we are all lost in the supermarket Laat u niet brandmerken, no logo, no slave, laat u niet (af)leiden door de massamedia en de spektakelmaatschappij. Be your own clown. Ni dieu ni maitre.
'Het verschil tussen een democratie en een dictatuur: in een democratie mag je eerst gaan stemmen vooraleer de bevelen te moeten inslikken, in een dictatuur moet je de moeite niet doen om eerst te stemmen.'
Charles Bukowski
27-04-2009
Alert ! Skinhead lost in the Supermarket
Zaterdagnamiddag jongstleden stond ik in de lokale supermarkt plots oog en oog met mister x, in het begin van de jaren negentig één van de meest geduchte en virulent gewelddadigste skinheads in de brave stad Gent. Zijn white power-tatoe's nog steeds zichtbaar op de bovenarmen onder zijn marcelleke. Hij had me ook herkend; twee seconden oogcontact waren voldoende. En ik die in de mening verkeerde dat alle "prominente" Gentse skins een jaar of tien geleden collectief verongelukt waren in een verkeersaccident, bocht naar rechts gemist (sic). Hij dus blijkbaar niet, wat heeft zo'n ouwe skin te zoeken in een migrantenbuurt als het Rabot? Zijn grijze wolvenbroeders opzoeken?
Weest waakzaam en alert kameraden en zusters, kijkt goed uit uw doppen
Nie wieder faszismus nunca mas no pasaran
Luistertip :
Take the skinheads bowling, take them bowling Luistertip :Camper Von Beethoven
'It's better to regret something you have done then something you haven't done.' The Butthole Surfers
Boete, berouw, spijt : het zijn begrippen uit de christelijke canon, daar heb als ongelovige hond verder geen last van. Ik kan het alleen maar jammer vinden dat de zaken des levens gelopen zijn zoals ze bij mij zijn gelopen. En als ik reïncarneer, dan stuur ik mijn kat.
deflandre
het is zondagmiddag en het regent (voorlopig enkel) buiten
De kassajuffrouw van de supermarkt vroeg aan het oude, verschrompelde vrouwtje voor mij in de rij of ze de punten spaarde voor de teddybeeractie. 'Wat zou ik met een teddybeer moeten doen', kraste ze,' ik heb geen kinderen en geen kleinkinderen.' Ze liet een schelle, vreugdeloze lach horen. De glimlach van de kassajuffrouw was zuur. Meteen was de toon voor de rest van mijn dag gezet.
Ik wil niet eindigen zoals dat oude besje. Daarom is het quasi uitgesloten dat ik een natuurlijke dood zal sterven. Ik hou de eer liever aan mijzelf. Dinsdag zullen er knopen moeten worden doorgehakt.
Deze voormiddag komt controleur nummer zeventien op bezoek, die zich zoals zijn zestien voorgangers zal laten inpalmen door de heer osselaer, eigenaar van het te keuren pand en die mij, het lijdend voorwerp, straal zal negeren of minachtend zal bekijken, in het beste geval zal ik hem mijn paspoort mogen tonen. Alles zal weer in een oogwenk worden goedgekeurd door controleur nummer zeventien; de tochtgaten, de wakke muren..hij zal het allemaal door de vingers zien in zijn rapport dat door niemand zal worden gelezen.
Voor de rest zal er vandaag weer nada, niente, rien de knots nieuws gebeuren onder de blauwe hemel in de purperen zon.
Er zullen kinderen worden doodgereden op weg naar school, er zal gevochten worden en gevloekt, gevist, gevogeld en gepoept, papieren zullen heen en weer geschoven worden op kantoren, kabinetten en ministers. Er zal om de zeven seconden een Afrikaans kind sterven aan uitdroging door honger en dorst. De nieuwe luchtvaartmaatschappij Pet Airlines, die zich exclusief op huisdieren richt, zal worden voorgesteld aan de media. Minister van Oorlog De Crem zal weer als een strandjeanet lopen pronken in zijn militaire paradekostuum ergens in een woestijn, ver van huis want hier moeten zelfs zijn partijgenoten de ijdele praalgans niet meer hebben. Hoe verder hij zit en hoe langer hij weg blijft, hoe liever ze het hebben.
De avond is gevallen, de zon is weg achter de grijze wolken, het is koud in mijn huis, ik baan mij een weg door de rommel die mijnheer okselhaar, de landlord, zoals elke dag heeft achtergelaten, richting mijn matras. Misschien dat ik deze eeuw maar ineens helemaal oversla, en in de 22ste eeuw kom ik nog eens loeren als er al enige beterschap in zicht is. Nu zoek ik mij een massieve steen om mij honderd jaar onder te verstoppen.
Het weldoorvoede legertje van de gesubsidieerde reformisten en de revisionisten met hun treurige, trage processie van Echternach, hun ijle, wereldvreemde, positivistische hoera-olé-olé-olé-vooruitgangsopitmisme, daar heb ik zo stilaan mijn buik vol van als was het een zes meter lange lintworm. Beste sociaal-technocraten, vooraleer u kan beginnen met op te bouwen, moet u eerst grondig durven afbreken, en daarvoor ontbreekt het u aan politieke moed en aan bollocks. Er is meer gekheid nodig om deze zotgedraaide maatschappij te verbeteren. Noem mij voor mijn part een nihilist, een anarchist, een provo, een agitator, I don't care welk etiketje u uit uw archiefkasten tevoorschijn tovert om op mijn rug te plakken. Ik moet niks hebben van uw biefstukkensocialisme, van uw opgeklopte helden, uw Walter De Bucks, Nelson Mandela's en andere dementerende poppenkastfiguren. Ik geloof niet in de geconstrueerde mythes die u ons al eeuwen met een trechter door onze strottenhoofden ramt zoals men ganzen voedert omwille van hun kostbare lever.
Bij jullie eindigt alles altijd zoals in de stripverhalen van Nero: in peis en vrede en met een wafelenbak en een glas goedkope, walgelijk slechte schuimwijn uit de Aldi.
En morgen met koppijn weer op.
Something better changes - The Stranglers
Don Limpio ( terug op zijn paard gekropen na een quasi-doodsmak )
ER was veel volk komen opdagen op de eerste bijeenkomst van het buurtcomité. Ongeveer een stuk of vijftien jonge en minder jonge Belgen. In mijn gezellige buurt wonen er voor de rest ook enige niet-Belgen van Turkse, Bulgaarse, Ghanese, Pakistaanse, Tsjetsjeense, Congolese etc..nationaliteit. Die hadden jammerlijk genoeg hun kat gestuurd of ze zaten te bidden of naar de voetbal te kijken. Van de aanwezigen was iedereen, behalve ondergetekende en een tweetal studenten, eigenaar van het pand dat hij of zij bewoonde hetgeen uiteraard zijn invloed uitoefende op de invalshoek van de debatten. De lieftalllige, niet-blonde assistente van schepen van sociale dingen Tom Bathalzar ( inderdaad, de broer van Nick, die zelf de zoon van voormalig gouverneur Balthazar en getrouwd met de moeder Theresa van tolerant Vlaanderen, de gevreesde fotografe Lieve Blanckaert) deelde pennen en notitieblokjes uit met het logo van de schone stad gent. Tof was dat, zo had de verplaatsing toch nog enig nut gehad want voor de rest werd er anderhalf uur geleuterd over de problematiek van het zwerfafval zonder enige structurele inkadering in de sociaal-economische context van armoede, overbevolking, werkloosheid en verkrotting die het dumpen van afval op straat veroorzaakt.
Uiteindelijk kwamen we er uit. We zouden in de zomer een buurtfeest organiseren, een aperitiefje, een hapje, een snackje, een pannenkoekje en een kan muntthee bij de hand voor als er toevallig een moslimbuur halt zou houden bij ons leuke standje. Of ik een netheidscharter wilde ondertekenen waarin ik me akkoord verklaarde om zes maanden lang voor eigen stoep te vegen? Een netheidscharter??? Dat hou ik toch nog eventjes liever in beraad. En dat ik de flik zou moeten spelen van mijn eigen buurman en de bevoegde diensten zou moeten waarschuwen als hij de Wetten overtreedt, dan ruikt mij een beetje naar gestapopraktijken, dank u vriendelijk voor het aanbod.
