'k zal hier alvast een lijstje geven van redenen waarom het de komende weken weeral niet gaat lukken om een fijn berichtje te schrijven .
- Vrijdag 01/05, repetitiedag Musical + voorstelling (19u, auditiezaal) - Zaterdag 02/05, Bloemenconcert Lierse Jeugdharmonie Leo XIII (19.30u, Vredeberg, tickets bij mij voor vrijdag) EN Daarna afterparty bij een van de leukste poezen van het land (vraag met niet waarom het een poes is, die naam was er ineens), met de leukste poezen van het land (idem) - Zondag 03/05, ben ik nog steeds bij de leukste poes van het land met de leukste poezen van het land. - Maandag 04/05-Vrijdag 08/05: Veel te veel schoolwerk. Stomme taken ! - Vrijdag 08/05: Klasconcert zang - Zaterdag 09/05: CD-opname met koor, Hurraaaaaay =D - Zondag 10/05: Lierische kunsten, het festival van Lier (Noooooot :)) : 13.30u, Cantiones in de Jezuïetenkerk, 15u, Feel the spirit in de Sint-Gummaruskerk, 17u, musical in de auditiezaal .
Voel u vrij om te komen kijken :) Naar een van de velen, of naar allemaal, als je echt geen ander leven hebt .
Maar bon, dan moet ik mij toch weeral niet meer verantwoorden hé !
Joekes ! Stand van zaken na 1 week school: Nog steeds slaapachterstand van vorig weekend (harmonieweekend, daar slaapt men niet.), de deadline voor langetermijntaken nadert, en de examens helaas ook. Tijd om misschien terug in actie te schieten, na een vakantie zonder schoolboeken (ik heb mijn schooltas niet eens opengedaan). Probleem is ook dat hét festijn van de Lierse muziekschool, de Lierische Kunsten (10 mei, in en rond de muziekschool), nadert, en dat het repetities REGENT ! Plus dan nog ons harmonieconcert volgende week (2 mei, 19.30u, Vredeberg, kaarten bij mij !) en het toonmoment van de musical (1 mei, 20u?, Auditiezaal SAMWD, Gewoon komen! ). Gevolg daarvan is dat 1 mei zowel voor de harmonie, als voor de musical een repetitiedag is, en ik kan mij nog steeds niet in twee splitsen. Maar omdat we vorige week al een repetitieweekend van de harmonie hebben gehad, denk ik dat ik voor de musical ga gaan.
Het harmonieweekend was trouwens top. Want, wat hebben we daar geleerd: - Gotcha is een verraderlijk spel, vertrouw niemand, zelfs je vrienden niet ! - Laat uw dirigent slapen 's nachts, da's altijd beter voor de repetities 's morgens - Zorg ervoor dat je tijdens de quiz bij Annelies en mij in de ploeg zit. Winst gegarandeerd. - Geef nooit waterpistooltjes aan jongeren als ze niet mogen spuiten tenzij voor een spel. Dat loopt mis. (Laat op deze momenten ook geen plastieken flessen, bakken of wat dan ook slingeren. Wraakzuchtige mensen zijn tot veel in staat) - Speel nooit Platte Truus/Dikke Berta in een veld vol netels ! - Scheid leeftijden in de slaapkamers. De nachtrust van de jongsten komt in gevaar wanneer ze met praatgrage tieners op een kamer liggen die in het bezit van een gsm zijn. - Laat de zak met spekken van voor je neus weghalen als je al misselijk bent. Zeggen dat je stopt helpt niet, want je stopt toch niet. - 3 curryworsten per maaltijd KAN, en als je er voor zorgt dat je naast mensen met een soortgelijke eetlust zit valt het niet eens op.
Nee, die titel gaat niet over de verwaarlozing van deze blog, want dan zou ik nog gaan kwaadspreken over mijzelf, en dat is niet zo gebruikelijk, dan wel zeer stom. De titel slaat op het feit dat het nu, deze woensdag 8 april, reeds kwart over zes is, en dat ik nog geen eten heb gehad. En ik zou kunnen gaan eten, want het zijn gewoon boterhammen, en de tafel is al gedekt (voorbeeldige kindjes zijn wij toch), maar we hebben hier geleerd dat de beleefdheid verwacht dat men wacht met eten tot iedereen aan tafel zit. En dat is niet het geval. Want onze teergeliefde oudertjes zijn weg, en ik weet niet naar waar, maar ik heb wel een vermoeden. Aangezien zij drie dagen geleden opeens begonnen zijn met het renoveren van hun slaapkamer, en twee dagen geleden opeens beseften dat ze dan wel een nieuwe slaapkamer (meubilair dus) moesten kopen, vermoed ik dat ze naar ikea of dergelijke paradijzen zijn. En zoals de traditie vraagt hebben ze dan natuurlijk na hun tocht door de winkel een ijsje gekocht, en dat zal dan wel de reden zijn waarom ze te laat zijn. Da's dus verwaarlozing: Uw kinderen zomaar onwetend thuis laten zitten zonder eten, terwijl u zelf een ijsje aan het eten bent in een winkel waar die kinderen nota bene graag mee naartoe zouden gegaan zijn. SHAME ON YOU , oudertjes, SHAME ON YOU ! Ondertussen kan ik mijn eigen getyp (en da's heel luid, want ons toetsenbord kan hier elk moment uit elkaar vallen) niet meer horen door de geluiden die mijn maag begint te maken als die slechtgezind wordt. Enfin, dan kan ik maar beter blijven typen tot ze thuis zijn, want anders moet ik mij beneden zitten vervelen, en dan gaat het nog trager. Dus, wat heb ik deze week al gedaan: Verbazingwekkend veel ijsjes gegeten, met kartonnen sandwichborden door Lier gelopen, mijn reputatie ten spijt, naar een toneelstuk (verbazingwekkend grappig om bestemd te zijn voor leeftijd 6 en ouder) gaan kijken, geslapen (dan toch elke ochtend tot 9 geslapen,om dan nog een uurtje proberen het hamergeklop/geboor/... te negeren), gefacebookt (da's tegenwoordig een officiële hobby), en mezelf benoemd tot logistiek assistente van de verbouwingswerken hierboven, wat vooral inhoudt dat ik zelf mijn handen niet moet vuilmaken maar dat ik dan wel eens een keertje kook, of dat ik de slaapkamers op de site van ikea doorzoek.
Ze zijn nog steeds niet thuis. Gedekkie toch.
Ehh... Wat heb ik dan vorige week gedaan: Naar Parijs geweest, de toerist uitgehangen (compleet met foute souvenir), ijsjes gegeten (damn, dat komt echt niet goed met mij, en mijn lijn), zonder problemen de metro genomen (da's een applausje waard), gehuppeld op de champs elysées (da's eigenlijk niets meer dan een brede meir, mét auto's), liedjes gezongen op de Eiffeltoren (die in principe indrukwekkend, maar echt lelijk is), en zo van die dingen die elke toerist daar wel doet. Ah ja, laten we vooral ook het luidop roddelen niet vergeten. Fijne bezigheid, tenzij de mensen over wie er geroddeld wordt ineens Nederlands blijken te spreken. Pijnlijk. Dat roddelen is ook moeilijk af te leren, en ik moet mij werkelijk inhouden om, nu ik terug in België ben, niet luidop opmerkingen te maken over mensen, hun gewoontes en hun kledij. Gelieve mij erop te wijzen als ik dat toch perongeluk doe !
JA! EINDELIJK, ze zijn thuis. FOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOD !
