Met 4 dames (allen met seniorenticket) namen we de trein van
9.52 u. op spoor 1 in Antwerpen-centraal rechtstreeks naar Lille Flandres. Ook al duurt
de treinreis rechtstreeks naar Kortrijk 1 uur en 20 minuten, in goed gezelschap
kom je op je bestemming toe voor je het weet.
Op de Grote Markt zagen we we zoveel politiebedrijvigheid, dat we spontaan om
een woordje uitleg vroegen. En ja, leken als we zijn tenminste als het om sport gaat hoorden we
dat World Tour met een rit van Gent naar Harelbeke daar vandaag langskwam. En
omdat het parcours op onze weg naar het erfgoedhuis in de O.L.V.-straat lag, zagen we eerst de caravan met sponsorwagens
passeren en besloten dan maar te wachten om onze Tom Boonen toch wat te kunnen
aanmoedigen. Ik vermoed dat we daar langer dan 75 min. in de kou hebben gestaan
in de buurt van de O.L.V.-kerk die men volop aan het restaureren is. Men
verkocht daar wel warme chocomelk in de taverne achter ons, maar we riskeerden
niet naar binnen te gaan en de renners zelf te missen.Uiteindelijk zoefde het flitsende peloton dan voorbij en onze Tom hebben we
helaas niet kunnen opmerken.
Dan ging het naar het streekbezoekerscentrum voor Kortrijk en de
Leiestreekbeginnend met een
toiletbezoek op propere toiletten met een naar ons gevoel warme toiletbrillen (of lag het aan onze verkleumde bipsen?)
We namen nadien aan de balie wat folders mee en belandden daarna in het restaurant Beau
M waar we een tafeltje voor vier vonden in het volle licht met zicht op de
Markt en de passage daar. We bestelden allen de lunch-menu omdat dit meestal snel
vooruit gaat en ook nog voordelig is. Met een glas wijn of een frisse Omer
erbij en nog een koffie of thee achteraf kwam dat op 19,25 euro p.p. wat wij
allen afrondden naar 20 euro. Daarna ging het naar de tentoonstelling moderne
kant, een blitzbezoek in de Lieve Vrouwekerk daar tegenover, het Groeningemonument,
het begijnhof, de Broeltorens,, de Budascoop, de Leiestraat en terug naar de
Grote Markt. Omdat we vermoedden dat we de trein terug van 16.50 u. toch niet
konden halen, en ook omdat we nog iets wensten te drinken zijn we binnengestapt
in de Falstaf waar we met zn allen op een groot scherm de aankomst van onze
renners in Harelbeke konden volgen- dit met een warme drank voor ieder van ons.
Er stond daar ook een buffetje waar je
vrij stukjes stokbrood kon nemen met een
slaatje erbij. We dronken dus nog een tweede consumptie: 3 Omers deze keer en nog 1 cola, waarna we in het station op de
trein van 17.50 u. stapten. Kwam daar in het gangetje toch geen renner in tenue
aangestapt. 'Die kon nu toch al niet terug
zijn uit Harelbeke, want we hadden zopas Cancellara over de meet zien komen.' De
man hoorde onze commentaar en kwam dus recht naar ons toe. Hij kwam met veel
omhaal vertellen dat hij het parcours vooraf had gereden waarschijnlijkuit sympathie voor zijn helden en ook nog als
test voor zichzelf. Gelukkig zaten wij met vier op een plaats van vier! Anders
zou hij zich misschien nog bij ons gezet hebben. In Antwerpen centraal zagen we
hem terug met zijn fiets aan de hand het station verlaten. Gilberte nam van
daaruit de trein naar Herentals om af te stappen in Kessel. Met bus 421 met
stop in Wommelgem centrum kwamen we (Julienne, Maria Geerts en ik) dan terug
thuis. Hoe een culturele uitstap met als doel
een kanttentoonstelling uiteindelijk kan uitdraaien naar een uitstap met wat
meer aandacht voor sport omdat een voorjaarsklassieker daar op die dag
toevallig passeerde !
Na de koudste dagen in maart sinds 100 jaar, mag je wel blij zijn dat je je kan verwarmen thuis. Vrienden van mij hadden echter pech. In hun kelder was een buis van de waterleiding gesprongen waardoor de verwarming gewoon uitviel. En dit op een vrijdag en met zulke koude temperaturen (vorige nacht was de koudste nacht van de winter). Dan ben je nog een gelukkige mens als je over een schouw beschikt met een kachel en wat stookhout . Wij zijn het echter niet meer gewend: warmte op één plaats in het huis en voor de rest in de kou zitten en slapen. Lees ik echter net dat volgens Finse deskundigen baby's het best slapen in de vrieskou mits ze warm zijn toegedekt natuurlijk! Ik vermoed dat weinigen onder ons de 'goede oude tijd' nog gekend hebben met de voeten op de Leuvense stoof waarop dan ook nog gebakken en gekookt werd. Vooraleer je in je koude bed kroop werd je dan als kind in een verwarmd dekentje naar boven gebracht zodat je toch nog warm in je bed kwam te liggen. Dat zalige gevoel kan ik me nog best herinneren; maar toen wisten we niet beter en kon het hlemal niet anders !
...heb ik André Comte-Sponville ontdekt. Hij is de auteur van het boekje: "De geest van het atheïsme" Kunnen we het zonder godsdienst stellen ? Het gaat hier weliswaar om een slechte vertaling omdat hij eerder spiritualiteit bedoelt Weer een prachtige lezing in Elcker-ik door Jan Verachtert, auteur van het boek:"God heeft een brede rug"met een goed gevulde zaal met heel wat bekende gezichten maar nog meer onbekende. De vorige lezing ging over het boek van Alain de Botton:'Religie voor atheïsten' -iets wat ik jammer genoeg gemist heb. Maar de volgende bijeenkomst met Jan Verachtert op 18/04/13: 'Actuele tendensen in het spirituele landschap', daar wil ik zeker bij zijn ! Jammer dat Ria niet kan ! Misschien gaat Juliette wel mee, of Paul ? We zullen zien - desnoods ga ik wel alleen. Ik heb me alleszins juist voor 4 lezingen ingeschreven; achtereenvolgens met Jan Rolies, Jan Verachtert, Roger Lenaers and last but not least: Etienne Vermeersch die nu hersteld is van zijn operatie.
