Het heeft toch wel wat ! Op een zaterdagavond met mooi weer naar de Groenplaats stappen om eventjes een snack te eten tussen de voorbije klasreünie van 16.30u. tot 18u. in Zandhoven en een concert in de kathedraal om 20 u. De terrassen puilen overal uit van het volk met ergens een grote tafel zingende Hollanders waarbij er iemand (wellicht onder invloed van ons bier) opzichtig staat te dirigeren bovenop een zitbank van de Groenplaats. Je moet wandelen tussen mensenstromen in waarvan de meeste zich verplaatsen richting Waaigat en Grote Markt. De toast cannibale in 't Hof van Eden smaakte verrukkelijk alsook de zeer verzorgde koffie. De afspraak met de concert-collega liep zoals gepland maar in de goedgevulde kerk was het om 20 voor acht zoeken naar nog 2 lege stoelen naast elkaar zo ergens op de voorlaatste rij. Het klonk daar wel goed en het afwisselende zicht op de handen van de orgelist en op de spelers in het orkest werd zeer mooi weergegeven op 8 zeer grote schermen tegen de pilaren naast de middenbeuk. Rond kwart voor tien was het na de zeer geslaagde concertseizoensafsluiter van de Filharmonie wel een 'frakske frisser' buiten. Dus gingen we nog iets drinken in café Blauwmoezel,uitgebaat door mensen die onze taal eigenlijk niet beheersen. Geen wonder dat er naast ons en nog 2 concertmadammen geen kat zat tussen de overvolle cafés in de directe omgeving. Vier jongeren die er ook binnenkwamen gingen na een moeizaam contact gewoon terug naar buiten. (Voormalige Oost-Europeanen uit het commuistisch systeem moeten misschien nog leren dat hun inkomen in de horeca afhankelijk is van de verkoop?) Afin wij hebben toch snel iets kunnen drinken en het toilet kunnen gebruiken. Het wandelen naar tram 4 viel best mee, maar we zagen wel een mooi exemplaar voor ons zicht vertrekken. Dus wandelden we de Nationalestraat in om daar op een volgend (korter en ook ouder) rijtuig te stappen met 2 stoeltjes achter elkaar; maar op de Groenplaats zelf kwam er al en dubbele zit vrij.
Eigenlijk is het best aangenam vertoeven in het Antwerpse stadsleven - vooral rond de Grote Markt, de Groenplaats, het Consienceplein, het Mechelseplein e.a.. Onze noorderburen schijnen dit alvast begrepen te hebben want je komt hen daar veelal in groep maar ook wel in groepjes tegen. Moet kunnen - als ze dan maar rekening houden met het alcoholgehalte van veel van onze bieren !
Dat spreekt al beter tot de verbeelding dan met een Duvel of een Ommeganck (alhoewel beide heldere bieren met ongeveer 8° alcoholgehalte elkaar waard zijn)! Ik kan getuigen dat dit een mooie slaap geeft met voldoende uren nachtrust en geen gedoe achteraf ! Eén Omer is echter wel voldoende en geeft totaal geen nevenverschijselen en je hebt 's morgens een zalige slaap achter de rug ; niet wakker gelegen of getobd, gewoon zorgeloos ingeslapen zondermeer. (Ik weet dat sommige medemensen hier geld voor zouden willen geven!) Mijn raad als ervaringsdeskundige: één Omer drinken bij de tv voor het slapengaan en je slaapt als een marmot ! Dit is niet gesponsord door de brouwerij; ik heb het bier leren kennen dankzij Jean Blaute en Ray Cokes met hun tv-reeks 'Tournee générale' die ik trouwens zeer geslaagd vond. Dank zij hen heb ik Omer leren kennen !
We startten als eersten (Lies Smits en ik bij 'De Bengel' op het terras en in de zon met vlak voor onze neus veel volk aan het stadhuis voor de trouwers...) We waren met zeventien + een schitterende gids !
Chocoladewandeling op zaterdag, 25
mei 2013
Het was een hoogst aangename activiteit,dit door de plots onverwacht opgedoken zon en de zeer
vlotte en aangename gids, Carolien Krijnen en
vanzelfsprekend ook door de chocoladeproeverijen. We passeerden het winkeltje
Bastin links van de kathedraal waar men ambachtelijk vervaardigde pralines verkoopt. We kregen onderweg in verschillende stukjes
de geschiedenis te horen van de cacaoboom en zijn gegeerde vruchten, de
verspreiding van cacao naar Europa en de evolutie van cacaodrank naar vaste
chocolade waarvan Lindt aan de oorsprong ligt, de eerste praline die uit
Frankrijk stamt maar die door Neuhaus werd aangepast door gebruik te maken van
een mal waarin men eerst verwarmde chocolade giet en na omkering van het
recipiënt er de vulling van welke aard ook aan toevoegt. Zowat alle
chocoladeverwerkende bedrijven gaan langs Callebaut om hun chocolade in welke
vorm ook aan te schaffen. Men heeft daar wel 1600 verschillende nummers
afhankelijk voor welke klant. Alleen de chocolatier Pierre Marcoliniheeft een eigen plantage en werkt artisanaal
met producten verkregen van de eigen gefabriceerde cacao.
Elke deelnemer aan de wandeling kreeg een zakje met 4 pralines van bij pralines
Elisa op de Grote Markt, een kathedraaltje in pure chocolade bij Bastin, 2
pralines bij Dominique Persoone van the chocolate line op de Meir waarvan
eentje met een ongewonere vulling; we liepen in de stadsfeestzaal binnen bij
Neuhaus waar wij één grote en lekkere pure praline te proeven kregen en
wandelden daarna naar een exclusieve winkel van Marcolini in de buurt van de
Bourla om te stoppen bij Leonidas. Op de Graanmarkt net achter Houten Clara kregen we te horen hoe
gezond chocolade wel was door de anti-oxydanten tenminste als je het product met
verstand en met mate weet te consumeren.
Als we dan op het pleintje aan het Bernarduscentrum nog eens
de uitleg kregen over de serotonine en andere stoffen die vrijkomen bij het
nuttigen van chocolade , dan waren we best wel overtuigd van het nut van
verstandig verbruik van deze lustopwekkende lekkernij waarvan ooit
kloosterzusters mee aan de basis lagen ten tijde van keizer Karel.
