Aangezien het altijd laat wordt, en ik dan nog naar huis moet rijden kom ik er niet meer aan toe om dezelfde week nog uit te gaan. Al ben ik mer er van bewust dat dit mijn game enorm zou verbeteren.

Deze keer had ik afgesproken met een lid welke ik een beetje bezie als mijn "mentor". Er lag wel wat druk op mijn schouders, niet alleen door dit feit dat ik toch het gevoel had dat ik me iets of wat moest bewijzen, maar ook door mijn mentaliteit.

Deze keer was ik echt naar Leuven gereden niet meer om leden vrouwen te zien openen, niet meer om zelf vrouwen te openen, maar om vrouwen te verleiden.

Ik wist zeker dat dit nog niet helemaal in mijn kunnen lag, en daarom had ik iets of wat schrik dat mijn avond niet zo geslaagd zou zijn, als ik enkel blowouts zou gehad hebben. Nu ik erover nadenk, heb ik toen wat te veel hooi op mijn vork genomen door zo een zware missie op mijn schouders te leggen.

Nuja, op het begin van de avond hadden we beide het gevoel dat de avond verdoemd was; na de gewoonlijke streetgame, zijn we de bars ingetrokken. Zeer tot onze spijt waren er weinig of geen setjes te openen. Dit door het feit dat de vrouwen boven de HB6 op één hand te tellen waren. Om die enkele setjes dan ook te approachen  had ik de moed niet, gezien ik dan niet echt keihard kon nexten, wat momenteel een mentale houvast is.

Tot ons geluk, en na veel kostbare tijd rondegedoold te hebben op zoek naar HB's, was er toch wat kwaliteit te bespeuren.

Wat ik onthoud na deze avond: heb wel een paar setjes geopend, indirecte en zelfs directe (al denk ik dat directe niet werken voor mij), en ik kon meestal een goede set houden. Zeer aangenaam en relaxt!

Dit voelt als een mes aan dat langst beide kanten snijdt. Enerzijds vindt ik het een positief feit dat ik met veel comfort een gesprek kan houden en in stijl eindigen met een HB, anderzijds merk ik dat ik niet, of te weinig escaleer. Mogelijk komt dit omdat ik de set niet wil laten doodbloeden na een mislukte actie.

Ik moet gewoon beseffen dat een aangenaam en relax en vriendelijk gesprek niet echt mijn doel is!

Deze keer om te spreken over vrouwen, maar ik kom toch vooral om nadien op jacht te gaan.

Op de meet zijn een vijftiental mensen aanwezig, en wat me opvalt is de diversiteit van redenen waarom? en hoe?.

Ik merk dat ik nog niet sociaal genoeg ben om een gesprek te beginnen en verder te zetten, iets wat me met vrouwen ook niet echt makkelijk is.

Nu een uur of twaalf is het wanneer we wat streetgame beginnen te doen. Dit loopt vlot, zeker en vast omdat ik dit nog al gedaan heb.

Mijn comfortzone is dus zeker uitgebreid.

Wat later zijn we in bars gaan sargen, en het viel me op dat ik geen angst meer heb om vrouwen aan te spreken, al een zekere overwinning op zich.

Toch is het zo dat ik mijn doelen steeds verder leg, en ik probeer dan voor meer te gaan vannacht.

Alhoewel ik wil presteren, en succes hebben, geniet ik gewoon van het feit dat ik vrouwen aanspreek! Het eindresultaat doet er gewoon niet meer toe!

Dit is een goede mentaliteit, en ik hoop deze zo lang mogelijk te behouden;

Ik gebruik nog steeds dezelfde opener welke gewoonweg werkt voor mij! Maar toch kan ik in gesprekken toch wat inspiratie terugvinden.

Ik wil twee fieldreports geven, al moet ik eerst melden dat ik zeker tien andere vrouwen aangesproken heb waar dit zeker en vast niet voor gewerkt zou hebben!

FR1: Ik zie achter mij een blonde HB7.5 staan, ik ga ernaartoe en open ze zoals gewoonlijk. Mijn opener werkt nog maar eens die avond, al was ze in dit geval iets teveel ge-negt, dus ik geef vlug een compliment om ze wat ongedaan te maken. In de bar stond de muziek redelijk hard, en omdat ik mijn techniek wou proberen trek ik ze mee naar een rustigere hoek in de bar. Ik begin met mijn routine, maar ze wordt weggetrokken door een van haar mannelijke vrienden. Ik ga dan maar terug bij mijn wings staan, en een paar minuten later maak ik terug contacht met haar, en wijs haar er op dat ze stout geweest is door van me weg te gaan. Ik draai me terug om zonder af te wachten wat haar reactie is.

