We nemen hier een beetje een afwachtende houding aan. Niets forceren. Niets opdringen. Afwachten hoeveel interesse Lunaatje zelf aan de dag legt voor het hele potjes-gedoe.
In de crèche gaat het behoorlijk goed. Lieve Luna krijgt een kleurrijke stempel op haar handje telkens ze een plasje in het potje achterlaat. En dan is ze ontzettend fier! Bijna even fier als de mama...
Thuis wachten we nog steeds op het eerste potje-plasje. Maar zoals gezegd: we zijn er ook niet actief mee bezig. In alle eerlijkheid: het is ook een heel gedoe: rokje af, kousenbroek af, rompertje open, pamper af, Luna op het potje. Intussen is het plasjes-moment natuurlijk allang voorbij en geen plasje in het potje. Dus een gesukkel om die pamper terug aan te doen (want we hebben voorlopig nog geen handige pull-up broekjes in huis - correctie: die hebben we wel in huis maar gezien de verhuis vinden we die niet onmiddellijk terug). Alle kleertjes terug aan en mission niet geslaagd.
Deze morgen wou de mama het tegen beter weten in nog eens een kans geven. Het pyamaatje en de nacht-pamper moesten toch uitgetrokken worden, Lunaatje moest zowiezo uitgebreid gewassen worden, dus toch even dat potje ter sprake brengen. Lunaatje liep hier deze morgen dan ook in eva-kostuum door het huis te huppelen en na een tijdje wou ze wel een fractie van een seconde op het potje zitten. Maar geen plasje. Er kwam wél een plasje enkele seconden later. Toen ze dus niet meer op het potje zat. Maar wel op de badkamervloer. En op haar sokjes en pantoffeltjes, die ze nét aanhad. Ze was ook nét gewassen. Maar goed, dat wassen hebben we dus nog eens opnieuw gedaan. De kousjes werden in de wasmachine gedeponeerd en de pantoffeltjes werden zo goed en zo kwaad het ging weer pipi-vrij gemaakt.
En Luna werd weer veilig in een pampertje gehesen. Het is nog niet voor onmiddellijk, dat 'zindelijk' zijn...
Een beetje naïef van grote meid om hier vorige week neer te pennen dat de werken in een eindfase zaten... Na een bewogen weekje met grieperige klusjesmannen, barsten in nieuwe muren, bevroren kraantjes en verdachte waterplasjes, gaan de werken hier terug verder. Bijna wou ik zeggen 'aan een gezapig tempo', maar de klusjesmannen houden het tempo toch wel hoog! Ook vandaag, ja, op een zondag!
Terwijl de mama hier beneden aan de living tafel dit blog berichtje aan het typen is en kleine meid naar 'Kaatje en Kamiel' kijkt en samen met oma een boekje leest, is de klusjesman boven het kamertje van Luna een kleurtje aan het geven. Roze uiteraard. Mocht daar aan getwijfeld worden... Het plafond in haar kamertje kreeg deze morgen reeds een eindlaag. In het wit. Want we gaan toch ook niet hélemaal overdrijven met al dat roze...
Volgende werken staan deze week nog op de planning: - afwerking kamer Luna - verlichting kamer Luna ophangen (blauwe hanglamp met witte wolkjes... en als nachtlamp een roze bloem) - meubeltjes verhuizen naar Lunaatjes kamer - dressing leegmaken (en voorlopig stockeren in kamer van kleine meid en kamer van grote meid) - gang boven schilderen - plafond boven een eindlaag geven - verlichting boven ophangen - deurklinken boven installeren - gang beneden schilderen - trap schilderen - behangpapier ophangen - kapstokken in de hang bevestigen
Of dat allemaal in één week zal afgewerkt worden? Ik blijf mijn twijfels hebben... Maar kijk, ik vertrouw blindelings op de klusjesmannen! Dus we zullen wel zien...
Daarna zijn er nog wel een aantal kleine en grote werkjes: de dressing moet nog: - voorzien worden van een nieuw plafond - ontdaan worden van de restjes behangpapier die er nu nog de muren 'sieren' - een nieuw kleurtje op de muren krijgen en de deuren van het toilet beneden en de kelder moeten nog een nieuwe klink krijgen
Opa heeft hier trouwens al de lelijke groene balk in de veranda een wit kleurtje gegeven, dus dat is ook al een gedane werkje...
