zich nog mijn antwoord op een vraag van één van die mannen; "Zó zijn wij niet!" met als spontane reactie van ons Chris; "Hoe zijn we dan wel?")
De lachsalvo's die toen volgden en hoe we ons daarna gedroegen - iedereen moet gedacht hebben dat wij alle drie goed dronken waren- alhoewel wij geen druppel alcohol aangeraakt hadden... Zelfs buiten het café deden we het bijna in ons broek. Zalig; hoe we ons toen geamuseerd hadden...
Dit komt dus niet meer terug, maar we houden er nog vrolijke herinneringen aan over...
Ondanks de gure wind uit het noordoosten zijn Ria en ik toch naar Mortsel gereden in de namiddag. In de voormiddag gewoon ontbeten, toilet gemaakt, aan Tai Chi gedaan met de opwarmingsoefeningen erbij en bloeddruk gemeten + de aflevering van gisterenavond van "De weekenden" bekeken en bloemkool klaargemaakt en ook boterboontjes uit de diepvries en groentesoep uit de diepvriezer ontdooid.
Gisteren verwijld in dagboeken van mezelf en één chiro-gedachtenisboek van onze Stany! Ik schrok erg toen ik las hoe ik dacht en voelde toen ik 16 was... Dit was zelfs erg confronterend voor mij ...
Morgen rijd ik samen met Ria naar het recyclagepark waarvoor we bij de LBC in Mortsel een afspraak maakten. En in de voormiddag fiets ik naar Bob en De Wolf... en vergeet ik uiteraard mijn Tai Chi niet! Ik ben er wat laat aan begonnen; maar wil er toch een dagelijks ritueel van maken...
En morgen is het de laatste dag van februari en ooit was dit de laatste dg van het jaar... toen de kalender begon in maart! Toen was september (sept = 7) de zevende maand en oktober (otto=8) de achtste en november (neuf=9) de negende en december (dix = 10) de tiende... Februari was toen de laatste maand van het jaar en kreeg de overschot van het aantal dagen ; normaal: 28 en om de 4 jaar 29!
Vóór 7.15u. wakker, ontbeten, aan Tai Chi gedaan, mij gewassen en zo, de krant gelezen en ook nog op de pc gewerkt! Om 10.45u. begint de groepsles Tai Chi voor halfgevorderden in het Brieleke. Nu nog mijn haren wat fatsoeneren en op Facebook gaan zodat ik om 10.30u. kan vertrekken.
Ik ga nu slapen want morgen is het Tai Chi en Babbelbib met 'haakcursus' door Birgit. En de dag nadien markt en op de middag een etentje met de oud-collega's in "De Swaen" in Wijnegem en nadien nog een 65°-was. Op zaterdag moet ik om 7.30 u. bij de kapper zijn want om 13.30 u vertrek in naar een namiddagconcert in de koningin Elisabethzaal.
Zó weten we weer wat doen; en ik heb nog wat huiswerk voor mijn cursus 'Fotografie met de smartphone'.
En de week nadien is het weer krokusvakantie en dan moet ik nog naar onze Vince voor zijn verjaardag! En dan mag ik niet vertgeten om af te spreken met Raoul in "Het zoete Hoekske' in Mortsel op maandag 20 februari...
Ja; we weten dat we oud worden, maar we VOELEN dat ook- aan vele kleine dingen. En ook aan het aantal overlijdens in de familie- en kennissenkring.
Ook wordt het moeilijker om nog met alles mee te zijn en bij te blijven.
Aan mijn huisarts vertelde ik overlaatst dat ik me soms een wandelende "pillendoos" voel... Sinds hij me naar de spoed stuurde omdat hij de oorzaak van mijn ontstekingen niet vond, ben ik dan uiteindelijk toch bij de reumatoloog geraakt die meteen wist dat het over spierreuma gaat bij mij met als enige bestrijder; cortisone dat ook weer neveneffecten heeft. Omdat ik aanleg heb voor diabetes moet ik daarvoor nu tweemaal per dag pillen nemen.