Een tiental minuten later verlaten we d bar, en ik kom op een idee! Tijdens het buitengaan, neem ik de hand vast van de HB7.5, en neem ze mee naar buiten. Buiten kom ik niet echt uit mijn woorden, maar ik maak haar toch duidelijk dat ik met haar wil afspreken, en na het vragen van haar nummer krijg ik deze. Ik sluit af met een kus op de wang, dit waar ik met een kis-close had moeten afsluiten, maar voor mij was dit al goed genoeg.

FR2: Later de avond wou een wing een setje openen, maar hij wou dat ik wingde. Ik wacht een vijftal seconden, en dan open ik de vriendin welke hij geopend had.

Ik open met mijn ondertussen gewoonlijke opener, en deze keer werkt hij gelukkig ook. Ik ben nog niet echt zeker genoeg om te wingen, omdat ik de andere zijn set ook niet naar de kloten wil helpen!

Ik zie dat mijn set een sigaret vastheeft, en ik kom op een geniaal idee (welke ik van de Keys to the VIP had). Aangezien ze een exotisch type lijkt, neem ik haar sigaret uit haar hand, en gooi deze op de grond. Ze kijkt me verwonderd aan, en ik zeg serieus "Nu kunnen we dansen". Ik neem haar hand vast, en we beginnen te dansen.

Zoals ik vermoed had, kon ze uitstekend exotisch dansen. Toch was ik steeds er met mijn volle gedachten bij en dacht ik steeds van "nu naar haar toe gaan", en kort daarna "nu van haar weg dansen", om toch wat push-pull te verkrijgen.

Dit helpt want wat later trekt ze me kort tegen haar aan.

Omdat ik niet echt wist hoe verder te gaan, zei ik maar dat we zo weg gingen, en dat ik haar nummer wou, welke ze me gegeven heeft.

Als ik de avond nog overloop denk ik toch steeds aan de twee #close's, al moet ik mezelf verplichten om deze niet te romantiseren.

Na vorige week had ik nog contact gehad met de pua's van de BPU, en ze hadden me op mijn verzoek een mailtje gestuurd met waar ik op moet letten, en welke theorie ik nog maar eens moest bekijken.

Op marktrock kwam ik dan ook, in tegenstelling tot de BPU de week voordien, aan met de openers en routines welke ik wou uittesten.

Ik was voorbereid! dit met een uitgeprinte back-up van mijn materiaal in mijn achterzak.

Na het nodige pintje, of waren het het twee, drie?, zijn we vrouwen beginnen te openen. Mijn wing ging voor de inspiratie van het moment, ik voor de ingestudeerde openers, en opinievragers.

Ik heb redelijk wat vrouwen aangesproken! Zeker een zevental. Wat me wel opvalde was dat het bij de mooiere vrouwen veel vlotter liep, dan in verhouding met de vrouwen welke ik opende "om ervaring op te doen". Het gevoel je geeft is dus zeer, al dan niet het belangrijkste.

Vandaag was ook de eerste keer dat ik een #close had. Mijn wing was aan het sargen, dus ik stond iets verder op, als ik ineens een vrouw iets of wat afgezonderd zie staan van haar vrienden. Ik open haar met dezelfde opener als anders, en na hierna de gebruikelijke technieken. Het is een vlot gesprek, waar zij zonder twijfel inetresse heeft in mij, zeker nadat ik haar nog een paar keer neg, is dit overduidelijk.

Na een tiental minuten liep het vrijwel op het einde, dus ik vroeg haar nummer, en kreeg dit vrijwel direct. Toen ik de set leek het erop dat dit een positieve set was, al wist ik dat ik het bijzonderste vergeten was, namelijk kino.

Zoals verwacht een paar smsjes heer en weer, maar dit vooral te vriendschappelijk naar mijn zin. Ik heb dan dezelfde week nog gevraagd voor af te spreken, maar zij kon niet onwille van herexamen, maar stelde voor om nadien af te spreken. Ik denk niet dat ik hier ga op reageren omdat ik vrijwel zeker ben dat ik een blowout heb als ik begin te escaleren. En het laatste wat ik nu wil is in de friendzone terecht komen van vrouwen!

In tussentijd heb ik al redelijk wat lectuur gelezen in verband met "seduction" van vrouwen. (Spijtig dat alle lectuur enkel in het engels te vinden is)

Ik heb het besef dat de praktijk wat achter loopt!