Het doet deugd om mensen als Jan Rolies uit Leuven in Elcker-ik op de tekenen des tijds te horen wijzen. Dit aan de hand van publicaties her en der bijeengesprokkeld. Wij leven inderdaad in tijden dat er veel beweegt - op allerlei vlakken trouwens. Van rustige vastheid is in de wereld en ook in je naaste omgeving nog weinig te merken. Of we het willen of niet - we beleven woelige tijden met de mondialisering, de technologische vooruitgang, de secularisatie, de snel groeiende economische vooruitgang in Azië, de ontwikkelingen in Afrika en de decentralisering van Europa. De begoede klasse bij ons en Noord-Amerika wil alles houden zoals het is (conserveren wat belangrijk is) en daarvoor inzetten op experts. Anderzijds roepen profeten (dromers) op tot een andere maatschappij omdat we weten dat de grondstoffen ooit uitgeput raken en de overbevolking de aarde meer kwaad doet dan goed. Een vraag om wijziging in het denken en creatief omgaan met minder middelen dus. Na een terug denken aan de jaren van economische opgang en wederopbouw na de oorlog hebben we veel zien veranderen en het stopt niet. Dat maakt velen bang - vooral bang voor verlies. En we kunnen de wereld niet veranderen, maar wel kleinschalig beginnen aan verbetering, elkaar bemoedigen en samenwerken waar het kan. Dat is al iets ! Toch beter dan mopperend stilzitten en lankmoedig toezien We hebben een vruchtbaar gesprek gehad met de 7 aanwezigen waaronder ik nog toffe, geëngageerde mensen heb leren kennen. Zo vond ik die bijeenkomst zeer productief. Als Jan Rolies nog eens komt in de maand april, dan gaan we er terug naartoe !Door hem kregen we nog heel wat auteurs te lezen en de websites te volgen.
Het begon al maandag ! De verwachte afspraak voor een namiddag in de Classics moest ik afzeggen omdat er om 13.30u. een vergadering van het PT was gepland. Op dinsdag had ik weer prijs.; om 20u. een vergadering 'Reisverhalen' en om 20.30u. een vergadering van de schoolraad - omdat de andere afgevaardigde van de plaatselijke gemeenschap kon aanwezig zijn had ik de mogelijkheid om naar de DF-activiteit te gaan ! Op woensdag kon ik dan nog eens eindelijk na veel 'bezette' woensdagen nog eens naar Babbelpunt gaan. Donderdag met de 'grote vakbondsactie' met als enig resultaat het 'pesten van andere medemensen ' was er in Borsbeek een federatie-avond gepland over de Visietekst van onze bisschop maar bij Neos had men 50 kaartjes gekocht voor Kommil Foo. Natuurlijk had ik gekozen voor de gebroeders Walschaerts maar er moest nog uitgekiend worden hoe er te geraken als de vakbondsactie zich vooal deed voelen bij het tramvervoer. Uiteindeijk dan een lift gekregen van Jeanine Smits die zich naar Antwerpen anders ook altijd verplaatst met het openbaar vervoer! Samen met haar nog een gezellige eet- en drinkgelegenheid ontdekt op het Theaterplein: de "Lunchbox" . De show "Breken" viel best mee maar het zoeken naar een locatie om achteraf iets te drinken en na te praten was moeilijker. Uiteindelijk dan toch beland in "De Markt" waar we als de 4 laatste klanten binnenstapten. Vrijdag was het na de markt en het kappersbezoek nog even in de bijtende wind naar de Colruyt om er 2 uur te helpen bij de koffiestop ten voordele van 'Broederlijk delen' waarna ik met zeer koude voeten meteen naar de Manu en Mariette ben gegaan om er wat later te vertrekken naar WMH waar we samenkwamen met een dertigtal mensen voor een avondje "Bijbels culnair" Hierdoor kwam dan weer de Taizéviering in het gedrang. En vandaag was het vergadering voor de comitédames van Kind & Gezin maar ik had de leeskring van Davidsfonds en Femma over het boek van Kate Mosse: "Het verloren labyrint" en dat laatste heb ik laten voorgaan. En nu heb ik gekozen om te gaan slapen i.p.v. naar de Borgia's te kijken. Gelukkig kan je dat opnemen om dat later te bekijken - maar wanneer dan ? Morgen na de mis, en de koffie in Familia naar de slager, waarna ik thuis het jaarverslag ga maken voor Residentie Damiaan, wat strijkwerk doe en wat tv kijk of muziek beluister.
Naast de gekende en verwachte negatieve berichten over de ellende overal in de wereld springen er af en toe ( maar wel uitzonderlijk) ook eens leuke positieve verhalen uit zoals vandaag over de kat Stanske die in de laadwagen van zijn baas meereisde van Leest naar Oostende waar ze geschrokken wegliep en niet meer terug te vinden was. Toen de bestuurder onverichterzake terug vertrok naar Heist-op-den-Berg, daarna naar Merendree en opnieuw naar Heist reed om dan terug aan te komen in Leest hoorde hij het miauwen van de 'wonderpoes'. Die had zich op de terugreis vanuit Oostende gans de tijd schuilgehouden op de achteras onder de vrachtwagen. Moet je de foto zien met de poes in de armen van haar baasje met daarnaast haar echtgenoot trucker. Met een blik van : "Zie je nu wel, hoe ik overleef !" Een mooi verhaal voor kattenmensen. Anderzijds ver van hier waar een 18-jarige Brit al joggend verloren liep in een uitgedroogd gebied bij een temperatuur van 40° en 3 dagen overleefde op zijn lenzenvloeistof en de eigen urine. Met zijn kleding had hij de 3 letters S.O.S in een open vlakte gelegd. Hij werd nog net op het nippertje gered met uitdrogingsverschijnselen. Goed dat men af en toe ook wat positief nieuws brengt; dat geeft mensen een goed gevoel tussen alle andere rotzooi die je overvloedig in de media terugvindt !
December: kerstfeestjes en januari: nieuwjaarsdiners ...
De kortste dagen van het jaar met de koudste temperaturen en de meeste kans op verkeersellende - juist dan organiseert men overal samenkomsten om te eten en te drinken zoals het nieuwjaarsetentje van Neos, de Toast Literair van het Davidsfonds, een samenkomst in 'Den Bol' met de vrienden, familiefeest met broer, zussen en hun partners , een nieuwjaarsreceptie van de gemeente, nog een etentje met de oud-collega's, de après-midi van Neos, een etentje met de comitédames van Kind & Gezin, een etentje met COV , ontbijten met de vriendinnen en daartussen komen dan nog de nodige boodschappen, de uitstapjes en de obligate vergaderingen. Geen wonder dat er zelfs geen tijd meer rest - tussen de bedrijven door- om iets op mijn blog te zetten. De voorbije weken heb ik me zelfs niet meer per fiets maar wel te voet verplaatst en met het openbaar vervoer natuurlijk ! Gelukkig is Elcker-ik zeer goed te bereiken met tram 4 ! Komt daarbij nog het plannen van de algemene vergadering van Residentie Damiaan enzovoort zodat ik de laatste tijd meer ga slapen rond 1.30u. à 2 u dan op een 'normaal' uur ! Hopelijk wordt het in februari wat rustiger, alhoewel: die maand zit ook al redelijk vol met geplande activiteiten.
Wat je zoal op minder dan 3 uur in de voormiddag kunt doen ...