Ook werd ik naar de cardioloog getuurd, naar de oogarts en de uroloog en moest ik ook nog naar het UZA voor een petscan... en misschien ga ik ook nog eens naar een osteopaat...
Ondertussen stierven in ons familie Marcel Bruyndonckx en Myriam van nonkel Gust (allebei jonger dan ik) en in mijn vrienden- en kennissenkring; dat is gewoon niet meer op te noemen. Eergisteren ben ik op het kerkhof van Borsbeek naar de uitvaartdienst met asverstrooiing geweest van iemand uit onze leeskring (ook jonger dan ik)
Ondertussen doe ik aan Tai chi, ga ik naar de babbelbib en blijf het Davidsfonds nog ondersteunen alhoewel ik ontslag had genomen uit het bestuur- Ook bij de PKG zou ik willen wegblijven, maar men heeft daar amper nog medewerkers...(Vorige week was de vergadering gepland om 19 u. omdat één persoon die lesgeeft niet anders kon. Nadien was heel mijn avond thuis om zeep- gewoon omdat ik uit mijn normale doen was...)
Vermits er op tv weinig zinnigs te volgen valt: en ik kijk naar meer zenders- maar volg geen soaps, geen politiek en zeker geen oninteressante programma's...
Reflecteren doe ik geregeld; maar ik noteer dit meestal niet...
Toch is het wel eens leuk om af en toe eens te herlezen. Dit wordt dus hoogstwaarschijnlijk 'avondwerk' of ook wel eens nachtwerk! Gelukkig zijn er soms nog boeiende artikels te lezen zoals van Marc Bossuyt (asielepert) in Knack van 30/11/22; "Waar zijn we in Godsnaam mee bezig?"
In Tertio en in De Standaard Weekblad vind ik geregeld ook boeiende artikels terug.
Nu ik mijn blog herontdekt heb, ga ik er terug geregeld naartoe. Ik heb enkel nog wat problemen met foto's toevoegen- dat is alles!
Vandaag mijn startscherm veranderd op mijn pc, mijn laptop en ook op mijn smartphone. Hoe lang ik dit zo zal houden, weet ik nog niet. Had meer cursussen rond fotografie moeten volgen!
Straks naar Ria voor de online cursus 'Duits voor senioren onderweg' - gewoon omdat op haar pc geen e-mails toekomen. Ik neem dan mijn laptop mee en we volgen beiden (met mondmasker) achter mijn scherm de les - en dit omdat de gemeente Wommelgem op veilig wilde spelen en dus vond dat we niet in de polyvalente zaal van de bib binnen mochten waar we wel les konden volgen op afstand van elkaar en met mondmasker op!
Omwille van de houding van ons gemeentebestuur, sta ik nu Ria bij omdat die niet in de mogelijkheid is om online te volgen. (Hopelijk is Ria niet besmet- en zeker niet met de Indische variant - want na mijn eerste vaccin van Astrazeneca ben ik nog onvoldoende bestand tegen die variant. Maar wat doet een mens zoal voor zijn goede vrienden?)
Het zal vandaag een warme dag worden! Maar de warmte zit nog niet binnen. Als de zon "s morgens op onze achtergevel staat laat ik de rolluiken nog in spleetjes en dan trek ik die op na het middagmaal.
Nu ga ik mijn toilet maken en trek ik naar het dorp.
Misschien vanmiddag wat gaan fietsen en op bezoek gaan naar Hort of met bus 141 naar "De Vlegel'; maar zeker wat haken tot aan de 5de reeks vaan 16 rijen. Eigenlijk kijk ik uit naar het telwerk aan de rand van de plaid. Dit wordt een echte uitdaging!
Alleenstaanden - en ze zijn met veel in ons land- die leiden een apart leven...
De sociale contacten gebeuren in de meeste gevallen buitenhuis: verenigingsleven, afspraken met vrienden op café, uitstapjes met de trein, dagreizen, en samen tentoonstellingen bezoeken, concerten bijwonen; een boek bespreken enzovoort - meestal aangevuld met een babbel......
