Omdat moeder en zussen inmiddels in Genk woonden, kozen we eveneens om ons  in Genk te vestigen, want dichtbij de familie wonen was een lang gekoesterde droom. Samen met ons moeder, die maar niet kon wennen aan haar overstap van huis met grote tuin in Maasmechelen  naar een appartement in Genk, kochten we samen een mooi stuk  grond met prachtige eiken erop, in de Winterslagstraat, ideaal voor de aanleg van een diepe tuin, en met vlakbij het"Franse Bos", een ontmoetingsplaats voor menige viervoeter en baasjes.

Weg uit de stad, terug naar de natuur; het mooie avontuur kon beginnen!

Onze mooie maagdelijke grond kwam van een "deftige familie" uit Genk, en op de verkoopacte werd bevestigd dat men geen weet had van eender welke verontreiniging, want nooit gebruikt. De bouwvergunning werd vlot afgeleverd, de noodzakelijke bomen mochten gerooid, maar met de maning om met tractoren ver af te blijven van de wortels van de statige inlandse eiken achter en voor het huis, zodat de eiken geen schade zouden oplopen.

Onze groene vingers kriebelden om deze reuzen te bevrijden van de torenhoge bramen die zich om de brede stammen worstelden, in een gevecht met reuze varens en ontelbare zaailingen van de vogelkers, ieder smachtend naar de beste plek. Deze wildwas werd afgezoomd met zeeën van witte dovenetel, net witte schuimkoppen op een wilde plas. Je zou gezworen hebben dat je de eerste mens was die voet zette in deze wildernis, ware het niet dat we een vloertje van tegels ontdekten, gelegd door mensen uit de buurt om tijdens hete zomers soelaas te zoeken onder de verfrissende lommerte van de brede kruinen.

Na het vloertje van tegels volgden putten met sluikstort, de ene put na de andere, onder en tussen de wortels van de eiken, en vandaar zich uitspreidend naar alle richtingen;  brede putten, diepe putten, bouwpuin, glas, eternit, staal, ijzer, tot twee meter diep verwrongen in de grond. Inboedels; potten en pannen, verfblikken, oude schoenen, café reclameborden, glazen, porselein, ondergoed,  noem maar op, geen rubriek uit de gouden gids die ontbrak....

Ieder stuk hebben we met de hand uitgehaald, gesorteerd, soort bij soort, en afgevoerd naar het containerpark Bosdel. In de beginfase, tijdens de bouw, toen we nog niet beschikten over een omheining, groeiden onze bergen met afval tijdens de nacht aan. Wat men in de omgeving blijkbaar kwijt wilde kwam erbij. Uiteindelijk hebben we met onze aanhangwagen ruim  40 ton (!!!!!) gesorteerd afval naar het containerpark afgevoerd.

Na twee jaar kende ik Bosdel als mijn broekzak, (met dank aan de hulp van de steeds vriendelijke ploeg aldaar) maar van de rest van Genk kende ik nog niets.... 

Onze tuin is inmiddels een pareltje, een toevluchtsoord voor een schare aan vogels van allerlei pluimage, eekhoorns, salamanders, noem maar op.

Eindelijk tijd om met de hond het "groene" Genk te verkennen, maar ook dit plaatje blijkt niet zo fraai als het zou moeten zijn...

De foto is getrokken in het Lourdeskapelpark in het centrum van Genk, aan het bankje vlak naast tennisclub 't Elleboogske.