Ik schrok er zelf van ! Om 8.22u. de bus naar Antwerpen genomen (om uit te testen hoe lang die er morgen over rijdt - dit ten gerieve van de vriendinnen! )Juist 18 min. ;maar het verkeer was eerder miniem op 2de nieuwjaarsdag ! Dan maar meteen op het Astridplein overgestoken om bus 23 uit te testen (ten gerieve van mijn zus die zaterdag naar de begrafenis in de kerk van de Lange Van Lobroekstraat wil met openbaar vervoer.) Met veel chance de bus van 8.42 u. kunnen nemen die om 8.56 u. stopt onder de brug op station Dam (dit op 1 of 2 minuten van de kerk) . Met de volgende 23 terug naar het Astridplein gereden. Daar met de gauwte het gangenstelsel van metrostation Astrid uitgeprobeerd. Nadien een koffie gaan drinken bij Starbucks aan het centraal station - dit met een zeer mooi boek: "De smaak van appelpitten" van Katharina Hagena ! Veel jong volk in de bediening en ook in het cliënteel, maar de kwaliteit van de koffie is beter in Esco-bar in de Quellinstraat. Daarna richting Inno gestapt met een binnenwip in de Veritas in de Leysstraat waar de wol nog niet afgeprijsd stond. Op de 4de verdieping in de Lunch Garden (Inno) naar het toilet geweest en op de 3de verdieping net geen 2 handdoeken gekocht van het merk Bamboo aan 15,90 per stuk. Aan de kassa liet men wel weten dat er morgen 50% af gaat. Dus heb ik ze maar teruggelegd! .Morgen kan ik er 4 kopen i.p.v.2 vandaag ! Dan maar teug naar huis gegaan. Ik meende bus 420 van 10.45 u. net niet te kunnen halen, maar (dit moet echt een geluksdag zijn) juist op het nippertje kon ik er nog in. Om 11.15 u. was ik terug thuis ! En dit dan nog op een prachtige winterse dag met veel zon en aangename temperaturen ! Als dit geen positieve start is van het nieuwe jaar !
Het lezen van fictie in goede romans is inderdaad meestal ontspannender dan de taal op 9 afschriften van de KBC over de gewijzigde ABV (algemene bankvoorwaarden). Als je die bewuste uittreksels NIET leest (ook al staat erbovenop: ZEKER LEZEN) dan kom je wel eens voor verrassingen te staan. Zo schrok ik enkele maanden geleden toen ik de rekeninguittreksels wilde afdrukken in de bankautomaat van de boodschap op het scherm dat ik gekozen had voor digitale afschriften. In dat geval vast niet bewust en na de uitleg op het bankkantoor zeker niet actief. In de bewuste 9 blaadjes stond ook vermeld dat de afschriften voortaan digitaal zouden verstuurd worden, zoniet moest ik vragen om dat ongedaan te maken. Met de digitale afschriften valt er thuis een hele procedure gevolgd te worden zodat ik zelf een rapport (op een A4-blad) kan afprinten en dat dan (geplooid) in het kaftje van de rekeninguittreksels moet steken. Omdat ik elk jaar in januari een balans opmaak van de financiërle activiteiten van het voorbije werkjaar voor de algemene vergadering, vind ik de uittreksels van het kantoor voor mij toch interessanter ! Eigenlijk is lectuur van contracten,en alles wat met geld te maken heeft gewoon essentieel - ook al zijn het kleine lettertjes en is de taal wat moeilijk te begrijpen wegens de opzettelijk gebruikte vaktaal die gewone mensen meestal niet gebruiken.
Het eerste in de kerk van Wijnegem en het tweede in de kerk van Wommelgem Het eerste in de namiddag van 16 tot 17 u.; het tweede van 20 u. tot 21.30 u Het eerste gratis en het tweede aan de prijs van 8 euro. Het eerste actief(want met samenzang) en het tweede passief (enkel luisteren) Nr. 1 ingericht door het Davidsfonds Wijnegem en het andere door de cultuurraad van Wommelgem In Wijnegem gevolgd door een gratis receptie ; in Wommelgem droog naar huis zonder kans om na te praten. In Wijnegem met een goed zicht tot op de laatste rij.; in Wommelgem veel minder goed zicht met de pilaren en de waterpas vloer ! In Wijnegem kans tot bijdrage voor een goed doel; in Wommelgem waardering voor de plaatselijke zangkoren. Ik weet best wat ik verkies, wetend dat zingen gezond is en nu zelfs als therapie wordt gebruikt, maar veel Wommelgemnaars vinden dat activiteiten in eigen gemeente de voorkeur verdienen (eigen volk eerst ?) In onze federatiekerk herkende ik nochtans wel wat mensen van Borsbeek maar van Wommelgem (waar men zo graag zingt) bleek ik de enige aanwezige te zijn. Misschien volgend jaar meer reclame maken langs Kerk & Leven, de website en misschien ook laten aankondigen in de kerk ?
Dit in de plaats van een "white Christmas" ! Het zal je maar overkomen - 4 dagen na de aangekondigde "Weltuntergang" die dus niet plaatsvond staat de zon te blinken op het overstaande gebouw in opmaak ! Op de tv vind je nu alle mogelijke 'kerstprogramma's' met massa's echte en gefingeerde sneeuw en buiten krijg je een vooruitzicht op de komende lente; dit terwijl de winter zich nog maar pas heeft ingezet ! Dit wekt wel veel valse verwachtingen vermits we die lente niet zullen krijgen zonder de obligate vriesperiodes met de bijpassende sneeuw- en ijsellende... Dus niet te vlug denken dat de winter oorbij is - hij moet echt nog inzetten. Trouwens rond 5 februari zitten we putje winter en daarna kan het ook nog vriezen en sneeuwen, maar vanaf dan tellen we wel af... Dan toch maar - al is het kort genieten van deze zonnige winterdag met een overvloed van zonlicht voor deze periode vaan het jaar ! Geen slechte inzet - als je het mij vraagt !
(Het bericht van 21/11/12 moet ik dringend nuanceren : de 'zogezegde' wijnappelsienen hebben nu nog steeds geen rode kleur binnenin. Vroeger verschenen die pas in januari in de winkel - dus voortaan toch maar beter wachten tot na nieuwjaar. Want 'bloedappelsienen' krijgen die naam wel vanwege de rode kleur in het vruchtvlees. Omdat heel wat mensen huiveren bij de gedachte aan 'bloed' heeft men de naam aangepast in 'wijnappelsienen' maar dan wel met het idee van 'rode' wijn -nu zou je met een beetje fantasie kunnen referen naar wijnappelsienen met 'witte' wijn !)
