Vandaag staan Steve en ik er weer alleen voor om voor de beestjes te zorgen. Steve en ik zijn apart gereden, omdat de tractor aan het huis geparkeerd stond en hij die nodig had. Ik heb de pickup bovenaan de schuur geparkeerd, zodat ik een metalen vat uit de pickup kon laden, en de gevulde emmers gemakkelijker in de koffer kon plaatsen.
Toen ik de helft gevuld had, kwam Steve aan om te helpen. Alle emmers waren gevuld, dus is hij naar de koeien gegaan om meer land te geven en om te kijken of de varkens iets uitgespookt hadden.
Ik ben dan naar de stallen gegaan om deze te kuisen, water te verversen en graan te voorzien. Tegen dat Steve aankwam, moesten we nog maar een paar stallen opkuisen. Rond 12u00 hebben we de Rockvillers en de Islanders nog wat extra graan gegeven en hun water ververst.
Na de lunch, is Steve begonnen met hooi bijeen te harken (met de grote tractor) om er balen van te maken.
Marie en ik hebben de koeien weer naar een andere plaats moeten begeleiden. Zo hebben we eerst hun drinkbak, en mineralenbak in de pickup geduwd, om daarna tijdelijke lijnen op te zetten, zodanig dat ze hun nieuwe schaduwrijke habitat gemakkelijker konden bereiken. De koeien waren weer vrolijk aant huppelen en zetten het op een drafje, waardoor ik als leidpersoon ook maar ben beginnen lopen. Ze waren heel blij om in de schaduw van het bos te zijn, na een lange dag in de volle zon.
Ik heb nog wat opgeruimd in het huis, samen met Marie. Morgen is het grote varkensfestijn, waar 4 chef's in een ganse menu varkensvlees verwerkt hebben. Ik kijk er naar uit om nog is lekker te eten.
Mary-Ann wou die avond, met mij naar de Kiel pick-nick gaan. Eigenlijk vergelijkbaar met een kleine kermis, maar dan met de lokale harmonie die een concert geven.
Vandaag moest ik voor de een of andere reden met Marie meegaan. Steve is met de grote tractor naar de boerderij gegaan om voor de beesten te zorgen. Dan, Calum, Josh en Maya komen pas op zondag terug meehelpen. Josh(18) is een football-speler, aangezien hij trainingen heeft, helpt hij enkel mee op zondag. Calum (18) en Maya (14) zijn de kinderen van Dan (50). Dan is een jeugdvriend van Steve, die al vele andere jobs gehad heeft oa: schilder, chef, lasser,...
Ik ben met Marie meegegaan op boodschappentoer. Eerst de bank, daarna 6 zakken paardeneten gaan kopen. Een fijn smal madammeke had moeite om de zakken in den auto te zwieren, dus heb ik dat overgenomen. Nadien zijn we naar Grassway gereden, om een voorraad melk in te slaan. Marie vertrekt 12/8 naar San Diego en blijkbaar gaat Steve dan helemaal niet shoppen.
Na de spullen uit te laden, moesten we naar de werkplaats van steve rijden om 7 kartonnen dozen in de auto te plaatsen.
Binnekort gaan Steve en Marie, na de bouw van de nieuwe varkensschuur, meer varkensvlees moeten verkopen. Om de verkoop te stimuleren, willen ze dozen aanbieden van 200dollar aan vlees (spek, hesp, ribben, koteletten, schoudergebraad, steak, worsten).
We hebben 2 dozen samengesteld en gewogen. Er waren nog 2 andere dozen van klanten, die we uitgepakt, opnieuw ingepakt en nogmaals gewogen hadden. Dit om zeker te zijn dat, ze de juiste hoeveelheid krijgen, die ze besteld hadden.
Tijdens de lunch wist Steve te vertellen, dat er 2 Rockvillevarkens waren uitgebroken de dag voordien. Ze waren niet weggelopen en zijn in de buurt gebleven van de andere varkens, maar hadden van de andere groep, de geblokkeerde waterbak geforceerd, waardoor de varkentjes in een groot moeras leven...
Na de lunch ben ik met Steve meegegaan naar de Lax Chapelfarm. We hebben eerst de stallen uitgekuisd bij de varkens in de schuur, waarna we hooi van de zolder in de pickup geladen hebben. Het hooi hebben we aan de koeien gegeven, toen we ze een extra stuk land gaven. De kleine varkens hadden een groot modderzwembad bijgekregen...