In de terugweg naar huis met bus 420 van 13.45u. nog heel wat heibel door een aanrijding zonder gekwetsten tussen de lange harmonicabus en en kleine personenwagen- dit net voorbij "Het Mestputteke " op de Boterlaarbaan. Dit duurde een twintigtal minuten beginnend met scheldpartijen, een alerte tussenkomst van een politieagent in burger die op de bus zat met als gevolg: olie op het vuur bij de wagenbestuurder die de politie erbij wou, daarna assistentie van extra mensen vn 'De Lijn', politie afgebeld, personen laten overstappen op bus 421 die passeerde, gevolgd door verontschuldigingen naar elkaar toe van de 2 chauffeurs, het zorgzame en tijdrovende invullen van de papieren (met mijn balpen die ik gebruikte bij het invullen van binaire puzzels) en nog wat raadgevingen van het hulpteam van 'De Lijn' . Afin een hele belevenis die in alle rust en vrede eindigde, maar waar ik hoorde dat de buschauffeur in Herentals nog een sneldienst moest doen. Zo merk je maar hoe het kan komen dat een lijnbus te laat toekomt aan haar startpunt . Maar na een heftige woordenwisseling werd de zaak tenslotte in vrede beslecht. Zo kwam ik rond 14.45u uiteindelijk thuis met de bus die om 13.45u. vertrok op de F. Rooseveltplaats.
...dat mensen als André Denys en andere eerst moeten sterven vooraleer men hem overvloedig prijst omwille van zijn buitengewone capaciteiten - zelfs over de 'partijgrenzen' heen. Ik weet wel: iedere mens heeft goede en minder goede eigenschappen; maar bij deze man merkte iedereen op dat hij heel hard werkte, een man van zijn woord was en volks in de omgang. Als deze 65-jarige dan uiteindelijk na een lange strijd tegen kanker toch de geest heeft gegeven, komen die lofbetuigingen massaal toe - op een moment dat de mens er zelf niets meer aan heeft...Een oud-gouverneur die sportief, integer en betrouwbaar was en die daar bovenop nog eens als zeer hardwerkend bekend stond - je bent het niet gewend van de meeste politici. Maar ja, nu hij niet meer leeft, kan hij voor niemand nog een gevaar opleveren en worden ook de politieke tegenstanders menslievender... zo zie je maar !
Je moet soms inderdaad wel eens goed overwegen voor je beslist! Zeker als het weekblad Tertio een gratis voordracht aanbiedt in het torengebouw van KBC op dezelfde avond dat er één van de abonnementsconcerten van de Filharmonie gepland was. Oorspronkelijk en uiteindelijk viel de keuze dan toch op Herman Van Rompuy die kwam spreken over Europa met zijn christelijke wortels. Het wegschenken van het ticket voor deSingel was geen probleem; wel heb ik overwogen of ik alleen naar de voordracht zou gaan of iemand zou uitzoeken om mee te gaan, vermits mijn uitnodiging gold voor 2 personen. Gemakshalve ben ik bij de eerste optie gebleven. Herman Van Rompuy is niet alleen goed opgeleid, maar ook een knap spreker die de goedgevulde zaal (met voornamelijk 'fans') anderhalf uur i.p.v. drie kwartier toesprak. Het werd een oproep om Europa niet enkel door de materiële bril te bekijken in de optie van "Wat brengt het ons op ?" maar ook en vooral spiritueel te bekijken in het kader van vrede en solidariteit. Natuurlijk zullen wij nooit de Verenigde Staten van Europa worden, omdat wij over een gelaagde identiteit beschikken. Wij onderschrijven wel een gemeenschappelijke toekomst met afspraken rond gelijkheid man vrouw e.a.. Maar vermits wij zo verschillend zijn met een ontzaglijk verscheiden geschiedenis - met oostbloklanden die de Koude oorlog net achter de rug hebben, geeft dat nog heel wat groeipijnen. De term 'Europese Gemeenschap' vond de Europese voorzitter ook passender dan 'Europese Unie' omdat wij nooit een echte Unie zullen vormen maar met onze verschillende wortels (ook uit de godsdiensten) een gemeenschappelijke toekomst van vrede en solidariteit dienen uit te bouwen. We moeten echt af van het 'vijanddenken' en elkaar bemoedigen in een groei naar een toekomst met gemeenschapelijke democratische beginselen en hierbij positief vooruit blijven denken. Een hele uitdaging ; waarvoor de voorzitter van de Raad van Europa onthaald werd op een hartverwarmend applaus. De receptie, aangeboden door KBC, was ook de moeite, zeker omdat daar heel wat bekenden de tijd namen om onderling van gedachten te wiselen. Zoals te verwachten was liep 'dat napraten' uit tot langer dan 1 uur met de nodige wijn erbij, maar ook water en fruitsap! Met heel wat gekende personen als Gerard Bodifee en zijn levensgezellin; Mia De Schamphelaere en echtgenoot, Mgr. De Kesel, bekende gezichten van Elcker-ik en Davidsfonds, en gezichten van mensen die mij herkenden zonder dat ik hen kon thuisbrengen gaf dit een aangenaam samenzijn in een goed gezelschap. Uiteindelijk was ik toch wel verheugd met de keuze die ik maakte. Alleen vond ik dat 'Tertio' dit niet gratis aan te bieden had aan zijn abonnees. Voor zulke avond met aansluitende receptie kon best een kleine bijdrage p.p. gevraagd worden. Ik heb dit hen dan ook gesuggereerd.
Wat doe je met een gekregen boek dat je niet aanspreekt ?
Al vier of vijf keer ben ik eraan begonnen; maar de schrijfstijl bevalt me hoegenaamd niet, en nog minder de woordkeuze hier en daar - voor mij veel te platvloers; je kan net zo goed 'Mooi en meedogenloos' volgen op de tv maar ik wil er echt geen tijd meer aan besteden. ! Ik weet dat het 'geschenk' met de beste bedoelingen voor mij uitgekozen werd op basis van positieve kritieken die hier of daar uitgezonden werden en ook wetende dat ik zo graag met de trein rijd en vermits dit boek zich afspeelt in en rond een treinstation. Zo zie je maar; sinds wij in de leesgroep boeken bespreken die zowel inhoudelijk als vormelijk veel meer te bieden hebben, ben ik selectiever geworden in het uitkiezen van de auteurs. En schrijvers die ik niet ken, leer ik dan wel kennen langs boekbesprekingen in De Standaard of bij een voorstelling van de genomineerde werken voor de 'Gouden boekenuil". Aan iedereen die iemand een boek wil schenken voor een verjaardag blijf ik adviseren:"Koop een boekenbon"; want wat doe je met een boek dat je niet het lezen waard vindt ? Ook al vindt Jan Verheyen dat het beste boek dat hij dit jaar gelezen heeft ! Maar hoeveel leest die man ? En wat kent hij van boeken ?
Gisteren ben ik met Julienne en 2 van haar kleinkinderen naar 'Croods' gaan kijken, een toffe animatiefilm (jammer genoeg voor die gasten uit het 2de en 4de leerjaar niet in 3D). In de vertoning van 15.20 u. (Nederlands gesproken) zat de zaal goed vol. Veel ouders en grootouders schijnen dit nog steeds als een mooie uitstap te bekijken, want bij film hoort meestal ook nog eens popcorn of een drankje. De film werd goed bevonden, met veel actie, wel wat natuurgeweld en zelfs wat humor. Zoals het in een goede kinderfilm past, liep alles uiteindelijk nog goed af . Iedereen kon dus tevreden naar huis. En eigenlijk heb ik hier meer van genoten dan veel films voor volwassenen die mij gewoon niets zeggen. Een aanrader voor de volgende woensdagnamiddagen of voor in de weekends want vanaf 15/04/13 begint de school opnieuw !