De start aan het "vlinderpaleis" vind ik al een goed begin. Een bevlogen gids met goede stem en een divers gezelschap spreekt me ook altijd aan. Ook al viel er een bezoek aan een Turkse moskee weg omdat er onverwacht andere feestelijkheden doorgingen; we startten al goed in de Grieks-orthodoxe kerk - magnifiek ingericht en links t.o. het justitiepaleis. Het was trouwens de laatste keer dat we daar binnen mochten wegens het voor hen te late bezoekuur. Elke zondag kan je daar om 10 u. deelnemen aan de ritus (in het Grieks uiteraard). Van daaruit ging het naar een Engelstalige Salvation-kerk uit de Pinksterbeweging , vol met Afrikanen die er tevens ook warm eten toegediend kregen. Onze gids deed zijn uitleg gemakshalve in het Engels zodat de mensen uit de plaatselijke gemeenschap konden tussenkomen en er vanuit het publiek konden vragen gesteld worden. Een enthousiaste Nigeriaan spelde ons als het ware de les over de opvoeding van onze kinderen waar we uiteindelijk zelf voor instaan, onze verantwoordelijkheid vanaf onze volwassenheid en onze rechtstreekse relatie tot God en tevens werden we met zijn allen uitgenodigd voor 'Thanksgiving' volgende week. Na een passage langs een kleine Turkse gemeenschap en een nieuwe in opbouw konden we langs de Cuylitstraat langs de achterdeur binnen in de monumentale kerk van St.Michaël en St. Petrus. Iemand uit het parochieteam gaf ons de nodige uitleg. Van daaruit ging het naar de Hollandse synagoge waar we zeer vriendelijk ontvangen werden door Aäron Malinsky. Daar waar ik destijds ooit een rondleiding kreeg door zijn vader, inspecteur Malinsky (die toen zeer erg vanuit de hoogte sprak) viel me nu de innemende en minzame houding op van zijn zoon (ook uiterlijk verschillen deze mannen erg van elkaar). Aan de heren in ons gezelschap (de minderheid) werd gevraagd om een keppeltje op te zetten maar wij vrouwen dienden echt niet boven te gaan zitten (zoals de jodinnen doen tijdens de dienst) of een pruik te dragen. Bij het verlaten van de synagoge werden we begroet met een hartelijk 'sjaloom'. Al bij al was dit weer een meer dan boeiende interreligieuze uitstap die wordt bijgewoond door veel toffe mensen en die begeleid wordt door een gids van Atlas die gehuwd is met een Roemeens-orthodoxe vrouw, maar die zijn zoontje liet dopen in Brussel omdat de verantwoordelijke in het Antwerpse kerk behoorlijk conservatief is (de Léonard uit die gemeenschap) zodat er werd uitgeweken naar andere oorden. Zo zie je maar : shoppen daar waar je je gading vindt, het is des mensen. Een laatste bespiegeling door Aäron Malinsky (ik ben wel een fan) : Er is meer dat ons bindt, dan dat ons scheidt... Hij doet trouwens samen met Rik Hoet (katholiek) en een man uit de islam ook conferenties in scholen "Trilogie" om de jonge mensen te wijzen op de binding tussen de drie monotheïstische godsdiensten. Het was weer een buitengewone ervaring - dit zou echt iets zijn om met het parochieteam van Wommelgem mee aan deel te nemen. ( De volgende wandeling is gepland op zondag, 2 december, ook van 13 u. tot 17 u. - maar dat zal dan zonder het bezoek aan de mooie Grieks-oryhodoxe kerk zijn !) Onze gids sloot af met een korte lezing van de Alevieten (een ondogmatische strekking in de islam) Alevieten gaan niet naar de moskee en de vrouwen dragen geen hoofddoeken ; omdat zij respect hebben voor ieders geloof de nastenliefde entraal stellen zijn zij eerder humanisten dan islamieten.
't Is bijna eind november. De Sint moet nog komen, en de advent met de kerstperiode tot Driekoningen staat ook nog oor de deur. Maar wat kocht ik vandaag bij Bob, de kruidenier ? Wijnappelsienen van 'Moro' die ik vroeger meestal kocht in januari als ik de bergappelsienen beu was... Dat is dus wel erg vroeg; er was nog weinig roods in het vruchtvlees te bespeuren, maar de smaak was al wel te appreciëren. Die is iets zuriger, maar de vliesjes zijn fijner en als ik de keuze heb, verkies ik de rode sinaasappelen boven alle andere. Nu weet ik waar ik moet zijn en de vruchten zullen met de tijd wel roder worden binnenin!
met als sluitstuk een luchtige biscuit voor 12 personen met vers fruit en slagroom en bovenop middenin een eetbare foto van de 3 zussen: Kwik, Kwek en Kwak . Gewoon veel te mooi om op te eten ! Hebben we dan eerst maar overlegd wie van ons wie was . Ons jongste, de meesr kwieke is uiteraard Kwik, ons Chris die destijds zo gelachen heeft met "de Kwak" in Sint-Maria - ons Rita bootste haar gang nog eens zeer expliciet na - zij kreeg als straf de naam Kwak toegewezen en uiteraard ben ik dan Kwek. Jeanine sneed dan deskundig de stukken met de afbeelding uit de taart om ieder zijn deel te geven, de rest kreek de stukken met de randversiering of de naam in chocoladeletters . Diit stuk taart werd feestelijk onthaald en met veel smaak opgegeten. Een zeer geslaagd initiatief, een mooie en bovendien nog een lekkere taart van een bakker uit Rijkevorsel ,net achter de hoek om naar Merksplas te rijden. Toch weer goed gevonden van onze Guy die het ook nodig vond om de 'verslonden' taart op Facebook te plaatsen . Voor de rest hebben we daar hard gelachen en zeer goed gegeten en gedronken. Het was er best gezellig - ook al werd het er niet zo extreem laat ! Wanneer volgende samenkomst bij mij te doen is, zal het niet meer zo eenvoudig zijn om ook met een verrassing voor de dag te komen, temeer daar ik zelf geen taart eet. Maar ik heb al wel iets in mijn hoofd .... Dat moet dan wel gebeuren in de maand januari , wat nog een nieuwjaarsmaand is...
...dit na heel wat turbulente dagen na het plotse overlijden van Inge en alles wat daarbij komt kijken . Je merkt dit het best in de keuken. Gekochte groenten (met goede bedoelingen) bleven onaangeroerd in de koelkast liggen; geen tijd meer om te winkelen en eten klaar te maken, terug (en veel teveel) kaas gekocht en gegeten wat meer buitenshuis verbruikt met alle gevolgen vandien en meer dan onregelmatig geslapen, opgestaan met ongewone activiteiten .Daarbovenop met de zware verkoudheid heel wat hoestsiroop (Sinecod maar ook hoestsiroop met honing) ingenomen. de hoest is nog niet weg en de slijmen in mijn hoofd evenmin; maar daarvoor neem ik nu Lysox 600. Vanaf vandaag ben ik dan maar terug begonnen aan de planning die ik sinds eind augustus aannam - vlugge suikers absoluut mijden, de trage zoveel mogelijk beperken maar ondanks Kris Verburgh toch maar weer kwark en yoghurt gebruiken evenals magere melk. Terug wat meer groene en gemberthee drinken. En opnieuw wat bewuster met voedsel en drank omgaan. (Om te beginnen al morgen bij het ontbijt in de Lunch Garden. Thuis vooraf een sinaasappel eten en het glas fruitsap daar weglaten. Eén broodje nemen zonder koffiekoek en voor de rest in goed gezelschap vertoeven - wat al een waarde op zich is). Gisteren heb ik de griepsspuit aangeschaft en in de koelkast bewaard en volgende week kan ik dan een afspraak maken met de huisarts voor bloedonderzoek en de inenting tegen influenza. Hopelijk zijn de naweeën van mijn verkoudheid dan helemaal verdwenen ! En zoals het hoort bij bewust omgaan met voedsel - ook weer iedere dag de weegschaal op; want dat valt automatisch weg van zodra ik me niet meer aan mjn planning houd. Vandaag al weer heel wat tijd in de keuken doorgebracht vooral met 'opruimen van ingrediënten die weg mogen', morgen voor het 'krekelmoment naar de markt voor vis en na de middag afspraak bij de kapster en 's avonds een kippenbouillon trekken en laten afkoelen, dan de kip eruit en in zakjes doen om in te vriezen net als de bouillon. Zaterdagvoormiddag startvergadering Davidsfonds - daar niets eten ook al is ervoor betaald en nadien recht naar Malle rijden voor het driemaandelijks familiefeest bij onze Guy. Hopelijk loopt vanaf maandag, 19/11/12 alles terug wat min of meer normaal. Maar zoiets weet je nooit !
