En dan is er ineens weer een overbodig kwartiertje, waarin Lotte denkt: Ach, dan schrijf ik nog maar een blogje ! Want wat doet een mens anders als net al zijn herseninhoud oververmoeid is geraakt door het beschrijven van zijn karakter in 15 lijnen (niet zomaar 15 lijnen, nee, 15 DUITSE lijnen)?! Juist ja, na het maken van zo'n opdracht heb je nog maar 2 opties: Of je schrijft een blog waarin je je frustratie van je afschrijft, of je kruipt in bed om er gedurende 2 dagen niet meer uit te komen,want dat is exact de tijd die nodig is om zoiets te verwerken. En ik heb geen 2 dagen tijd dus ik koos de eerste optie. Deze blog krijgt dan ook meteen de prijs van moeizaamst gecreëerde blog EVER. Niet omdat ik geen onderwerpen vind, want lullen kan ik als de beste, maar omdat ik nu aan het typen ben op mijn mama haar laptop, en die vindt het nodig om midden in een zin opeens ergens anders in het tekstvak te beginnen. Dolletjes. Dus normaal zou ik in het kwartiertje dat ik hier overhad, voor ik naar het theater vertrek (cultuur snuiven, ja), heelder epistels kunnen schrijven, maar omdat ik door mister laptop himself constant onderbroken word, moet ik hier al ophouden, en dat voor er ook maar iets nuttig is gezegd... Jammer maar helaas.
Een maand ! Da's toch een persoonlijk recordje ! En zoals altijd heb ik weer de nodige excuses (schoolwerk, hobby's, én het feit dat het niet mogelijk is om een blog te schrijven op onze andere pc, waar ik meestal gebruik van maak), maar daar ga ik niet over uitwijden, want dat heb ik al zoveel gedaan. En nu heb ik dus wel effie tijd, omdat ook de muziekschool van Lier (mijn tweede woonst) pedagogische studiedagen heeft, waardoor ik nu ineens 2 uur extra tijd heb. Daarbij komt dan nog dat de leerkrachten ons deze week extra goed gezind zijn, en we daardoor huiswerkloos zijn vandaag (en gisteren). Ondertussen (dus tussen vandaag en mijn vorige bericht) ben ik al verjaard (HOERA!), heb ik een massa cadeaus gekregen, en heb ik een geweldige musicalstage achter de rug. Ik geniet nu volop van het zeventienjarige leven (volwassen dat ik geworden ben, niet normaal), alleen jammer dat je hier in België op je 17 nog steeds school/leerplichtig bent. Da's voorlopig zo een beetje de overbodigheid in mijn leven, maar waarschijnlijk (volgens al de boekskes toch) zal ik later toch blij zijn dat ik een diploma heb, en zal ik me realiseren dat mijn jeugd de zorgelooste (da's een woord dat volgens mij niet juist gespeld kan worden) jaren van mijn leven geweest zijn en meer van die zever/spek/zeik/... . Dat is dus nu nog niet het geval, want wij worden onder druk gezet met langetermijntaken, en ze weten dat dat niets voor mij is, want daarbij is planning vereist, en dat staat niet in mijn woordenboek. En wij krijgen dus de indruk (zie het begin) dat wij niets te doen hebben terwijl we eigenlijk al onze tijd nodig hebben voor theaterbesprekingen, leesbelevingsverslagen, en muziekbeluisteringen. En ik weet het goed genoeg. ^^ Voor de rest is er ook in mijn leventje niets ophefmakend gebeurd, behalve dan het feit dat de zon zich eindelijk weer eens heeft laten zien, wat mij zo ontzettend vrolijk maakte dat ik vandaag heel de dag heb lopen zingen (van zeven maal zeventig maal tot I'm yours, u vraagt, wij draaien !). Hierbij mijn excuses aan klasgenoten die hierdoor gehinderd werden, maar ik denk niet dat dat er zoveel zijn :). & omdat ik geacht wordt een extra lang bericht te schrijven als goedmaker voor mijn lange stiltes, kan ik tot slot ook nog iets zeggen over de musicalstage. Ik mocht namelijk, na al mijn ervaring als zijnde voorwerp (zie: balkon), mijn cv uitbreiden, met rollen als 'bliksem' (waarover ik heel erg positieve commentaren kreeg), 'griezelboom' (die was net iets te schattig, sorry Jakoba, voor mijn schattigheid) en 'Munchkin' (dat is eigenlijk geen voorwerp, maar omdat zij hun armen naar 't schijnt niet kunnen bewegen en enkel kunnen waggelen als pinguïn-wannabees voeg ik het toch maar toe aan mijn lijstje). Laat die aanbiedingen nu maar komen ! Ik voel gewoon dat er een carrière als stervoorwerp op mij wacht !
