Momenteel is de schrijver van deze blog naar de Filistijnen. Hij wordt terug verwacht op vrijdag 13 februari.

07-02-2009 om 15:39 geschreven door lieven deflandre  

Ik ben maar een eenvoudige dichter van en voor het volk, vraag mij niet om Japanse haiku's in elkaar te draaien, dat laat ik over aan de connaisseurs van dit subgenre zoals onze gerespecteerde doch nederige premier-haikudichter Herman Van Rompuy.

' Een brug ver-der in te-gen-licht haar sil-hou-et in zicht '. Zijn laatste worp gelegd op het vliegtuig op de terugweg van Davos naar Zaventem.

Collegadichter Herman, wat ik bijzonder jammer vind, is dat u van de opportuniteit geen gebruik hebt gemaakt om het forum dat u werd geboden  om de andere wereldleiders alsook de massamedia toe te spreken enige van uw haiku's voor te dragen in plaats van te staan zeveren over de unieke 'brainpower' waarover wij Vlamingen zouden beschikken en die ons omhoog zou moeten stuwen in de vaart der volkeren. Wat een baarlijke nonsens, mijnheer Van Rompuy, wat een belachelijke onzin. Onze informatica moeten we gaan kopen in India, onze callcenters worden bevolkt door diezelfde Indiërs. Zou u New Delhi niet beter meteen tot hoofdstad van ons vaderland bombarderen?  Ik durf wedden dat die clevere Aziaten er in geen tijd in slagen om Brussel-Halle-Villvoorde te splitsen, dan zijn we eindelijk van dat onproductieve gezanik verlost en dan kan uw broer Eric dat spuuglelijke, zwartgele T-shirt met de eis tot de onverwijlde splitsing van B-H-V waarmee hij jaar in jaar uit de Gordeldag ontsiert, meegeven aan spullenhulp. Er wordt vast wel een Bulgaarse asielzoekster gevonden die het onding tot schoteldoeken kan versnijden. In plaats van op te scheppen over de uitzonderlijke kwaliteiten van het Vlaamse volk had u de wereld beter verblijdt met een paar van uw onovertroffen versregels. In tijden van depressie en massale ontslagen zijn wij dichters het enige baken van licht in de kommerlijke duisternis.
Voor het overige, waarde collega, vriend van de poëzie, wens ik u veel plezier toe met het schrijven van uw dichterlijke ontboezemingen en alsook met het oplossen van de economische crisis.

Don Limpio, dichter van en voor het volk

P.S Marcel Van Crayeveld sucks !   

02-02-2009 om 19:48 geschreven door lieven deflandre  

Geachte voorzitter van de jury van de driejaarlijkse poëzieprijs van de gemeente Maldegem,

Het is verre van mijn bedoeling om als bescheiden, van het platteland afkomstig dichterke, te twijfelen aan uw deskundigheid inzake het beoordelen van de schoonste aller schone kunsten zijnde de poëtica. 
Uit uw negatief evaluatierapport meen ik te hebben begrepen dat mijn ingezonden gedicht 'Schone Slaapster' niet aan de criteria voldoet van het door u opgelegde thema 'Het Licht in de Duisternis'.
Ik stel u voor dat u het gewraakte gedicht nog eens grondig onder uw kleinzielig vergrootglas legt.

'De arm der wet heeft het licht gezien'

'nagenoeg helder
alles wordt schijnbaar klaar'

'de hemel maakt zich wit'

Alleen aan een afgeleefde varkensboer op houtenklompen, met modder en zwijnestront in zijn ogen, die na zijn zware dagtaak zijn kiel en zijn klak over de kapstok gooit, zich  vervolgens aan zijn rustieke eikenhouten keukentafel neervlijt, ten einde zich, terwijl zijn lodderig wijf een kwak hutspot opwarmt in de microwave, aan zijn liefhebberij, in uw geval het keuren van andermans dichtwerk te wijden, zou het kunnen ontgaan zijn dat het afgekeurde gedicht 'Schone Slaapster', ingezonden door don Limpio, laureaat van menige poëzieprijskampen waaronder de gerenomeerde Gouden Pluim van de gemeente Nunspleet en de Uilenspiegeltrofee, uitgeschreven door de vermaarde kunstkring De Plezanten Hoek van Alveringem, louter en alleen alludeert op het opklaren van de hemel na een regenbui. Kan het godverdomme nog lichter zijn?

Dat u verder meent te moeten opmerken dat de Shermantank een Amerikaans oorlogstuig is en dat u zich afvraagt waar het meisje met het rode haar in Stalingrad in godsnaam aan een Amerikaanse tank is geraakt en of ze die misschien had gekocht met de opbrengst van de verkoop van het frambozenijs van de ijscoman die Julius Ceasar las, ik hoop voor u dat dit een niet bijzonder hoogstaande vorm van grappig bedoelde plattelandshumor is die enkel nog bij de dorpsgekken aan de toog van het volkshuis van een achterlijk gehucht als Maldegem, aanslaat, tegen het sluitingsuur als iedereen al lazarus gezopen is.

Met de Muze valt niet te spotten, mijnheer de voorzitter, ik trek mijn kandidatuur als stadsdichter van Maldegem onverwijld in.


Wees gegroet, edelachtbare vijand van de poëzie

Don Limpio, dichter van en voor het vork

PS. Wist u, mijnheer de Maldegemse voorzitter, dat het thema van de jaarlijkse poëzieprijs van de gemeente Eernegem dit jaar 'Lichtinvallen' is en dat deelnemers van het concours NIET verplicht zijn, om in tegenstelling tot uw frauduleuze kakwedstrijd, zich twee exemplaren van het boekwerk aan te schaffen waarin de gelauwerde verzen verschijnen, à rato van 27 euro per stuk ? Ondergescheten oplichter!
 


