Er was écht geen ontkomen meer aan... Nadat Luna ook bij oma en opa pogingen ondernam om uit het park te klauteren, werd beslist om per direct de hoogtes van park en bed bij te stellen.
Het park herinrichten dat lukte wel vlot. Terwijl de kleine meid rustig sliep (in haar 'onveilige' bedje), haalde de grote meid haar gereedschap boven (ja, als zelfstandige vrouw en alleenstaande mama moet je méér in huis hebben dan make-up en schoenen ), werd de parkomranding definitief verwijderd en werd de parkbodem een standje lager terug vastgemaakt. Speelgoed werd terug gelegd en van zodra ze wakker werd mocht Lunaatje haar nieuwe speelomgeving verkennen. Ze was niet zo blij dat de diertjes aan haar 'mobiele' nu niet meer binnen handbereik bleken te zijn, maar de ontsnappingsmogelijkheden werden ernstig ingeperkt en daar was het de mama wel om te doen!
Het bedje op een veiligere hoogte instellen bleek iets minder evident. Eerst en vooral hadden we het juiste materiaal niet in huis. Correctie: we hebben het wel in huis, maar we vonden het niet terug... (met 'we' wordt dus de mama bedoeld) Blijkbaar moet dat bedje aangepast worden met een umbraco sleutel en die was nergens terug te vinden. De zoektocht naar de umbraco sleutel leverde wel verrassende resultaten op: de grote meid vond de mooie-sandaaltjes-met-hoge-hak-en-open-teen terug, die ze vorig jaar kocht terwijl ze hoogzwanger was. En dus nog nooit heeft aangehad! Maar de zon schijnt en de mama zal deze zomer niet hoogzwanger rondwaggelen, dus die sandaaltjes zullen wel van pas komen! De zoektocht naar de umbraco sleutel werd nog enkele keren onderbroken door het terugvinden van allerlei zaken... Zaken die we op dat moment helemaal niet nodig hadden, maar die er wel voor zorgden dat de 'missie' om de umbraco sleutel te vinden, vertraging opliep.
Dan maar opa gebeld. Die had wél een umbraco sleutel. En hij vond zijn umbraco sleutel wél terug. Dus: opa op bezoek met umbraco sleutel. Luna bij opa op de arm en mama met umbraco sleutel aan de slag. Want dit was intussen wel een prestige kwestie geworden: de grote meid ging en zou het bedje zelf aanpassen! Wij konden dat helemaal alleen en hadden geen man in huis nodig. Tenzij dus om een umbraco sleutel aan te leveren, maar dat laten we even buiten beschouwing...
Goed. Het is dus gelukt. Zowel park als bedje zijn 'Luna-proof'. De kleine meid kan niet meer zo snel 'uitbreken', dus mama kan iets geruster zijn. Maar alle gevaar is nog niet geweken: kleine meid leert nu zitten. Dat blijkt veel leuker te zijn dan liggen, want het verruimt haar speelveld. Helaas: ze kan nog niet alleen uit 'ligstand' naar 'zitstand', dus wordt ze op haar poep in haar park geplaatst. Maar... na een minuutje of 10 kantelt ze om. Meestal op een speeltje, of tegen de parkomranding. En dan schreeuwt ze heel de boel bij elkaar. Dus blijft de mama héél dicht in de buurt staan om haar kantelende meisje op tijd en stond op te vangen. Misschien is het beter om Luna zélf te laten ontdekken wat er gebeurt als ze haar evenwicht verliest, maar we zijn hier erg gehecht aan dat lieve bluts-en-buil-vrije-hoofdje van de kleine meid. Dus blijft de grote meid er voorlopig nog even bij staan... Om toezicht te houden...
Het zal helaas nooit lukken om haar hele wereldje 'Luna-proof' te maken, maar de mama zal het toch proberen!
