Wanneer ik donderdag in de klas kwam, waren er nog geen leerlingen. Iedereen was te laat. Yolandé en ik vroegen ons af waar iedereen bleef en zetten het lokaal al rustig klaar. Tegen half elf kwamen de eerste twee leerlingen binnen, deze hadden pech gehad met hun bus en wisten niet wat er aan de hand was met de andere studenten. Rond 11u kwam er nog een leerling binnen. Deze vertelde ons dat er net buiten Kaapstad een schietpartij tussen een paar taxichauffeurs had plaatsgevonden. Er waren twee taxichauffeurs en een jongen, die toevallig langsliep, neergeschoten en overleden. Door dit voorval kon de trein niet doorrijden en was iedereen te laat. Toen ik dit hoorde schrok ik toch wel. Dit gebeurt hier blijkbaar zeer regelmatig, meestal tussen de taxichauffeurs. Het is hier ook heel normaal om een geweer op zak te hebben. Het liet me beseffen dat geweld een deel van het Zuid-Afrikaanse leven is. In België wordt ik daar zelden mee geconfronteerd.

Vrijdag was het dan eindelijk zo ver, ik werd 23 jaar! Toen ik ’s morgens wakker werd en mijn kamer uit liep, lagen er overal op de vloer ballonnen. Op tafel hadden Celien en Lotte in marsrepen het cijfer 23 gelegd met een mooi kaartje erbij. Ik kan jullie vertellen dat dit een super leuke manier is om ’s morgens wakker te worden! Celien had speciaal de namiddag vrijgenomen en we gingen lunchen in een klein gezellig restaurantje bij Blouberg Beach. Als jullie ooit in Kaapstad komen is dit zeker een aanrader. Je kan er super goed en goedkoop eten. De naam van het restaurant is café Blouberg. We kregen gebakken eieren, vers geperst fruitsap en de beste chocoladetaart ooit. Dit was echt genieten. We maakten nog een  strandwandeling en genoten van het mooie uitzicht. Voor ’s avonds hadden we nog een reservatie in een Italiaans - Portugees restaurant. Hier gingen we met zijn drieën naar toe. Celien, Lotte en ik. Nadat ik mijn heerlijke pizza op had en mijn lekker flesje wijn leeg (wat ik deelde met Lotte J), besloten we terug naar het appartement te gaan om nog gezellig een film te kijken want de volgende ochtend moesten we alle drie vroeg op.

Voor zaterdag hadden Lotte en ik de shark cage dive geboekt. We keken er echt naar uit! We waren om 6 uur opgestaan want het was 2 en een half uur rijden tot Gansbaai. Toen we daar aankwamen zeiden ze ons dat de trip was geannuleerd door het slechte weer. De organisatoren hadden wel een beetje medelijden met ons en stelden voor om ons de volgende dag met de bus op te pikken en terug af te zetten zodat we niet weer heel de rit moesten doen. Dat leek ons een mooie tegemoetkoming. We besloten dan maar naar een natuurreservaat in de buurt te gaan. We zagen er super veel schattige aapjes! Zo kregen we toch nog een leuke dag.

Zondag stonden Lotte en ik weer vroeg op om deze keer echt aan onze shark trip te beginnen. Een busje kwam ons ophalen zoals beloofd (wel 40 minuten te laat) en we reden terug richting Gansbaai. Daar kregen we een lekker ontbijt, moesten we een wetsuit aandoen en vertrokken we met de boot richting de haaien. We hadden super veel geluk want binnen de 5 minuten zat er al een haai aan onze boot! Het was een vrouwtje, ze was tussen de 3 en 4 meter lang. We konden de kooi in en onder water het dier bewonderen. Even later kwam er een tweede haai bij. Dit vrouwtje was iets groter. Wat een mooie dieren! Ze zien er trouwens helemaal niet zo eng uit, ik vond ze best wel schattig. De haaienexpert aan boord wist me te vertellen dat witte haaien geen mensen aanvallen. Ze vallen enkel aan wanneer ze zich bedreigd voelen. Als de haai rustig is, kan je er ook zonder kooi bij zwemmen. Spijtig genoeg mag dit niet. Het laatste half uur kwam er nog een haai bij. Een mannetje, deze was een stuk langer en indrukwekkender. We hebben dus veel geluk gehad.