De dag is begonnen zoals de voorgaande: opstaan, klaarmaken, tanden poetsen,... Steve had gebeld dat hij vandaag niet zou meerijden en dat ik om 9uur aan de Lax Chapelfarm moest zijn. Ik was te vroeg op en had gerust nog een halfuur langer kunnen slapen. Ook al was ik niet moe, vond ik het een teleurstellende gedachte.
Iets voor 9uur was ik op de boerderij. Dan en Calum waren ook net aangekomen. Ik heb de pickup bovenaan de schuur geparkeerd zodat we de koffer konden volstouwen met emmers graan voor de Islanders en de Rockvillers. Iedereen kreeg extra eten, water en aandacht (enkel diegene die willen). Het watersysteem werd door Dan aangepast, door hun drinkbak tussen getimmerde planken te blokkeren. We konden in de verte de koeien horen loeien, dus zijn we kort daarna naar hen gegaan. Vandaag gaan we ze naar een andere weide brengen. Als we daar aankwamen, zagen we een koe aan de verkeerde zijde van de omheining. Dan en Calum hielden de elektrische draad omhoog met handschoenen en t-shirt om geen schokken te krijgen. Aangezien de koe het allemaal niet vertrouwde ben ik door de draad gekropen om ze door de omhoog gehouden draad te drijven. Op het moment dat ik dat deed, hoorde ik verderop een andere koe in het bos loeien. Toen ik de verdwaalde stouterik gevonden had, ben ik achterom de koe gegaan; zodat ik ze naar dezelfde plek als de andere koe kon drijven. Toen we dachten dat we iedereen terug bij elkaar hadden gebracht, loeide er nog een koe, weer vanuit het bos. Dus ben ik weer door bosjes en prikkers gelopen om de koe naar de juiste kant te kunnen begeleiden. Bij het hek aangekomen, had Calum de koe doen verschieten, waardoor ze de verkeerde kant opging. Maar door een goed inschattingsvermogen, langs mijne kant, liep ze daarna onder de omheining heen.
De reden van de ontsnapping, waarschijnlijk curiositeit of schaduw of schrik van iets? Op een bepaald stuk was de elekrtsiche draad gebogen door de hoge onkruiden. Een andere reden waardoor ze aan de andere kant geraakt waren, was dat het geen vaste omheining was, slechts een tijdelijke lijn. Deze kunnen de koeien zonder pardon platlopen als ze in paniek zijn ofzo, maar dit gaat wel gepaard met elektrische schokken, dus het beest gaat niet voor zijn plezier door die lijn lopen.
Als iedereen terug bij elkaar was, moesten we de koeien naar een andere weide brengen. Ik ging ze leiden, Dan en Calum speelden bezemwagen om zeker te zijn dat iedereen mee was.Ik kan jullie verzekeren dat de beesten enthousiast waren, op sommige momenten heb ik moeten lopen, uit vrees geplet te worden door een stormloop van huppelende koeien.Nadien hebben Calum en ik de drinkbak en de mineralenbak op en kar geplaast en voortgetrokken naar de nieuwe weide. Iedereen werd voor de zekerheid geteld.
Na de koeien zijn we naar de schuur gereden, waar de babysitters en de andere varkentjes zitten. hun stallen werden gekuisd en voorzien van eten, drinken en hooi, om op te slapen/liggen.
Het was nog geen tijd om te lunchen, dus hebben we hier en daar nog opgeruimd. Ik heb met de kleine tractor rottende pompoenpulp weggeschept. Na de 3de keer naar daar rijden, had ik het ding vastgereden. Calum heeft de maaier tussen de wielen losgemaakt en kon daarna zonder probleem achteruit rijden. ik heb dan besloten de pompoenenpulp met schup en kruiwagen we te doen.
Halverwege ben ik gestopt om te gaan lunchen.
Dan en ik hebben het stinkende goedje pompoenen opgeruimd. De afgeschraapte, halfstinkende plek, werd bedekt met aarde en hooi; zodat het er veel properder uitziet.
Bij de Rockvillegroepen moesten we extra land geven om de beestjes te doen grazen. Hierdoor hebben we ze eerst in hun vaste omheining moeten opsluiten, zodanig dat we de tijdelijke lijnen konden afbreken om nieuwe op te bouwen. Ik ben de bosmaaier gaan halen, om de lijnen voor de beesten zichtbaar te maken. Op het einde van het nieuwe land staat hoog gras, dus door de lijnen zichtbaar te maken voor de beesten, zullen er minder ontsnappingen zijn. En door de draden onkruidvrij te maken, verlies je geen nutteloze elektrische stroom en blijft de spanning op de lijnen hoog.
