Goeiendaaaaag ! :) Week 4 van het studentenleven is ingegaan en het begint al weer te wennen (en soms al weer te vervelen). Ik ken ondertussen de weg naar de meeste lokalen zonder als een verdwaalde toerist naar de pijltjes te moeten staren en weet al welke boeken ik zonder problemen thuis kan laten om een rugblessure te voorkomen. Waar ik ook al ontzettend geoefend in ben is onder de pauzes een automaat zoeken om mezelf van de nodige cafeïne te voorzien om niet in slaap te vallen én dan nog eens op tijd terug in het juiste lokaal op de juiste plek geraken (want dat is niet zo gemakkelijk als het lijkt). Voorlopig lijkt mijn schoolwerk ook makkelijker te plannen dan vorig jaar (zou het iets te maken hebben met het feit dat ik mijn hobby's gehalveerd heb?), wat heel erg leuk is ! :) Het kan ook zo lijken omdat ik het werk (meestal) leuker vind dan vorig jaar (Hoewel franse oefeningen toch nog steeds niet tot mijn favorieten behoren: 'racontez que vous avez fait pendant le week-end', hallo, dat zal ik wel gewoon in het nederlands vertellen tegen wie het moet weten hoor!). Verder heb ik vandaag ontdekt dat ik veel schoenen heb (nee, niet te veel, gewoon veel). Ik moest namelijk vandaag (ok, eigenlijk vorige week ook al, maar het is er door mijn ultradrukke studies enzo maar vandaag van gekomen) mijn schabben (want ik heb helaas geen persoonlijke schoenenkast) in de familiale schoenenkast opruimen (ik wou uitruimen typen, maar dat houdt ook in dat er dingen weggegooid moeten worden volgens mij, en ik doe niet aan het weggooien van schoenen, want da's zonde). Nu is volgens mij de beste manier om zoiets aan te pakken alle schoenen op de grond gooien en terug schikken, toch? Was dat effe verschieten zeg, toen er daar een schoenenberg ontstond die zo ongeveer tot aan mijn knieën kwam (ok, da's iets overdreven, maar twaren er toch veel), vooral omdat al die schoenen op mijn tenen vielen, wegens een kleine inschattingsfout. Nu heb ik het die-rotkast-gaat-niet-meer-dicht-want-Lottes-schoenen-steken-er-uit-probleem heel praktisch opgelost door een schab van mijn gezusterte in te pikken (sorry marijntje, maar al wat er van u stond paste op één rek en gij hebt een schoenenkast boven!) en de helft van mijn schoenen naar mijn kamer te verhuizen (ja nee, ok ze zijn nog niet op mijn kamer, ze staan beneden in een zak aan de trap, da's toch al een begin?) en nu, hou u vast, geraakt de kast gewoon terug dicht. En 't is niet dat je moeite moet doen om ze dicht te krijgen hé, ze valt als het ware vanzelf dicht. Wat een prestatie, ik ben er zelf enorm trots op (anders had ik er ook geen halve blog aan gewijd) en dat zou iedereen maar beter zijn. Ik verdien een prijs, of een oorkonde op zijn minst. Tot slot nog een ontdekking vandaag: Hoe lelijk mijn paarse nagellak ook mag zijn, als hij open en bloot gewoon wat staat te wezen en ik kom hem tegen heb ik gegarandeerd één of meer paarse nagels, wat vreselijk irritant is, want de dissolvant is bijna op en zo in het openbaar verschijnen is sociale zelfmoord. Dus als ik een van de dagen niet meer buiten wil/kan komen...Blame de nagellak.
