|
Na enkele kilometers houden we al halt in Turckheim om enkele appelsienen te kopen voor onderweg, maar vooral om dit schilderachtige middeleeuws stadje te ontdekken. Bij de toeristische dienst spring ik efkens binnen om een stempel in ons pelgrimspaspoort te laten plaatsen. Een politieman op de fiets, vraag ik: "Vous le gardez?" terwijl ik naar mijn fiets wijs. "Oui, je le regarde!" replikeert hij zonder teverpinken. Als we even later in een sfeervolle straat de gevels van de vakwerkhuizen bewonderden, zien we hem een verkeerde auto verbaliseren. We hebben net niet geroepen dat hij enkel mag kijken!
Over stempels gesproken, gisteren diende Daniel 2 te betalen voor een officïele stempel in een gemeentehuis. Met gemengde gevoelens stelde ik me dan maar tevreden dat ons stempelboekje dan ook een officieel document was geworden. Tot Daniel vanochtend schaterend verklapte dat hij me beet had!
We volgen verder de Veloroute du Vignoble, en inderdaad we gaan op en neer door de wijngaarden. Soms tuft een mini-tractor tussen de wijnstokken om machinaal de ranken omhoog te binden. Onder een brandende zon doorkruisen we dorpen genoemd Pfaffenheim en even verder Merxheim. Benieuwd of onze beroemde landgenoten er voor iets tussen zitten! Het zilte zweet parelt ondertussen van ons lijf, terwijl we onze tweewieler voortduwen door een landschap dat steeds vlakker wordt, met enorme akkers mais of tarwe. In de verte glanst de asfalt: water? Nee, het blijkt even later een fata morgana te zijn. Tientallen kraaien staren ons als gieren aan vanop een stilstaande beregeningsinstallatie...
In Requisheim vragen we een voorbijfietsende dame naar een voedingswinkel, we krijgen namelijk honger. Volg me maar, lacht ze. Wij, 2 weerloze vermoeide mannen, zouden we wel een vrouw in de fleur van haar leven zomaar volgen? We kijken elkaar even aan en besluiten het erop te wagen. Alles gesloten echter - het was ondertussen al over de middag. Even verder in Munchhouse kunnen we echter onze drinkenbussen met fris water vullen aan het kraantje op het kerkhof, dat hadden we onthouden van onze tocht naar Compostella. Bij de bakker in het dorp vonden we op het nippertje ook nog wat lekkers. We fietsen door het bos van Hardt over een eindeloos, kaarsrecht fietspad, nog steeds onder een verzengende zon. We kruisen het Carrefour du Mort, verschrikt vrees ik dat dit genoemd is naar collega-fietsers. Blijkt echter dat een van de bloedigste veldslagen van Frankrijk in WOII hier heeft plaatsgevonden. Langs het Rhone-Rijnkanaal laten we ons tempo wat zakken, de hitte speelt ons wat parten. We besluiten een hotel te zoeken in St. Louis, even voor Basel.
Rit: 100km
Hoogtemeters: 205Hm
Temperatuur: 35°C
Totaal: 830km
|