Van wanneer stamt de traditie van 'de goede week'?
Eigenlijk is het toch wel morbide ! 2000 jaar geleden stierf Jezus van Nazareth een gewelddadige kruisdood rond het joodse Pesach-feest. Zijn vrienden waren met z'n allen ontredderd en sloten zich op, maar nadien kwamen de verhalen van de opstanding . Met alle blijheid en vreugde alom.Ik kan mij best voorstellen dat in een verbale cultuur waar alles moest doorverteld worden (omdat de massa toen niet kon lezen of schrijven) de nood ontstond om die laatste dagen van Jezus hier op aarde 'in scène' te zetten opdat de volgelingen dit niet zouden vergeten. Maar ondertussen is alles in alle talen opgeschreven, gedramatiseerd in Oberammergau, verfilmd enzovoort. Is het dan nog nodig dat elke parochiegemeenschap ieder jaar die 'goede' week herdenkt ? We leven nu toch met z'n allen na de verrijzenis van Jezus - hoe je die ook ziet ! Moet dat lijdensverhaal dan zo nodig nog ieder jaar in de verf gezet worden in iedere parochie ? Ik begrijp er echt de zin niet van !
Met 4 dames (allen met seniorenticket) namen we de trein van
9.52 u. op spoor 1 in Antwerpen-centraal rechtstreeks naar Lille Flandres. Ook al duurt
de treinreis rechtstreeks naar Kortrijk 1 uur en 20 minuten, in goed gezelschap
kom je op je bestemming toe voor je het weet.
Op de Grote Markt zagen we we zoveel politiebedrijvigheid, dat we spontaan om
een woordje uitleg vroegen. En ja, leken als we zijn tenminste als het om sport gaat hoorden we
dat World Tour met een rit van Gent naar Harelbeke daar vandaag langskwam. En
omdat het parcours op onze weg naar het erfgoedhuis in de O.L.V.-straat lag, zagen we eerst de caravan met sponsorwagens
passeren en besloten dan maar te wachten om onze Tom Boonen toch wat te kunnen
aanmoedigen. Ik vermoed dat we daar langer dan 75 min. in de kou hebben gestaan
in de buurt van de O.L.V.-kerk die men volop aan het restaureren is. Men
verkocht daar wel warme chocomelk in de taverne achter ons, maar we riskeerden
niet naar binnen te gaan en de renners zelf te missen.Uiteindelijk zoefde het flitsende peloton dan voorbij en onze Tom hebben we
helaas niet kunnen opmerken.
Dan ging het naar het streekbezoekerscentrum voor Kortrijk en de
Leiestreekbeginnend met een
toiletbezoek op propere toiletten met een naar ons gevoel warme toiletbrillen (of lag het aan onze verkleumde bipsen?)
We namen nadien aan de balie wat folders mee en belandden daarna in het restaurant Beau
M waar we een tafeltje voor vier vonden in het volle licht met zicht op de
Markt en de passage daar. We bestelden allen de lunch-menu omdat dit meestal snel
vooruit gaat en ook nog voordelig is. Met een glas wijn of een frisse Omer
erbij en nog een koffie of thee achteraf kwam dat op 19,25 euro p.p. wat wij
allen afrondden naar 20 euro. Daarna ging het naar de tentoonstelling moderne
kant, een blitzbezoek in de Lieve Vrouwekerk daar tegenover, het Groeningemonument,
het begijnhof, de Broeltorens,, de Budascoop, de Leiestraat en terug naar de
Grote Markt. Omdat we vermoedden dat we de trein terug van 16.50 u. toch niet
konden halen, en ook omdat we nog iets wensten te drinken zijn we binnengestapt
in de Falstaf waar we met zn allen op een groot scherm de aankomst van onze
renners in Harelbeke konden volgen- dit met een warme drank voor ieder van ons.
Er stond daar ook een buffetje waar je
vrij stukjes stokbrood kon nemen met een
slaatje erbij. We dronken dus nog een tweede consumptie: 3 Omers deze keer en nog 1 cola, waarna we in het station op de
trein van 17.50 u. stapten. Kwam daar in het gangetje toch geen renner in tenue
aangestapt. 'Die kon nu toch al niet terug
zijn uit Harelbeke, want we hadden zopas Cancellara over de meet zien komen.' De
man hoorde onze commentaar en kwam dus recht naar ons toe. Hij kwam met veel
omhaal vertellen dat hij het parcours vooraf had gereden waarschijnlijkuit sympathie voor zijn helden en ook nog als
test voor zichzelf. Gelukkig zaten wij met vier op een plaats van vier! Anders
zou hij zich misschien nog bij ons gezet hebben. In Antwerpen centraal zagen we
hem terug met zijn fiets aan de hand het station verlaten. Gilberte nam van
daaruit de trein naar Herentals om af te stappen in Kessel. Met bus 421 met
stop in Wommelgem centrum kwamen we (Julienne, Maria Geerts en ik) dan terug
thuis. Hoe een culturele uitstap met als doel
een kanttentoonstelling uiteindelijk kan uitdraaien naar een uitstap met wat
meer aandacht voor sport omdat een voorjaarsklassieker daar op die dag
toevallig passeerde !
Na de koudste dagen in maart sinds 100 jaar, mag je wel blij zijn dat je je kan verwarmen thuis. Vrienden van mij hadden echter pech. In hun kelder was een buis van de waterleiding gesprongen waardoor de verwarming gewoon uitviel. En dit op een vrijdag en met zulke koude temperaturen (vorige nacht was de koudste nacht van de winter). Dan ben je nog een gelukkige mens als je over een schouw beschikt met een kachel en wat stookhout . Wij zijn het echter niet meer gewend: warmte op één plaats in het huis en voor de rest in de kou zitten en slapen. Lees ik echter net dat volgens Finse deskundigen baby's het best slapen in de vrieskou mits ze warm zijn toegedekt natuurlijk! Ik vermoed dat weinigen onder ons de 'goede oude tijd' nog gekend hebben met de voeten op de Leuvense stoof waarop dan ook nog gebakken en gekookt werd. Vooraleer je in je koude bed kroop werd je dan als kind in een verwarmd dekentje naar boven gebracht zodat je toch nog warm in je bed kwam te liggen. Dat zalige gevoel kan ik me nog best herinneren; maar toen wisten we niet beter en kon het hlemal niet anders !
