|
De nacht was wat aan de frisse kant geweest en ook relatief vochtig in de Haute Savoie met als gevolg dat Jean zijn pas gewassen kleren die
bijna droog waren toen hij ging slapen maar die hij buiten had laten hangen terug kleddernat waren.
Maar de dag begon met een stralende zon. Hoewel er boven het dorp een dikke laag mist hing maar die, tegen dat we vertrokken, snel opgelost was.
Dat beloofde veel goeds voor vandaag. Het ontbijt werd naar onze chalets gebracht door onze gastvouw Marie France. Een uitgebreid Frans ontbijt (sucré)
maar deze keer met een chocoladebroodje en een croissant waar ge U tegen kon zeggen. En meer dan genoeg aangezien we nog een volledig stokbrood hebben
gerecupereerd voor onderweg. Ons verblijf in de Chalets de Pertuis zal bij menigeen onder ons nog lang herinnerd worden door de vriendelijke ontvangst,
de goede (maar klein en knusse) accommodatie en de verrukkelijke schotels die we te eten gekregen hebben.
Iets voor negen vertrokken we dan richting Vénosc. Het begon onmiddellijk met een venijnige klim van een goede 18 km en een stijging van een kleine
1000 meters. De Col de Porte. Ik zou er een eerste bevoorradingspunt houden om vervolgens verder te rijden naar de top van de tweede col ergens ter hoogte
van Venon. Hier hebben we Guy zijn voorband ook moeten verbangen. Na het obligate foto pozeer moment onder het aankondigingsbord van de col de Porte trokken de
renners weer verder voor een flinke afdaling van zo'n kleine 12 tal km waarna het zo'n 10 km vlak was door Grenoble om vervolgens opnieuw te klimmen.
Ikzelf had mij iets buiten Venon geïnstalleerd - aan km 49,5 - om de renners te bevoorraden met de ondertussen bekende kaas en hesp broodjes. Vandaag aangevuld
met stukjes Comté blokkaas en kerstomaatjes.
Jules voelde zich daar niet zo goed meer en na alweer een beetje sleutelwerk aan een paar fietsen trok hij samen met mij verder in de bus. Wij trokken
dan maar door naar de top van de col de Luitel op zo'n 1262 m hoogte. Aangezien wij een goede voorsprong hadden op de renners, het was immers weer ettelijke
km klimmen geblazen voor hen, besloot ik er een kleine wandeling te maken. De Luitel in namelijk een beschermd natuurpark. En met dit prachtige weer was het
een aangename wandeling geworden. Jules had zich ondertussen op een tuinbank gelegd en had zelf een hazenslaapje gedaan. Iets wat hij later nog zou doen
terwijl ik iets verderop aan het wachten was op de renners voor, alweer, de herinneringsfoto. Tot hij uit zijn slaap gewekt werd door Ronny die als eerste
aankwam.
Van hieruit was het nog een goede 40 km tot in Vénosc. Jules en ikzelf reden dan maar ineens door tot het hotel 'Au bon Accueil'. Voor mij was dit mijn eerste
kennismaking met de Alpen, buiten een verblijf meer dan 30 jaar geleden - onze huwelijksreis - in Saint-Gervais hier niet ver vandaan. Het 'accueil' was
vlot en vriendelijk maar voor de rest was het hotel zeer basic. In tegenstelling tot wat ons gezegd was kregen we nu toch 2 - 3 persoonskamers, 1 - 2 persoons
kamer en 1 - 1 persoonskamer toegewezen i.p.v. de 'gite' aan de overkant van de straat.
Het aangeboden 4-uurtje viel best wel mee bij de renners die iets na 4 toekwamen. Pasta a volonté met verschillende sausen of zelf rijst met kip. Een geluk
dat de meesten onder ons zich hier uitgebreid tegoed aan gedaan hebben want het avondmaal stelde niets voor. Een gehaktbal(letje op zen Hollands) met 2 bloempjes
broccoli en een aardappel in de schil, dat alles overgoten met een koude bruine 'jus'. Zelf de muntthee die Peter, Luc en Jules bij de smakeloze frangipane
taart bestelden leek eerder op de gemixte overschot van de broccoli restantjes dan op muntthee.
Morgen wordt de tocht een uitdaging. Afwachten of de renners kunnen overgezet worden door de bootdienst of niet. Dit leidde aan tafel zelf tot een hevige
discussie tussen Jean en mezelf over hoe het kwam dat ze hier in het hotel daar geen informatie over hadden voor hun gasten. Meer nog dat ze ons vroegen
om hen te laten weten of de info en toezegging die ik gekregen had dat we de bootjes wel mochten gebruiken wel waar was gebleken. En dat de renners overgezet
waren. We zien wel wat er gebeurt. anders zoeken we een oplossing door een deel van de omweg te rijden om vervolgens met het busje opgepikt te worden aan
de voet of top van een of andere col.
Tot morgen.
|