Als alles opgezet was, konden we de beestjes laten grazen. Zalig moment als iedereen naar buiten holt, de smakkende geluidjes en de wiebelende staartjes van blijdschap.
Steve en ik zijn naar de Lax Chapelfarm gereden in de pickup. Hij is naar de koeien gegaan en ik heb samen met Maya en Calum de stallen van de varkens gekuisd. Nadien hebben we in de middenrij de weegschaal klaargezet, want vandaag moeten alle varkens op de weegschaal. Na vele poortjes open en toe te doen, hebben we alle 58 kleine varkentjes gewogen. Een heftige ervaring! Zeker met de kleine mormels, op een gegeven moment zaten ze me 4 in de smalle weegschaalkooi! Het gekrijs van een varken gaat door merg en been!
Na de 58 gewogen te hebben, zijn we gaan lunchen.
Tijdens de middag is het pijpenstelen beginnen regenen, harder dan de dag voordien in Oshkosh. Gelukkig zaten we dit keer binnen. Steve, Calum en Dan hebben zitten praten over varkens. De kleine mormeltjes zouden opgesplitst moeten worden, aangezien dat er een te groot verschil is tussen de grootste en de kleinste van die groep. Dit kan leiden tot vechten, stress en minder eten voor de kleine varkens.
2 uur later was het nog steeds aant regenen en hadden de mannen de knoop eindelijk doorgehakt. Steve is thuis gebleven voor rekeningen en dergelijke te maken.
We zijn dan terug naar de schuur gegaan, hebben de weegschaal klaargezet voor de andere varkens. Iedereen in de schuur werd gewogen. Dan en Calum waren in die tijd Rockville2 gaan halen. Na het wegen was er een varken niet gewogen, blijkbaar was dat tijdens het verhuizen van de varkens bij de kleinere groep in Rockville gekropen. Na het wegen, hebben we de originele groep van Rockville 2 in de schuur gelaten, waardoor de groep van 21 grote varkens naar Rockville2 zou verhuizen. Easier said then done! De varkens bleven in een groep troepen en wilden niet naar buiten gaan. Na tientallen keren van opdrijven, varkens die uit de groep breken, hergroeperen en aansporen is het dan uiteindelijk gelukt de varkens naar hun buitenverblijf te escorteren. De volgende groep werd op dat moment was de volgende groep aan de beurt de 56 andere beestjes van Rockville1. Die gingen vlot mee en gingen ook zonder problemen terug naar hun buitenverblijf. De laatste groep de South Islanders waren aan de beurt en het was al 18u30. Toch hebben we besloten die laatste groep te gaan halen. Ze wilden niet direct meegaan, maar het ging al veel vlotter dan alle andere keren. Op de weg naar de schuur was er een varken met een witte plek op zijn rug dat heel traag waggelde. Dan en ik hebben besloten hem Obama te noemen. Tijdens het wegen was er een incidentje waar er een groot varken tussen de kooi en de muur vastzat. Blijkbaar had Calum het hek dat dit soort dingen moest voorkomen, vergeten vastknopen. Dan heeft met alle macht aan het varken zijn achterpoten moeten trekken om het te kunnen bevrijden en weer het gekrijs!
De varkens waren gewogen, de grote varkens in de schuur kregen toegang tot de tuin. Ik heb snel nog voor de koeien gezorgd, door ze toegang tot extra gras te geven.
Voor ik naar Steve en Marie ben gereden, ben ik eerst bij Mary-Ann binnengesprongen om te zeggen dat alles ok was, maar eerst naar Steve en Marie moest rijden voor de gewichten door te geven van de varkens. De vorige dag was ik laat thuis en was ze enorm bezorgd, blijkbaar.
Om 20u30 was ik bij Mary-Ann aangekomen en heb ik nog iets kleins gegeten om nadien in bed te kruipen.
Vandaag ben ik met Steve naar een evenement gegaan met vliegtuigen in Oshkosh. We moesten een uurtje rijden eer we daar waren. Ik heb een aantal speciale vliegtuigen gezien. Een van hen was het leger. Het had propellers op de vleugels en kon opstijgen en vliegen zoals een helikopter, maar ook zoals een vliegtuig, zeer speciaal!