Een hapje en een snapje dan maar. De aperitiefcultuur van Vlaanderen is onverwoestbaar. Bedankt trouwens voor de mooie pen, die bewaar ik tot dat de flikken mijn nog eens tegenhouden, dat zal een goede indruk nalaten.
Toujours dans le train: bikinigirls with machineguns
Op de trein springen of eronder?, dat is de vraag die ik mij het vaakst stel. Anyway, who cares? Wie maalt erome? Van de ratten besnuffelde outcasts en doemdenkende onheilsprofeten zijn niet erg populair in deze olijke maatschappij. Doortje en Boma van FC Kampioenen, die zijn populair bij het volk.
Schrijven om niet te vergeten wat je nooit kan vergeten omdat het met een bot mes in je ziel staat gekerfd, is dat een zinvolle bezigheid? Woorden schieten tekort om bepaalde wantoestanden aan te klagen, mensen weigeren nu eenmaal te geloven wat hun verstand niet kan vatten, dus knallen ze de boodschapper neer in plaats van naar hem te luisteren.
Het heeft tot in de jaren zeventig geduurd vooraleer de gruwelen van de holocaust tot de publieke opinie zijn doorgedrongen ( door het onnozel, geromantiseerde Amerikaans tv-feuilleton Holocaust) , en dan nog kan geen redelijk mens de onthutsende essentie van de kampen bevatten. Homo homini lupus. De door het humanisten en andere religies wijd verspreide mythe dat de mens van nature goed is, vette bullshit.
Don Limpio, antifa, wie schrijft die blijft vaak hangen op café
Luistertips van de dags:
People ain't no good Nick Cave Bikinigirls with machinegirls The Cramps
Toen ik vorige nacht een kaarsje ter nagedachtenis aan Ruby ging aansteken op de plek in de Opgeëistenlaan ( what's in a name?) waar haar onzachte noodlanding vorig jaar eind april eindigde, barstte de rivier van tranen los. Eindelijk. Ik heb meteen ook maar een traantje gelaten voor Irene, Evelien, Christine, Ilse, Stefanie, de zwarte weduwe en Zoef en Jorre en dokter pat enzovoort etcetera......
Het peil van de Lieve is sinds gisterennacht dramatisch gestegen.
Echte mannen huilen niet. I don't care, nobody cares, Echte mannen drinken jupiler en kijken naar Thuis op VTM en ze vallen direct in slaap nadat ze hun wijf binnen de drie minuten gepoept hebben.
Laat u niets wijsmaken, de censuurmeesters van het beter knip- en plakwerk met hun schaar en lijmpot,,ze bestaan nog steeds. Ze zijn niet verdwenen na de val van de muur, Mao en Stalin. Hun technieken zijn er met de jaren alleen iets verfijnder op geworden dank zij de wondere wereld van het internetten, fotoshoppen... Laat u niks wijsmaken, het is niet alleen in achterlijke islamitische potentatenstaten dat ze nog steeds actief zijn, de gluiperige censuurmeesters met hun achterbakse praktijken.
VANDAAG moet iedereen zijn grote muil houden. Alleen eerbiedige stilte is toegestaan. Remember Ruby, vandaag één jaar geleden op het asfalt te pletter gestort, al of niet vrijwillig uit het raam van haar treurig flatje aan de rand van het Rabot gesprongen. Sommige dingen weet een mens beter nooit of hij kan nooit meer slapen en hij wordt zoals de "muselmannen", de naam die de nazi's gaven aan de levende lijken die Auschwitz en Treblinka hebben overleefd. Soms is een leugen om bestwil te verkiezen boven de ontnuchterende waarheid Soms zou ik mijn pen willen inruilen voor een kalasjnikov.