 

02-02-2009 om 16:25 geschreven door lieven deflandre  

Dat El Gordo, de kleine, dikke gerant van de Delhaize in de Wondelgemstraat, een fanatieke vrouwengek is, dat is algemeen geweten in het Rabot. Elk vrouwelijk wezen onder de vijfenveertig dat zijn supermarkt binnenstapt, loopt het risico aangeklampt te worden door El Gordo die vanachter zijn kip aan het spit staat te loensen en te likkebaarden naar mogelijk vrouwelijk schoon dat zijn Blijde Intrede maakt in zijn winkelparadijs en waarop hij zijn vermeende charmeurcapaciteiten kan uittesten. Voor de rest voert El Gordo geen klap uit, als er een gebraden kip van zijn spit moet worden versneden, gevierendeeld en in een zak gepropt dan wordt Frederik er bij geroepen. 'Frederik wordt gevraagd voor de kippen', is de geijkte formule die de kassameisjes hiervoor bezigen, het klinkt als een mantra voor Frederik. Geen dertig seconden later staat hij paraat achter het spit.
Frederik voor de kippen is een brave, zeer klantvriendelijke jongen die tegen iedereen in zijn West-Vlaams dialect praat, zelfs tegen klanten uit Gabon, Nieuw-Guinea en Tsjetsjenië die een inburgeringscursus volgen en vlijtig Nederlands aan het leren zijn. Die mensen snappen geen jota van Frederiks koetervlaams, ik denk dat zij vermoeden dat Frederik een politieke vluchteling uit Georgië is die recent in het Rabot is neergestreken en die die zich nog niet heeft ingeschreven voor een inburgeringscursus. Weten zij veel dat Frederik uit Rumbeke afkomstig is.

Het moet gezegd worden dat El Gordo in zijn selectieprocedure voor het keuren en benaderen van vrouwen absoluut geen discriminatie aan de dag legt. Of ze nu blank zijn, zwart, geel of bruin, dat schijnt El Gordo weinig uit te maken, ze moeten in de eerste plaats goed gedraaid zijn van poten en oren,  het uitzicht op hun balkon speelt ook een cruciale rol.

Het zou nooit in mij opkomen om El Gordo af te luisteren, het komt wel eens voor dat ik toevallig langs zijn spit passeer als hij weer eens een prooi te lijf gaan. Ik heb geconstateerd dat de kleine dikke over een aantal slagzinnen beschikt waaruit hij eindeloos kan putten om een gesprek in gang te zetten en vooral zo lang mogelijk in gang te houden. Mag ik de vrouwelijke lezers waarschuwen: als u ingaat op de avances van El Gordo en u houdt halt als hij u aanspreekt dan bent u minstens een half uur van uw kostbare tijd kwijt. Doe alsof je hem niet hebt gehoord, rij hem desnoods omver met uw winkelkar, kijk niet achterom, negeer die oude bok, doe snel uw boodschappen en maak u uit de voeten vooraleer hij weer kan toeslaan.
In de Ferrerlaan, vlak over de Wondelgemsbrug, de afstand bedraagt nauwelijks vijfhonderd meter, is er trouwens nog een filiaal van de Delhaize en voor zover ik het kan beoordelen, is de gerant ervan niet zo opdringerig. El Gordo is als een zoemende mug die 's nachts rond je hoofd blijft cirkelen en als je het licht aansteekt om hem plat te slaan, blijkt hij spoorloos verdwenen. Tot je het licht uit doet en weer in je bed stapt... 

El Gordo is ongeveer een 1 meter 50 groot. Hij heeft een forse bierbuik, draagt een bril met een zilveren montuur, heeft grijs, kort stekelhaar en een snor en draagt een beige pantalon.
Zijn allochtone slachtoffers spreekt hij aan met de volgende woorden:
' Gij spreekt al goed Nederlands om hier nog maar zo lang te wonen.'
Autochtone vrouwen benadert hij met deze geijkte formules:
'Amaai, gij ziet er goed uit vandaag, zijt ge misschien naar de coiffeur geweest, geef mij een keer zijn adres?'
'Ge ziet gij er precies elke dag jonger uit, ge moet mij een keer vertellen hoe ge dat doet.'

Ga vooral niet in op zijn vragen, anders begint hij gegarandeerd te emmeren over zijn klantvriendelijkheid en hoe levensbelangrijk die voor hem is.   
Dat hebben ze hem aangeleerd op een managementscursus van NV Delhaize De Leeuw, hij heeft daar drie zaterdagnamiddagen les gekregen in klantvriendelijkheid.
Dat men best een rode spot kan zetten op de tomaten zodat ze fleuriger ogen dan ze zijn. Dat men het snoepgoed best in de laagste rekken en bij de kassa etaleert zodat gretige kinderhandjes er makkelijk acces toe hebben en alle tijd hebben om er in te graaien terwijl hun moeder de boodschappen uit de kar laadt.
De smerigste truc die die marketeermanagers toepassen: de filterzakjes voor de koffie liggen drie rayons verder dan de koffie zelf, hopeloos verloren en totaal misplaatst tussen de mayonaisepotten van Calvé, Vandemoortele, Delhaize 356, Unox en negentien andere mayonaisederivaten.   

'ALS U DAN TOCH ZO KLANTVRIENDELIJK BENT, EL GORDO, WAAROM LEGT GE DAN UW VERREKTE FILTERZAKJES NIET NAAST UW VERVLOEKTE KOFFIE, MAAR TUSSEN UW TREURIGE POTTEN MAYONAISE !

Don Limpio, verontruste consument, Rabot, Gent.

02-02-2009 om 13:12 geschreven door lieven deflandre