Buiten de legervliegtuigen, was er een weide met oude, kleine recreatieve vliegtuigen en helikopters. Daarnaast ook vele souvenierwinkels met peperdure vliegtuigspullen. We waren in zo eentje beland toen het plotseling zwaar begon te regenen en onweren. Ik had er een paar oorbellen gezien, maar ik vond 70 dollar veel te veel voor wat het was!
Na de stormvlaag hebben we ons naar buiten begeven en zo zijn we bij de helikopters gekomen. Ze waren net een aan het verplaatsen voor op te stijgen, maar door de hevige regen konden ze de wei niet op door de modder. Enkele seconden daarna begon het nogmaals te gieten. Na deze regenbui die langer duurde, zijn we beginnen teruggaan en in de buurt van de tentjes gebleven. Vele toestellen waren bedekt met zeilen en het heeft nog een laatste keer goed geregend. Op de terugweg hebben we een stuntvliegtuig kunstjes zien doen. Terug in de auto hebben we de weg huiswaarts ingezet.
Thuis aangekomen hebben we een late lunch genomen, gevolgd door een wandeling langs hun domein, op zoek naar de houthakkers. De indrukwekkende machines hebben we gevonden, maar de houthakkers waren blijkbaar gaan vissen.
In de nacht van vrijdag op zaterdag is luke aangekomen bij Steve en Marie, een leuke en aangename verrassing! Na wat gebabbel langs alle kanten, ben ik met Luke en Marie naar de paarden gegaan. Steve ging alleen naar de Lax Chapelfarm rijden.
De paarden kregen eten, een nieuwe plaats om in rond te lopen/grazen en spelen, hun vliegenmaskers en wortels als snoepje. We hebben de bomen moeten water geven, omdat de regen niet voldoende vocht had achtergelaten.
Nadien zijn we naar de Lax Chapelfarm gewandeld door de bossen. Op't einde werd ik weer een paar keer gestoken door muggen. Ik zal lekker bloed hebben want van de moment dat er zijn, heb ik als eerste prijs!
Daar aangekomen zijn we beestjes gaan kijken en heeft Luke een rondleiding gekregen. Alle beestjes werden getoond inclusief schuur. Kort daarna ben ik met de pickup naar het huis gereden. Luke, Marie en ik hebben de lunch voorbereid.
Toen Steve aankwam hebben we gelunched. In de namiddag moest steve de olie vervangen van de tractor en er nog wat aan prullen, dus heb ik wat in de moesttuin gewerkt, nog meer bonen geplukt en onkruid gewied. Nadien ben ik met Steve naar de farm gereden om te helpen met de stallen kuisen en de koeien te verplaatsen.
Normaal was het plan om uit eten te gaan, dus reed ik naar Mary-Ann zodat ik me kon opfrissen en omkleden, Steve ging ons (Mary-Ann en ik) nadien oppikken. Toen ik uit de douche en in propere kleren, om me nadien naar beneden te haasten, wist Mary-Ann met te vertellen dat we niet uit eten gingen, maar ik mocht altijd naar daar gaan om te ontbijten. Hoe raar ik dat ook vond, ben ik naar Steve en Marie gewandeld. We hebben wafels met vers fruit en confituur gegeten. De lekkerste confituur was een van peche & amaretto, dat Marie gekocht had op mijn aanraden in de kaaswinkel Hennig's vorige week.
Na het eten hebben we fictionary gespeeld. Iemand in een woordenboek een woord op dat niemand kent. Dat woord wordt door iedereen opgeschreven met hun eigen definitie. Diegene die het woord uitgekozen heeft schrijft de echte definitie op en leest alle definities voor. Diegene die juist geraden heeft en diegene die stemmen krijgt voor zijn definitie, krijgen punten.
Ik heb meegespeeld, maar heb op een gegeven moment toch punten kunnen scoren! Ik had het juist geraden en Steve en Luke hadden voor mijn definitie gestemd! Het woord was Zulkova: blijkbaar een soort Japanse boom. Ik had er een zeer verslavende Russische paddenstoel met hallucinerende effecten van gemaakt. Ze hebben me wel handicappunten gegeven, omdat Engels niet mijn moedertaal is. Een leuk spel en niet gemakkelijk in het Engels.