...heb ik André Comte-Sponville ontdekt. Hij is de auteur van het boekje: "De geest van het atheïsme" Kunnen we het zonder godsdienst stellen ? Het gaat hier weliswaar om een slechte vertaling omdat hij eerder spiritualiteit bedoelt Weer een prachtige lezing in Elcker-ik door Jan Verachtert, auteur van het boek:"God heeft een brede rug"met een goed gevulde zaal met heel wat bekende gezichten maar nog meer onbekende. De vorige lezing ging over het boek van Alain de Botton:'Religie voor atheïsten' -iets wat ik jammer genoeg gemist heb. Maar de volgende bijeenkomst met Jan Verachtert op 18/04/13: 'Actuele tendensen in het spirituele landschap', daar wil ik zeker bij zijn ! Jammer dat Ria niet kan ! Misschien gaat Juliette wel mee, of Paul ? We zullen zien - desnoods ga ik wel alleen. Ik heb me alleszins juist voor 4 lezingen ingeschreven; achtereenvolgens met Jan Rolies, Jan Verachtert, Roger Lenaers and last but not least: Etienne Vermeersch die nu hersteld is van zijn operatie.
Het doet deugd om mensen als Jan Rolies uit Leuven in Elcker-ik op de tekenen des tijds te horen wijzen. Dit aan de hand van publicaties her en der bijeengesprokkeld. Wij leven inderdaad in tijden dat er veel beweegt - op allerlei vlakken trouwens. Van rustige vastheid is in de wereld en ook in je naaste omgeving nog weinig te merken. Of we het willen of niet - we beleven woelige tijden met de mondialisering, de technologische vooruitgang, de secularisatie, de snel groeiende economische vooruitgang in Azië, de ontwikkelingen in Afrika en de decentralisering van Europa. De begoede klasse bij ons en Noord-Amerika wil alles houden zoals het is (conserveren wat belangrijk is) en daarvoor inzetten op experts. Anderzijds roepen profeten (dromers) op tot een andere maatschappij omdat we weten dat de grondstoffen ooit uitgeput raken en de overbevolking de aarde meer kwaad doet dan goed. Een vraag om wijziging in het denken en creatief omgaan met minder middelen dus. Na een terug denken aan de jaren van economische opgang en wederopbouw na de oorlog hebben we veel zien veranderen en het stopt niet. Dat maakt velen bang - vooral bang voor verlies. En we kunnen de wereld niet veranderen, maar wel kleinschalig beginnen aan verbetering, elkaar bemoedigen en samenwerken waar het kan. Dat is al iets ! Toch beter dan mopperend stilzitten en lankmoedig toezien We hebben een vruchtbaar gesprek gehad met de 7 aanwezigen waaronder ik nog toffe, geëngageerde mensen heb leren kennen. Zo vond ik die bijeenkomst zeer productief. Als Jan Rolies nog eens komt in de maand april, dan gaan we er terug naartoe !Door hem kregen we nog heel wat auteurs te lezen en de websites te volgen.
Het begon al maandag ! De verwachte afspraak voor een namiddag in de Classics moest ik afzeggen omdat er om 13.30u. een vergadering van het PT was gepland. Op dinsdag had ik weer prijs.; om 20u. een vergadering 'Reisverhalen' en om 20.30u. een vergadering van de schoolraad - omdat de andere afgevaardigde van de plaatselijke gemeenschap kon aanwezig zijn had ik de mogelijkheid om naar de DF-activiteit te gaan ! Op woensdag kon ik dan nog eens eindelijk na veel 'bezette' woensdagen nog eens naar Babbelpunt gaan. Donderdag met de 'grote vakbondsactie' met als enig resultaat het 'pesten van andere medemensen ' was er in Borsbeek een federatie-avond gepland over de Visietekst van onze bisschop maar bij Neos had men 50 kaartjes gekocht voor Kommil Foo. Natuurlijk had ik gekozen voor de gebroeders Walschaerts maar er moest nog uitgekiend worden hoe er te geraken als de vakbondsactie zich vooal deed voelen bij het tramvervoer. Uiteindeijk dan een lift gekregen van Jeanine Smits die zich naar Antwerpen anders ook altijd verplaatst met het openbaar vervoer! Samen met haar nog een gezellige eet- en drinkgelegenheid ontdekt op het Theaterplein: de "Lunchbox" . De show "Breken" viel best mee maar het zoeken naar een locatie om achteraf iets te drinken en na te praten was moeilijker. Uiteindelijk dan toch beland in "De Markt" waar we als de 4 laatste klanten binnenstapten. Vrijdag was het na de markt en het kappersbezoek nog even in de bijtende wind naar de Colruyt om er 2 uur te helpen bij de koffiestop ten voordele van 'Broederlijk delen' waarna ik met zeer koude voeten meteen naar de Manu en Mariette ben gegaan om er wat later te vertrekken naar WMH waar we samenkwamen met een dertigtal mensen voor een avondje "Bijbels culnair" Hierdoor kwam dan weer de Taizéviering in het gedrang. En vandaag was het vergadering voor de comitédames van Kind & Gezin maar ik had de leeskring van Davidsfonds en Femma over het boek van Kate Mosse: "Het verloren labyrint" en dat laatste heb ik laten voorgaan. En nu heb ik gekozen om te gaan slapen i.p.v. naar de Borgia's te kijken. Gelukkig kan je dat opnemen om dat later te bekijken - maar wanneer dan ? Morgen na de mis, en de koffie in Familia naar de slager, waarna ik thuis het jaarverslag ga maken voor Residentie Damiaan, wat strijkwerk doe en wat tv kijk of muziek beluister.
Naast de gekende en verwachte negatieve berichten over de ellende overal in de wereld springen er af en toe ( maar wel uitzonderlijk) ook eens leuke positieve verhalen uit zoals vandaag over de kat Stanske die in de laadwagen van zijn baas meereisde van Leest naar Oostende waar ze geschrokken wegliep en niet meer terug te vinden was. Toen de bestuurder onverichterzake terug vertrok naar Heist-op-den-Berg, daarna naar Merendree en opnieuw naar Heist reed om dan terug aan te komen in Leest hoorde hij het miauwen van de 'wonderpoes'. Die had zich op de terugreis vanuit Oostende gans de tijd schuilgehouden op de achteras onder de vrachtwagen. Moet je de foto zien met de poes in de armen van haar baasje met daarnaast haar echtgenoot trucker. Met een blik van : "Zie je nu wel, hoe ik overleef !" Een mooi verhaal voor kattenmensen. Anderzijds ver van hier waar een 18-jarige Brit al joggend verloren liep in een uitgedroogd gebied bij een temperatuur van 40° en 3 dagen overleefde op zijn lenzenvloeistof en de eigen urine. Met zijn kleding had hij de 3 letters S.O.S in een open vlakte gelegd. Hij werd nog net op het nippertje gered met uitdrogingsverschijnselen. Goed dat men af en toe ook wat positief nieuws brengt; dat geeft mensen een goed gevoel tussen alle andere rotzooi die je overvloedig in de media terugvindt !
December: kerstfeestjes en januari: nieuwjaarsdiners ...