De muziek van Erik Van Nevel met het Victoria Consort bij foto"s van Lieve Blanquaert op een groot scherm was onaards mooi ! Een gedurfde combinatie: Lieve las af en toe een bezinningstekst bij haar beklijvende beelden; maar 't was vooral de bijpassende muziek die alles in een hogere dimensie bracht: ' muziek als tegengif voor de kwalen en rampen van nu en altijd'. Voor het vredesconcert dat om 15 u. begon werd er een zeer verzorgde brunch aangeboden. Wij zaten in een sfeervol kader van de voormalige kapel in een best aangenaam gezelschap van drie dames: één uit Boechout, een andere uit Deurne en ik dan uit Wommelgem. Omdat ik met het openbaar vervoer een uur te vroeg ter plaatse was, kon ik nog even een stuk van de eucharistieviering meepikken in Sint-Andries. Na het concert konden de mensen nog vragen stellen aan de gekende fotografe en nadien was er een receptie met trippel en trappist van Westmalle. Iedreen vond deze activiteit meer dan geslaagd. Enkel al voor het concert alleen zou ik me al verplaatsen ... het was subliem.
3 dagen na overlijden van Inge was er de tentoonstelling van Herman in Bewora. Twee werken van hem spraken mij wel aan. Eén ervan krijgt van mij dan ook als titel: "Overgang". Een non-figuratief werk dat aantrekkelijk oogt door de rijke kleurenpracht; maar uiteindelijk gewoon overgaat in troosteloos zwart. I koos die titel omwille van het leven dat hoe beloftevol en rijkgevuld ook, ooit vroeg of laat oplost in de dood. De dood die zwart is omdat we er niets van weten behalve het feit dat er geen communicatie meer is met de levenden, dat de zintuigen niet meer werken en de 'stoffelijke resten" gewoon vergaan of verbrand worden. Dit is gewoon universeel en voor iedereen weggelegd. Onwillekeurig verwijst dit werk mij naar de onvoorziene en onverwachte plotse dood van een levenslustige vrouw in de volle bloei van haar leven met nog pakweg een halve eeuw veelbelovende jaren te gaan. Maar 't is anders uitgepakt ! Dit werk krijgt dan ook een plaats op de schouw en refereert naar alle vroegtijdig afgebroken levens op aarde - en dat zijn er wel wat, me dunkt; maar door de aanschaf van dit werk op 30/11/12 blijft het een specifiek aandenken aan Inge Bens. Het andere werk - ik zou het "Bedenkelijk" kunnen noemen; het hangt aan de muur in de achterkamer waar mijn strijktafel staat. Mij trok het schilderij enorm aan door de felgele achtergrond rechts naast de schertsfiguur die links geportretteerd staat - ook in hevige kleuren maar met een persoon die temidden die kleurrijke roes blijkbaar toch ernstig nadenkt of twijfelt. Dit werk wijst op de tegenstelling tussen bedenkelijke twijfel en de opgewekte (veelal opgeklopte) sfeer waarin we geacht worden te moeten leven.
De dood komt onverwacht ... als een dief in de nacht.
Je vertrekt wat vroeger naar de zondagsmis omdat je nog wat te vertellen en te bezorgen hebt bij een collega- bestuurslid van het Davidsfonds. Wat te vroeg aangekomen wandel je even rond de kerk en ziet onverwacht een ex-collega van de school komen aangereden. Omdat die pas hersteld is van een aanval van een sint-bernardshond,wacht je haar even op. Pakt die jou meteen vast met de boodschap: 'Jij weet het blijkbaar al van Inge" Ik wist gewoon niets van Inge Bens maar hoorde ter plaatse dat die is omgekomen bij het busongeval in Jordanië. In de achterbeuk van de kerk werd ik meteen overvallen door verschillende kerkgangers die ook al iets hadden opgevangen. In de feestelijke viering met twee (Armeense) kinderen uit het 5de en 6de leerjaar die voor de eerste keer de communie ontvingen werd niets meegedeeld om de onwetende kinderen hun feest niet te bederven. Nadien nog wat nagepraat en een koffie gaan drinken in Familia. Thuis gebeld naar 2 ex-collega's en onverwacht bezoek ontvangen van de burgemeester die voorstelde om mee naar het gemeentehuis te komen samen met andere mensen uit de ploeg van Open VLD. Daarop ingegaan met als gevolg een stel camera's en reporters die de burgemeester voor het gemeerntehuis interviewden die dan ook meteen naar mij doorgestuurd werden. Daarvoor was ik nu echt niet naar daar gekomen; maar 't is gepasseerd.Thuisgekomen alles wat laten bezinken. Hoe een veelbelovend leven met een materieel schitterende toekomst in één klap kan ineenstorten ! Inge was enthousiast, aanstekelijk optimistisch, innovatief, moedig, luisterde naar anderen en ging ook mee in hun gedachten. Ze was ook behoorlijk ambitieus maar wist evenzeer ten volle uit te leven, ze wist van aanpakken en was meestal vrolijk en opgewekt: kortom iemand die veel kwaliteiten in zich had en die in een groep voor ambiance wist te zorgen.... En in één fractie van en seconde stuikt dan alles in elkaar ! Gedaan dromen en vooruitzichten ! Als een zeepbel spat alles uiteen. Gedaan, afgelopen ermee ! Het leven kan hard zijn ! Niet zozeer voor haar; zij voelt en weet waarschijnlijk nu niets meer. Maar haar ouders die nu plots alleen komen te staan met de toekomst aan diggelen geslagen. Zij moeten nu verder leven met dit ontzaglijk verlies. Ook de vrienden, collega's zowel uit de tennisclub als uit de politiek en de school; zij moeten verder zonder haar. Voor hen komt een lastige periode aan van ontwenning... Nog een detail : Inge vierde haar geboortedag net als mijn moeder op 5 augustus ...