En wat er thuis gebeurde zoals familiefeesten kan nu niet meer omwille van de laatste maatregelen.
Intussen hebben we heel wat achter de rug zoals beperking van wandelen omdat je nergens nog naar het toilet kunt gaan; beperking van het winkelen vermits nu enkel de essentiële winkels geopend zijn en vooral de horeca gesloten is, net als kappers e.d.
Wel wordt iedereen aangeraden om online te winkelen - wat ik persoonlijk niet zo leuk vind
Ondertussen zijn er weer wat mensen overleden in zeer moeilijke omstandigheden omwille van bezoekverbod wegens corona: het verenigingsleven ligt zo goed als stil en het concertleven sinds onze federale regering dus ook! Zelfs de erediensten hebben ze afgeschaft - alhouwel ik nergens de maatregelen zo rigoureus toegepast heb gezien als bij ons in de kerk!
Ondertussen skypen en whatsappen we wat meer ; bij LBC zullen we waarschijnlijk les krijgen met 'Microsoft teams' maar ik zag dat je praktisch overal de mogelijkheid hebt om te 'vergaderen'..
De wereld is door dat "verdomde" virus heel sterk veranderd en we hebben geen zicht op het verder verloop van de besmettingen.
Sinds maandag mag bij ons de horeca terug geopend worden- onder strikte voorwaarden wel te verstaan.
Misschien ga ik morgen in Mortsel toch mijn eerste pintje drinken - als ik ergens plaats vind (want het is Mortsel markt) en misschien tref ik Raoul? Zo niet rijd ik verder met tram 15 tot aan de Oudaan om mijn besteld pakje af te halen bij Neuhaus. Nadien rijd ik terug met tram 9 tot in Berchem om daar een koffie te drinken en met bus 420 terug naar huis te rijden....
Maar ik kijk echt uit naar mijn eerste frisse pint van de tapkraan!
Sinds de lockdown van 14 maart jl. werd mij de VRIJHEID ontnomen om
-11 vrijdagen op de markt: vis, kip, kaas en groenten te kopen en nadien
samen met een viertal vaste vriendinnen een koffie of een cappuccino te drinken en er ook nog iets bij te eten en wat bij te praten
-10 vrijdagen en/of zaterdagen naar de kapper te gaan
-11 zondagsvieringen te volgen en nadien met 3 à 4 vrienden samen wat na te kaarten op café
- maandelijks met 5-4 vaste vriendinnen op verplaatsing te ontbijten
- al 3 Davidsfonds bestuursvergaderingen te volgen en heel wat geplande activiteiten bij te wonen
- met de PGK samen te komen om wat vooruit te plannen wat de parochie betreft
- de geplande concerten bij te wonen van het A.S.O. en in het Kallement
- lezingen te volgen in de VOR of in Elcker-ik en DF-academie
- wekelijks op donderdagnamiddag tussen 15 u. en 18 u. met een viertal vriendinnen samen te keuvelen tijdens de "babbelbib" bij een kop koffie en met een handwerkje in onze handen
- fysiek de lessen bij te wonen in Mortsel (LBC) ; maar dit euvel wordt nu opgelost met online lessen....
- schoenen aan te kopen bij Schaeps
- de Inno te bezoeken of de 3 Leliën ...
- ons Chris te bezoeken, of Ria, of Juliette of Hort, Hedwig of Josée......
- af te spreken met Anneke voor een babbel in café Kamiel in de Markgravelei
- gewoon eens even naar 't stad te rijden en terug (onmogelijkheid om te gaan plassen in één of ander café)
En nu hoor ik blijkbaar nog tot de gelukkigen; want vermits ik tot een risico-groep behoor.....en ik tot hiertoe nog gevrijwaard ben gebleven- heb ik dus niet te klagen. Alhoewel ik het gevoel heb dat heel mijn leven overhoop is gegooid. (Heb in mijn omgeving al wel ex-covid patiënten gehad die gestorven zijn, in I.C. hebben gelegen of gewoon thuis in quarantaine hebben uitgeziekt.)