Net zoals elke ochtend ben ik Steve gaan oppikken en zijn we samen naar de Lax Chapelfarm gereden. We hebben daar de pickup volgeladen met emmers vol graan voor de varkens die buiten verblijven. Tijdens ons bezoekje aan de Rockvillers en de South Islanders, hebben we gezorgd dat we eten, vers drinkwater hebben en een krabbeurt voor de niet verlegen varkens.
De koeien stonden al ongeduldig te loeien, dus hebben we ze losgelaten in een nieuw stukje land. De drinktank en mineralenbak moesten verplaatst worden, waarna we stillekes aan onze terugweg naar de schuur konden inzetten. Alle 8 kalfjes waren aanwezig! Een van de kalfjes heeft steeds de neiging om onder de lijnen te lopen om dan in zijn/haar eigen wei te gaan liggen. Steve maakt zich echter geen zorgen, aangezien hij/zij toch nooit ver weggaat en steeds terugkomt.
Toen we terug bij de schuur aankwamen, was Josh reeds aangekomen. Gedurende afgelopen nacht is het kleinste varkentje gestorven. Ze heette minibones, omdat ze zo klein was: amper 7kg, vel over been. Waarschijnlijk was ze al een tijdje niet goed of at ze gewoon niet voldoende.
Haar lichaam heeft Steve in de composthoop begraven, zodanig dat het sneller ontbint en nadien kan dienen als meststof voor het land.
De stallen werden verder schoongemaakt.
Na de lunch heb ik in de moestuin gewerkt: onkruid wieden en bonen plukken. Josh en Steve hebben in die tijd zitten prullen aan de grasmachine en andere spullen.
Vandaag mocht ik iets langer slapen, maar werd alsnog om 8u30 gewekt door Mary-Ann. Veel maakte het niet uit, want ik ging niet veel langer geslapen hebben.
Ik ben naar Steve gereden, die ondertussen de gewichten van de kleine varkens in de schuur had geanalyseerd, sommige waren goed gegroeid, andere konden veel beter. Daarom moeten we de varkens opsplitsen in de hoop dat de kleinere dan beter gaan groeien.
Toen we aankwamen in de schuur heb ik ontdekt dat er een varken vastzat onder een van de poortjes. Ik dacht eerst dat het dood was, maar toen ik dichterbij kwam begon het te bewegen en krijsen. Ik ben er direct naartoe gegaan en heb de poort open gedaan en opgetilt, niet alleen kon het varken er niet zelf uit, maar kwamen alle varkens ineens naar de poort. Ik heb de poort weer dichtgedaan en ben naar buiten gelopen om iemand te roepen. Steve, Dan en een projectontwikkelaar zijn direct meegekomen. Ik heb de poort weer opgetilt en Dan heeft het beestje er onderuit geduwd. Het varken is meteen tussen de andere varkens verdwenen en achteraf had het wat milde schrammen aan de schouderbladen.
De stallen werden door Calum en mij gekuisd, van vers drinkwater, graan en hooi voorzien. Nadien hebben we "Game of gates" gespeeld. De grote varkens werden in de tuin gezet, zodanig dat we de kleine varkens konden afzonderen van de grotere in dezelfde groep. De kleine hebben al hun kunstjes uit de kast gehaald om toch bij hun grotere vrienden te kunnen blijven. Door de kleine gaten hebben ze zich gewrongen, zodat Steve en Calum ze terug moesten gaan vangen en weer bij de juiste groep plaatsen.
De kleinste werden samengezet bij de grootste varkens van de schuur. De kleinste gaan niet vechten, omdat de andere gigantisch zijn. En de grote gaan niet vechten, omdat de kleintjes voor hen geen competitie vormen. De grote varkens zijn vanaf nu de babysitters.
De lunch werd kort daarna ingezet.
In de namiddag is Steve gras gaan snijden voor hooi van te maken. Dan, Maya, Calum en ik hebben het huis aan de boerderij gekuisd en afgespoten met de tuinslang. De tuin werd opgefrist met de bosmaaier hier en daar. Ik heb met de kleine tractor gras afgereden.
Zaterdag is er een diner op de Lax Chapelfarm, dus moet alles opgeruimd en netjes zijn.
Vandaag hebben we vroeger kunnen stoppen, ter compensatie van de dag voordien!