Om een lang verhaal kort te maken: de werken gaan hier dus vooruit, maar we zijn er nog niet! Dat is ook wel een beetje te merken aan de plekjes in huis die wél al afgewerkt zijn, want overal, maar dan ook écht overal, ligt een fijn laagje wit stof... Overal in, op, onder,... Lieve oma heeft al héél veel gekuist in ons nieuwe huisje, maar grote meid heeft er zich al bij neergelegd dat het pas zin heeft om grondig te kuisen als de werken hélemaal achter de rug zullen zijn. En dat is gauw. Denken we. Hopen we.
We hebben er een lastig dagje opzitten, mijn lieve Luna en ik... Niet fysiek, maar emotioneel een beetje lastig. Kan gebeuren natuurlijk. Het is niet de eerste keer en het zal vermoedelijk ook niet de laatste keer zijn.
De kleine schat ligt nu al enkele uurtjes in haar bedje. De ganse nacht doorslapen zal wellicht niet lukken... Maar ook al is het nu pas 18.30u, grote meid gaat haar Lunaatje vergezellen in de slaapkamer... We zijn versleten, wij tweetjes...
Jaja, de grote meid heeft magische krachten. Iedere avond begint het 'naar-bedje-gaan-ritueel' met de mama die de maan wegstopt. Nog één keer kijken naar de maan, nog één keer zwaaien naar de maan en dan 'slaapwel maan' zeggen. En dat trekt de mama onverbiddellijk het verduisterings gordijntje van de velux naar beneden. En dan zegt Lunaatje 'Mama, maan weg?'.
Het 'ochtend-ritueel' werkt in omgekeerde richting. Dan tovert de mama met één gordijn beweging de maan terug!
En we kunnen die truuk ook al met de zon! Maar in deze tijd van het jaar, en vooral met een heldere 'vries-hemel' lukt het truukje het mooist en duidelijkst met de maan.
Gelukkig is mijn eigen kleine 'maantje' nooit helemaal weg en is ze altijd heel dicht bij me
Mijn lief klein Lunaatje sliep afgelopen nacht van 20.30u tot 7u. Aan één stuk. Zonder ook maar één traantje. In haar eigen bedje. Ok, nog steeds in de mama-kamer (wegens de verbouwingen in de Luna-kamer), maar dus wel in haar eigen bedje!
Grote meid had dit duidelijk niet verwacht. Waardoor de mama dus wel zelf wakker werd om 0.30u, 2.30u en 4u. Uit gewoonte. Preventief wakker worden om meteen in te grijpen indien er een klein meisje moest getroost worden.
Maar dat bleek afgelopen nacht dus niet nodig. Lunaatje sliep héél flink de ganse nacht door.
De klusjesmannen zijn het hele weekend in de weer geweest. Ja, ook op zondag. En ja, ook op zondag vanaf 8u 's morgens...
De werken gaan dus goed vooruit. Al was er vandaag wel een 'klein' oponthoud. Men was net klaar met alle muren in Lunaatjes kamer te pleisteren toen bij één van de muren al het pleisterwerk los liet en naar beneden kwam. Niets aan te doen, wordt wel opgelost...
Stand van zaken: - Plafonds in gang en Lunaatjes kamer zijn bijna afgewerkt - Gang is zo goed als volledig gepleisterd - Muren in de kamer van kleine meid zijn ook bijna gepleisterd (behalve die ene dus)
Volgende week wordt normaal gezien goed doorgewerkt en hopelijk worden volgende zaken dan afgewerkt: - Lunaatjes kamer volledig geschilderd - Trap geschilderd - Gang geschilderd aan 1 kant - Vliesbehang aan andere kant
Of dat allemaal lukt in 1 weekje, dat zal ik nog moeten zien. Maar het blijft wel vooruit gaan, die werken...
Binnenkort toon ik hier wel eens wat voor en na foto's...
Lunaatje heeft op mama's verzoek in de sneeuw gespeeld. Het was vooral de mama die daar naar uitzag! Grote meid wou graag foto's van de eigen tuin en het feit dat die nu mooi ondergesneeuwd is, maakt het allemaal nog wat idyllischer. En foto's zonder kleine Luna, daar doen wij in principe niet aan mee...
