Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Luxor
Because there's no place like home! :)
29-03-2010
Reisverslag Diane
Terug in België na een heel intens mooie week in Cairo (waar
er heel veel gebeurde) nam ik de nachttrein richting Luxor. Dit was voor mij
een hele grote stap. Goed, Claude zette me dan wel op de trein, het was toch
wat onwennig zo heel alleen als vrouw. Ook hier schrikt het onbekende of nieuwe
zo gemakkelijk af en brengt ze veel twijfels en/of angst naar boven. Het hele
traject is goed verlopen hoewel ik weinig sliep. Aan het station in Luxor werd
ik afgehaald door Ahmed en Hamada. Richting hotel waar twee dagen rust enkel en
alleen voor mij gepland waren. Ik werd ook meermaals uitgenodigd om te gaan
eten en om iets te gaan drinken, maar ik had echt behoefte om tot rust te
komen.
Integratie van alles wat gebeurde in Cairo. Nooit had ik
gedacht dat deze dagen voor mij zo mooi zouden zijn. Ik ben een heel sociaal
iemand, had nog nooit de tijd gehad of genomen voor mezelf. Ik kon de enorme
rust, ruimte en vrijheid voelen wat m een geweldig gevoel bezorgde.
Zaterdag 20 maart was dan het grote moment waarop de groep
vertrok (mijn rust was over ;-) hihi). We stonden anderhalf tot twee uur te
wachten en met enige vertraging zagen we ze dan toch aankomen. Het weerzien was
voor mij heel intens.
Evelien ging mee met de taxi, ik nam haar plaats in, in de
bus om de groep te vergezellen. Inchecken, kamers tonen, Terwijl iedereen een
beetje uitpakte ging ik al wat geld wisselen voor iedereen.
Diezelfde avond gingen we naar de tempel van Luxor. Daar
kreeg Evelien haar verjaardagsgeschenkje. De tempel is toch ongelooflijk mooi
als hij helemaal verlicht is. Iedereen genoot ervan, daarna nuttigden we ons
eerste avondmaal in het hotel. Tijd voor wat rust, voor iedereen trouwens na
het avondeten.
Dag twee: een wandeltocht op de Heilige Berg. Dit was een
unieke ervaring voor iedereen. De ruimte die we mochten voelen, de krachten,
Woorden schieten ongelooflijk tekort, zoals elke keer dat we naar Egypte gaan.
Op de Heilige Berg werden er inwijdingen gedaan, bij het Medicijnenwiel dat
Karien er in november bouwde. Zo kwam er een samenwerking en een verdere opbouw
van de energie.
Een boottocht met de felucca op de Nijl was voor twee mensen
een enorme stap om de angsten in zichzelf te overwinnen. Maar; ze deden het
toch!
De Tempel van Dendera had een verrassing voor ons in petto.
Toen we aankwamen waren er een massa bussen, we werden ondergedompeld in een
ongelooflijke mensenmassa. We zien wel, was mijn reactie. In de tempel werden
we geleid en begeleid door het Hogere. We gingen eerst naar boven waar bijna
niemand was. In een kleine kapel deden we een meditatie op de moederkracht.
Wat, zoals zoveel als gebeurt is, gebeurde opnieuw, toen wij vertrokken uit
deze kapel kwamen ineens héél veel mensen net deze kapel bezoeken. We gingen
naar beneden, waar de kans hadden als groep samen in de Krypte te gaan. Ook
hier waren we alleen. Perfect om healingswerk te doen, zielen die elkaar
(terug)vinden, iedereen was gelukkig.
De hele week was intens, maar o zo mooi. En iemand van de
groep vernoemde dat onze reis volgend jaar geen transformatiereis meer moet
noemen, maar reis van lach en traan. Deze uitspraak zegt zoveel, het is een
diepe schoonheid waarin we leren met alles om te gaan.
Natuurlijk kon het niet anders dan de groep mee te nemen naar
de Souk. Ook hier werden velen van hen diep geraakt, want het geheel is zo
anders dan bij ons. Als je iets wil kopen is het goed toch een beetje de prijs
te weten wil je niet veel te veel betalen. Ja, zelfs voor mij blijft dit een
uitdaging. Het blijft steeds opnieuw voelen om tot een eerlijke prijs te komen.