Alhoewel ik daar ook vorderingen gemaakt heb; tijdens discotheekbezoeken spreek ik mensen actief aan, al moet ik toegeven dat de mensen op één hand te tellen valt, en het zich vooral mannen zijn. De reden hiervoor is dat ik bij mannen geen enkel gevoel heb van iets te moeten bereiken. Al is dit wel een goede oefening voor social-proof.

Het "sociaal" leven is er ook wat op achteruit gegaan aangezien ik mijn laatste examens had, en het bijbehorende eindwerkverdediging.

Tijdens deze eindwerkverdediging is er nog maar eens gemeld dat ik assertiever hoor te zijn. Iets waar ik via het gamen ook beter zal in worden.

Op vrijdag 7 augustus 2010, was er zo een BPU (Bar pick-up) als evenement op het forum te zien. Juist wat ik nodig had!

De BPU was om 22h gepland, maar voor wat social proof te verkrijgen, aangezien ik lange tijd niet onder de mensen was gekomen, ben ik wat vroeger ernaar toe geweest, en heb ik de nabijgelegen cafétjes bezocht en ondertussen mijn kans schoon gezien om naar mensen te kijken, en meer bepaald naar hun manier van interactie onder elkaar.

Het was dus 22h, ik met de nodige pintjes naar de afgesproken plek.

Na een tijdje kwam er een jongeman aan, en hoewel er veel volk aanwezig was wist ik direct hij een van de twee leden was waarop ik wachtte.

Ik had direct het gevoel dat we beiden op elkaar trokken, en na elkaar te vragen waarom we met the game bezig hielden werd dit gevoel enkel maar bevestigd.

Een paar minuutjes later kwam de tweede en laatste lid aan. Ik merkte direct dat hij iets meer ervaring had in het gamen. hoe? Weer een gevoel, al zal dat zeker ook te maken hebben met zijn body language, attititude,... welke o zo belangrijk zijn tijdens het sargen.

Wat is er die avond gebeurd? Op het begin van de avond een paar straten afgelopen en wat street-game gedaan. Dit liep vlot al werden de openingszinnen wel niet zelf verzonnen.

Toen het wat later werd en de vrouwen binnen in de bars gingen zitten, besloten we aan het eigenlijke werk te beginnen.

Ik had nog veel last van AA, maar ik kreeg kracht van de andere pua's aanwezig, en kon niet anders dan approachen.

Toen merkte ik dat ik totaal geen ervaring had van "wat". De "hoe" ging vlotjes en daar had ik door het streetgamen niet veel last meer van.

De "hoe" werd dan ook opgelost door de openingszinnen aangereikt door de andere pua's. Ook al voelde deze vreemd en mij oneigen aan, eens in de set had ik weer geleerd dat het niet uitmaakt wat je zegt, maar dat het gevoel welke je er inlegt duizendmaal belangrijker is.

De setjes zelf: buiten één (onzeker) blond HB6.5 na de opener "Is dat uw echte haarkleur?" telkenmale een blowout gekregen.

Maar eerlijk waar, het doet er niet toe... er bestaan geen fouten in deze leertechniek, maar enkel lessen.

Wat ik na vandaag onthoud: die ééne opener welke werkt voor mij, en het goede gevoel dat een vrouw "in-to-me" is. Laat er nog velen volgen!

Om duidelijk te zijn moet ik melden dat het "proces" al iets vroeger is begonnen. Wanneer en hoe weet ik niet meer precies, maar via het googelen werd ik in contact gebracht met de term PUA, alsook Pick-up artist genoemd. Via verder googelen kwam ik terecht aan een e-book "The game" genaamd, geschreven door Neill Strauss. Dit boek is het begin geweest van de vele veranderingen van mijn leven, en in het bijzonder van mijn identiteit. Het boek heeft namelijk mijn ogen geopend dat het verleiden van vrouwen een techniek is welke aan te leren is.

In alle eerlijkheid moet ik melden dat ik dit boek enkel horizontaal doorbladerd heb, maar toch was dit genoeg om mijn interesse te wekken.

Maar terug naar 14 mei. Na het lezen van het boek "The game" kwam ik terecht op een lair (een forum, oftewel gemeenschap van pua's of pua's in wording). In de overtuiging om ook succesvol te worden met vrouwen maakte ik me dan ook lid van dit forum. Eén voorwaarde, na de gewoonlijke rompslomp dat lid worden op een foum met zich meebrengt, wad het bijwonen van een "authentificatie". Dit wil zeggen: fysiek aanwezig zijn op een afgesproken plaats en tijdstip samen met andere leden van dit forum.

