Ja; we weten dat we oud worden, maar we VOELEN dat ook- aan vele kleine dingen. En ook aan het aantal overlijdens in de familie- en kennissenkring.

Ook wordt het moeilijker om nog met alles mee te zijn en bij te blijven.

Aan mijn huisarts vertelde ik overlaatst dat ik me soms een wandelende "pillendoos" voel... Sinds hij me naar de spoed stuurde omdat hij de oorzaak van mijn ontstekingen niet vond, ben ik dan uiteindelijk toch bij de reumatoloog geraakt die meteen wist dat het over spierreuma gaat bij mij met als enige bestrijder; cortisone dat ook weer neveneffecten heeft. Omdat ik aanleg heb voor diabetes moet ik daarvoor nu tweemaal per dag pillen nemen.

Ook werd ik naar de cardioloog getuurd, naar de oogarts en de uroloog en moest ik ook nog naar het UZA voor een petscan... en misschien ga ik ook nog eens naar een osteopaat...

Ondertussen stierven in ons familie Marcel Bruyndonckx en Myriam van nonkel Gust (allebei jonger dan ik) en in mijn vrienden- en kennissenkring; dat is gewoon niet meer op te noemen. Eergisteren ben ik op het kerkhof van Borsbeek naar de uitvaartdienst met asverstrooiing geweest van iemand uit onze leeskring (ook jonger dan ik)

Ondertussen doe ik aan Tai chi, ga ik naar de babbelbib en blijf het Davidsfonds nog ondersteunen alhoewel ik ontslag had genomen uit het bestuur- Ook bij de PKG zou ik willen wegblijven, maar men heeft daar amper nog medewerkers...(Vorige week was de vergadering gepland om 19 u. omdat één persoon die lesgeeft niet anders kon. Nadien was heel mijn avond thuis om zeep- gewoon omdat ik uit mijn normale doen was...)