we are all lost in the supermarket Laat u niet brandmerken, no logo, no slave, laat u niet (af)leiden door de massamedia en de spektakelmaatschappij. Be your own clown. Ni dieu ni maitre.
'Het verschil tussen een democratie en een dictatuur: in een democratie mag je eerst gaan stemmen vooraleer de bevelen te moeten inslikken, in een dictatuur moet je de moeite niet doen om eerst te stemmen.'
Charles Bukowski
13-02-2009
schoenmaker blijft bij uw leest !
Ene zekere walter woud uit Destelbergen blijft mij maar waardeloze kutgedichten toesturen. Mijnheer walter woud, iedereen zal wel over een zeker talent beschikken, mijn buurman kan twee blokfluiten tegelijkertijd bespelen door zijn neusgaten, een tante van mij kent ongeveer alle hoofdsteden van de Benelux uit het hoofd...één ding is pertinent zeker, mijnheer woud ( ik hoop voor u dat dit een pseudoniem is, als u echt zo heet, dan beklaag ik u ten zeerste ) de Muze is bij u nog nooit op bezoek geweest en ik neem aan dat ze dat ook niet onmiddellijk van plan is! Ik zou het haar alvast ten zeerste afraden. Zoek een andere hobby, mijnheer woud, en val mij niet langer lastig met uw puberaal gezever.
Beste lezer ( helaas, meer dan één lezer heeft deze blog niet, ze zitten liever onnozel te doen op hun facebook, de ongeletterde randdebielen)
De heer deflandre is nog steeds niet terug van de Filistijnen. Vier uur lang heb ik hem staan opwachten in die verschrikkelijke, onpersoonlijke, wanstaltige en ijskoude aankomsthal van de luchthaven van Zaventem. De ouwen zal wellicht weer ergens blijven plakken zijn in een uitzuipcafé in Singapore of zoiets. Dat hij zijn plan trekt, de onverbeterlijke alcoholist!
In afwachting van zijn terugkomst, alvast een gedicht om u op te warmen
Verloren wit
Al op het eerste zicht was ik je harder aan het missen je missen is mijn plicht in de schaduw van jouw blootste rug blinkt het mascara van jouw licht in de kille catacomben van mijn arena goodbye, miss venezuela !
Geachte heer El Gordo, gerant van de Delhaize in de Wondelgemstraat te Gent
Tot mijn stomme verbazing trof ik vandaag in de rekken van uw gewaardeerde supermarkt noch mijn favoriete Zwanworsten, noch mijn geprefereerde mayonaise van Calvé, noch de heerlijk verfrissende ice tea van Lipton, de krachtige allesreiniger Cif power voor mijn badkamer, de tandpasta van Signal enzovoort et cetera aan. Ik waande mij in een groezelige Albaneze staatssupermarkt in de tijd van de gevreesde dictator Hoxa, of hoe heette die bandiet ook alweer? Lege rekken en een hoop waardeloze rommel.
Qué pasa, el gordo? What' s going on? Die zielige knakworsten die u als alternatief aanbiedt voor mijn favoriete broodbeleg, ik ben zot van hot dogs, die zijn gewoon niet te vreten, man! Dat smaakt nergens naar. Draait u die s' avonds zelf, met moeder de vrouw en uw twee beeldschone dochters, van de karkassen van platgereden huisdieren die u van de autosnelweg hebt geschraapt? Dat urineachtige afwaswater dat uw onder uw eigen huismerk 365 als ijsthee probeert te verkopen, ik durf me zelf niet af te vragen waar dat zeikwater eventueel vandaan zou kunnen komen!
Wat zitten er achter die merkwaardige strategie? Is dit de eerste fase in de aldimatisering van uw handeltje? Besef goed, kleine dikken, een kopie kan nooit tippen aan het origineel. Vraag dat maar aan Miek en Roel, het Vlaamse antwoord op The White Stripes!
Shame on you, el gordo !