Veel verjaardagskusjes vanuit Kaapstad! 

25-02-2018 om 00:00 geschreven door Maren  

Dit was echt een avontuurlijk weekend!

Zaterdagochtend konden we ons autootje, dat we voor een maand nu huren, gaan afhalen. Het is een kleine witte Honda en heeft natuurlijk het stuur aan de ‘foute’ kant. Eenmaal alles in orde met de papieren reden we richting onze eerste stop, de cheeta’s. Wat een schattige dieren zijn dat! Ik was meteen verliefd toen ik ze zag. Er waren twee baby’s van zeven maanden oud, twee zusjes. Ze waren al goed gegroeid maar je zag toch nog duidelijk dat ze veel kleiner en zachter waren dan de volwassen cheeta’s. We mochten kiezen of we de baby- of volwassen cheeta’s wilden aaien. Wij kozen natuurlijk voor de baby’s! Zina was mijn favoriet, ze lag te slapen en te spinnen als een huiskat. Als ik kon, had ik haar mee naar huis genomen!

Nadat we afscheid hadden genomen van de cheeta’s, reden we richting een strandje dat ik op Instagram had gezien. Na wat zoeken, klauteren en klimmen hebben we het gevonden. Ik heb maar één woord nodig om het strand te beschrijven: ‘WAUW’! Het was een lokaal strandje waar enkele mensen van Zuid-Afrika zelf zaten. Ze keken ons wel wat vreemd aan toen wij overal foto’s van begonnen te maken. De zee was helder blauw, het strand mooi wit en het water  aangenaam om in te zwemmen. Dit komt omdat het strand zich bevond bij de Indische Oceaan. De golven waren reusachtig! Toch wel minstens twee tot drie meter hoog, wat het tot de perfecte plek maakt voor de lokale surfers.

Zondag waren we al weer vroeg op pad. We reden richting het Hottentots Holland natuurreservaat. Hier hadden we een ziplinetour tussen de bergen geboekt. Voor we vertrokken kregen  we algemene veiligheidsinstructies en een zeer ‘elegant’ pak aan. Een safari auto bracht ons naar het startpunt. Wat een rit! We kwamen helemaal door elkaar geschud boven aan. Vanaf dit punt moesten we nog vijf minuutjes wandelen. De eerste zipline was het engste. Ik was nummer één dus moest helemaal als eerste. Doordat er veel wind stond moesten we ons zo klein mogelijk maken anders was er een kans dat je bij de eerste drie ziplines het einde niet zou halen. Ik kan met trots zeggen dat ik geen enkele keer in het midden ben blijven hangen! Het was echt een prachtige en unieke ervaring. De tour duurde vijf uur en ik kan je zeggen, het was nog te kort! Wanneer we beneden aankwamen, moesten we één kilometer terug naar boven wandelen en kwam de safari auto ons terug ophalen. We kregen nog iets te eten en hierna reden we richting Betty’s Bay.

Betty’s Bay staat bekend om zijn pinguïns. We vonden ze al snel op de rotsen. Alle pinguïns zaten stil en we dachten: ‘wat een luie beesten zijn dat’. Celien en ik keken nog wat rond, trokken foto’s en wilden terug richting auto vertrekken toen er drie pinguïns een wandelingetje begonnen maken. Wat waggelen ze grappig! Ze vielen steeds om de beurt neer. Het was echt leuk om naar te kijken. Nadat zij hun wandeling hadden afgerond, vonden wij dat het tijd was om terug richting ons appartement in Kaapstad te rijden.

Veel avontuurlijke kusjes vanuit Kaapstad !

19-02-2018 om 19:34 geschreven door Maren