Mijn kleine meisje wordt zo snel 'groot'! Iedere dag lijkt ze wel iets bij te leren. Sinds afgelopen week kan Lunaatje...:
* ... zélf haar flesje drinken (Erg handig, die Avent-handvaatjes (roze uiteraard!) die op de flesjes passen! Er wordt wel nog behoorlijk wat afgemorst, maar waar dienen slabbetjes anders voor...) * ... 'neen' schudden met haar hoofdje. Wat ze zélf schitterend lijkt te vinden! Dat beloven boeiende tijden te worden: ze is nog geen 8 maanden oud, maar 'neen' lukt al perfect! * ... zich recht trekken in haar bedje. En de grote meid daarmee bijna een hartstilstand bezorgen. Het ging immers als volgt: kleine meid maakte op een ochtend duidelijk dat ze wakker was. Er wordt hier niet meer meteen bij het eerste geluidje naar de babykamer gespurt, omdat de kleine meid heel vaak terug in slaap valt en omdat Luna er tegenwoordig al perfect in slaagt om zichzelf 'bezig te houden' door verhaaltjes te vertellen aan haar knuffel... Deze keer was het echter verbazend snel terug stil in de kleine meid haar kamertje. Wat onmiddellijk een alarmbel doet rinkelen bij de grote meid! Dus: toch eens checken wat er aan de hand was. Wat bleek: de kleine pruts was zich in opperste concentratie aan de rand van haar bedje aan het recht trekken en keek al vol nieuwsgierigheid over de bedrand om te zien of daar toch niets interessanters te beleven was... Bijna hartstilstand bij de mama dus! Luna vond het fantastisch! En de grote meid zal er dus dit weekend werk van maken om de bodem van het bedje wat lager in te stellen, zodat er niet meer zo snel kan uitgeklauterd worden! * ... haar bed afbreken. Of toch op z'n minst de bedomranding. Deze morgen vond mama haar kleine schat in buiklig terug in haar bedje, de bedomranding behoorlijk losgetrokken en het bewijsmateriaal nog stevig vasthoudend in haar kleine handje! Bon, zoals vermeld staat er dit weekend een grondige evaluatie van 'het bed' gepland! * ... in de wandelwagen zitten! In de wandelwagen dus hé! Niet langer in het 'ligbakje', maar écht zoals de grote kindjes in de wandelwagen! De mama heeft heel wat afgemopperd en het heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar het ombouwproces van wandelwagen-met-ligbakje naar wandelwagen is dus gelukt! Het warme bunker-dekentje werd geïnstalleerd, de riempjes werden afgesteld, alle veiligheidsgordels werden gecontroleerd en de kleine meid werd in haar nieuw vervoersmiddel geplaatst... Luna heeft het allemaal uitgetest en overduidelijk goed bevonden. Het baby-ligbakje had ze al een tijdje afgekeurd, wegens 'ik-kan-niets-zien-als-ik-neerlig-hé-mama!'. De mama heeft nog even volhard in de boosheid, maar nu zijn we beiden verkocht aan het wandelen met wandelwagen! Lunaatje vindt het schitterend om de wereld tegemoet te kijken. Alles is mooi, alles is nieuw, alles is interessant (en van zodra ze de kans krijgt wil ze ook alles proeven, maar ze heeft al ondervonden dat niet alles lekker is...) * ... haar woordenschat uitbreiden. Niet alleen komen er nu klanken uit mijn meisje die er voordien nog niet uitwamen, ze leerde ook dat er verschillende volumes schuilgaan in haar stemmetje. Het tieren had ze al een tijdje geleden ontdekt, maar nu kan ze tot haar eigen verrassing ook fluisteren. En wat is dat schattig: mijn klein lief meisje dat heel stilletjes aan het vertellen is... smelt, smelt!
't Is een cliché: 'ze worden zo snel groot'!, maar dat blijkt dus écht wel zo te zijn....
We hebben hier een paar stress-volle dagen achter de rug! Even samenvatten:
Zondagmiddag even voor 12u: Sms'je van de crèche-mevrouwen: 'Wegens onvoorziene omstandigheden zal de crèche gesloten zijn op maandag en dinsdag.' Ok. Even slikken. Heel even paniek. En dan snel naar de oma en opa bellen. Of Luna maandag en dinsdag bij hen terecht kan? Dat bleek gelukkig geen probleem. Oma en opa blij met twee 'Luna-dagjes', mama blij met de oplossing en Luna ook blij (misschien niet zo bewust blij als oma, opa en mama, maar toch...). De kleine meid mocht dus voor de allereerste keer twee volle dagen bij oma en opa doorbrengen! Er werd gewandeld, er werden familie-bezoekjes afgelegd, er werd gespeeld, er werd geknuffeld en er werd vooral héél veel verwend... Luna genoot er zichtbaar van en de mama kon 's avonds een stralend lachend kindje ophalen...
Geen vuiltje aan de lucht dus. Dankzij een-oma-en-opa-uit-de-duizend werd het onvoorziene crèche-verlof probleemloos opgevangen!
Maar dan! Dinsdagavond even voor 17u. De mama was nog volop aan het werk. Telefoon van de crèche-mevrouw: De crèche zal niet meer terug opengaan. Nooit meer. Ze stoppen met onmiddellijke ingang. Geen overgangsperiode, geen tijd om spulletjes op te halen (dat wordt achteraf ooit wel een keer geregeld...), geen afscheid van de kindjes,... Ze sluiten. Zonder verdere uitleg.
En dan is er stress! En paniek! En radeloosheid! En nog zoveel meer...!
