De laatste dag! Blijgezind rijden we door het oude stadsgedeelte van Sutri en staan efkens stil bij het Romeinse amfitheater, helemaal in de tufstenen rots uitgehouwen. Tijdens de beklimming naar het Lago di Bracciano raken we onderweg aan de praat met een koppel uit de buurt van Roosendaal, die helemaal dezelfde route gevolgd hadden. Enthousiast wisselen we onze ervaringen uit, soms frappant gelijkend: ook zij verzeilden bijvoorbeeld iets buiten Siena vol schrik op de autosnelweg ... (had ik nog niet durven vertellen).
Verder voelt de rit wat aan als een zegetocht. Een veld zonnebloemen lacht ons vrolijk toe terwijl we hevig zwaaien naar een vliegtuig boven ons: daar zijn onze vrouwen!
Op school leerde ik dat Rome gebouwd werd op 7 heuvels, een veelvoud hebben we vandaag nog overbrugd om er te geraken. Maar dan draaien we langs de hoge muren van het Vaticaan het Sint-Pietersplein op: hand in hand en dolgelukkig wordt het uniek moment vastgelegd op foto.
Dan snel verder naar het hotel, waar we al rinkelend en bellend ontroerd in de armen van onze vrouwtjes vallen, terwijl ze fier een kleurige bloemenkrans rond onze hals hangen.
Veni, vidi, vici: straffe woorden van een bekende Romeinse keizer, die indertijd ook de oude belgen met een bezoekje verblijdde. Vandaag durven we dezelfde woorden uitkramen, maar dan in zijn stad. Opdracht volbracht!
Rit: 71 km
Temperatuur: een goei 35°C, bij het binnenrijden van Rome 40°C afgelezen!
Stijgingsmeters: 465 Hm
Totaal: 2387 km
Bijlagen:
0621.1549.JPG (2.1 MB)
22-06-2015 om 00:00
geschreven door Luc 
|
Alle wegen leiden naar Rome, een bekend gezegde dat ik ook teruglees in de commentaren. Eerlijk, ik twijfel eraan: waarom zouden we anders toch zo regelmatig verkeerd gereden kunnen hebben?