Dus werd Luna na haar middagdutje warm ingeduffeld: kousebroek aan, truitje aan en dan de warme auto-race-outfit aan (nonkel Tijs bracht enkele maanden geleden een race-outfit mee van de rally in Luna-maatje! Dat komt nu écht wel goed van pas!), laarsjes aan, jas aan, wantjes aan,... En Lunaatje - die zich door de vele lagen kleertjes eigenlijk maar half meer kon bewegen - werd in de sneeuw geplaatst.
Er werden véél foto's genomen (die volgen nog, beloofd!). Maar eigenlijk keek de kleine meid vooral met een verbaasde, beetje onbegrijpende blik naar de mama, de oma en de opa die probeerden zo enthousiast mogelijk te doen over de sneeuw. We maakten sneeuwballen, gooiden sneeuw in de lucht, trapten vrolijk in het maagdelijke sneeuwtapijt,... Luna vond het echter vooral moeilijk om te stappen in die sneeuw. Sneeuw vastpakken zonder wantje was niet leuk, wegens te koud. Sneeuw vastpakken met wantje was ook niet leuk, wegens handje niet echt goed in wantje en dus geen houvast... En 'boem' doen in de sneeuw doet dan wel geen pijn, maar het lukt Lunaatje niet om zélf terug recht te raken (wegens veel te veel laagjes kleren..). Geen onverdeeld succes dus, die sneeuwpret. Er waren geen traantjes bij, dat nu ook weer niet. Maar Luna begreep duidelijk niet wat er zo leuk was aan dat koude, witte goedje...
Grote meid ontdekte in het tuinhuis nog twee schommels die waren achtergelaten door de vorige bewoners. Een schommel voor grote kindjes (een plank aan touwen dus) en een schommel voor kleine kindjes (met stoeltje waar het kindje in kwestie veilig in kan zitten). Naast het tuinhuis zijn twee haken voorzien om de schommels aan te bevestigen. En sneeuw of geen sneeuw: dat bleek nog het grootste succes van de namiddag: Lunaatje vindt schommelen héél fijn .
Al bij al dus wel een leuke namiddag: Luna heeft fijn geschommeld en de mama heeft haar foto's van ondergesneeuwde tuin met kleine meid...
Luna is moe. Niet echt verwonderlijk, gezien ze deze nacht amper heeft geslapen. Maar een Luna die moe is, is niet de meest makkelijke meegaande versie van mijn lieve kleine meid...
De hele morgen heeft ze het al lastig. Vooral met zichzelf. De ganse voormiddag zegt ze bij alles wat ze probeert 'gaat niet'. En dan volgt een hysterische huilbui. Niet gespaard van enige theatrale over-acting. Lees en begrijp: ze gooit zich op de grond, op haar buik, handjes onder haar gezicht en gezichtje op die armpjes. En huilen. Zonder tranen, maar met véél geluid.
Het gaat dus niet deze voormiddag.
En al wat mama zegt blijkt niet naar de zin van kleine Luna. Nu ja, de mama moet deze voormiddag ook bijzonder veel dingen zeggen die Lunaatje NIET mag doen. Een beetje begrijpelijk dat dit dan niet naar haar zin is. Maar toch... Een vredig winters tafereel is het hier toch niet, ten huize 'love, life and Luna'.
Uitspraken van de mama die een hysterische huilbui veroorzaakten bij Luna. (Uitspraken van het laatste half uur): - 'je mag straks bij mama komen, maar nu is mama even bezig met aardappeltjes schillen' - 'kasten en lades moeten dicht Luna' - 'gaan we samen opruimen Luna' - 'niet met de blokken op tafel slaan Luna' - 'geef de bakjes van de televisie terug Luna' - 'we gaan nu geen jas en muts aan doen, want het is warm hier in huis' - 'Luna leg je jas terug' - 'gaan we dan eten Luna' - 'gaan we een beetje slapen Luna'
Pfff... straks toch even een poging doen om het kleine meisje in haar bedje te leggen. Hopelijk is ze deze namiddag wat meer uitgeslapen, want eigenlijk zou de mama graag eens met haar meisje de besneeuwde tuin gaan inspecteren...