Met dank aan de lieve collega die de mama toch min of meer wist te kalmeren... De computer werd geraadpleegd en er werd rondgebeld. Naar de koepelorganisaties van onthaalouders. Maar: geen plaats. Ook niet in de randgemeenten. En ook niet binnenkort, want zelfs de onthaalmoeders die nu nog 'in opleiding' zijn en binnenkort pas starten, zijn inmiddels al 'volgeboekt'. Dan maar 'op goed geluk' adressen opgezocht van crèches in de buurt van mama's werkplek. En in volle vaart om 17.15u 'op tournee' vertrokken om crèches te bezoeken... In paniek de eerste crèche binnengelopen. Probleem uitgelegd. Gelukkig veel verontwaardigde ('allé da mogen ze toch niet doen!') én begripvolle ('ocharme, ja, wat moet je dan doen é als mama!') reacties én het GSM nummer van de bazin. In looppas terug naar de auto en de crèche-bazin gebeld. Opnieuw probleem uitgelegd. Opnieuw verontwaardigde én begripvolle reacties. En ook het mooiste nieuws wat men mij kon geven: de crèche-bazin had net haar 9de filiaal geopend, maakte daar nog geen reklame voor, maar ze waren wél net geopend. Er waren al 4 kindjes gestart en er waren dus nog héél wat plaatsjes vrij. Als de mama dat wilde mocht ze meteen een kijkje komen nemen!
Ja!!! De mama wilde dat héél graag!!!
En toen kwam de mama van pure stress in puur en onversneden geluk terecht: - de nieuwe crèche ligt op 2min van mama's werk - in een mooi huis, hélemaal ingericht voor de kindjes - met mooie tuin - met een grondige beveiliging (je moet je 'aanmelden' voor je binnen mag) - alles is spiksplinternieuw, in mooie stralende kinderkleuren - ieder kindje krijgt een eigen bedje - de crèche-mevrouwen die voor de verzorging instaan hebben jàren ervaring - het eten wordt dagelijks vers door een echte kokkin klaargemaakt (zodat de verzorgsters zich 100% met de kindjes kunnen bezighouden) - baby'tjes worden om de 10 à 15min gestimuleerd om in een andere houding te spelen - er wordt aandacht besteed aan de interesses van ieder kind, maar men stimuleert ook hun nieuwsgierigheid om nieuwe dingen uit te proberen - peutertjes spelen dagelijks minstens één 'speelmoment' buiten (als het weer het toelaat uiteraard) - de crèche voorziet zelf in pampertjes - pamperdoekjes worden niet gebruikt, kindjes worden met water en zeep gewassen - aan peutertjes wordt zoveel mogelijk een vaste dagstructuur aangereikt: ochtendmomentje, knutselmoment, voorleesmoment,.. - de crèche werkt volgens IKG-systeem - kindjes kunnen er terecht van 7.30u tot 18.30u, wat perfect te regelen valt met de mama haar werktijden... - weliswaar niet dicht bij oma en opa, maar wél makkelijk bereikbaar - héél lieve en rustige crèche mevrouwen
En Lunaatje kon meteen de volgende morgen, woensdag, al starten!! De mama kon wel huilen van geluk...
Vreemd toch, hoe mijn kleine meisje in no-time het appartement heeft overgenomen! Een korte rondleiding:
- Inkomhal: ingepalmd door de kinderwagen en een grote doos met daarin de autostoel (waar de kleine meid voorlopig nog te klein voor is, maar we zijn graag voorbereid). Altijd fijn om 's morgens niet-uitgeslapen, met ochtendhumeur, maxi-cosi (inclusief bijna-acht-kilo-wegende-baby), oversized handtas, autosleutels en opgewarmde papfles je een weg te banen door dit hindernissen parcours!
- Hal boven: een traphekje (ok, op dit moment is dit vooral een overbodige hindernis aangezien Lunaatje nog niet kruipt, laat staan loopt... Maar opnieuw: we zijn graag voorbereid!)
- Toilet: Ideale plaats om de boekjes van De Gezinsbond rustig door te nemen... (er is ook al een 'potje' in huis voor Luna (mét muziekje telkens er een plasje in het potje terecht komt - positieve bekrachtiging, wij zijn daar hélemaal fan van!) , maar aangezien ze pas 7 maanden is geworden zou het er toch een beetje 'over' zijn om het potje nu al in de toiletruimte te plaatsen... Wat me er aan doet denken dat ik niet meer zo goed weet waar ik het potje heb gezet. Soit, dat zijn zorgen voor later...)