Die vraag stel ik me niet meer? Ik zou eerder stellen: "Hoe verder leven met Corona?"
Er wordt nu veel gediscussieerd en standpunten worden tegen elkaar afgewogen. Alles willen we weten en we volgen een ganse dag het nieuws en duidingsprogramma's - als we een hele dag thuis in ons kot moeten blijven. Ook op het internet, in tijdschriften zoals Knack blijkt alles te draaien rond 'corona'. Ons leventje werd helemaal overhoop gegooid door de lock-down maatregelen. En zelfs bij de exit-strategie blijven 'social distancing', ontsmetting en beperking van contacten de norm. 'Funshoppen' bestaat niet meer, evenmin als samen vieren, samen feesten, samen rouwen, samen keuvelen bij een kop koffie enzovoort. Kortom; het woord SAMEN is er teveel aan. Juist wij mensen die de meest sociale soort bij de zoogdieren zijn- ons wordt juist dat "sociale" beperkt of ingekort.
Ik vind de aanpak van de pandemie niet goed ingezet wegens tekort aan testmateriaal, tekort aan beschermingsmateriaal, een grove onderschatting van de besmettelijkheidsgraad van het nieuwe virus , het niet kunnen of willen afzonderen van besmette personen waardoor het virus zich razendsnel kon verderzetten.
Persoonlijk ben ik erg jaloers op de aanpak in Taiwan, ook over het eiland Man waar men experimenteert met een nieuwe app. Ook in Noord-Europa werkt men naar mijn mening efficiënter en zal er veel minder economische schade zijn! Bij ons weten de meesten nog niet wat ons nu economisch te wachten staat. Ik verwacht veel ellende en durf mij niet uitspreken over de toestand van onze planeet wereldwijd. Ben zeer lang optimistisch geweest maar weiger ook mee te gaan in het pessimisme omdat dit ons ook niet vooruithelpt.
Ik vermoed dat we i.p.v. steeds naar "meer" en "beter" te verlangen ons moeten leren tevreden stellen met wat minder; i.p.v.meer te consumeren, het met minder moeten leren stellen en beseffen dat we met veel te veel exemplaren van het menselijk ras de aarde uitbuiten. Als we de bevolkingsexplosie al eens een halte konden toeroepen, en misschien eens leerden van 'virtueel' op reis te gaan zodat we onze vakantietijd anders konden benutten dan we tot nu toe deden....
Dagenlang uitkijken naar iets dat dan uiteindelijk dik tegenvalt
Het is mij dus overkomen...
Ik hoorde mijn jongste zus de pralines van Neuhaus (Belgische makelij) zo de hemel in prijzen met een verheerlijking van de 'irrestisibles' die volgens haar onovertreffelijk waren. Dus wilde ik die aankopen om te trakteren in de klas bij LBC.
Omdat het met de corona-maatregelen verboden is om niet-essentële verplaatsingen te maken, heb ik dan maar op het internet gezocht en een doos van 12 stuks besteld.
Vandaag werden die dan geleverd. Mooi verpakt uiteraard MAAR de omhulling met nougatine viel mij heel erg tegen. Dit lijkt zo beenhard dat ik er haast niet in durfde te bijten. En ze zijn allemaal omhuld met nougatine . Dus... ik neem ze mee naar school, maar zal ze voor mezelf NOOIT MEER kopen.
Met de paasvakantie die vanavond begint - alhoewel die voor veel kinderen al min of meer bezig was - en het stralende weer voor de deur zal het voor heel wat mensen moeilijk worden om binnen te blijven; alhoewel...
Vermits een wandeling maken in je omgeving nog mag en fietsen ook nog wel, zal dit voor mensen die zoiets nog nooit meemaakten een extra inspanning of zelfs een opoffering vragen om niet op vakantie te vertrekken of een uitstapje te maken in eigen land. Barbecueën in eigen tuin in gezinsverband mag nog wel - maar heel wat appartementbewoners beschikken niet over een tuin... Dus moeten die creatief zijn!
