'k zal hier alvast een lijstje geven van redenen waarom het de komende weken weeral niet gaat lukken om een fijn berichtje te schrijven .
- Vrijdag 01/05, repetitiedag Musical + voorstelling (19u, auditiezaal) - Zaterdag 02/05, Bloemenconcert Lierse Jeugdharmonie Leo XIII (19.30u, Vredeberg, tickets bij mij voor vrijdag) EN Daarna afterparty bij een van de leukste poezen van het land (vraag met niet waarom het een poes is, die naam was er ineens), met de leukste poezen van het land (idem) - Zondag 03/05, ben ik nog steeds bij de leukste poes van het land met de leukste poezen van het land. - Maandag 04/05-Vrijdag 08/05: Veel te veel schoolwerk. Stomme taken ! - Vrijdag 08/05: Klasconcert zang - Zaterdag 09/05: CD-opname met koor, Hurraaaaaay =D - Zondag 10/05: Lierische kunsten, het festival van Lier (Noooooot :)) : 13.30u, Cantiones in de Jezuïetenkerk, 15u, Feel the spirit in de Sint-Gummaruskerk, 17u, musical in de auditiezaal .
Voel u vrij om te komen kijken :) Naar een van de velen, of naar allemaal, als je echt geen ander leven hebt .
Maar bon, dan moet ik mij toch weeral niet meer verantwoorden hé !
Joekes ! Stand van zaken na 1 week school: Nog steeds slaapachterstand van vorig weekend (harmonieweekend, daar slaapt men niet.), de deadline voor langetermijntaken nadert, en de examens helaas ook. Tijd om misschien terug in actie te schieten, na een vakantie zonder schoolboeken (ik heb mijn schooltas niet eens opengedaan). Probleem is ook dat hét festijn van de Lierse muziekschool, de Lierische Kunsten (10 mei, in en rond de muziekschool), nadert, en dat het repetities REGENT ! Plus dan nog ons harmonieconcert volgende week (2 mei, 19.30u, Vredeberg, kaarten bij mij !) en het toonmoment van de musical (1 mei, 20u?, Auditiezaal SAMWD, Gewoon komen! ). Gevolg daarvan is dat 1 mei zowel voor de harmonie, als voor de musical een repetitiedag is, en ik kan mij nog steeds niet in twee splitsen. Maar omdat we vorige week al een repetitieweekend van de harmonie hebben gehad, denk ik dat ik voor de musical ga gaan.
Het harmonieweekend was trouwens top. Want, wat hebben we daar geleerd: - Gotcha is een verraderlijk spel, vertrouw niemand, zelfs je vrienden niet ! - Laat uw dirigent slapen 's nachts, da's altijd beter voor de repetities 's morgens - Zorg ervoor dat je tijdens de quiz bij Annelies en mij in de ploeg zit. Winst gegarandeerd. - Geef nooit waterpistooltjes aan jongeren als ze niet mogen spuiten tenzij voor een spel. Dat loopt mis. (Laat op deze momenten ook geen plastieken flessen, bakken of wat dan ook slingeren. Wraakzuchtige mensen zijn tot veel in staat) - Speel nooit Platte Truus/Dikke Berta in een veld vol netels ! - Scheid leeftijden in de slaapkamers. De nachtrust van de jongsten komt in gevaar wanneer ze met praatgrage tieners op een kamer liggen die in het bezit van een gsm zijn. - Laat de zak met spekken van voor je neus weghalen als je al misselijk bent. Zeggen dat je stopt helpt niet, want je stopt toch niet. - 3 curryworsten per maaltijd KAN, en als je er voor zorgt dat je naast mensen met een soortgelijke eetlust zit valt het niet eens op.