Luna is een boekenkindje. Dat vindt de mama héél fijn en dat wordt hier dan ook gretig gestimuleerd. De kleine meid houdt er van om zelf in boekjes te bladeren, soms in stilte, maar soms leest ze ook luidop voor wat er allemaal te lezen valt. Ze kan er ook ten volle van genieten om voorgelezen te worden... En ze weet maar al te goed welke boekjes nieuw zijn in onze collectie en welke we al al eindeloos veel keren uitgelezen hebben. We zijn hier de uitvinder van de bibliotheek dan ook erg dankbaar!
Boekjes dus. En boekjes voor peutertjes, dat gaat meestal over diertjes. Dat komt goed uit, want Luna is behoorlijk grote fan van dierenboekjes. Mijn bijna-achttien-maandertje begint de diertjes én de bijhorende geluiden al goed te kennen en demonstreert dat moeiteloos. De mama/oma/opa/voorlezer-van-het-moment hoeft het juiste geluidje bij het juiste diertje geenszins voor te doen. Dat kan Lunaatje al hélemaal zelf.
Maar in het meest recente boekje staat een pinguïn. En dan kijkt lieve kleine Luna vragend naar de mama. Maar de mama weet zelf ook niet welk geluidje een pinguïn maakt... Iemand??
Lieve, kleine, flinke Luna ging gisteren (in de crèche) voor het eerst op het potje!! U kan zich voorstellen dat de mama nu glundert van trots .
Een echte verrassing was het niet, het zat er al even aan te komen. Lunaatje heeft al enkele weken een bijzondere interesse in het hele potjes-gebeuren. De mama vond (en vindt) het echter nog veel te vroeg, dus probeerden we dat hier een beetje wel... niet te negeren, maar ook weer niet te benadrukken. Er werd in het nieuwe huis naast ieder toilet een potje geïnstalleerd, dat dan weer wel. Maar Luna werd er niet nadrukkelijk op gewezen.
Maar goed, kleine meid blijkt zelf wél erg geïnteresseerd in het potjes gebeuren. Ze zegt ook regelmatig 'pipi' en 'kaka', al is het nog niet zo duidelijk of ze dat nu zegt als aankondiging van wat ze van plan is te doen, of als ze het meldt na de gebeurtenis, of gewoon zo maar... Anyway: gisteren in de crèche ging Lunaatje na haar middagdutje braaf op het potje zitten én deed ze dus flink pipi op dat potje! We zullen thuis dus ook maar starten met haar regelmatig eens op dat potje te zetten zeker?
Het is een stap vooruit en het is super-flink van dat kleine meisje van me en natuurlijk ben ik super trots! Maar ik blijf er bij: het is toch nog zo vroeg... Ze is nog geen anderhalf jaar! Zaterdag pas wordt ze 18 maanden... Als ze er klaar voor is, dan is ze er klaar voor, dat weet ik wel. Maar toch... Mijn kleine poppemie! Moeten we hier echt nu al de pull-up broekjes invoeren en de pampertjes afvoeren?
Wat wordt ze toch snel groot...
Trouwens, nog een grote stap in de goede richting: Lunaatje sliep afgelopen nacht de héle nacht door én in haar eigen bedje!! Ze was ook nog helemaal niet van plan om op te staan toen ik haar uit haar warme bedje haalde, maar de klusjesman tekende present, dus kleine meid moest plaats ruimen zodat de werken verder goed vorderen...
Het feit dat kleine meid nu voorlopig op de slaapkamer van grote meid slaapt, verloopt niet echt vlekkeloos...
Gisterenavond begon nochtans veelbelovend: rond 19.30u werd Lunaatje in haar bedje gelegd, muziekje werd aangezet, lampje aan en wonder o wonder: het leek behoorlijk stil te blijven boven...
Maar te vroeg victorie gekraaid: vanaf 20.30u leek het Vlaamse kermis op de slaapkamer! Gekraai, gebabbel, gehuil, gestommel,... en opeens een héél luide 'boem', waarna het plotsklaps terug stil werd. Goed, grote meid dus in spoed-tempo naar boven om de schade op te meten. Kleine meid zat stilletjes in een hoekje van haar bedje, schijnbaar héél onschuldig met haar beer te spelen. Met haar meest engelachtige gezichtje kwam er heel liefjes 'mama!' uit... Hoe vredig het tafereeltje er ook uitzag, de mama rook toch onraad! En niet geheel onterecht: na korte inspectie bleek het tafellampje (dat op het nachtkastje vlak achter Lunaatjes bedje staat) niet alleen omvergegooid (vandaar de luide 'boem'), maar ook behoorlijk brutaal aangepakt!