Ik heb die helemaal niet als 'banaal' ervaren ! Eerste symptomen met loopneus en felle niesbuien op do.11/10/12, vrij. 12/10/12 gauw bij de apotheker binnen voor een hoestsiroop, keelpastilles en een eigenbereid middel tegen verkoudheden - dit met het oog op het vrijwilligerswerk dat ik 2 dagen nadien zou gaan verrichten in kiesbureau 1 van 7 u. 's morgens t.e.m. 17 u. ! Ik heb op die verkiezingszondag met veel lagen warme kledij aan + een zeer warme jas toch flink koud geleden in Synergie. Veel drukte in het kieslokaal door 1 computer die niet functioneerde en herhaalde interventies van onze mensen op plaatsen waar de mensen na hun kiesverrichting gewoon hun kaart terug in het toestel staken omdat ze dat op het scherm lazen: "steek uw kaart in het toestel". Zondag ben ik vroeg gaan slapen, en maandagavond ook !Heb eigenlijk zeer weinig tv gezien de laatste dagen. Op dinsdag zijn Juliette en ik met de trein naar Heist gereden om Ria te helpen met de 2 jongste kindjes van Dieter. Gelukkig scheen daar de zon maar er was ook flink veel wind op het strand. Op woensdag enkel het wekelijkse "Babbelpunt" gedaan , donderdagvoormiddag met Neos vergaderd van 9 u. tot bijna 13 u. en weer tamelijk vroeg gaan slapen. Uiteindelijk om dan op vrijdag (na 1 week verkoudheid) eerst een was van 30° te doen man alle kleding + onderkleding die ik gedragen had, een blitzbezoek aan de markt, kappersbezoek en nadien een was van 60° en thuis gebleven. Op zaterdag naar de vergadering van Kind & Preventie geweest en wat gestreken en gebreid. Op zondag na de mis + het bezoek aan de slager 1 uur naar de bus gewacht omdat de afgesproken bus niet langs de Doornboom kwam en dan heel de namiddag en avond op stap geweest met de festiviteiten van 50 jaar bisdom Antwerpen. Zeer laat thuis ! En vannacht nog moeten hoesten, gezweet en nog steeds met slijmen op mijn borst en in mijn hoofd zit.! Op de duur zal ik toch nog naar de huisarts moeten gaan. Maar die vertrekt vrijdagavond in vakantie voor een week !
Het begon op 1 september met de helft van het aantal bussen dat mijn deur nog passeert (besparingen bij De Lijn), nu lees ik dat men op 9 december - als ik me niet vergis - een groot aantal treinen uit het aanbod gaat schrappen en sinds maandagmorgen na de laatste gemeenteraadsverkiezingen kom ik tot het inzicht dat er op vele plaatsen bij de coaitievorming zeer vuile spelletjes werden gespeeld. In't holst van de nacht een complot smeden om een winnaar in zijn euforie uit te schakelen, staat bij bij gelijk met een putsch plegen ! 't Is niet enkel hier gebeurd; ook in Kortrijk, in Zoersel en ga zo maar verder ... In Antwerpen heeft men dat niet aangedurfd, maar naar mijn aanvoelen worden daar andere complotten gesmeed. Volgens professor Carl Devos is dat volstrekt democratisch, maar wel oneervol. Ik vermoed dat 'fair play' of politiek fatsoen reeds lang uit onze samenleving verdwenen is. Wie dat toepast of daarop rekent moet gewoon het onderspit delven. Ik loop niet enkel door mijn verkoudheid maar ook en vooral door deze evolutie in onze maatschappij met een minder goed gevoel rond. Er zijn trouwens nog andere katten te geselen. Onze nationale begroting onder andere waardoor willens nillens zal moeten ingeleverd worden en dan wil Meyram Almaci het OCMW nog verder uitbouwen en de diversiteit blijkbaar nog aanmoedigen. Zolang hier aan Jan en alleman blijft uitgedeeld worden zonder voorwaarden zullen we van heel de wereld steuntrekkers blijven aantrekken tot er niets meer uit te delen valt - ook niet voor onze mensen die steeds hebben afgedragen tot dit stelsel.Als je dan nog hoort dat veel bedrijven vertrekken naar lageloonlanden, dan denk ik: 'Zoiets doen wij ook ! Winkelen waar het goedkoopst is !' Op lange termijn zijn onze hoge lonen mee veroorzaakt door de vakbonden. Op korte termijn en voor de globalisering was dat nog te verstaan. Maar in een geglobaliseerde wereld waar in de buurlanden de lonen minder stijgen dan hier; daar zal op lange termijn vlugger productie zijn dan bij ons. En hoe moet de staatskas dan weer gevuld worden ? Ik heb hier totaal geen goed oog in en kijk liever niet meer naar nieuwsuitzendingen en duidingsprogramma's. Gelukkig is er nog mooie muziek, zijn er nog boeken en prachtige fictiereeksen op tv. En wat de toekomst brengt - dat zien we wel. Wel weet ik dat we er weinig kunnen aan doen; want al stem je voor de grootste partij, als die buitenspel wordt gezet - heeft stemmen dan nog zin ? Ik koos voor zekerheid en niet voor avontuur ; en alle kiezers van de grootste partij zijn voor schut gezet net als de mensen die zich er hard voor ingezet hebben;met als resultaat dat spaarzaamheid en degelijk bestuur gewoon worden afgestraft !
Na de koudste dagen in maart sinds 100 jaar, mag je wel blij zijn dat je je kan verwarmen thuis. Vrienden van mij hadden echter pech. In hun kelder was een buis van de waterleiding gesprongen waardoor de verwarming gewoon uitviel. En dit op een vrijdag en met zulke koude temperaturen (vorige nacht was de koudste nacht van de winter). Dan ben je nog een gelukkige mens als je over een schouw beschikt met een kachel en wat stookhout . Wij zijn het echter niet meer gewend: warmte op één plaats in het huis en voor de rest in de kou zitten en slapen. Lees ik echter net dat volgens Finse deskundigen baby's het best slapen in de vrieskou mits ze warm zijn toegedekt natuurlijk! Ik vermoed dat weinigen onder ons de 'goede oude tijd' nog gekend hebben met de voeten op de Leuvense stoof waarop dan ook nog gebakken en gekookt werd. Vooraleer je in je koude bed kroop werd je dan als kind in een verwarmd dekentje naar boven gebracht zodat je toch nog warm in je bed kwam te liggen. Dat zalige gevoel kan ik me nog best herinneren; maar toen wisten we niet beter en kon het hlemal niet anders !