De kortste dagen van het jaar met de koudste temperaturen en de meeste kans op verkeersellende - juist dan organiseert men overal samenkomsten om te eten en te drinken zoals het nieuwjaarsetentje van Neos, de Toast Literair van het Davidsfonds, een samenkomst in 'Den Bol' met de vrienden, familiefeest met broer, zussen en hun partners , een nieuwjaarsreceptie van de gemeente, nog een etentje met de oud-collega's, de après-midi van Neos, een etentje met de comitédames van Kind & Gezin, een etentje met COV , ontbijten met de vriendinnen en daartussen komen dan nog de nodige boodschappen, de uitstapjes en de obligate vergaderingen. Geen wonder dat er zelfs geen tijd meer rest - tussen de bedrijven door- om iets op mijn blog te zetten. De voorbije weken heb ik me zelfs niet meer per fiets maar wel te voet verplaatst en met het openbaar vervoer natuurlijk ! Gelukkig is Elcker-ik zeer goed te bereiken met tram 4 ! Komt daarbij nog het plannen van de algemene vergadering van Residentie Damiaan enzovoort zodat ik de laatste tijd meer ga slapen rond 1.30u. à 2 u dan op een 'normaal' uur ! Hopelijk wordt het in februari wat rustiger, alhoewel: die maand zit ook al redelijk vol met geplande activiteiten.
Wat je zoal op minder dan 3 uur in de voormiddag kunt doen ...
Ik schrok er zelf van ! Om 8.22u. de bus naar Antwerpen genomen (om uit te testen hoe lang die er morgen over rijdt - dit ten gerieve van de vriendinnen! )Juist 18 min. ;maar het verkeer was eerder miniem op 2de nieuwjaarsdag ! Dan maar meteen op het Astridplein overgestoken om bus 23 uit te testen (ten gerieve van mijn zus die zaterdag naar de begrafenis in de kerk van de Lange Van Lobroekstraat wil met openbaar vervoer.) Met veel chance de bus van 8.42 u. kunnen nemen die om 8.56 u. stopt onder de brug op station Dam (dit op 1 of 2 minuten van de kerk) . Met de volgende 23 terug naar het Astridplein gereden. Daar met de gauwte het gangenstelsel van metrostation Astrid uitgeprobeerd. Nadien een koffie gaan drinken bij Starbucks aan het centraal station - dit met een zeer mooi boek: "De smaak van appelpitten" van Katharina Hagena ! Veel jong volk in de bediening en ook in het cliënteel, maar de kwaliteit van de koffie is beter in Esco-bar in de Quellinstraat. Daarna richting Inno gestapt met een binnenwip in de Veritas in de Leysstraat waar de wol nog niet afgeprijsd stond. Op de 4de verdieping in de Lunch Garden (Inno) naar het toilet geweest en op de 3de verdieping net geen 2 handdoeken gekocht van het merk Bamboo aan 15,90 per stuk. Aan de kassa liet men wel weten dat er morgen 50% af gaat. Dus heb ik ze maar teruggelegd! .Morgen kan ik er 4 kopen i.p.v.2 vandaag ! Dan maar teug naar huis gegaan. Ik meende bus 420 van 10.45 u. net niet te kunnen halen, maar (dit moet echt een geluksdag zijn) juist op het nippertje kon ik er nog in. Om 11.15 u. was ik terug thuis ! En dit dan nog op een prachtige winterse dag met veel zon en aangename temperaturen ! Als dit geen positieve start is van het nieuwe jaar !
Het lezen van fictie in goede romans is inderdaad meestal ontspannender dan de taal op 9 afschriften van de KBC over de gewijzigde ABV (algemene bankvoorwaarden). Als je die bewuste uittreksels NIET leest (ook al staat erbovenop: ZEKER LEZEN) dan kom je wel eens voor verrassingen te staan. Zo schrok ik enkele maanden geleden toen ik de rekeninguittreksels wilde afdrukken in de bankautomaat van de boodschap op het scherm dat ik gekozen had voor digitale afschriften. In dat geval vast niet bewust en na de uitleg op het bankkantoor zeker niet actief. In de bewuste 9 blaadjes stond ook vermeld dat de afschriften voortaan digitaal zouden verstuurd worden, zoniet moest ik vragen om dat ongedaan te maken. Met de digitale afschriften valt er thuis een hele procedure gevolgd te worden zodat ik zelf een rapport (op een A4-blad) kan afprinten en dat dan (geplooid) in het kaftje van de rekeninguittreksels moet steken. Omdat ik elk jaar in januari een balans opmaak van de financiërle activiteiten van het voorbije werkjaar voor de algemene vergadering, vind ik de uittreksels van het kantoor voor mij toch interessanter ! Eigenlijk is lectuur van contracten,en alles wat met geld te maken heeft gewoon essentieel - ook al zijn het kleine lettertjes en is de taal wat moeilijk te begrijpen wegens de opzettelijk gebruikte vaktaal die gewone mensen meestal niet gebruiken.
Het eerste in de kerk van Wijnegem en het tweede in de kerk van Wommelgem Het eerste in de namiddag van 16 tot 17 u.; het tweede van 20 u. tot 21.30 u Het eerste gratis en het tweede aan de prijs van 8 euro. Het eerste actief(want met samenzang) en het tweede passief (enkel luisteren) Nr. 1 ingericht door het Davidsfonds Wijnegem en het andere door de cultuurraad van Wommelgem In Wijnegem gevolgd door een gratis receptie ; in Wommelgem droog naar huis zonder kans om na te praten. In Wijnegem met een goed zicht tot op de laatste rij.; in Wommelgem veel minder goed zicht met de pilaren en de waterpas vloer ! In Wijnegem kans tot bijdrage voor een goed doel; in Wommelgem waardering voor de plaatselijke zangkoren. Ik weet best wat ik verkies, wetend dat zingen gezond is en nu zelfs als therapie wordt gebruikt, maar veel Wommelgemnaars vinden dat activiteiten in eigen gemeente de voorkeur verdienen (eigen volk eerst ?) In onze federatiekerk herkende ik nochtans wel wat mensen van Borsbeek maar van Wommelgem (waar men zo graag zingt) bleek ik de enige aanwezige te zijn. Misschien volgend jaar meer reclame maken langs Kerk & Leven, de website en misschien ook laten aankondigen in de kerk ?
Dit in de plaats van een "white Christmas" ! Het zal je maar overkomen - 4 dagen na de aangekondigde "Weltuntergang" die dus niet plaatsvond staat de zon te blinken op het overstaande gebouw in opmaak ! Op de tv vind je nu alle mogelijke 'kerstprogramma's' met massa's echte en gefingeerde sneeuw en buiten krijg je een vooruitzicht op de komende lente; dit terwijl de winter zich nog maar pas heeft ingezet ! Dit wekt wel veel valse verwachtingen vermits we die lente niet zullen krijgen zonder de obligate vriesperiodes met de bijpassende sneeuw- en ijsellende... Dus niet te vlug denken dat de winter oorbij is - hij moet echt nog inzetten. Trouwens rond 5 februari zitten we putje winter en daarna kan het ook nog vriezen en sneeuwen, maar vanaf dan tellen we wel af... Dan toch maar - al is het kort genieten van deze zonnige winterdag met een overvloed van zonlicht voor deze periode vaan het jaar ! Geen slechte inzet - als je het mij vraagt !