Niet minder betalen, maar ook niet teveel. Alles heeft altijd 2 zijden. Je kunt
geen fooi geven aan bedelaars en langs de andere kant spullen kopen onder de
prijs.
Plots zag ik de Souk mijn kleine vriendje terug van vorig
jaar. Toen hij me zag begonnen zijn oogjes te sprankelen en liep hij naar me toe.
Hij knuffelde me en zei onophoudelijk: mama, mama. Voor mij was het diep
ontroerend, maar ook voor de mensen rondom mij. Hoe een klein moment ons zo
diep kan raken tot heel diep in ons hart en ons de mogelijkheid geeft ons hart
telkens ietsje meer te openen.
Luxor kan je natuurlijk ook niet doen zonder een bezoek te
brengen aan Karnak. Wegens de restauratiewerken kan je niet tot bij Sechkmet
geraken. Egypte zou Egypte natuurlijk niet zonder zonder de achterpoortjes. We
hadden de kans een gids te nemen (die ik al kende) en flink wat baksjisj te
betalen. De deur zou voor ons opengaan hoewel dat evengoed voor misschien 2 of
30 minuten kon zijn. Niets kon ons beloofd worden. Mijn gevoel kwam hier in
opstand, ik vond het niet correct hier aan mee te doen. Voor ons hoefde het
niet en wij hebben genoten van de tempel op onze manier.
Ook de vallei der Nobelen, het Ramesseum en de Habu tempel
zijn we gaan bezoeken.
Een dagje rust met enkel een kamelentocht zag iedereen heel
goed zitten. We spraken af met 2 op 1 kameel te zitten aangezien enkelen bang
waren en ook om de prijs wat te drukken. We gingen met de ferrie naar de
Westbank. Uiteindelijk bleek dat we elk afzonderlijk een kameel moesten nemen.
Wilde men er meer geld uithalen? We beslisten de tocht te laten voor wat het
was. We gingen dan gezellig iets eten.
De vallei der Koningen was alweer een nieuwe uitdaging. Een
mensenmassa van jewelste en toch waren er drie tombes voor ons voorzien waar
weinig of geen mensen waren. Nog maar eens sterven aan onszelf. Voor de ene al
wat meer dan de andere. We hadden een enorm gevoel van dankbaarheid, en een
heel intens groepsgevoel.
Als ik zelf terugkijk op deze week, dan kan ik zegen dat het
heel aangenaam en intens was. De durf om mee te vloeien in het leven vanuit een
vertrouwen is als een geschenk. Toch blokkeren we onszelf vaak door angst.
Angst die in elke cel van ons wezen zit en voor ieder van ons anders is. Het
zijn onze struikelblokken maar tevens ook onze mogelijkheden om te groeien en
te evolueren in onszelf.
Ik ben iedereen van de groep heel dankbaar voor zijn/haar
aanwezigheid en zijn/haar bijdrage tot het geheel.
Graag wil ik ook eenieder bedanken die door het volgen van
deze blog met ons in verbinding stond.
Met een intense dankbaarheid en een diepe liefde voor al wat
is.
Liefs,
Diana.
Dag reizigers, lezers, familieleden, vrienden, ...
Jammer genoeg kon ik de laatste dagen niet meer posten wat de precies deden aangezien het internet niet meer werkte. Wat het hele blog-gedoe natuurlijk veel minder tof maakte. Ik probeerde telkens, maar dat was tevergeefs.
Ondertussen zijn we terug en kan je de verhalen 'live' aanhoren. Maar, op deze blog komen nog enkele berichten dus ben je zeker en vast nog steeds welkom!
Bedankt allemaal om deze blog te willen volgen! We zijn gisteravond goed aangekomen en nu kan het aanpassen aan het Belgische weer en leven beginnen. Wat voor de een al wat moeilijker zal zijn dan de andere.
Vandaag mochten we even wat langer slapen. Hoewel iedereen alweer vroeg uit de veren was. Nu ongeveer staat er een wandelingetje gepland met een meditatie daarna voor wie wil.
De rest van de dag is ook rustig gepland! We gaan deze namiddag naar de Westbank voor onze kamelenrit. Dat zal dolle pret zijn denk ik. Als ons ritje erop zit gaan we nar het ACE (Animal Care in Egypt). Daar gaan we al onze blisters, naalden, spuiten, ... (waar we gelukkig mee door de controle kwamen) afgeven. Aangezien zij zo'n 200 dieren per dag verzorgen op vrijwiliige basis kunnen ze een extra steuntje wel gebruiken!