...heb ik André Comte-Sponville ontdekt. Hij is de auteur van het boekje: "De geest van het atheïsme" Kunnen we het zonder godsdienst stellen ? Het gaat hier weliswaar om een slechte vertaling omdat hij eerder spiritualiteit bedoelt
Het doet deugd om mensen als Jan Rolies uit Leuven in Elcker-ik op de tekenen des tijds te horen wijzen. Dit aan de hand van publicaties her en der bijeengesprokkeld. Wij leven inderdaad in tijden dat er veel beweegt - op allerlei vlakken trouwens. Van rustige vastheid is in de wereld en ook in je naaste omgeving nog weinig te merken. Of we het willen of niet - we beleven woelige tijden met de mondialisering, de technologische vooruitgang, de secularisatie, de snel groeiende economische vooruitgang in Azië, de ontwikkelingen in Afrika en de decentralisering van Europa. De begoede klasse bij ons en Noord-Amerika wil alles houden zoals het is (conserveren wat belangrijk is) en daarvoor inzetten op experts. Anderzijds roepen profeten (dromers) op tot een andere maatschappij omdat we weten dat de grondstoffen ooit uitgeput raken en de overbevolking de aarde meer kwaad doet dan goed. Een vraag om wijziging in het denken en creatief omgaan met minder middelen dus. Na een terug denken aan de jaren van economische opgang en wederopbouw na de oorlog hebben we veel zien veranderen en het stopt niet. Dat maakt velen bang - vooral bang voor verlies. En we kunnen de wereld niet veranderen, maar wel kleinschalig beginnen aan verbetering, elkaar bemoedigen en samenwerken waar het kan. Dat is al iets ! Toch beter dan mopperend stilzitten en lankmoedig toezien
Het begon al maandag ! De verwachte afspraak voor een namiddag in de Classics moest ik afzeggen omdat er om 13.30u. een vergadering van het PT was gepland. Op dinsdag had ik weer prijs.; om 20u. een vergadering 'Reisverhalen' en om 20.30u. een vergadering van de schoolraad - omdat de andere afgevaardigde van de plaatselijke gemeenschap kon aanwezig zijn had ik de mogelijkheid om naar de DF-activiteit te gaan ! Op woensdag kon ik dan nog eens eindelijk na veel 'bezette' woensdagen nog eens naar Babbelpunt gaan. Donderdag met de 'grote vakbondsactie' met als enig resultaat het 'pesten van andere medemensen ' was er in Borsbeek een federatie-avond gepland over de Visietekst van onze bisschop maar bij Neos had men 50 kaartjes gekocht voor Kommil Foo. Natuurlijk had ik gekozen voor de gebroeders Walschaerts maar er moest nog uitgekiend worden hoe er te geraken als de vakbondsactie zich vooal deed voelen bij het tramvervoer. Uiteindeijk dan een lift gekregen van Jeanine Smits die zich naar Antwerpen anders ook altijd verplaatst met het openbaar vervoer! Samen met haar nog een gezellige eet- en drinkgelegenheid ontdekt op het Theaterplein: de "Lunchbox" . De show "Breken" viel best mee maar het zoeken naar een locatie om achteraf iets te drinken en na te praten was moeilijker. Uiteindelijk dan toch beland in "De Markt" waar we als de 4 laatste klanten binnenstapten. Vrijdag was het na de markt en het kappersbezoek nog even in de bijtende wind naar de Colruyt om er 2 uur te helpen bij de koffiestop ten voordele van 'Broederlijk delen' waarna ik met zeer koude voeten meteen naar de Manu en Mariette ben gegaan om er wat later te vertrekken naar WMH waar we samenkwamen met een dertigtal mensen voor een avondje "Bijbels culnair" Hierdoor kwam dan weer de Taizéviering in het gedrang. En vandaag was het vergadering voor de comitédames van Kind & Gezin maar ik had de leeskring van Davidsfonds en Femma over het boek van Kate Mosse: "Het verloren labyrint" en dat laatste heb ik laten voorgaan. En nu heb ik gekozen om te gaan slapen i.p.v. naar de Borgia's te kijken. Gelukkig kan je dat opnemen om dat later te bekijken - maar wanneer dan ? Morgen na de mis, en de koffie in Familia naar de slager, waarna ik thuis het jaarverslag ga maken voor Residentie Damiaan, wat strijkwerk doe en wat tv kijk of muziek beluister.
Naast de gekende en verwachte negatieve berichten over de ellende overal in de wereld springen er af en toe ( maar wel uitzonderlijk) ook eens leuke positieve verhalen uit zoals vandaag over de kat Stanske die in de laadwagen van zijn baas meereisde van Leest naar Oostende waar ze geschrokken wegliep en niet meer terug te vinden was. Toen de bestuurder onverichterzake terug vertrok naar Heist-op-den-Berg, daarna naar Merendree en opnieuw naar Heist reed om dan terug aan te komen in Leest hoorde hij het miauwen van de 'wonderpoes'. Die had zich op de terugreis vanuit Oostende gans de tijd schuilgehouden op de achteras onder de vrachtwagen. Moet je de foto zien met de poes in de armen van haar baasje met daarnaast haar echtgenoot trucker. Met een blik van : "Zie je nu wel, hoe ik overleef !" Een mooi verhaal voor kattenmensen.
De kortste dagen van het jaar met de koudste temperaturen en de meeste kans op verkeersellende - juist dan organiseert men overal samenkomsten om te eten en te drinken zoals het nieuwjaarsetentje van Neos, de Toast Literair van het Davidsfonds, een samenkomst in 'Den Bol' met de vrienden, familiefeest met broer, zussen en hun partners , een nieuwjaarsreceptie van de gemeente, nog een etentje met de oud-collega's, de après-midi van Neos, een etentje met de comitédames van Kind & Gezin, een etentje met COV , ontbijten met de vriendinnen en daartussen komen dan nog de nodige boodschappen, de uitstapjes en de obligate vergaderingen. Geen wonder dat er zelfs geen tijd meer rest - tussen de bedrijven door- om iets op mijn blog te zetten. De voorbije weken heb ik me zelfs niet meer per fiets maar wel te voet verplaatst en met het openbaar vervoer natuurlijk ! Gelukkig is Elcker-ik zeer goed te bereiken met tram 4 ! Komt daarbij nog het plannen van de algemene vergadering van Residentie Damiaan enzovoort zodat ik de laatste tijd meer ga slapen rond 1.30u. à 2 u dan op een 'normaal' uur !
Ik schrok er zelf van ! Om 8.22u. de bus naar Antwerpen genomen (om uit te testen hoe lang die er morgen over rijdt - dit ten gerieve van de vriendinnen! )Juist 18 min. ;maar het verkeer was eerder miniem op 2de nieuwjaarsdag !
Het lezen van fictie in goede romans is inderdaad meestal ontspannender dan de taal op 9 afschriften van de KBC over de gewijzigde ABV (algemene bankvoorwaarden). Als je die bewuste uittreksels NIET leest (ook al staat erbovenop: ZEKER LEZEN) dan kom je wel eens voor verrassingen te staan. 
Het eerste in de kerk van Wijnegem en het tweede in de kerk van Wommelgem
Dit in de plaats van een "white Christmas" ! Het zal je maar overkomen - 4 dagen na de aangekondigde "Weltuntergang" die dus niet plaatsvond staat de zon te blinken op het overstaande gebouw in opmaak ! Op de tv vind je nu alle mogelijke 'kerstprogramma's' met massa's echte en gefingeerde sneeuw en buiten krijg je een vooruitzicht op de komende lente; dit terwijl de winter zich nog maar pas heeft ingezet !
