|
Het gevraagde ontbijt in Le Paradis was meer dan voldoende voor iedreen. Enkel de koffie had iets warmer mogen zijn maar daar gaan we niet over klagen.
Terwijl de renners zich in gang trokken voor wat de koninginnenrit van de dag zou worden ging ik snel even enkele boodschappen doen in de lokale Carrefour. Alleen... Alle wegen leiden naar de Carrefour in Briancon zolang er geen wegenwerken zijn. Enfin na een tijdje toch geraakt in de supermarkt en het nodige kunnen kopen voor onze laatste dagen Frankrijk.
Vervolgens, via diezelfde omwegen, op zoek gegaan naar de renners.
Zij moesten al onmiddellijk bij het verlaten van Briancon beginnen aan de klim van de Izoard (2361 meter hoog). Een col die zowel in het roadboek van de Tour als van de Giro voorkomt. De eertse maal dat hij aangedaan werd in de tour was in 1922 en de eerste die toen bovenkwam was de Belg Philippe Thys.
Aan km 8 van de beklimming kwam ik de eerste leden van de groep tegen (of waren het de laatste). Verderop volgden dan nog andere ploegrenners. Boven op de Izoard zelf blies een stevige wind. Het was dus zorg dragen om de renners uit de wind te zetten tijdens de bevoorrading.
Ronny onze berggeit kwam als eerste boven. Al vrij snel gevolgd door de andere leden van de ploeg. Al was het op een zeer lang gerekt lint.
Het traditionele kiekje mocht natuurlijk niet ontbreken voor de archieven. Hoewel de renners hier hun fiets vergaten mee op de foto te zetten. Wat aan sommige mensen wel eens de reactie zou kunnen uitlokken dat ze met het busje naar boven gegaan zijn enkel en alleen voor de foto. Niets is minder waar. De enige die met de bus naar boven gegaan was ben ikzelf.
Voor de afdaling was ik echter niet meer alleen. Jules hield het om gezondheidsredenen voor bekeken en stapte met mij mee in het busje voor de rest van de dag. Beneden zouden we ook nog Jean verliezen. Hij koos voor de korte weg naar Savine-le-Lac zodat we nog maar met 6 renners overbleven die de 2108 meters van de col de Vars zouden aanpakken. Halverwege de klim naar de Vars werd er halt gehouden aan de ingang van het dorp Vars voor het middagmaal. Klassiek stokbrood met kaas, hesp en Philadelphia. Aangevuld met stukjes droge worst én kerstomaatjes.
Ook op de top van de col de Vars was het niet al te warm. We mochten alweer Ronny als eerste verwelkomen maar de anderen lieten zich niet onbetuigd en kwamen ook snel na elkaar aan op deze top. Deze col werd al meer dan 30 keer door de tour aangedaan. De eerste maal dat hij werd aangedaan was in datzelfde jaar 1922 en de eerste renner die toen bovenkwam was, jawel, ook de Belg Philippe Thys. Voor de souveir werd hier ook het traditionele kiekje genomen
Na de beklimming van de col de Vars bleven er nog ruim 70 km te fietsen met op het einde nog de beklimming van de Pontis. Er werd een nieuwe stop voorzien even buiten Barcelonette op zon 35 km van Savines. De renners zouden dan nog wel de laatste col moeten bedwingen. Voor Trikke was het daar echter ook genoeg voor vandaag en hij besloot ook in het busje te kruipen.
Zelf konden wij de rest van de groep niet mee volgen op de col de Pontis. De bochten zijn er soms zo steil dat we de kans liepen om de wagen te beschadigen.
Het busje trok dus richting Savines - le -Lac waar we iets voor 4 uur aankwamen en waar we Jean terugvonden die zich te rusten had gelegd onder het prachtige zonnetje Een uurtje later kwamen ook de dappersten binnen gereden op de parking van het hotel. Doodop en kapot. Zelf Peter gaf toe dat het van het goede teveel was geweest vandaag.
Na de choco recovery was het dus weer tijd om te gaan douchen en even te verpozen.
Omstreeks half acht trokken we dan naar de stad zelf om er te gaan eten. Ik had voordien al een korte wandeling gemaakt en onze tafel in het eerste restaurant dat ik tegenkwam al gereserveerd. We kozen voor het men en dat is iedereen wel meegevallen. Gaande van warme geitekaasjes, over mosselen en garnaaltjes gratin over gefrituurde visjes als voorgerecht tot varkenswangetjes en / of lamskoteletjes en als dessert Tarte Tatin. Iedereen vond zijn gading.
Ronny stak het vuur aan de lont door ondergetekende van zijn visjes te willen laten proeven waarna het gespreksonderwerpen en de steken onder water en de anekdotes van de voorbije dagen te boven gekomen. Deze verhaaltjes zijn evenwel g*%£?./¨*£%¨*/?.....
Morgen de kers op de taart. De beklimming van de col de la Bonnet. De col waarop de hoogst berijdbare weg voor wagens ligt
. In Europa althans.
|