Nee, die titel gaat niet over de verwaarlozing van deze blog, want dan zou ik nog gaan kwaadspreken over mijzelf, en dat is niet zo gebruikelijk, dan wel zeer stom. De titel slaat op het feit dat het nu, deze woensdag 8 april, reeds kwart over zes is, en dat ik nog geen eten heb gehad. En ik zou kunnen gaan eten, want het zijn gewoon boterhammen, en de tafel is al gedekt (voorbeeldige kindjes zijn wij toch), maar we hebben hier geleerd dat de beleefdheid verwacht dat men wacht met eten tot iedereen aan tafel zit. En dat is niet het geval. Want onze teergeliefde oudertjes zijn weg, en ik weet niet naar waar, maar ik heb wel een vermoeden. Aangezien zij drie dagen geleden opeens begonnen zijn met het renoveren van hun slaapkamer, en twee dagen geleden opeens beseften dat ze dan wel een nieuwe slaapkamer (meubilair dus) moesten kopen, vermoed ik dat ze naar ikea of dergelijke paradijzen zijn. En zoals de traditie vraagt hebben ze dan natuurlijk na hun tocht door de winkel een ijsje gekocht, en dat zal dan wel de reden zijn waarom ze te laat zijn. Da's dus verwaarlozing: Uw kinderen zomaar onwetend thuis laten zitten zonder eten, terwijl u zelf een ijsje aan het eten bent in een winkel waar die kinderen nota bene graag mee naartoe zouden gegaan zijn. SHAME ON YOU , oudertjes, SHAME ON YOU ! Ondertussen kan ik mijn eigen getyp (en da's heel luid, want ons toetsenbord kan hier elk moment uit elkaar vallen) niet meer horen door de geluiden die mijn maag begint te maken als die slechtgezind wordt. Enfin, dan kan ik maar beter blijven typen tot ze thuis zijn, want anders moet ik mij beneden zitten vervelen, en dan gaat het nog trager. Dus, wat heb ik deze week al gedaan: Verbazingwekkend veel ijsjes gegeten, met kartonnen sandwichborden door Lier gelopen, mijn reputatie ten spijt, naar een toneelstuk (verbazingwekkend grappig om bestemd te zijn voor leeftijd 6 en ouder) gaan kijken, geslapen (dan toch elke ochtend tot 9 geslapen,om dan nog een uurtje proberen het hamergeklop/geboor/... te negeren), gefacebookt (da's tegenwoordig een officiële hobby), en mezelf benoemd tot logistiek assistente van de verbouwingswerken hierboven, wat vooral inhoudt dat ik zelf mijn handen niet moet vuilmaken maar dat ik dan wel eens een keertje kook, of dat ik de slaapkamers op de site van ikea doorzoek.
Ze zijn nog steeds niet thuis. Gedekkie toch.
Ehh... Wat heb ik dan vorige week gedaan: Naar Parijs geweest, de toerist uitgehangen (compleet met foute souvenir), ijsjes gegeten (damn, dat komt echt niet goed met mij, en mijn lijn), zonder problemen de metro genomen (da's een applausje waard), gehuppeld op de champs elysées (da's eigenlijk niets meer dan een brede meir, mét auto's), liedjes gezongen op de Eiffeltoren (die in principe indrukwekkend, maar echt lelijk is), en zo van die dingen die elke toerist daar wel doet. Ah ja, laten we vooral ook het luidop roddelen niet vergeten. Fijne bezigheid, tenzij de mensen over wie er geroddeld wordt ineens Nederlands blijken te spreken. Pijnlijk. Dat roddelen is ook moeilijk af te leren, en ik moet mij werkelijk inhouden om, nu ik terug in België ben, niet luidop opmerkingen te maken over mensen, hun gewoontes en hun kledij. Gelieve mij erop te wijzen als ik dat toch perongeluk doe !
JA! EINDELIJK, ze zijn thuis. FOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOD !
En dan is er ineens weer een overbodig kwartiertje, waarin Lotte denkt: Ach, dan schrijf ik nog maar een blogje ! Want wat doet een mens anders als net al zijn herseninhoud oververmoeid is geraakt door het beschrijven van zijn karakter in 15 lijnen (niet zomaar 15 lijnen, nee, 15 DUITSE lijnen)?! Juist ja, na het maken van zo'n opdracht heb je nog maar 2 opties: Of je schrijft een blog waarin je je frustratie van je afschrijft, of je kruipt in bed om er gedurende 2 dagen niet meer uit te komen,want dat is exact de tijd die nodig is om zoiets te verwerken. En ik heb geen 2 dagen tijd dus ik koos de eerste optie. Deze blog krijgt dan ook meteen de prijs van moeizaamst gecreëerde blog EVER. Niet omdat ik geen onderwerpen vind, want lullen kan ik als de beste, maar omdat ik nu aan het typen ben op mijn mama haar laptop, en die vindt het nodig om midden in een zin opeens ergens anders in het tekstvak te beginnen. Dolletjes. Dus normaal zou ik in het kwartiertje dat ik hier overhad, voor ik naar het theater vertrek (cultuur snuiven, ja), heelder epistels kunnen schrijven, maar omdat ik door mister laptop himself constant onderbroken word, moet ik hier al ophouden, en dat voor er ook maar iets nuttig is gezegd... Jammer maar helaas.
Een maand ! Da's toch een persoonlijk recordje ! En zoals altijd heb ik weer de nodige excuses (schoolwerk, hobby's, én het feit dat het niet mogelijk is om een blog te schrijven op onze andere pc, waar ik meestal gebruik van maak), maar daar ga ik niet over uitwijden, want dat heb ik al zoveel gedaan. En nu heb ik dus wel effie tijd, omdat ook de muziekschool van Lier (mijn tweede woonst) pedagogische studiedagen heeft, waardoor ik nu ineens 2 uur extra tijd heb. Daarbij komt dan nog dat de leerkrachten ons deze week extra goed gezind zijn, en we daardoor huiswerkloos zijn vandaag (en gisteren). Ondertussen (dus tussen vandaag en mijn vorige bericht) ben ik al verjaard (HOERA!), heb ik een massa cadeaus gekregen, en heb ik een geweldige musicalstage achter de rug. Ik geniet nu volop van het zeventienjarige leven (volwassen dat ik geworden ben, niet normaal), alleen jammer dat je hier in België op je 17 nog steeds school/leerplichtig bent. Da's voorlopig zo een beetje de overbodigheid in mijn leven, maar waarschijnlijk (volgens al de boekskes toch) zal ik later toch blij zijn dat ik een diploma heb, en zal ik me realiseren dat mijn jeugd de zorgelooste (da's een woord dat volgens mij niet juist gespeld kan worden) jaren van mijn leven geweest zijn en meer van die zever/spek/zeik/... . Dat is dus nu nog niet het geval, want wij worden onder druk gezet met langetermijntaken, en ze weten dat dat niets voor mij is, want daarbij is planning vereist, en dat staat niet in mijn woordenboek. En wij krijgen dus de indruk (zie het begin) dat wij niets te doen hebben terwijl we eigenlijk al onze tijd nodig hebben voor theaterbesprekingen, leesbelevingsverslagen, en muziekbeluisteringen. En ik weet het goed genoeg. ^^ Voor de rest is er ook in mijn leventje niets ophefmakend gebeurd, behalve dan het feit dat de zon zich eindelijk weer eens heeft laten zien, wat mij zo ontzettend vrolijk maakte dat ik vandaag heel de dag heb lopen zingen (van zeven maal zeventig maal tot I'm yours, u vraagt, wij draaien !). Hierbij mijn excuses aan klasgenoten die hierdoor gehinderd werden, maar ik denk niet dat dat er zoveel zijn :). & omdat ik geacht wordt een extra lang bericht te schrijven als goedmaker voor mijn lange stiltes, kan ik tot slot ook nog iets zeggen over de musicalstage. Ik mocht namelijk, na al mijn ervaring als zijnde voorwerp (zie: balkon), mijn cv uitbreiden, met rollen als 'bliksem' (waarover ik heel erg positieve commentaren kreeg), 'griezelboom' (die was net iets te schattig, sorry Jakoba, voor mijn schattigheid) en 'Munchkin' (dat is eigenlijk geen voorwerp, maar omdat zij hun armen naar 't schijnt niet kunnen bewegen en enkel kunnen waggelen als pinguïn-wannabees voeg ik het toch maar toe aan mijn lijstje). Laat die aanbiedingen nu maar komen ! Ik voel gewoon dat er een carrière als stervoorwerp op mij wacht !
