Rond mijn achttiende verjaardag ervoer ik het gemis van een relatie, en van (een) vrouw(en) rondom mij welke me liefhad(den), en welke ik kon liefhebben.

Natuurlijk kwam dit gevoel niet plots, maar was het eigenlijk een sluimerend proces welke toen duidelijk werd.

In deze blog ga ik beschrijven welke processen er zich afspelen, en welke invloed deze op mij hebben in de "zoektocht naar de ware".

Op het einde van het schooljaar, was ik juist (half) geslaagd voor mijn eerste bachelorjaar. Dit ging ik vieren in een plaatselijke discotheek. Logisch zou je zeggen; alhoewel...

Mijn "vrienden" welke toen in mijn leven waren, waren in feite klasgenoten. Ik kon goed overweg met deze en we hebben een hoop plezier gemaakt, maar buiten de schoolmuren spraken we niet af. Klasgenoten dus, niet meer, niet minder.

Dus de eerste keer dat ik uitging was in een plaatselijke discotheek, en op eigen houtje!

Geen probleem als je sociaal bent, en vlug vrienden maakt. Maar dit was niet het geval.

Ook was ik niet in de eerste plaats in de discotheek om plezier te maken en te feesten, er was die hunkering naar een vriendin, en dit leek me de ideale plek om potentiële vriendinnen te spotten.

Als ik er nu op terugkijk heb ik drie jaar als een muurbloempje in diezelfde discotheek rondgehangen. wat ik er aan overgehouden heb? Twee date's, na het "binnendoen" van een veel te zatte vrouw, welke ik perse nog eens wou terugzien...en een andere uit de hand gelopen flirt

....