Vanavond gaan we nog eens naar de Souk. Nog wat dingetjes kopen en afsluiten met een drankje op het dak van de pizzeria, waar er een prachtig uitzicht is!
Goede morgen allemaal! Ondertussen ben ik al veel te lang op, dit komt door het gezoem van de muggen en de jeuk, want ik heb ondertussen op mijn voorhoofd al 2 beten, op mijn ooglid 1(!), op mijn bovenarm 5 naast elkaar. En over de rest ga ik zwijgen. 1 ding is zeker: ik ga straks naar de apotheek! Voor een straf spul preventief en curatief, want wat ik meeheb is blijkbaar niet straf genoeg! (Mooie foto's zullen dat zijn!)
Maar goed, ik zal jullie alvast een voorsmaakje geven van wat wij vandaag gaan doen. Om 08.00 uur vertrekken we alweer met de taxi naar de tempel van Karnak. Het grootste tempelcomplex. Daar zal heel wat te ontdekken vallen! Great! Als we klaar zijn met ons bezoek gaan we naast de tempel, in een typisch Egyptisch restaurantje iets eten. En tegen ons middagmaal zal binnengespeeld zijn, zullen de paardjes al staan wachten. We maken deze namiddag een ritje in de calesh.
Tegen dat we daar terug van zijn denk ik dat het even 'rust' zal zijn, terug naar het hotel, iedereen zich klaarmaken voor het diner. EN DAN! The wedding! Hieperdepiep HOERA! Ik moet iedereen nog leren hoe een zaghareed te doen! Ja, dat moet nu eenmaal ;-).
Geen idee of ik het gisteren vermeld heb: gisteravond zijn we naar de souk gegaan, maar naar het niet-toeristische deel. Iedereen vond dit 100 keer leuker en aangenamer dan de 'gewone' souk.
Dan nog een leuke anekdote; met mijn HOERA-virus heb ik niet alleen Veerle als eerste besmet (die nu trouwens ook niet meer te houden is), ook nog enkele anderen van de groep. En wat het leukste is van allemaal is dat we nu ook de Egyptenaren aansteken. WAUW. Je zou het eens moeten horen. In het begin snappen ze het niet, maar eens ze het doorhebben zijn ze ook helemaal niet meer te houden...
HOERA dus!
Zo, aangezien de vogeltjes toch al fluiten, het toch al zo mooi klaar is en de zon al uitnodigend schijnt ga ik even op mijn terrasje zitten, wachten op de anderen voor het ontbijt.
Voor wie denkt wat we hier lekker lange nachten hebben; forget about it! We zullen thuiskomen en de eerste week al slapen doorbrengen denk ik!
Deze ochtend vertrokken we vroeg naar de Vallei der Nobelen waar we een aantal hele mooie graven bezochten. En natuurlijk zijn er ook sommigen een beetje gestorven aan zichzelf. Tomben, zeker?
Daarna dronken we een verfrissend drankje naast het Ramesseum. Toen dat op was ging iedereen naar het Ramesseum. Hoewel er bijna niets meer van over blijft, is het nog steeds een wondermooie tempel om te gaan bezichtigen, dat zal iedereen wel kunnen beamen!
Daarna keerden we terug naar het hotel. En spraken we héél snel af aan de 'Infinity pool' om een Ice Dream te eten zoals dat hier heet. ;-). Lekker! Veerle en Evelien brachten de middag opnieuw al gierend in het zwembad door. Of toch de korte tijd die deze middag nog restte. Bea las op haar gemak een boekje aan het zwembad en zwaaide af en toe naar Veerle en Evelien. De rest hield koffie- en theekransjes en tussendoor kwam er ook een massage aan te pas ;-).
Vanavond, na het diner, gingen we naar de souk, om Brigitte haar cartouche op te halen en de sfeer wat op te snuiven. En het leuke is, we zijn allemaal gewoon echt uitgenodigd voor een echte Egyptische bruiloft morgen! Om hier met een groep te zijn hebben we al enkele heel leuke, niet toeristische, dingetjes gedaan!
HOERA! En nu kruip ik in mijn bedje, want het is al laat en morgen is het alweer vroeg opstaan, voor een nieuwe en drukke dag. Toedeloe!!!