Hoe ze er in geslaagd is blijft voorlopig nog een raadsel, maar dat lief klein Lunaatje van me had dus de lamp uit de schroefdraad getrokken! U leest het goed! Niet de lamp uit de sokket of de fitting, maar effectief lamp en schroefdraad van elkaar losgemaakt! Levensgevaarlijk, zo'n kleine doe-het-zelver in huis!! Gelukkig zat de stekker van de lamp niet in het stopcontact of zo...
Fijn dus. Mama maande het kleine meisje aan om terug te gaan slapen en kon zelf aan het klussen want die schroefdraad van dat kapotte lichtje zat dus wel nog vast in de fitting van de lamp. Er werd wat gevloekt en gemopperd, maar het lichtje kreeg inmiddels een nieuwe lampje en werd teruggeplaatst.
Luna was intussen opnieuw ingeslapen. Voor eventjes. Om 0.30u had ze er genoeg van en wou ze terug bij mama slapen. Wakker, lief en héél erg 'knuffelig'. De mama kreeg non-stop kusjes en knuffels en lieve woordjes... Dat is allemaal goed en wel, maar op een weekdag kan dat wel eens doorwegen zo'n nachten...
Om 4.30u had grote meid het helemaal gehad! Lieve kusjes of niet, Luna werd onverbiddellijk terug in haar eigen bedje gelegd. Luid protest, gehuil, geschreeuw, getier... Het duurde nog tot 5.30u! Dan is ze terug in slaap gevallen, dat lief, klein poppemietje van me! Om 9u deze morgen was ze nog zalig aan het slapen. En in alle eerlijkheid, dat wou de mama ook nog héél graag doen! Maar de werkdag en de crèchedag stond voor de deur, dus moesten we er alletwee wel uit...
Zucht... dat weegt door, zo'n nachten!
Hopelijk kan ze gauw in haar eigen kamertje slapen, mijn lieve Luna!
Ze zijn opnieuw gestart, de werken aan ons huisje!
Zaterdag kwam onze klusjesman samen met onze lieve opa verder klussen. Lunaatjes kamer, de gang boven én de dressing kregen inmiddels een nieuw plafond! Op amper één dagje tijd! Dat vinden wij hier dus flink doorgeklust!
De plafonds moeten nu wel nog bepleisterd worden, wat - naar het schijnt - een tijdrovend werkje is, omdat er tussenin moet 'uitgedroogd' worden en omdat er verschillende laagjes nodig zijn... Of zoiets... Grote meid heeft soms een beetje de neiging om de aandacht te verliezen als het over de technische kant van de werken gaat... De aandacht flakkert wel weer op als het over de rekening gaat, dat dan weer wel! Dus: plafonds zitten er in. Tussenin werd ook nog eens de spiegelkast in de badkamer op de juiste plaats aan de muur bevestigd! Dat maakt het badkamer-gedoe een stuk aangenamer...
Grote meid mag dus weer een klein beetje aan de inrichting beginnen denken: - De verlichting voor de gang werd gekozen (nu nog de tijd vinden om een zoveelste tripje naar Ikea te maken...) - De kleurtjes voor het Luna-kamertje werden gekozen (roze uiteraard, of wat had u gedacht?) - Er werd nog eens naar Colora gereden om na te gaan wélk vliesbehang grote meid nu weer precies had gekozen (want dat waren we hier een beetje vergeten - gelukkig vinden we het nog steeds erg mooi!) en vooral: hoe breed is de rol en hoeveel meter zit er op. Dat wou de klusjesman graag weten...
En nu moeten we weer een beetje wachten... Je zou denken dat we dat gewoon worden en dat het met de tijd wel makkelijker wordt om te wachten. Maar dat is fout gedacht. We wachten nog steeds niet graag en het gaat nooit snel genoeg vooruit. Al beseffen we hier maar al te goed hoe dankbaar we mogen zijn dat de werken zo vlotjes verlopen! Al bij al is ons huisje aan de binnenkant al bijna afgewerkt! En dan bedoelen we ook écht afgewerkt! Overal de kleurtjes die we willen, de meubeltjes die we willen, de verlichting die we willen,... wat een luxe!!
Donderdag komt onze klusjesman terug. Voor één dagje. Maar volgende week komt hij een ganse week! Dan zullen we het weer vlotjes zien vooruit gaan...
En kleine meid? Die vindt het allemaal wel goed. Haar bedje is nu verhuisd naar de slaapkamer van grote meid. Dat is een ander paar mouwen! Er wordt dus nog weinig geslapen in het Luna-bed. Het mama-bed daarentegen, blijkt zéér populair! Ons slaappatroon lijdt er wel wat onder, maar goed, even doorbijten en binnenkort heeft iedereen hier haar eigen stekje!!
En in alle eerlijkheid: het is toch ook wel genieten, samen in dat grote bed...
Mijn lieve kleine Luna is in de crèche. Ik ben op het werk.
En wat mis ik haar zo ontzettend hard...
Lunaatje vindt het fijn in de crèche. Gelukkig maar! Ze ziet haar crèche mevrouwen graag en zij zien haar graag. Iedereen vrolijk als kleine meid 's morgens wordt gebracht en iedereen vrolijk als kleine meid 's avonds wordt opgehaald. Ze wordt er prima verzorgd, nog geen enkele keer kreeg ik Lunaatje met een vuile pamper mee naar huis, ze krijgt dagelijks gezonde en gevarieerde voeding, ze kan er naar hartelust spelen, er wordt voorgelezen, er wordt geknutseld, mijn meisje krijgt er knuffels en veel liefde,... Als er al eens iets minder loopt (een koortsig Lunaatje bijvoorbeeld), dan wordt de mama daar onmiddellijk van verwittigd! En als de mama niet bereikbaar is op haar GSM, dan probeert men de mama te bereiken via de telefoon op 't werk.
Kortom: Mama blij met de crèche. Luna blij met de crèche. En hopelijk de crèche ook blij met ons...
In het oude huis werd tijdens de zwangerschap van grote meid heel wat tijd, energie en centjes gespendeerd om het kamertje van kleine Luna zo mooi mogelijk te maken. Er waren toen nog geen plannen voor de aankoop van een eigen huisje, dus werden er geen kosten of moeite gespaard. Maar zoals u weet wonen wij intussen in ons eigen huisje. En hier is er wel nog wat werk aan de slaapkamer van kleine meid! Ze heeft de grootste van de drie slaapkamers. De kleinste slaapkamer wordt dressing en grote meid slaapt in de overgebleven kamer. Die grote slaapkamer is ook effectief erg groot. Maar dat zal in de toekomst wellicht ook nodig zijn. Nu is het nog een slaapkamer, maar als kleine meid groeit zal daar ook gespeeld worden, huiswerk worden gemaakt, vriendinnetjes (en vriendjes?) worden ontvangen, gestudeerd worden,... Zo'n Luna-slaapkamer moet dus een beetje multi-functioneel worden. Zodat ze later de mogelijkheid heeft om er wat gezellige hoekjes te installeren en zo...
Maar goed. Er is dus nog wat werk aan. Er moet een nieuw plafond in, er moet geschilderd worden, er komt andere verlichting in,... En als al die werken achter de rug zijn, dan pas kan grote meid aan de inrichting van de Luna-kamer starten! Momenteel slaapt mijn lieve schat dus in een erg 'basic' kamer: haar bedje staat er (met haar vertrouwde muziekmobile, haar knuffels, haar bedomranding,...) en haar verzorgingstafel staat er. Verder staat er een grote Ikea-expedit kast die door de vorige eigenaars werd achter gelaten (en die nu al vol ligt met een zeer beperkt deel uit Lunaatjes kleren-collectie) en er hangen hier en daar spiegels, ook door de vorige bewoners achtergelaten... Die spiegels zijn wel handig. De ene spiegel hangt achter de deur, maar als de deur dicht is ziet Luna zichzelf mooi weerspiegelt als ze recht staat in haar bedje. En dat is interessant. Telkens kleine meid wakker wordt begint ze een gesprekje met zichzelf. Zo schattig...