We wachten dus af wat volgende zondag ons brengen zal...
Als alleenstaande wordt heel je sociaal leven nu grondig overhoop gegooid; het leven is voor mij meer dan grondig gewijzigd.(Ik kan niet meer met lijnbus 420 naar Berchem want kan nergens meer binnen voor een eventueel toiletbezoek...)
- Maandag geen permanentie en ook geen VOR- namiddagconferenties meer of bijscholing van Vief.
- Op dinsdag is vrijwilligerswerk bij Kind & Gezin weggevallen en ook het 'krekelmoment' in de Lunch-garden met de 4 vriendinnen en ook geregeld een boeiende conferentie bij Elcker-ik met bijbehorend café-bezoek.
- Op woensdag was het veelal een Davidsfonds-activiteit; maar ook wel een of ander uitstapje richting Antwerpen met een terrasje erbij...
- Iedere donderdag moest ik om 12.30 u. de bus nemen naar Mortsel voor bijscholing in LBC ,ofwel Babbelbib met een brei- of haakwerkje of zelfs patch-work samen met enkele vriendinnen dit in de bib die nu gesloten is.
- En vrijdag was het wekelijks marktdag met bezoek aan een fruit-en groentekraam, een viskraam, een kippenkraam en een kaaskraam - dit gevolgd door de obligate 'marktbabbel' samen met 4 of 5 marktvriendinnen. Dit veelal gevolgd door een afspraak bij mijn vaste kapster.
- Op zaterdag wordt er nog gewinkeld en gewassen of soms naar de kapper gereden en af e toe is er een namiddagconcert van het A.S.O. in de koningin Elisabethzaal -ook met nababbel dus..
En iedere zondag had ik de vaste gewoonte om een kerkdienst te volgen met de gebruikelijke nababbel en het bezoek aan de ronde tafel in café Familia waar dan ook 2 ploegen van wielertoeristen toekomen, met nadien nog een bezoek aan de keurslager en 's namiddags een of ander bezoekje.
Ook afspraken met vriendinnen kunnen niet meer nu cafés en brasseries niet meer toegankelijk zijn... En privé-samenkomsten kunnen evenmin, net als de geplande samenkomst met 75-jarigen in april binnenkort. Misschien kunnen we dit uitstellen tot september of oktober..
Ondertussen werd ik al 2 keer uitgenodigd voor een video-conferentie, en versturen we meer berichten naar elkaar!
Op radio en tv wordt maar over één ding gesproken: het corona-virus dat waarschijnlijk is ontstaan in Wuhan (China) op een illegale vlees- en vismarkt door een sprong te maken van een vleermuis naar een mens... Juist weten we het niet; maar we weten intussen wel hoe besmettelijk dat onzichtbare virus is en hoe snel het zich verdubbelt. Voorlopig is er nog geen kruid tegen gewassen. En met onze grote mobiliteit, onze globalisering en vooral verstedelijking heeft dat virus zich wereldwijd verspreid en houdt het heel de wereld in zijn greep.
Vooreerst dacht men dat dit maar een griepje was; maar het virus is dodelijk vooral bij oudere mensen die al andere ziektebeelden hebben. Op tv horen we virologen die zeggen dat het aantal doden om de 2 à 3 dagen gewoon verdubbelt. Ondertussen worden er wereldwijd maatregelen getroffen zoals sluiting van scholen, afgelasten van alle culturele en sportieve evenementen,zelfs religieuze diensten, samenscholingsverbod, 'social distancing' sluiting van landsgrenzen, sluiting van restaurants, cafés, en alle niet-noodzakelijke winkels, wie kan moet thuis telewerken, je mag buiten (liefst alleen) en op afstand van 1,50 m van elkaar als de iemand kruist of passeert.