In de voormiddag zijn we naar de Lax Chapelfarm gereden. We zijn graan gaan oppikken en hebben dat vervoert in de pickup. Ondertussen kan ik al goed achteruitrijden met da beest van ne pickup, zelfs in de wei. Steve zit dan ongerust achteruit te kijken, terwijl ik zeg:"it's ok Steve I got it, don't worry". De varkens hebben weer extra eten gekregen en hun water nogmaals ververst. Spijtig genoeg gaan ze er steeds in staan, waardoor dat constant vuil en smerig wordt.
De koeien kregen weer een extra stuk, met veel klaver. Hoewel koeien mooie beesten zijn, haat ik al die rotvliegen zeker diegene die steken! Alle kalveren werden geteld, en hun waterbak is nog steeds intact.
Op weg naar de schuur, hebben we nog wat 'bloemekes' geplukt.
Ik heb Josh nog wat geholpen met de varkens in de stal: stal kuisen, water verversen, graan halen en nieuw hooi in de stal brengen als bedding. Josh mocht met de kruiwagen naar de mesthoop rijden, om het goedje te dumpen...
Kort daarna zijn we met de pickup naar het huis gereden, voor de lunch.
Ik had de vorige dag een aantal plekjes vergeten te doen met de bosmaaier, dus heb ik die gedaan in de namiddag. Ik ben dan met Marie naar de schuur bij Mary-Ann gereden om materiaal van de kippen te dumpen. We hebben daar een grasmachine (eentje waar je kan opzitten) opgehaald, waarvan de messen moesten vervangen worden. Nadat Marie uitleg gegeven heeft, heb ik het aan de werkplaats aan hun huis afgezet, zodat Steve het kon fixen. Na olie en weet ik wat nog allemaal dat hij nagekeken heeft, kwam hij tot de conclusie dat de messen versleten zijn en hoognodig vervangen moeten worden. Die messen heeft Marie dan ook meteen besteld.
Ik heb tijdens Steve zijn grasmachine-onderhoud, mijn tijd doorgebracht in hun moestuin, bonen plukken...
Nadien zijn Steve en ik naar de Lax Chapelfarm gereden voor de koeien te verplaatsen.
De veren en het slachtafval van de kippen hebben we meegenomen naar de Lax Chapelfarm, zodat we het in de mesthoop konden gooien zodanig dat dat kon vergaan. We hebben graan in emmers gedaan en dit in de pickup geladen om zo naar de Rockvillers en de South Islanders te gaan. De beestjes kregen eten en hun water werd ververst. Bij sommige groepen zijn er bepaalde varkens, die graag gekrabt worden. Van de moment dat je ze op hun rug begint te krabben, gaan ze voor je voeten liggen en genieten ze met gesloten oogjes van het krabben.
Bij de koeien hebben we een extra lijn gespannen en de beestjes losgelaten in het nieuwe veld. Op de weg naar de pickup hebben we nog wat 'bloemekes' geplukt. Aangezien het werk in de stallen vrij vlug gedaan was, hebben Josh-Calum en ik de nieuwe groep varkens bij de rockvillegroep terug naar de schuur gebracht. De dag voordien hadden de mannen een nieuwe groep varkens naar buiten gebracht, in de nieuwe omheining. Helaas waren er 2 varkens achtergebleven in de schuur, omdat ze niet uit hun vertrouwde omgeving wilden. We hadden geprobeerd ze te verplaatsen zonder hen te verenigen met hun speelkameraden. Omdat dit niet lukte, zijn we hun kameraden gaan halen, om ze te herenigen. Helaas waren de 2 sukkels niet snel genoeg, om hun vrienden te volgen. Toen we besloten de andere varkens terug te brengen naar de schuur, waren ze al terug naar buitenverblijf gelopen. Gelukkig hadden de 2 slimme beesten na de volgende hereniging door dat ze de andere varkens moesten volgen naar Rockville2. Nadien zijn we gaan lunchen.
Na de lunch heb ik me beziggehouden met de bosmaaier, aka de weedeater, de hele tuin van Marie en Steve, rond de bomen en dergelijke. Nadien heb ik me bezig gehouden met het afknippen van takken, die het zicht van en naar de oprit belemmerden.
Zo hebben we eerst hun drinkbak, en mineralenbak in de pickup geduwd, om daarna tijdelijke lijnen op te zetten, zodanig dat ze hun nieuwe schaduwrijke habitat gemakkelijker konden bereiken. De koeien waren weer vrolijk aant huppelen en zetten het op een drafje, waardoor ik als leidpersoon ook maar ben beginnen lopen. Ze waren heel blij om in de schaduw van het bos te zijn, na een lange dag in de volle zon. 