De start aan het "vlinderpaleis" vind ik al een goed begin. Een bevlogen gids met goede stem en een divers gezelschap spreekt me ook altijd aan. Ook al viel er een bezoek aan een Turkse moskee weg omdat er onverwacht andere feestelijkheden doorgingen; we startten al goed in de Grieks-orthodoxe kerk - magnifiek ingericht en links t.o. het justitiepaleis. Het was trouwens de laatste keer dat we daar binnen mochten wegens het voor hen te late bezoekuur. Elke zondag kan je daar om 10 u. deelnemen aan de ritus (in het Grieks uiteraard). Van daaruit ging het naar een Engelstalige Salvation-kerk uit de Pinksterbeweging , vol met Afrikanen die er tevens ook warm eten toegediend kregen. Onze gids deed zijn uitleg gemakshalve in het Engels zodat de mensen uit de plaatselijke gemeenschap konden tussenkomen en er vanuit het publiek konden vragen gesteld worden. Een enthousiaste Nigeriaan spelde ons als het ware de les over de opvoeding van onze kinderen waar we uiteindelijk zelf voor instaan, onze verantwoordelijkheid vanaf onze volwassenheid en onze rechtstreekse relatie tot God en tevens werden we met zijn allen uitgenodigd voor 'Thanksgiving' volgende week. Na een passage langs een kleine Turkse gemeenschap en een nieuwe in opbouw konden we langs de Cuylitstraat langs de achterdeur binnen in de monumentale kerk van St.Michaël en St. Petrus. Iemand uit het parochieteam gaf ons de nodige uitleg. Van daaruit ging het naar de Hollandse synagoge waar we zeer vriendelijk ontvangen werden door Aäron Malinsky. Daar waar ik destijds ooit een rondleiding kreeg door zijn vader, inspecteur Malinsky (die toen zeer erg vanuit de hoogte sprak) viel me nu de innemende en minzame houding op van zijn zoon (ook uiterlijk verschillen deze mannen erg van elkaar). Aan de heren in ons gezelschap (de minderheid) werd gevraagd om een keppeltje op te zetten maar wij vrouwen dienden echt niet boven te gaan zitten (zoals de jodinnen doen tijdens de dienst) of een pruik te dragen. Bij het verlaten van de synagoge werden we begroet met een hartelijk 'sjaloom'. 
't Is bijna eind november. De Sint moet nog komen, en de advent met de kerstperiode tot Driekoningen staat ook nog oor de deur. Maar wat kocht ik vandaag bij Bob, de kruidenier ? Wijnappelsienen van 'Moro' die ik vroeger meestal kocht in januari als ik de bergappelsienen beu was... Dat is dus wel erg vroeg; er was nog weinig roods in het vruchtvlees te bespeuren, maar de smaak was al wel te appreciëren. Die is iets zuriger, maar de vliesjes zijn fijner en als ik de keuze heb, verkies ik de rode sinaasappelen boven alle andere. Nu weet ik waar ik moet zijn en de vruchten zullen met de tijd wel roder worden binnenin!
met als sluitstuk een luchtige biscuit voor 12 personen met vers fruit en slagroom en bovenop middenin een eetbare foto van de 3 zussen: Kwik, Kwek en Kwak . Gewoon veel te mooi om op te eten ! 
...dit na heel wat turbulente dagen na het plotse overlijden van Inge en alles wat daarbij komt kijken .
De muziek van Erik Van Nevel met het Victoria Consort bij foto"s van Lieve Blanquaert op een groot scherm was onaards mooi ! Een gedurfde combinatie: Lieve las af en toe een bezinningstekst bij haar beklijvende beelden; maar 't was vooral de bijpassende muziek die alles in een hogere dimensie bracht: ' muziek als tegengif voor de kwalen en rampen van nu en altijd'.
3 dagen na overlijden van Inge was er de tentoonstelling van Herman in Bewora. Twee werken van hem spraken mij wel aan. Eén ervan krijgt van mij dan ook als titel: "Overgang". Een non-figuratief werk dat aantrekkelijk oogt door de rijke kleurenpracht; maar uiteindelijk gewoon overgaat in troosteloos zwart. I koos die titel omwille van het leven dat hoe beloftevol en rijkgevuld ook, ooit vroeg of laat oplost in de dood. De dood die zwart is omdat we er niets van weten behalve het feit dat er geen communicatie meer is met de levenden, dat de zintuigen niet meer werken en de 'stoffelijke resten" gewoon vergaan of verbrand worden. Dit is gewoon universeel en voor iedereen weggelegd.
Je vertrekt wat vroeger naar de zondagsmis omdat je nog wat te vertellen en te bezorgen hebt bij een collega- bestuurslid van het Davidsfonds. Wat te vroeg aangekomen wandel je even rond de kerk en ziet onverwacht een ex-collega van de school komen aangereden. Omdat die pas hersteld is van een aanval van een sint-bernardshond,wacht je haar even op. Pakt die jou meteen vast met de boodschap: 'Jij weet het blijkbaar al van Inge" Ik wist gewoon niets van Inge Bens maar hoorde ter plaatse dat die is omgekomen bij het busongeval in Jordanië. In de achterbeuk van de kerk werd ik meteen overvallen door verschillende kerkgangers die ook al iets hadden opgevangen. In de feestelijke viering met twee (Armeense) kinderen uit het 5de en 6de leerjaar die voor de eerste keer de communie ontvingen werd niets meegedeeld om de onwetende kinderen hun feest niet te bederven. Nadien nog wat nagepraat en een koffie gaan drinken in Familia. Thuis gebeld naar 2 ex-collega's en onverwacht bezoek ontvangen van de burgemeester die voorstelde om mee naar het gemeentehuis te komen samen met andere mensen uit de ploeg van Open VLD. Daarop ingegaan met als gevolg een stel camera's en reporters die de burgemeester voor het gemeerntehuis interviewden die dan ook meteen naar mij doorgestuurd werden. Daarvoor was ik nu echt niet naar daar gekomen; maar 't is gepasseerd.Thuisgekomen alles wat laten bezinken.
Ik heb die helemaal niet als 'banaal' ervaren ! Eerste symptomen met loopneus en felle niesbuien op do.11/10/12, vrij. 12/10/12 gauw bij de apotheker binnen voor een hoestsiroop, keelpastilles en een eigenbereid middel tegen verkoudheden - dit met het oog op het vrijwilligerswerk dat ik 2 dagen nadien zou gaan verrichten in kiesbureau 1 van 7 u. 's morgens t.e.m. 17 u. ! Ik heb op die verkiezingszondag met veel lagen warme kledij aan + een zeer warme jas toch flink koud geleden in Synergie. Veel drukte in het kieslokaal door 1 computer die niet functioneerde en herhaalde interventies van onze mensen op plaatsen waar de mensen na hun kiesverrichting gewoon hun kaart terug in het toestel staken omdat ze dat op het scherm lazen: "steek uw kaart in het toestel".
Het begon op 1 september met de helft van het aantal bussen dat mijn deur nog passeert (besparingen bij De Lijn), nu lees ik dat men op 9 december - als ik me niet vergis - een groot aantal treinen uit het aanbod gaat schrappen en sinds maandagmorgen na de laatste gemeenteraadsverkiezingen kom ik tot het inzicht dat er op vele plaatsen bij de coaitievorming zeer vuile spelletjes werden gespeeld. In't holst van de nacht een complot smeden om een winnaar in zijn euforie uit te schakelen, staat bij bij gelijk met een putsch plegen ! 't Is niet enkel hier gebeurd; ook in Kortrijk, in Zoersel en ga zo maar verder ... In Antwerpen heeft men dat niet aangedurfd, maar naar mijn aanvoelen worden daar andere complotten gesmeed. Volgens professor Carl Devos is dat volstrekt democratisch, maar wel oneervol. Ik vermoed dat 'fair play' of politiek fatsoen reeds lang uit onze samenleving verdwenen is. Wie dat toepast of daarop rekent moet gewoon het onderspit delven. 