In Italië is het nu gewoon horror! Ook Spanje wordt erg getroffen, net als Frankrijk, Groot-Brittannië en Nederland trouwens. Ouders die nu thuiswerken moeten dat tevens doen met hun kinderen erbij. Psychiaters verwachten nu meer huiselijk geweld en ook meer echtscheidingen. Mensen moeten wel blijven bewegen maar niet te ver van huis. In supermarkten en veel winkels laat men maar een beperkt aantal klanten binnen en degenen die buiten wachten moeten iets meer dan 1 winkelkar tussen de vorige laten, en je mag maar 1 halfuur winkelen en men vraagt om elektronisch te betalen. W.S.E.E. is nu gesloten. En alle vriendinnen-momenten ook...
Na een verkoudheid van een goede week, is het toch hoopgevend dat je beterschap voelt! Want een verkoudheid die je best bestrijdt (volgens een goede verpleegkundige) door veel te drinken en te rusten kan wel lastig zijn maar heeft zijn tijd nodig. Met wat neusspoelingen, het veelvuldig drinken van thee i.p.v. koffie voel je dus elke dag dat het terug goed komt.
Vandaag is het aswoensdag (op mijn laptop las ik zelfs "Ash Wednesday'; maar tot daartoe - daar ergeren we ons niet meer aan)! Wel echter aan de extreme reactie van enkelingen die de heisa rond het 'corona-virus" aangrijpen om samen met hun vrienden te beginnen met 'hamsteren'. Ik heb geen begrip voor irrationeel gedrag, maar betreur wel de impact ervan op onzekere medemensen die hier uiteraard in zullen volgen! De emotie stuurt de grote meerderheid van de mensen nog steeds veel meer aan dan de ratio. We beseffen dit hoe langer hoe meer en weten ondertussen dat er groepen zijn die hier ernstig misbruik van maken
De maand maart is wel degelijk 'onze' maand vermits wij (3 zussen) jarig zijn op 15, 17 en 18 maart (maar elk met 5 jaar ertussen)! Ook zeer goede vriendinnen zijn (of waren) van 18 en 23 maart; En eveneens heel wat vrienden en familieleden zijn of waren in maart jarig: Joris, Karel, Lisa, Leo, Kurt, Raoul, Josée, Mary en dan vergeet ik er nog...
We doen dus terug 'normaal' - alhoewel...
Van waar dat woord komt, weet ik niet!
Nu ik mijn blog herontdekt heb, ga ik er terug geregeld naartoe. Ik heb enkel nog wat problemen met foto's toevoegen- dat is alles!
Het is warm buiten.
Anders zijn ze weg! Dat was ik vannacht vergeten.
Waar is dat dan gebleven?
Ik wist niet of dit nog werkzaam was!
Sinds de lockdown van 14 maart jl. werd mij de VRIJHEID ontnomen om
Die vraag stel ik me niet meer? Ik zou eerder stellen: "Hoe verder leven met Corona?"
Het is mij dus overkomen...
Met de paasvakantie die vanavond begint - alhoewel die voor veel kinderen al min of meer bezig was - en het stralende weer voor de deur zal het voor heel wat mensen moeilijk worden om binnen te blijven; alhoewel...
Het is alleszins "aanpassen" geblazen...
Op radio en tv wordt maar over één ding gesproken: het corona-virus dat waarschijnlijk is ontstaan in Wuhan (China) op een illegale vlees- en vismarkt door een sprong te maken van een vleermuis naar een mens... Juist weten we het niet; maar we weten intussen wel hoe besmettelijk dat onzichtbare virus is en hoe snel het zich verdubbelt. Voorlopig is er nog geen kruid tegen gewassen. En met onze grote mobiliteit, onze globalisering en vooral verstedelijking heeft dat virus zich wereldwijd verspreid en houdt het heel de wereld in zijn greep.
Na een verkoudheid van een goede week, is het toch hoopgevend dat je beterschap voelt! Want een verkoudheid die je best bestrijdt (volgens een goede verpleegkundige) door veel te drinken en te rusten kan wel lastig zijn maar heeft zijn tijd nodig. Met wat neusspoelingen, het veelvuldig drinken van thee i.p.v. koffie voel je dus elke dag dat het terug goed komt.