- Badkamer: Sinds kort (lees: sinds deze week) mag de kleine meid in het grote bad! Ze is een echt waterratje, maar haar babybadje werd echt te klein. Er was te weinig speel (lees: spetter) ruimte in het badje dat bij de verzorgingstafel hoort, dus werd de badring (of hoe heet zo'n ding waar je het kindje kan inzetten in bad?) bovengehaald. Het is een hele onderneming, maar Luna vindt het super, wat al het 'gedoe' ter voorbereiding en ter opruiming ruimschoots goed maakt. Ze zit nog niet helemaal zelfstandig recht, dus glijdt ze wel een beetje onderuit in haar badring, maar de grote meid is creatief in die dingen: er wordt een 'badkussen' tussen haar rugje en het badstoeltje geïnstalleerd, waardoor ze toch iets rechter zit. Anyway: het blijft een hele onderneming en wie de grote meid (en vooral de mama van de grote meid) kent, weet ook dat er al een heel arsenaal badspeeltjes voorhanden is... De badkamer is sinds kort dus ook heel erg overduidelijk baby-domein geworden. Badeendjes all over the place!
- Babykamer: goes without saying. Volledig Luna-proof! Met meer kleding dan een gemiddelde babywinkel in voorraad heeft. Opnieuw: wie de grote meid en de oma kent, weet dat dit geen understatement is...
- Living: Naast een overaanbod aan Luna-foto's en Luna-memorabilia (lees: doopsuiker, geboortekaartje, zwangerschapsbelletje, ziekenhuis-armbandje,...) staan hier intussen al 4 ikea dozen vol speelgoed, knuffels, puzzels, dekentjes,... En het wiegje (waar de kleine meid intussen te groot voor is, maar waar de grote meid nog geen afstand van kan doen...)
- Salon: Opnieuw een overaanbod aan speelgoed, schommelstoel, relax, speelmatten (ja, ze heeft er meer dan 1), speelpark (je wil niet weten hoeveel speelgoed daar in ligt!) en onder de salontafel: mandjes vol (jaja opnieuw!) speelgoed! En 'spuugdoekjes'. Oma vond dat we er daar niet genoeg van in huis konden hebben, dus is hier ten huize een overaanbod aan 'spuugdoekjes' aanwezig. En omdat oma vermoedelijk meeleest: ja ma, ze komen inderdaad goed van pas .
- Keuken: de eetstoel (met altijd een reserve-fopspeen, voor het geval de andere 6 fopspeentjes spoorloos zouden zijn... een mini-papfles-met-water en een drinkbeker-met-water) neemt een centrale plaats in en natuurlijk al het materiaal dat zo noodzakelijk blijkt als je een baby in huis hebt (lees: babystoommixer, sterilisatiemateriaal, afdruiprek voor flesjes en speentjes, flesjes en speentjes, melkpoeder, koekjesmeel, vitabiskoekjes,...)
- Slaapkamer van de grote meid: ook hier is er geen ontkomen aan en is het héél erg duidelijk dat er een baby in the house is! Naast de spuugdoekjes en het droogrek vol babykleertjes wordt het nachtkastje van de grote meid ook al overheerst door Luna-stuff: babyfoon, 'knisperboekje', voorleesboekje, baby-nagelknipper (want er worden hier alleen maar babynageltjes geknipt als de baby in kwestie rustig slaapt op de mama haar schoot. We zijn hier nogal gehecht aan de babyvingertjes en willen die graag alle 10 behouden. Babynageltjes knippen als de baby wakker is behoort dan ook niet tot de mogelijkheden.) En in deel 2 van de slaapkamer van de grote meid (ja, die heeft twee delen, we zijn hier nogal verwend als het op 'ruimte' aankomt) staan dozen (ja, meervoud! Vermoedelijk een doos of 4) vol met 'te klein geworden kleertjes'. Van Luna wel te verstaan. Mijn meisje blijft een 'kleintje', maar de maatjes 50 (0 maanden) en 56 (1-2 maanden) zijn officieel te klein en worden voorlopig opgestapeld in de kamer van de grote meid (ja, Lunaatje, die intussen 7 maanden is, draagt nog steeds kleding maatje 62 (2-4 maanden), 't blijft een kleintje...). En er staat ook een grote doos klaar met het 'ombouwmateriaal' om van de kinderwagen-met-bakje een wandelwagen te maken waar het kindje kan in recht zitten. Grote meid krijgt al een beetje stress als ze vooruitblikt naar het moment dat ze het 'ombouwpakket' moet ineen proberen te krijgen... Maar dat zien we later wel...
- Tot slot: de zolder: Stapels en stapels en stapels lege dozen waar al het babymateriaal ooit in zat (en vermoedelijk ook ooit na gebruik terug in zal worden gestopt...)
Het hele huis ademt 'Luna' uit. En daar zijn wij hélemaal niet rouwig om
), werd de parkomranding definitief verwijderd en werd de parkbodem een standje lager terug vastgemaakt. Speelgoed werd terug gelegd en van zodra ze wakker werd mocht Lunaatje haar nieuwe speelomgeving verkennen. Ze was niet zo blij dat de diertjes aan haar 'mobiele' nu niet meer binnen handbereik bleken te zijn, maar de ontsnappingsmogelijkheden werden ernstig ingeperkt en daar was het de mama wel om te doen!