Gazettenpraat. Ik weet het want ik lees de krant. Mes couilles ! Het wemelt nog steeds van de pigs in de straten van de schone, dode stad Gent. In Gent is het elke dag opnieuw flikkendag
Wat hebben ze in vredesnaam gerealiseerd van hun dromen en idealen de hippies en bloemenkinderen van mei '68? Nada, niente, ze hebben het finaal verknald en naar de kloten geholpen. Nee, ze hebben niet de wereld verbeterd, au contraire, die is er alleen op achteruit gegaan sinds 1968, alleen hun eigen maatschappelijke positie hebben deze opportunisten verbeterd, via de lange weg door de instellingen. Ze hebben zich met hun brede ellebogen een weg naar de top geslijmd en gewrongen, ze zijn nog vettere bourgouisvarkens geworden dan het establishment dat ze bevochten. Ze zijn zelf de gevestigde orde, het establishment geworden. Hun hart zat links, hun portefeuille rechts. In hun betere buitenwijken discussiëren ze nu, onder het genot van een goed glas chardonnay, over het slaan van bruggen naar andere culturen. De enige Turk die ze persoonlijk kennen is de uitbater van de plaatselijke pitatent. Verder dan het organiseren van een couscousavond zijn ze nooit gekomen. Ze hebben gefaald, decennialang hun volgevreten kop in het zand gestoken voor bestaande maatschappelijke problemen, ze hebben de baan vrij gemaakt voor het vlaams blok en andere rechtse populisten die wel in de volkswijken durfden te komen terwijl de ouwe kaviaarhippies in hun ivoren toren zaten te tetteren, te kwetteren en te onaneren als blinde vinken. Zij, de mei 68'ers, dragen de schuld voor de verrechtsing van de samenleving die door hun laksheid en intellectuele zelfgenoegzaamheid is veroorzaakt.
Stomme, zelfingenomen struisvogels, wie links of rechts denkt, gebruikt slechts de helft van zijn hersenen. Niet de lange weg door de instellingen, alleen de lange weg TEGEN de instellingen kan tot bevrijding leiden.
Ik haat verzoeknummers. En dan dat toontje. 'Hebt ge dat nummer toevallig niet liggen , Personal Jesus?' Ik doe niet eens de moeite om de eikel aan te kijken, ik ben namelijk muziek aan het draaien en dat is een verrekt lastige job die enige concentratie vereist. Zeker als je in een uitzuipkroeg werkt die bevolkt wordt door randidioten van allerlei slag. 'Personal Jesus van Johny Cash', dringt hij aan. Primo: Personal Jesus is een nummer van Depeche Mode, dat werd gecoverd door Johny Cash op zijn American Recordings en geproduced door Rick Rubin. Secundo: ik heb tien minuten geleden al 'Ring of fire' van Cash opgezet, ik heb (nog) geen alzheimer, ik ga niet de hele avond naar hetzelfde liedje zitten luisteren. 'Arrogante zak zeg die dj', zeggen de pseudo-dreadlocks tegen elkaar. Dat die verdomde neohippies in het Trefpunt gaan zitten ouwehoeren en naar Neil Young luisteren en discussiëren over de multiculturele waarden, I don' t care. Als het uur of vijf is dommelen die pseudo-rastafari's aan de toog in slaap of beginnen ze met glazen te gooien en op elkaars muil te slaan. Love and peace? Mon dieu !
Dan is het zeven uur in de ochtend, je krijgt een aalmoes uitbetaald en je mag naar huis, drie kilometer zeulen met vijfentwintig kilo platen en cd's op je rug. Je komt thuis, er is niemand die op je ligt te wachten behalve een koude, wakke, smerige matras op de grond. Je wil een beetje slapen, maar om negen uur weet je dat de Poolse zwartwerker boven je kop zal beginnen timmeren, kloppen en boren. Je weet dat zeker want dat is al acht maanden zo. Zondagsrust kent mijn huisjesmelker niet. What a beautiful world, denk je, en wat een behulpzame, zorgvolle mensen die je vol liefde dagelijks omringen en alles zouden doen om je lijden te verlichten. Echte mannen huilen niet, je ligt op je matras te staren naar het plafond en hoopt dat dokter morpheus je enige uren nachtrust gunt. Niet dus.