Don Limpio, verontwaardigd dichter-ex-consument van de Delhaize in de Wondelgemstraat
Ruby is niet meer onder ons. Ze is gisterenmorgen uit haar raam gesprongen vanaf de zeventiende verdieping van de Twin Towers in het Rabot, waar ze pleegde te resideren in een grauwe, troosteloze flat. Ruby was op slag dood. Geen hulp kon nog baten. Vijf combi's van de Gentse politie, de brandweer, de civiele bescherming; ze waren spoedig ter plaatse, er werd een tentje opgetrokken om het stoffelijk overschot van Ruby aan het oog van ramptoerristen te onttrekken. Ik vind het eigenaardig dat Ruby net gisterenmorgen de onomkeerbare beslissing nam om uit haar raam te springen. De dag daarvoor zat ze op de trappen van de inkomhal toen ze mij met mijn boodschappentas voorbij zag passeren. Nieuwsgierig als Ruby was, wilde ze weten wat ik allemaal had ingekocht Ze wou wel één van die twee sponsjes die ik bij had want ze was, net als ik, van plan om aan de grote lente schoonmaak te beginnen. 'Can I have that other one to?', vroeg ze, ik legde haar uit dat ik zelf ook de onweerstaanbare drang voelde opwellen om te gaan poetsen. We rookten samen een sigaret, ze vertelde mij één en ander over haar geboorteland Ghana en haar familie die ze had achtergelaten. En over haar jongste zusje dat zo mooi en zo intelligent was, veel mooier en slimmer dan zij zelf. We spraken af om spoedig nog eens samen een Guinness te gaan drinken in het Afrikaans café op de hoek. Ze was, zoals veel Afrikanen, dol op het donkere Ierse brouwsel Guinness, eten en drinken tegelijk. 'It makes your body strong', zei ze.
Ruby, die mooie, lieve, levenslustige meid van een jaar of vijfentwintig. Altijd die brede glimlach om haar volle lippen, dat gave, parelwitte gebit. Die benijdenswaardige, positieve ingesteldheid van 'vous avez l'heure, on a le temps'.
Toen ik de volgende morgen de stad introk en voorbij haar woonkazerne liep, zat ze niet op de stoep van de trappenhal. De politie had rond de plaats van onheil blauwe linten gespannen, ik moest een omweg maken. 'Het was die jonge negerin, wat zou haar toch hebben bezield?', zeiden de buurtbewoners. Toen wist ik hoe laat het was, vijf na twaalf.
In Ghana spelen kinderen rond een waterput, de zon straalt aan de heldere hemel, een timmerman bouwt een hut.
Bye, bye till the next time, godverdomme Ruby toch !
Open Brief aan de heer Okselhaar, huiseigenaar en national manager NV Eurosnacks Belgium
Geachte Heer Okselhaar,
U bent een druk bezet man, het prototype van de hardwerkende Vlaming; inventief, creatief, innovatief en werklustig. Mag ik desalniettemin enige minuten van uw kostbare tijd vragen ten einde u opmerkzaam te maken op enige kleine feitelijkheden die mijn wooncomfort enigzins belemmeren. 1. Wat moet ik in godsnaam aanvangen met al die dozen diepgevroren frikandellen, bitterballen, kaaskroketten en andere overheerlijke versnaperingen die bij mij thuis worden geleverd door diverse koerierdiensten en die ik ontvangst moeten nemen bij uw afwezigheid? In mijn koelkast kan ik die bederfbare waren niet stockeren, dit niet alleen wegens plaatsgebrek doch tevens omdat betreffende koelkast momenteel niet functioneert gezien ten gevolge van uw bouwwerkzaamheden de stroom is uitgevallen. Verwacht u van mij, geachte heer Okselhaar, dat ik de geleverde waren zelf ga distribueren in de frituren en snackbars waarvoor ze zijn bestemd. Ik ben maar een eenvoudige, en snipverkouden, dichter van en voor het volk, het enige vervoermiddel waarover ik beschik is een damesfiets.