In ieder geval: er is dus wel nog behoorlijk wat werk aan de slaapkamer van mijn lieve schat. We wonen hier nog geen twee weken, dus grote meid mag niet klagen over de vooruitgang van de werken. Maar toch... Ik wil zo graag dat mijn kleine meisje in een mooi afgewerkte kamer kan slapen... Dat ze écht haar eigen stekje heeft. Haar eigen kamertje. Een Luna-kamer...
Onze klusjesman (die écht al héél veel werk verzet heeft in ons huisje) zou deze week de Luna-kamer aanpakken. Maar nu kreeg grote meid een telefoontje dat het 'zeker niet deze week' zou worden. Hmmm... Toch een beetje ontgoocheling... Hopelijk is dit geen voorbode voor eindeloos uitstel.
Ze observeert, kijkt, onthoudt... En probeert vervolgens zelf uit!
Gisteren werd hier opnieuw flink geklust. Met de hulp van oma, opa en de boormachine werden prikborden, magneetborden, kalenders, klokken e.d. mooi waterpas opgehangen. Luna hield alles nauwlettend in het oog. Van op een afstandje. Zelf was ze liever tussen de boormachine en opa gaan in staan, maar dat mocht niet van grote meid. Dus werd het observatie van op afstand.
Vandaag inspecteerde kleine Luna de televisie-kast. Daarin zitten voorlopig nog wat ongebruikte kabels en een stekkerdoos. Na rijp beraad nam Lunaatje de stekkerdoos in beslag en wandelde ze er resoluut mee naar de andere kant van het huis. Waar ze zonder aarzelen de stekker van de radio uit het stopcontact trok en haar stekkerdoos erin wou stoppen. Onnodig te vermelden dat dit het stopcontact is waar opa gisteren de boormachine in bevestigde.
Grote meid greep net op tijd in. Er werd een poging gedaan om aan dat kleine meisje uit te leggen dat stopcontacten gevaarlijk zijn voor 18-maanden oude peuters. En dat de mama liever zelf de stekkerdozen aansluit, als dat nodig zou zijn. Er werden ook pogingen gedaan om Lunaatje af te leiden met speelgoed, knuffels en koekjes. Maar er volgde toch een hysterische boze huilbui-met-dramatisch-op-de-grond-liggen-schreeuwen.
Wij hebben nu een veranda. Dat hadden we vroeger niet en ook bij oma en opa valt geen veranda te bespeuren. Dit is voor ons dus een hele belevenis! De veranda werd door grote meid opgesplitst in speelhoekje voor Luna, tafel om te ontbijten/koffie-klets te houden/te lezen/te werken/... en ten slotte ook een bureau voor de mama.
We brengen dus heel wat van onze tijd door in onze veranda. Het is één van de vele leuke plekjes in ons nieuwe huisje. En Luna ontdekte nu ook de specifieke geluidjes die zo'n veranda met zich meebrengt. De regen die spettert op het veranda-dak bijvoorbeeld. Lunaatje vindt dat fantastisch! De mama had er niet eens bij stilgestaan, maar dankzij zo'n klein meisje in huis ontdek je toch opnieuw de eenvoudige, mooie dingen van het leven, de natuur, het alledaagse,...
Lunaatje vindt het geluid van de regen op het veranda-dak zo ontzettend fascinerend dat ze er haar spel of maaltijd voor onderbreekt. En ze verwacht dat ook van de andere mensen in haar omgeving. Enthousiast komt ze aan iedereen melden: 'Ssssht! Ssssht!', waarna ze haar vingertje op haar oor legt en we allemaal samen met haar in stilte moeten luisteren naar de regen op het dak.
Zo ontzettend veel te vertellen, maar het ontbreekt aan energie om het hier allemaal neer te typen... Misschien doe ik dat ooit nog wel eens. Maar voorlopig houden we het hier op: We zijn dus verhuisd! En wonen, leven, genieten... nu al exact 1 weekje in ons eigen huisje!