Nog 10 dagen dus, maar daar ga ik jullie verder niet mee lastigvallen. Nee, het is gewoon een berichtje ontstaan uit tijdsoverschot, aangezien woensdag niet de meest geliefde dag is om testen te doen, mij niet gelaten. Het enige wat ik tegen morgen moest klaarspelen was een opstel schrijven over mijn visie over de aanpak van jeugdcriminaliteit, piece of cake, mwaha, crimineel als ik ben ! 'Een van de belangrijkste waarden die volgens mijn bescheiden visie gerespecteerd moet worden in een jeugdinstelling is de eigenwaarde, aangezien die jongeren zichzelf door de jaren heen zijn gaan bekijken als de onverbeterlijke delinquent (aah, wat een woord!)'. Eigenwaarde op zich is ook ontzettend belangrijk, helaas is het in dit huis niet echt mogelijk om die wat hoog te houden, daar er hier een manspersoon rondloopt van rond de meter 75 met bruine krullen die het blijkbaar nodig vindt om te pas en te onpas te laten vallen dat zijn huisgenoten lelijk zijn. Probeer dan jezelf maar eens positief te zien ! (ik overdrijf hoor, na 17 (!) jaar ben ik het wel gewoon, en er is niets mis met mijn eigenwaarde). Na deze ongetwijfeld boeiende mededelingen rond ik af. De aanblik van mijn spiegelbeeld in de ruit hierboven schreeuwt dat het douchetijd is. Met andere woorden : Wat is mijn haar toch weer vettig ^^ Salaat !
WOEHOEW ! Februari is ingegaan ! En dat wil zeggen dat ik, en iedereen met mij, kan beginnen aftellen ! Waaahaaaant (tatatataaaa) over exact 17 dagen wordt deze blogschrijfster 17 ! (heej, wauw, dat had ik zelf nog niet gezien, 17 dagen, 17 jaar...Muhahaha) En wat verwacht ik dan? Cadeautjes, om bij het leukste te beginnen, zeer veel smsjes, oldschool kaartjes, en taart (mama?) ! Ik kan u ook al vertellen dat 27 februari in de vakantie valt, maar laat dat u vooral niet tegenhouden een cadeautje te kopen ! Ik sta steeds open voor van die attenties, zowel voor als na de vakantie. Voilà, da's dan ook al weer duidelijk ! Voor de rest wil ik u nog graag, met gepaste trots, melden dat ik nu reeds anderhalf stuk van de film 'Le fabuleux destin d'Amélie Poulain' kan spelen, namelijk 'Comptine d'une autre été: l'après-midi, en de helft van 'la dispute', wat een hele prestatie is (in mijn ogen dan toch) voor een amateur. En verder heb ik dan zaterdagmorgen klarinetexamen, jawel, op 14 februari, dag van de liefde, oftewel Valentijn. Laat ons hopen dat de jury met hun hoofd al zo bij de romantische avond, die hen vanzelfsprekend te wachten staat, zit dat ze mij dan maar prachtpunten geven. En laat ons hopen dat er geen gefrustreerde vrijgezellen tussenzitten die op Valentijn standaard chagrijnig zijn (want dat zou wel eens NEFAST kunnen zijn voor mijn punten). Nog een reden om af te tellen: De vakantie begint bijna ! En aangezien ik een topvakantie in het vooruitzicht heb mag de tijd die ons nog rest voor het eindelijk zaterdag 21 februari is zeer snel voorbijgaan. Wat ga ik doen in de vakantie? Topvraag, zeer voorspelbaar antwoord: Lotte gaat nog maar eens een musicalstage doen ! Prijs u gelukkig allen die deelnemen, want jullie zullen wel een traktatie krijgen, en mijn klasgenoten niet ! MUAHAHAHAHAHAHAHA !
Gegroet aan u allen, en vergeet niet... 27 FEBRUARI !
