Ze ontroert me zo, mijn kleine meisje. In alles wat ze doet.

- als ze geconcentreerd in een boekje zit te bladeren
- als ze luidop en enthousiast voorleest wat er in dat boekje wel te lezen valt
- als ze mooi en rustig met al haar speelgoed in de weer is
- als ze haar spel even onderbreekt om mij een zoen te geven en dan gewoon verder gaat met wat ze bezig was
- als ze vrolijke gesprekken voert met de hond van oma en opa
- als ze me met een brede smile toelacht als ik haar ga halen in de crèche
- als ze stampvoetend staat te springen in haar bedje, maar onmiddellijk lacht als ik haar kamerdeurtje openzwaai
- als ze vrolijk kwettert in haar autostoeltje en alles aanwijst wat ze ziet
- als ze 'dèdè' doet naar alles en iedereen
- als ze al blij begint te kirren als we bij oma en opa aankomen
- als ze véél te wild 'pletsplets' doet in het grote bad
- als ze haar armpjes rond mijn nek zwaait en me stevig in een knuffelgreep houdt
- als ze lief haar hoofdje op mijn schouders legt
- als ze mij een dikke knuffel en bijhorende zoenen heeft
- als ze snoezelend op mijn schoot ligt terwijl ze 's avonds haar laatste flesje drinkt
- als ze als een engeltje zo mooi en rustig slaapt
- als ze mijn lieve Lunaatje is

Nooit gedacht dat ik zoveel liefde voor iemand kon voelen...

07-07-2011 om 00:00 geschreven door E.