(Het bericht van 21/11/12 moet ik dringend nuanceren : de 'zogezegde' wijnappelsienen hebben nu nog steeds geen rode kleur binnenin. Vroeger verschenen die pas in januari in de winkel - dus voortaan toch maar beter wachten tot na nieuwjaar. Want 'bloedappelsienen' krijgen die naam wel vanwege de rode kleur in het vruchtvlees. Omdat heel wat mensen huiveren bij de gedachte aan 'bloed' heeft men de naam aangepast in 'wijnappelsienen' maar dan wel met het idee van 'rode' wijn -nu zou je met een beetje fantasie kunnen referen naar wijnappelsienen met 'witte' wijn !)
De start aan het "vlinderpaleis" vind ik al een goed begin. Een bevlogen gids met goede stem en een divers gezelschap spreekt me ook altijd aan. Ook al viel er een bezoek aan een Turkse moskee weg omdat er onverwacht andere feestelijkheden doorgingen; we startten al goed in de Grieks-orthodoxe kerk - magnifiek ingericht en links t.o. het justitiepaleis. Het was trouwens de laatste keer dat we daar binnen mochten wegens het voor hen te late bezoekuur. Elke zondag kan je daar om 10 u. deelnemen aan de ritus (in het Grieks uiteraard). Van daaruit ging het naar een Engelstalige Salvation-kerk uit de Pinksterbeweging , vol met Afrikanen die er tevens ook warm eten toegediend kregen. Onze gids deed zijn uitleg gemakshalve in het Engels zodat de mensen uit de plaatselijke gemeenschap konden tussenkomen en er vanuit het publiek konden vragen gesteld worden. Een enthousiaste Nigeriaan spelde ons als het ware de les over de opvoeding van onze kinderen waar we uiteindelijk zelf voor instaan, onze verantwoordelijkheid vanaf onze volwassenheid en onze rechtstreekse relatie tot God en tevens werden we met zijn allen uitgenodigd voor 'Thanksgiving' volgende week. Na een passage langs een kleine Turkse gemeenschap en een nieuwe in opbouw konden we langs de Cuylitstraat langs de achterdeur binnen in de monumentale kerk van St.Michaël en St. Petrus. Iemand uit het parochieteam gaf ons de nodige uitleg. Van daaruit ging het naar de Hollandse synagoge waar we zeer vriendelijk ontvangen werden door Aäron Malinsky. Daar waar ik destijds ooit een rondleiding kreeg door zijn vader, inspecteur Malinsky (die toen zeer erg vanuit de hoogte sprak) viel me nu de innemende en minzame houding op van zijn zoon (ook uiterlijk verschillen deze mannen erg van elkaar). Aan de heren in ons gezelschap (de minderheid) werd gevraagd om een keppeltje op te zetten maar wij vrouwen dienden echt niet boven te gaan zitten (zoals de jodinnen doen tijdens de dienst) of een pruik te dragen. Bij het verlaten van de synagoge werden we begroet met een hartelijk 'sjaloom'. Al bij al was dit weer een meer dan boeiende interreligieuze uitstap die wordt bijgewoond door veel toffe mensen en die begeleid wordt door een gids van Atlas die gehuwd is met een Roemeens-orthodoxe vrouw, maar die zijn zoontje liet dopen in Brussel omdat de verantwoordelijke in het Antwerpse kerk behoorlijk conservatief is (de Léonard uit die gemeenschap) zodat er werd uitgeweken naar andere oorden. Zo zie je maar : shoppen daar waar je je gading vindt, het is des mensen. Een laatste bespiegeling door Aäron Malinsky (ik ben wel een fan) : Er is meer dat ons bindt, dan dat ons scheidt... Hij doet trouwens samen met Rik Hoet (katholiek) en een man uit de islam ook conferenties in scholen "Trilogie" om de jonge mensen te wijzen op de binding tussen de drie monotheïstische godsdiensten. Het was weer een buitengewone ervaring - dit zou echt iets zijn om met het parochieteam van Wommelgem mee aan deel te nemen. ( De volgende wandeling is gepland op zondag, 2 december, ook van 13 u. tot 17 u. - maar dat zal dan zonder het bezoek aan de mooie Grieks-oryhodoxe kerk zijn !) Onze gids sloot af met een korte lezing van de Alevieten (een ondogmatische strekking in de islam) Alevieten gaan niet naar de moskee en de vrouwen dragen geen hoofddoeken ; omdat zij respect hebben voor ieders geloof de nastenliefde entraal stellen zijn zij eerder humanisten dan islamieten.
Het heeft toch wel wat ! Op een zaterdagavond met mooi weer naar de Groenplaats stappen om eventjes een snack te eten tussen de voorbije klasreünie van 16.30u. tot 18u. in Zandhoven en een concert in de kathedraal om 20 u. De terrassen puilen overal uit van het volk met ergens een grote tafel zingende Hollanders waarbij er iemand (wellicht onder invloed van ons bier) opzichtig staat te dirigeren bovenop een zitbank van de Groenplaats. Je moet wandelen tussen mensenstromen in waarvan de meeste zich verplaatsen richting Waaigat en Grote Markt. 
Dat spreekt al beter tot de verbeelding dan met een Duvel of een Ommeganck (alhoewel beide heldere bieren met ongeveer 8° alcoholgehalte elkaar waard zijn)! Ik kan getuigen dat dit een mooie slaap geeft met voldoende uren nachtrust en geen gedoe achteraf ! Eén Omer is echter wel voldoende en geeft totaal geen nevenverschijselen en je hebt 's morgens een zalige slaap achter de rug ; niet wakker gelegen of getobd, gewoon zorgeloos ingeslapen zondermeer. (Ik weet dat sommige medemensen hier geld voor zouden willen geven!) Mijn raad als ervaringsdeskundige: één Omer drinken bij de tv voor het slapengaan en je slaapt als een marmot ! Dit is niet gesponsord door de brouwerij; ik heb het bier leren kennen dankzij Jean Blaute en Ray Cokes met hun tv-reeks 'Tournee générale' die ik trouwens zeer geslaagd vond. Dank zij hen heb ik Omer leren kennen !
We startten als eersten (Lies Smits en ik bij 'De Bengel' op het terras en in de zon met vlak voor onze neus veel volk aan het stadhuis voor de trouwers...) We waren met zeventien + een schitterende gids !