Of tussen 'Der Körper' en l'écriture phonétique, een blogje, bij wijze van ontspanning. Want ik heb weer eens iets ontdekt. In alle theaterstukken/musicals/toonmomenten die ik tot nu toe heb meegedaan (voor zover ik kan onthouden natuurlijk), heb ik nog NOOIT iemand gemeen moeten spelen. Enkel seutjes en flauwe trezen (denk ziekelijk streefkind, mormoon, ...), en, niet te vergeten, balkon (denk: Romeo & Julia, 4 meisjes van 15, waarvan 3 Julia's en 1 voedster, wat doen we met de 4de ?). Dit alles besefte ik toen ik voor een komend project (meer info volgt wellicht nog) de rol van Mary Poppins kreeg, jaja, in real life is dat ook een voze trien, maar wat als Mary Poppins nu eens Bert de schoorsteenveger zou vermoorden, en in een vrouwengevangenis terecht zou komen ? Ik zal het u zeggen, Mary Poppins is geen doetje. Mary Poppins is een b.i.a.t.c.h., net als alle andere wijven in dat kot natuurlijk. Dus daar ben ik wel eens blij mee. :)
of hoe een middagje shoppen je mood compleet kan veranderen.
De meest deprimerende dag van het jaar is volledig verwerkt ! En dat door middel van 2 nieuwe broeken en een hemdje, gekocht in de solden, aan halve prijs, meer moet dat dus niet zijn ! Ik zei nog toen ik op de grote roze (ja, op een of andere manier zijn de meeste van die borden roze) borden 'Superprijzen' zag staan: 'Oeh, daar moeten we naar toe, dat heeft mijn mama mij geleerd !', en ja hoor, daar moesten we zijn ! Vanaf heden is Lotte de trotse bezitter van 2 boyfriendfit jeansen, onelegant misschien, maar oh zo comfortabel. En dan wou ik het nog helemaal compleet maken met een zeer vrolijke aardbeitjesriem, maar toen bleek dat ik die enkel kon dragen als ik mijn broek tot over mijn navel trok, en dat is geen gezicht, of als ik hem open liet hangen, en dat is al helemaal belachelijk. Dus heb ik dat gelaten (toch jammer, voor 1 euro,...). Eeeeeeeeeeeeeeeenn... Ik heb verjaardagscadeautjes gekocht. 1 voor een vriendin die morgen verjaart. En nog 1tje voor een vriendin die 2 juni verjaard is, en die dat nog tegoed had. Ik ben dus enorm trots op het eerste, omdat het op tijd komt, en eigenlijk ook op het tweede, omdat het nogal funny is (ofdat de bestemmeling het ook zo funny vindt is nog maar de vraag; Ik hou je op de hoogte!).
Aahja, by the way, ik heb ondertussen al terug een 50-tal smsjes in mijn inbox, blijven sturen is de boodschap !
De derde maandag van januari zou de meest deprimerende dag van het jaar zijn. Volgens de krant komt dat door nieuwjaarsvoornemens die verschwunden lijken, de financiële kater na de feestdagen, en meer van die dingen. Volgens mij niet, want ik had geen nieuwjaarsvoornemens, en eerder een financiële heuvel dan een kater. En toch had ook ik een deprimerende dag. Daar zal ook wel ergens een wetenschappelijke verklaring achterzitten, maar dat kan mij nu eens niets schelen. En als het u wel iets kan schelen, zoek het dan op. Voor mij was het een baaldag omdat we nieuwe plaatsen hebben gekregen in onze 'thuisklas', en dat is niet zo erg, want ik zit niet naast een gefrustreerde strever die persé elk woord wil noteren, of naast een hopeloze puber die zich niet meer wast omdat hij toch terug gaat stinken, maar toch. Nu zit ik niet meer elk lesuur naast dezelfde persoon, en dat is nefast (schoon woord, schoon woord) voor mijn innerlijke rust, een waarde die ik persoonlijk erg hoog acht. Nee, oké, het is niet zo erg, en ik kan perfect nog een babbeltje doen met mijn huidige buur en da's sociaal en blablabla, ik hoor het ons mama al zeggen, ware het niet dat