Zo was 14 mei een "authentificatie". Ik weet nog goed dat dat ik lang getwijfeld heb om er aanwezig te zijn, en bij het besluiten van toch te gaan was ik al hopeloos te laat vertrokken zodoende ik niet meer op tijd kon aankomen.

De reden van het twijfelen lag in mijn overtuiging dat deze community, maar een redelijk marginaal iets zou moeten zijn, aangezien dat deze er voor uitkomen om sociaal onaanvaardbare praktijken uit te voeren, en deze dan ook nog aan elkaar beschrijven om dit nog beter te kunnen.

Toch heeft de drang om "mijn ware liefde" te vinden mij ervan overtuigd om toch aanwezig te zijn.

Iets wat ik tot op heden nog niet beklaag!, ook al heeft dit mijn leven stukje bij stukje veranderd.

Op deze meeting waren een vijftiental pua's (of in de overtuiging dat ze ooit pua zouden worden zoals mij) aanwezig. Stuk voor stuk gewone mannen welke je zo op straat zou kunnen tegenkomen. Waar er over gesproken is die avond: vrouwen! De subonderwerpen waren voor mij minder belangrijk. Het belangrijkste van die avond was dat ik niet de enige man ter wereld was die niet goed overweg kan, of kon,... en hier iets actief wou aan veranderen. De community leek me iets reëler geworden en niet meer die marginale community dat het op internet leek.

Na de meeting ging iedereen zijn weg, sommige in groep of sommige alleen, maar alleen met de bedoeling vrouwen de "sargen" (vrouwen openen met het doel op een numberclose of een kissclose,...) Ik met mijn weinige ervaring, en vooral mijn laag zelfvertrouwen, niet wetende hoe of wat,... liep er maar wat bij te lopen... Toch in een danscafe terechtgekomen kwam ik terug een pua tegen van op de meeting. Hij melde me dat hij de meeting geen geslaagde meet vond, omwille dat hij op zoek was naar lotgenoten, en geen AFC's (Average Frustrated Chump's), een groep mannen waar ik, en een groot gedeelde van de mannen op deze aardkluit tot uitmaken.

Het doelstelling tot het leren van de kunst van het versieren van vrouwen leek me terug iets doelbaarder geworden. Zeker omdat deze pua me als afscheid melde met welke vrouw hij deze nacht zou doorbrengen. Een vijftal minuten later was deze vrouw geopend en binnen de kortste keren waren deze sensueel aan het dansen.

Met een gevoel van frustratie en jaloezie heb ik het danscafé verlaten.

Bij het naar huis rijden, was ik content dat ik het had aangedurfd naar de meet te gaan, en had het gevoel dat ik de magische sleutel tot succes gevonden had. Ook al wist ik dat ervoor zou moeten werken, vallen en opstaan, toch voelde ik me al een stuk zelfverzekerder het doel te bereiken.

Rond mijn achttiende verjaardag ervoer ik het gemis van een relatie, en van (een) vrouw(en) rondom mij welke me liefhad(den), en welke ik kon liefhebben.

Natuurlijk kwam dit gevoel niet plots, maar was het eigenlijk een sluimerend proces welke toen duidelijk werd.

In deze blog ga ik beschrijven welke processen er zich afspelen, en welke invloed deze op mij hebben in de "zoektocht naar de ware".

Op het einde van het schooljaar, was ik juist (half) geslaagd voor mijn eerste bachelorjaar. Dit ging ik vieren in een plaatselijke discotheek. Logisch zou je zeggen; alhoewel...

Mijn "vrienden" welke toen in mijn leven waren, waren in feite klasgenoten. Ik kon goed overweg met deze en we hebben een hoop plezier gemaakt, maar buiten de schoolmuren spraken we niet af. Klasgenoten dus, niet meer, niet minder.

Dus de eerste keer dat ik uitging was in een plaatselijke discotheek, en op eigen houtje!

Geen probleem als je sociaal bent, en vlug vrienden maakt. Maar dit was niet het geval.

Ook was ik niet in de eerste plaats in de discotheek om plezier te maken en te feesten, er was die hunkering naar een vriendin, en dit leek me de ideale plek om potentiële vriendinnen te spotten.

Als ik er nu op terugkijk heb ik drie jaar als een muurbloempje in diezelfde discotheek rondgehangen. wat ik er aan overgehouden heb? Twee date's, na het "binnendoen" van een veel te zatte vrouw, welke ik perse nog eens wou terugzien...en een andere uit de hand gelopen flirt

....