...dat mensen als André Denys en andere eerst moeten sterven vooraleer men hem overvloedig prijst omwille van zijn buitengewone capaciteiten - zelfs over de 'partijgrenzen' heen. Ik weet wel: iedere mens heeft goede en minder goede eigenschappen; maar bij deze man merkte iedereen op dat hij heel hard werkte, een man van zijn woord was en volks in de omgang. Als deze 65-jarige dan uiteindelijk na een lange strijd tegen kanker toch de geest heeft gegeven, komen die lofbetuigingen massaal toe - op een moment dat de mens er zelf niets meer aan heeft...Een oud-gouverneur die sportief, integer en betrouwbaar was en die daar bovenop nog eens als zeer hardwerkend bekend stond - je bent het niet gewend van de meeste politici. Maar ja, nu hij niet meer leeft, kan hij voor niemand nog een gevaar opleveren en worden ook de politieke tegenstanders menslievender... zo zie je maar !
Je moet soms inderdaad wel eens goed overwegen voor je beslist! Zeker als het weekblad Tertio een gratis voordracht aanbiedt in het torengebouw van KBC op dezelfde avond dat er één van de abonnementsconcerten van de Filharmonie gepland was. Oorspronkelijk en uiteindelijk viel de keuze dan toch op Herman Van Rompuy die kwam spreken over Europa met zijn christelijke wortels. Het wegschenken van het ticket voor deSingel was geen probleem; wel heb ik overwogen of ik alleen naar de voordracht zou gaan of iemand zou uitzoeken om mee te gaan, vermits mijn uitnodiging gold voor 2 personen. Gemakshalve ben ik bij de eerste optie gebleven.
Al vier of vijf keer ben ik eraan begonnen; maar de schrijfstijl bevalt me hoegenaamd niet, en nog minder de woordkeuze hier en daar - voor mij veel te platvloers; je kan net zo goed 'Mooi en meedogenloos' volgen op de tv maar ik wil er echt geen tijd meer aan besteden. !
Gisteren ben ik met Julienne en 2 van haar kleinkinderen naar 'Croods' gaan kijken, een toffe animatiefilm (jammer genoeg voor die gasten uit het 2de en 4de leerjaar niet in 3D). In de vertoning van 15.20 u. (Nederlands gesproken) zat de zaal goed vol. Veel ouders en grootouders schijnen dit nog steeds als een mooie uitstap te bekijken, want bij film hoort meestal ook nog eens popcorn of een drankje.
Eigenlijk is het toch wel morbide ! 2000 jaar geleden stierf Jezus van Nazareth een gewelddadige kruisdood rond het joodse Pesach-feest. Zijn vrienden waren met z'n allen ontredderd en sloten zich op, maar nadien kwamen de verhalen van de opstanding . Met alle blijheid en vreugde alom.Ik kan mij best voorstellen dat in een verbale cultuur waar alles moest doorverteld worden (omdat de massa toen niet kon lezen of schrijven) de nood ontstond om die laatste dagen van Jezus hier op aarde 'in scène' te zetten opdat de volgelingen dit niet zouden vergeten.
Na de koudste dagen in maart sinds 100 jaar, mag je wel blij zijn dat je je kan verwarmen thuis. Vrienden van mij hadden echter pech. In hun kelder was een buis van de waterleiding gesprongen waardoor de verwarming gewoon uitviel. En dit op een vrijdag en met zulke koude temperaturen (vorige nacht was de koudste nacht van de winter). Dan ben je nog een gelukkige mens als je over een schouw beschikt met een kachel en wat stookhout . Wij zijn het echter niet meer gewend: warmte op één plaats in het huis en voor de rest in de kou zitten en slapen. Lees ik echter net dat volgens Finse deskundigen baby's het best slapen in de vrieskou mits ze warm zijn toegedekt natuurlijk! Ik vermoed dat weinigen onder ons de 'goede oude tijd' nog gekend hebben met de voeten op de Leuvense stoof waarop dan ook nog gebakken en gekookt werd. Vooraleer je in je koude bed kroop werd je dan als kind in een verwarmd dekentje naar boven gebracht zodat je toch nog warm in je bed kwam te liggen. Dat zalige gevoel kan ik me nog best herinneren; maar toen wisten we niet beter en kon het hlemal niet anders !
...heb ik André Comte-Sponville ontdekt. Hij is de auteur van het boekje: "De geest van het atheïsme" Kunnen we het zonder godsdienst stellen ? Het gaat hier weliswaar om een slechte vertaling omdat hij eerder spiritualiteit bedoelt
Het doet deugd om mensen als Jan Rolies uit Leuven in Elcker-ik op de tekenen des tijds te horen wijzen. Dit aan de hand van publicaties her en der bijeengesprokkeld. Wij leven inderdaad in tijden dat er veel beweegt - op allerlei vlakken trouwens. Van rustige vastheid is in de wereld en ook in je naaste omgeving nog weinig te merken. Of we het willen of niet - we beleven woelige tijden met de mondialisering, de technologische vooruitgang, de secularisatie, de snel groeiende economische vooruitgang in Azië, de ontwikkelingen in Afrika en de decentralisering van Europa. De begoede klasse bij ons en Noord-Amerika wil alles houden zoals het is (conserveren wat belangrijk is) en daarvoor inzetten op experts. Anderzijds roepen profeten (dromers) op tot een andere maatschappij omdat we weten dat de grondstoffen ooit uitgeput raken en de overbevolking de aarde meer kwaad doet dan goed. Een vraag om wijziging in het denken en creatief omgaan met minder middelen dus. Na een terug denken aan de jaren van economische opgang en wederopbouw na de oorlog hebben we veel zien veranderen en het stopt niet. Dat maakt velen bang - vooral bang voor verlies. En we kunnen de wereld niet veranderen, maar wel kleinschalig beginnen aan verbetering, elkaar bemoedigen en samenwerken waar het kan. Dat is al iets ! Toch beter dan mopperend stilzitten en lankmoedig toezien
Het begon al maandag ! De verwachte afspraak voor een namiddag in de Classics moest ik afzeggen omdat er om 13.30u. een vergadering van het PT was gepland. Op dinsdag had ik weer prijs.; om 20u. een vergadering 'Reisverhalen' en om 20.30u. een vergadering van de schoolraad - omdat de andere afgevaardigde van de plaatselijke gemeenschap kon aanwezig zijn had ik de mogelijkheid om naar de DF-activiteit te gaan ! Op woensdag kon ik dan nog eens eindelijk na veel 'bezette' woensdagen nog eens naar Babbelpunt gaan. Donderdag met de 'grote vakbondsactie' met als enig resultaat het 'pesten van andere medemensen ' was er in Borsbeek een federatie-avond gepland over de Visietekst van onze bisschop maar bij Neos had men 50 kaartjes gekocht voor Kommil Foo. Natuurlijk had ik gekozen voor de gebroeders Walschaerts maar er moest nog uitgekiend worden hoe er te geraken als de vakbondsactie zich vooal deed voelen bij het tramvervoer. Uiteindeijk dan een lift gekregen van Jeanine Smits die zich naar Antwerpen anders ook altijd verplaatst met het openbaar vervoer! Samen met haar nog een gezellige eet- en drinkgelegenheid ontdekt op het Theaterplein: de "Lunchbox" . De show "Breken" viel best mee maar het zoeken naar een locatie om achteraf iets te drinken en na te praten was moeilijker. Uiteindelijk dan toch beland in "De Markt" waar we als de 4 laatste klanten binnenstapten. Vrijdag was het na de markt en het kappersbezoek nog even in de bijtende wind naar de Colruyt om er 2 uur te helpen bij de koffiestop ten voordele van 'Broederlijk delen' waarna ik met zeer koude voeten meteen naar de Manu en Mariette ben gegaan om er wat later te vertrekken naar WMH waar we samenkwamen met een dertigtal mensen voor een avondje "Bijbels culnair" Hierdoor kwam dan weer de Taizéviering in het gedrang. En vandaag was het vergadering voor de comitédames van Kind & Gezin maar ik had de leeskring van Davidsfonds en Femma over het boek van Kate Mosse: "Het verloren labyrint" en dat laatste heb ik laten voorgaan. En nu heb ik gekozen om te gaan slapen i.p.v. naar de Borgia's te kijken. Gelukkig kan je dat opnemen om dat later te bekijken - maar wanneer dan ? Morgen na de mis, en de koffie in Familia naar de slager, waarna ik thuis het jaarverslag ga maken voor Residentie Damiaan, wat strijkwerk doe en wat tv kijk of muziek beluister.