we het niet moeten wagen om onze mond nog open te doen in die klas, tenzij om een of ander interessant weetje aan de klas kenbaar te maken, dat dan nog eens te maken heeft met het lesonderwerp. En meestal ben ik daar niet toe in staat. Dus dat wil zeggen dat ik vanaf nu 4 lesuren per week mijn mond moet houden (dat zijn dus 200 minuten !), en da's een ramp, want ik kan niet zwijgen. Verder gebeurde er vandaag nog iets wereldschokkends, waarvan ik nog niet zeker weet of ik het wel overleef. Er zijn zomaar 200 smsjes uit mijn inbox VERDWENEN ! Dat staat dus gelijk aan 200 herinneringen, gewoon weg. Herinneringen aan de allereerste première van Oliver Twist, stress-smsjes, toitoi-smsjes, herinneringen aan mijn 16de verjaardag, van gewone Happy B-day-smsjes tot mopjes van Catoo, herinneringen aan vakantievoorbereidingen, Normandië-smsjes, gaande van mopjes van mijn mama over het feit dat ik die maandagochtend van de trap ben geslagen tot hyperactieve smsjes van Kim die vraagt of da'k er klaar voor ben, samen met allemaal onbenullige smsjes die op een of andere manier toch een herinnering ophaalden. *Snif*. De enige hoop die mij nu nog rest is de mobistarman.
Mobistarman, jij bent mijn enige hoop, de enige manier om al mijn herinneringen terug te halen. (en anders zal ik ze voor heel mijn leven moeten onthouden)
Eindelijk nog eens een teken van leven uit Lotteland, na 10 dagen van eindeloze stilte op deze blog. Tussen de levensgrote blokken wiskunde en de miljarden koorrepetities door vond ik dan toch nog eens de tijd om de wereld op de hoogte te houden van mijn oh zo boeiende leventje. Punt 1: Vanwaar die blokken wiskunde? Die hebben zich opgestapeld gedurende de 2 weken dat de school alweer bezig is. Hoe kan dat? Wel, als je 8 uren wiskunde per week hebt, en je krijgt elke les een paar oefeningen mee, die je maar eens moet oplossen, verbeteren kan via blackboard, dan worden die paar oefeningetjes snel een hele toren, als je er niet op tijd aan begint. En ik ben er niet op tijd aan begonnen. Maar goed, ze zijn nu bijna allemaal verwerkt, en ik ben trots op mezelf. Punt 2: Vanwaar die miljarden koorrepetities? Wel, we hebben zaterdag (en zondag) concert, en het is niet simpel. Da's vlug uitgelegd. Voilà, daarom is het dus 10 dagen geleden. En misschien lijkt dat voor sommige mensen onder jullie (ik noem geen namen) een eeuwigheid, voor mij waren ze veel te snel voorbij, en ik had niet alle tijd die ik nodig had om alles te doen wat ik nog wilde doen. Ik ben bijvoorbeeld tijdens deze solden, nog maar in 2 winkels binnen geweest, buit: 1 paar schoenen, da's gene vette. Ik zou dus nog graag een gaatje in mijn agenda vinden voor een uitgebreide shopdag. Misschien is brossen een optie (of misschien niet, want een jaar huisarrest heb ik er net niet voor over) ? Anywaaaaay, het komt er op neer dat de komende maanden (bijna) al mijn weekends vol zitten, en dat het lijkt alsof ik bij de planning van een vriendinnenweekendje altijd de stoorzender ben. Tof tof :).
To-do-list voor morgen: Op tijd opstaan, en dus niet om kwart voor 8, nog een wiskunde-oefening maken, naar school gaan, 8 slaapverwekkende uren (okee, 7, L.O. telt niet mee) proberen door te komen, een 'koffieke' (Voor outsiders: Traditioneel familiebezoek, vraag er maar niet naar ^^), een koorrepetitie (verbaast het jullie?), en niet te laat in bed, zodat 'k zaterdag toch nog wat stem over heb.
Dan ga ik nu ook maar slapen, anders is de kans groot dat ik het einde van Fysica niet haal morgen, en dat willen we toch niet missen .