2. Wat moet ik in vredesnaam aanvangen met de boormachine die in het plafond van mijn living steekt? Ik veronderstel dat u, of één van uw overenthousiaste Poolse medewerkers, iets te fanatiek te werk zijn gegaan bij het boren van alweer een ander gat in mijn plafond, waar alweer andere draden doorheen zullen worden getrokken, in alweer een nieuwe poging om de stroom opnieuw tot leven te wekken. Stel, geachte huurbaas, dat door de wetten van de zwaartekracht, uw boormachine plotsklaps naar beneden zou donderen en ik bevind mij op het eigenste moment op de plek des onheils, wordt de lichamelijke schade die ik oploop dan gedekt door uw familiale verzekering?
3. Wat moet ik in jupilers naam elke keer weer blijven zeggen tegen de stadswachters die bij mij aankloppen met het verzoek of de eigenaar, u dus, van de aanhangwagen zonder nummerplaat die daar al drie maanden fout geparkeerd staat en voor overlast zorgt voor het passerende verkeer en voor de buurtbewoners die klagen over geurhinder ( rottende garnaalkroketten? beschimmelde bitterballen?) Ik heb die pseudoflikken al vier keer uw gsm-nummer opgegeven, al vier keer bleek het nummer niet in gebruik.
Mijnheer Osselaer, war best du bleven?
Cordiale groeten en in afwachting van een spoedig antwoord groet ik u,
Don Limpio, huurder-dichter van en voor het volk
PS. Het begint vroeg te donkeren in deze barkoude winterdagen, bij kaarslicht gedichten plegen is romantisch, maar slecht voor mijn ogen.
Een generaal uit Wenen had rode haren op zijn benen
Geachte gelovige medemens,
Laatst werd ik door een, voor het overige minzame Marokkaanse medemens, aangesproken op mijn muts. Met name over de kleur van mijn hoofddeksel ( knalrood ). Daarmee zou ik bepaalde leden van de moslimgemeenschap op één of andere manier kunnen voor het hoofd stoten. Ik ben op de hoogte van de gevoeligheden van mijn gelovige medemens, dat varkens en honden onreine dieren zouden zijn voor de aanhangers van de profeet Mohammmed, is mij bekend en ik hou er rekening mee.
De kans dat u mij met een hond of een varken aan de leiband door de Turkse wijken zal zien flaneren, is zo goed als uitgesloten, maar gezien de ongunstige klimatologische omstandigheden sta ik er voorlopig op mijn rode muts te blijven dragen als ik mij onder het volk begeef om een brood te gaan halen of zoiets. Op basis van welke theologische grondslagen mijn rode muts aanstootgevend zou kunnen zijn, ik heb er geen flauw idee van en eerlijk gzegd, i don' give a shit. Het ontbreekt mij als actieve volksdichter aan tijd om heel de Koran uit te pluizen op zoek naar de bewuste passage waarin dfe profeet zijn afkeur voor rode mutsen zou hebben neergeschreven.
Ik voer tolerantie hoog in vaandel, ook tegenover de onverdraagzamen probeer ik verdraagzaam te zijn, maar er zijn grenzen.
Don Limpio, verkouden dichter van en voor het volk
Ik ben lieven deflandre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam don limpio.
Ik ben een en woon in gent (belgica) en mijn beroep is veteranisch veldrijder.
Ik ben geboren op 01/02/2009 en ben nu dus 16 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: veldrijden.
ik adem dus ik ben
{TITEL_VRIJE_ZONE}
Loop niet langer verloren in de Grote Supermarkt van het Leven. De Weg is lang, uw Nederige Gids is min of meer, maar niet altijd evenzeer, betrouwbaar. Zoekt u er één die nimmer faalt of twijfelt, raadpleeg dan de Gouden Gids.
Lieven Deflandre, alias Don Limpio ( wie schrijft die blijft vaak hangen op café) , dichter van en voor het volk