Naast de gekende en verwachte negatieve berichten over de ellende overal in de wereld springen er af en toe ( maar wel uitzonderlijk) ook eens leuke positieve verhalen uit zoals vandaag over de kat Stanske die in de laadwagen van zijn baas meereisde van Leest naar Oostende waar ze geschrokken wegliep en niet meer terug te vinden was. Toen de bestuurder onverichterzake terug vertrok naar Heist-op-den-Berg, daarna naar Merendree en opnieuw naar Heist reed om dan terug aan te komen in Leest hoorde hij het miauwen van de 'wonderpoes'. Die had zich op de terugreis vanuit Oostende gans de tijd schuilgehouden op de achteras onder de vrachtwagen. Moet je de foto zien met de poes in de armen van haar baasje met daarnaast haar echtgenoot trucker. Met een blik van : "Zie je nu wel, hoe ik overleef !" Een mooi verhaal voor kattenmensen.
De kortste dagen van het jaar met de koudste temperaturen en de meeste kans op verkeersellende - juist dan organiseert men overal samenkomsten om te eten en te drinken zoals het nieuwjaarsetentje van Neos, de Toast Literair van het Davidsfonds, een samenkomst in 'Den Bol' met de vrienden, familiefeest met broer, zussen en hun partners , een nieuwjaarsreceptie van de gemeente, nog een etentje met de oud-collega's, de après-midi van Neos, een etentje met de comitédames van Kind & Gezin, een etentje met COV , ontbijten met de vriendinnen en daartussen komen dan nog de nodige boodschappen, de uitstapjes en de obligate vergaderingen. Geen wonder dat er zelfs geen tijd meer rest - tussen de bedrijven door- om iets op mijn blog te zetten. De voorbije weken heb ik me zelfs niet meer per fiets maar wel te voet verplaatst en met het openbaar vervoer natuurlijk ! Gelukkig is Elcker-ik zeer goed te bereiken met tram 4 ! Komt daarbij nog het plannen van de algemene vergadering van Residentie Damiaan enzovoort zodat ik de laatste tijd meer ga slapen rond 1.30u. à 2 u dan op een 'normaal' uur !
Ik schrok er zelf van ! Om 8.22u. de bus naar Antwerpen genomen (om uit te testen hoe lang die er morgen over rijdt - dit ten gerieve van de vriendinnen! )Juist 18 min. ;maar het verkeer was eerder miniem op 2de nieuwjaarsdag !
Het lezen van fictie in goede romans is inderdaad meestal ontspannender dan de taal op 9 afschriften van de KBC over de gewijzigde ABV (algemene bankvoorwaarden). Als je die bewuste uittreksels NIET leest (ook al staat erbovenop: ZEKER LEZEN) dan kom je wel eens voor verrassingen te staan. 
Het eerste in de kerk van Wijnegem en het tweede in de kerk van Wommelgem
Dit in de plaats van een "white Christmas" ! Het zal je maar overkomen - 4 dagen na de aangekondigde "Weltuntergang" die dus niet plaatsvond staat de zon te blinken op het overstaande gebouw in opmaak ! Op de tv vind je nu alle mogelijke 'kerstprogramma's' met massa's echte en gefingeerde sneeuw en buiten krijg je een vooruitzicht op de komende lente; dit terwijl de winter zich nog maar pas heeft ingezet !
De start aan het "vlinderpaleis" vind ik al een goed begin. Een bevlogen gids met goede stem en een divers gezelschap spreekt me ook altijd aan. Ook al viel er een bezoek aan een Turkse moskee weg omdat er onverwacht andere feestelijkheden doorgingen; we startten al goed in de Grieks-orthodoxe kerk - magnifiek ingericht en links t.o. het justitiepaleis. Het was trouwens de laatste keer dat we daar binnen mochten wegens het voor hen te late bezoekuur. Elke zondag kan je daar om 10 u. deelnemen aan de ritus (in het Grieks uiteraard). Van daaruit ging het naar een Engelstalige Salvation-kerk uit de Pinksterbeweging , vol met Afrikanen die er tevens ook warm eten toegediend kregen. Onze gids deed zijn uitleg gemakshalve in het Engels zodat de mensen uit de plaatselijke gemeenschap konden tussenkomen en er vanuit het publiek konden vragen gesteld worden. Een enthousiaste Nigeriaan spelde ons als het ware de les over de opvoeding van onze kinderen waar we uiteindelijk zelf voor instaan, onze verantwoordelijkheid vanaf onze volwassenheid en onze rechtstreekse relatie tot God en tevens werden we met zijn allen uitgenodigd voor 'Thanksgiving' volgende week. Na een passage langs een kleine Turkse gemeenschap en een nieuwe in opbouw konden we langs de Cuylitstraat langs de achterdeur binnen in de monumentale kerk van St.Michaël en St. Petrus. Iemand uit het parochieteam gaf ons de nodige uitleg. Van daaruit ging het naar de Hollandse synagoge waar we zeer vriendelijk ontvangen werden door Aäron Malinsky. Daar waar ik destijds ooit een rondleiding kreeg door zijn vader, inspecteur Malinsky (die toen zeer erg vanuit de hoogte sprak) viel me nu de innemende en minzame houding op van zijn zoon (ook uiterlijk verschillen deze mannen erg van elkaar). Aan de heren in ons gezelschap (de minderheid) werd gevraagd om een keppeltje op te zetten maar wij vrouwen dienden echt niet boven te gaan zitten (zoals de jodinnen doen tijdens de dienst) of een pruik te dragen. Bij het verlaten van de synagoge werden we begroet met een hartelijk 'sjaloom'. 
