Aan het einde van de Peerboomstraat, op het nieuw aangelegde ronde punt, kies je voor het in roze aangelegde tarmacpad dat je het bos inleidt. Na enkele meters gaat de tarmac over in een breed , als het ware donzig verend, met schokdempende houtsnippers verzadigde jogging parcours, kompleet met avondverlichting, toestellen voor lichaamsoefeningen, kortom, een pareltje van een loopterrrein, een accomodatie waar menige stad jaloers op zou zijn.

Voor mij en mijn vierpoter het ideale terrein om paddestoelen te spotten en vast te leggen op de gevoelige plaat. 

waterfles en fruitsapblik

Ik daag iedereen uit ; volg het brede looppad tot aan het zwembad en je kunt per lopende meter meer lege blikjes en flesjes fotograferen   dan paddestoelen. Wat ik niet kan begrijpen: ik dacht dat mensen die gaan joggen ook automatisch "groene" jongens en meiskes zouden zijn, maar dit is naïef: er zijn joggers die ook sloten cola zuipen en alles maar neergooien waar ze het net kwijt willen, zonder respect voor de natuur, zonder respect voor andere mensen. Wie zijn die Genkenaren?

Lourdeskapelpark: gepensioneerden zijn de witte tornado's van Genk en niet de boskabouters

Het Lourdeskapelpark in het centrum van Genk is een ontmoetingsplaats voor viervoeters en hun baasjes.

Iedere ochtend, namiddag en avond komen we hier samen om onze honden het sociale contact met soortgenoten te gunnen.

We verzamelen rond het kapelletje, dat intussen een zoveelste nieuwe deur heeft gekregen. Ook de recentste graffiti op de teer beige muren is terug overschilderd. Vandalen van allerlei allooi koelen hun woede keer op keer op dit kleine godshuis dat voor menige Genkenaar weer een toevluchtsoord van rust en vertrouwen is.

Iedere ochtend ruimen gepensioneerde vroege vogels een massa aan vuil rond het kapelletje op; dit uit respect voor het godshuis of gewoon om te voorkomen dat een hond in deze gevaarlijke troep trapt. Naast drugspuiten vindt je er vergeten zakjes wiet, lege vodkaflessen, pizzadozen en sigarettenpakjes. Dealers doen hun zaken  op de zitbanken voor de kapel of kiezen voor een meer discretere plaats aan de achterkant, ter hoogte van tennisclub 't Elleboogske. Naast de zitbank langs het terrein van't Elleboogske wordt de aandacht getrokken door een stilleven met pizzadoos, iedere dag een beetje anders, een beetje verschoven, als een kunstwerk dat langzaam voltooid geraakt onder de elementen van de natuur. Wie is die Genkse kunstenaar? Wie zijn die Genkse wietgebruikers, wie de spuitenstrooiers, wie de rijkmakers van de goedkope vodka-industrie?

Iedere keer zeg ik weer tegen mijn oudere hondenvrienden: Hoe wil je nu dat burgervader Wim Dries weet dat hier elke dag zulke troep wordt neergegooid, wanneer jullie het steeds voor dag en dauw terug oprapen? Laat dit nu eens een week voor onze Wim liggen....

Is er nog plastic nodig?