Je woont op het gelijkvloers dus je kan niet door het raam springen, dat zou belachelijk zijn. Je hebt maar een halve strip slaappillen meer over en dat is te weinig om voor eeuwig in te slapen. Je zou je polsen kunnen oversnijden in een heet bad, maar de landlord heeft je bad uitgebroken.
Morgen is er weer een nieuwe dag, en overmorgen ook. Help, waar is de uitgang?
Is dit echt alles wat er is tussen hemel en aarde? En waarom is zelfbevrijding ( de term 'zelf-moord' is een belachelijke contradictie) niet legaal? Waarom wil niemand je helpen bij de enig mogelijke oplossing van je existentieel probleem? Heeft er godverdomme ooit iemand aan mij gevraagd of ik wilde neder gekwakt worden op deze strontwereld en, dan nog wel te midden van een troep ongemanierde, stugge, redneck- germanen.
Oeps, wrong planet
Lieven Deflandre, sunday afternoon, april 2009 na de dood van christus
het blauwe uur tussen hond en wolf : what do I get?
De puta madre dios de Tobeso, het leven, wat een kutzooitje is het toch allemaal!, en waarom moet dat allemaal zolang duren, dat is toch nergens goed voor, vanaf je achtentwintigste is het vet van de soep en begint de fysieke en mentale aftakeling. Dj deflandre draait vanavond in l'heure bleue, het beloof reuzegezellig te worden, vooral voor de shoegazers, de treurwilgen en de chronisch depressieve muurbloempjes onder ons. De rest moet maar in de fucking Charlatan gaan zitten pillen slikken en onnozel doen. i don't give a shit !
Deflandre, el malcontento
ps ik ben niet van zinnens om op mijn 85ste op zaterdagavond plaatjes te gaan draaien voor andere demente hangbejaarden ( aan één plaat heb je ruim voldoende, dat scheelt een hoop gedoe en gesleur met aldizakken vol grammofoonplaten die onderweg scheuren ) dus voor het te laat is.....be there, done that, bought the T-shirt...
' Wie zich alles altijd blijft herinneren, zal in een staat van permanente slapeloosheid leven', aldus sprak Friedrich Nietzche. De man kon het weten want hij is compleet krankzinnig gestorven, verpletterd door een paard dat hij wilde omhelzen.
Op zaterdag 18 februari kan u de flikkengekte, het olé olé-gehos en het hoempapa-gejos en gesmos tussen echte en nepflkikken, in hetcentrum van de gezellige kutstad gent vermijden. Dj Deflandre draait die avond namelijk zijn oude rommel in café l'heure bleue. Gelieve uw dancing shoes thuis te laten: no disco, geen electro, dance, house, techno, guido van gent, K 3 of andere jeanettenmuzak. Good old rock'-n -roll, punk, noise, pop, blues, een snuifje latino en een portie metal voor de hardhorige medemens.
breaking news omtrent bezoek Osama Bin Laden aan flikkendag Gent
BREAKING NEWS.
Gentse flikken in verhoogde staat van paraatheid, spoor naar reus bende van nijvel leidt volgens de flikken van Ekkergem naar Osama Bin Laden. Onze blauwe jongens lopen op de tippen van hun tenen vanwege een aanslagdreiging of flikkendag. Gelieve op de bewuste dag geen waterpistool, geen hotdogs, geen salami, geen baard of enig ander dodelijk wapen met u mee te dragen.
Shoot first, ask questions later, luidt het devies op Flikkendag...At your service !
Ik ben lieven deflandre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam don limpio.
Ik ben een en woon in gent (belgica) en mijn beroep is veteranisch veldrijder.
Ik ben geboren op 01/02/2009 en ben nu dus 16 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: veldrijden.
ik adem dus ik ben
{TITEL_VRIJE_ZONE}
Loop niet langer verloren in de Grote Supermarkt van het Leven. De Weg is lang, uw Nederige Gids is min of meer, maar niet altijd evenzeer, betrouwbaar. Zoekt u er één die nimmer faalt of twijfelt, raadpleeg dan de Gouden Gids.
Lieven Deflandre, alias Don Limpio ( wie schrijft die blijft vaak hangen op café) , dichter van en voor het volk