Sorry voor het lange wachten, maar jullie zullen al snel merken dat het gisteren bijna onmogelijk was iets te posten . We stonden héél vroeg op, namen een ontbijtje, en dan vertrokken we naar de Heilige Berg. Leuk dachten we. Hoera dus ook. We begonnen aan de klim die veel zwaarder was dan we dachten. Zoveel trappen en steile klimmen. Maar het uitzicht en de voldoen die we kregen toen we boven waren, waren subliem en echt helemaal fantastisch! Wij kunnen niet precies vertellen wat we hier meemaken, omdat het zo uniek is...
Toen we terug beneden waren, ging ik de tickets kopen voor de volgende tempel. We gingen iets drinken naast de Medinet Habu tempel en daarna bezochten we natuurlijk de Habu-tempel. Heel mooie tempel trouwens, waar we ook toegang kregen tot een kleine maar zeer mooie kapel.
We nuttigden een lunch in een typisch Egyptisch plaatsje. We genoten er heel erg van, maar uiteindelijk was er veel te veel... Egyptisch, natuurlijk! HOERA!
De namiddag brachten we door op de Felucca! Iedereen ging mee, zelfs Conny en Bea. Dikke proficiat voor hen! het was een zalige boottocht onder de stralende zon richting bananeneiland. Daar zagen we de plantage, aten we natuurlijk bananen en dronken we nog iets. Dan vaarden we terug naar Luxor.
Snel snel naar het hotel (rijmt zelfs!) , douchke, dinerke (by candlelight!). Daarna trokken we naar de souk. Dat laatste was ietsje minder omdat de regering kwam binnenvallen en alle handelaars alles snel snel van de straat haalden. Daarom gingen we iets drinken. We gingen naar de Westbank, opnieuw met de boot! Alweer hoera voor bea en Conny. Ze hebben echt ongelooflijk hun angsten overwonnen. Schitterend.
Deze ochtend was het iets minder vroeg, maar we hebben niet uitgeslapen! We trokken deze ochtend naar Dendera. Na een lange autorit kwamen we aan en zagen we deze wondermooie tempel. We gingen in de Krypte, die we helemaal voor ons alleen hadden, wat dan ook voor de nodige magie zorgde! We hadden er zelfs onze eigen bodyguard!
Terug in Luxor brachten we Alex en Brigitte naar het hotel, want zij konden eventjes me-time gebruiken. Wij waren echter allen uitgenodigd bij Ahmed thuis voor de lunch! Zijn mama, Nadya, had voor ons ALLEMAAL(!) lunch gemaakt. En geen klein beetje. Amai. Zo'n gastvrijheid. Het was heel leuk voor velen om eens kennis te maken met hoe mensen echt leven, in de kleine straatjes, waar anders geen toerist komt. Heel veel warmte dus!
De rit naar het hotel was ONGELOOFLIJK! We zaten met 9 in een wagen van 7 wat heel wat lachsituaties bezorgde. En daar de telefoontjes bij van Diane die heel erg haar best doet om Engels te praten, maar er toch altijd Nederlands tussenfloept. Toen we dachten dat de lachsessie over was, trokken Jessie, Veerle, Conny en ik naar het zwembad mét uitzicht op de Nijl. Het water leek koud, maar was zalig toen je eenmaal onderging. We schaterden het uit met ons HOERA! We kregen dan ook een balletje om mee te spelen, daarna hingen we aan de rand van de Nijl om te zwaaien naar voorbijvarende cruise schepen. En de mensen zwaaiden terug! Hoera!
Conny en jessie keerden terug. Veerle en Evelien bleven nog wat. Zij verkenden het zwembad nog wat en sloegen wat praatjes met de redders. Die daar anders toch maar de hele dag met een gezicht tot op de grond zitten. Wij deden een goed werk, en we bezorgden deze mensen de tijd van hun dag! Ze hebben gelachen als nooit tevoren en willen dat we morgen terugkeren!
Vanavond staat er wat rust op het programma. Hoewel ik besloten heb Luxor by Night nog wat te verkennen samen met Ahmed én Veerle! (Hamada misschien ook!)
HOERA voor het leven, deze blog, voor jezelf, voor iedereen. Van deze arme mensen die wij hebben ontmoet kunnen wij heel veel leren! Evelien