De dozen zijn nog lang niet allemaal geleegd, de kasten zijn nog niet gevuld, het is nog vaak zoeken naar de nodige spulletjes, maar het is vooral heel hard genieten. We zijn deze week nog alletwee in verlof, kleine meid en grote meid. En deze week doen we niet mee aan het verhuis-circus. Vorige week hebben we nog keihard, bijna letterlijk dag en nacht, gewerkt. Er werd met dozen gesleurd, er werden spulletjes bijgekocht en in elkaar getimmerd, er werd geklust, er werd gekuist,...
We zijn er nog niet hoor! Er is nog ontzettend veel werk voor de boeg. Maar niet voor deze week. Deze week is voor ons. Voor kleine meid en grote meid. Wij gaan deze week genieten van ons huisje, ons eigen stekje en vooral van elkaars gezelschap!
Grote meid is niet de enige die de verhuis-stress en bijhorende vermoeidheid voelt doorwegen. Ook mijn kleine meisje begint er last van te krijgen... Al begrijpt ze misschien nog niet helemaal wat er aan de hand is, ze merkt wel de bedrijvigheid, de drukte en het zenuwachtig gedoe.. En belangrijker: ze merkt dat er dingen verdwijnen uit haar vertrouwde huisje! Ze heeft nog steeds niet verwerkt dat de kerstboom plotseling weg was en daar herinnert ze de mama dagelijks aan. 'Boom weg, mama? Dèdè boom. Mooie boom. Boom weg.' Grote meid wordt er zelf al wat verdrietig bij, als ze haar kleine meisje zo treurig ziet kijken naar de lege plek waar ooit de kerstboom stond.
En het stopt natuurlijk niet bij die kerstboom. Gisteren werd er al één van Lunaatjes slaapkamer kastjes leeggemaakt. Alle spulletjes werden door grote meid in een doos opgeborgen. En door Lunaatje weer even snel terug uit diezelfde doos gehaald. Waarna mijn kleine meisje zélf in de lege doos kroop. Misschien heeft ze schrik dat ik haar straks vergeet in het oude huisje? God! Het idee alleen al! Mijn lief klein meisje vergeten... Ik vergeet nog eerder mijn eigen lijf en leden dan dat ik haar zou kunnen vergeten...
Maar goed. Lunaatje voelt dus ook de verhuis-spanning. En gisteren was dat duidelijk merkbaar. De gordijntjes werden uit haar kamer gehaald om nog eens mooi te wassen voor de nieuwe bewoners. Dat gaf haar slaapkamertje toch ineens een andere aanblik. En het waaide nogal hard, waardoor de rolluiken wel héél veel lawaai maakten. Dat was voor Lunaatje de druppel. Ook al was ze doodmoe, mijn kleine meisje kon de slaap maar niet vatten. Dus werd mijn lieve meisje uit haar bedje en kamertje gehaald en in het grote bed bij mama gelegd. Ze viel meteen in slaap. Met haar armpjes stevig rond mij. Wat er meteen ook voor zorgde dat grote meid verplicht vroeg in bed zat en niet meer verder kon doen met het hele verhuis-schema. Ze sliep nog steeds niet écht heel vast, dat kleine meisje van me, maar het hielp wel om zo dicht bij mama te liggen...
Nog een paar dagjes... Dan kunnen we ons settelen in ons eigen nieuwe huisje!
Meestal is mijn lief klein Lunaatje ook écht een lief klein Lunaatje. Maar soms is ze een kleine furie. Zoals gisteren in de crèche...
Eén van de grote jongens, Achiel (2.5 jaar en 2 koppen groter dan Luna), die heeft een boontje voor mijn meisje. Verstandige jongen, die Achiel. Heel logische keuze natuurlijk, om net voor Lunaatje een boontje te hebben. Goed. Achiel wou Luna een dikke knuffel en stevige zoen geven. Maar... Luna had het daar blijkbaar niet zo op begrepen. Haar reactie op zijn lieve tekens van affectie? Achiel kreeg een klap in zijn gezicht (letterlijk!) en een krabbel op zijn wang om haar argument kracht bij te zetten.
De mama trof dus bij aankomst in de crèche twee huilende kindjes aan. Achiel huilde van de pijn en de schrik. En Luna huilde uit boosheid omdat ze in de hoek moest staan.
Ik heb zo'n vermoeden dat ik daar nog iets zal mee meemaken, met dat kleine Lunaatje van mij!
