Mijn tweede week in Cabra zit er op. En ik heb een heleboel te vertellen...
Maandag ben ik naar Madrid geweest voor de comenius meeting. Dit is een bijeenkomst van alle comeniusassistenten in Spanje. Voor de meeting kregen we 'koffiekoekjes' en vruchtensap/koffie/thee. Daarna begon de meeting, mensen die drie uur lang in het Spaans dingen kwamen vertellen, dit was erg saai/vermoeiend voor mij omdat ik heel de tijd mijn best moest doen om het Spaans te verstaan. Uiteindelijk heb ik niet veel bijgeleerd, maar na de meeting was er nog een soort receptie waarbij we allerlei Spaans 'tapas' kregen. Njammiiieee!!! :) Daar heb ik een heel grappig conversatie gehad met twee walen, een hongaarse en een 'ik weet niet meer van waar'-se. Het was een conversatie met een mengelmoes van 4 talen... Voornamelijk Frans, gemengd met wat Spaans, Engels en Nederlands... Zooo grappig, maar we verstonden elkaar!!!
Daarna ben ik met Loli nog even naar de Plaza del Sol geweest, het belangrijkste plein in heel Madrid. Erg leuk om nog eens in een grote stad te zijn, een stad die leeft, een stad vol energie. Daarna was het spijtig genoeg tijd om naar huis te gaan :(...
De rest van deze week heb ik meegelopen met Juan Jose, dit is de leerkracht Engels van de lagere school. Een super vriendelijke man die zijn best doet om mij te betrekken bij het hele lesgeven gebeuren. Ik heb deze week ontdekt dat mijn voornaamste taken uitspraak en conversatie zullen worden.
De kinderen hier hebben erg verschillende niveaus, zelfs in 1 klas. Ik kan bijvoorbeeld aan één leerling vragen "what do you do before you go to sleep?" en zij kan daar vlot op antwoorden terwijl een andere leerling mij aanstaart alsof ik Chinees praat. Omdat ik maar een weinig Spaans spreek, zorgt dat vaak voor hilarische taferelen waarbij beide partijen proberen om elkaar te verstaan, soms met weinig succes...
Ook het lesgeven hier is helemaal anders dan in België, de leerkrachten staan/zitten vooraan in de klas, ze doen hun ding met de leerlingen die willen volgen en de leerlingen die niet willen/kunnen volgen worden rustig aan hun lot overgelaten. Als die willen praten, doen ze maar, allemaal geen probleem. Bij mij werkt die zever niet. Als ik les geef loop ik steevast rond in de klas en zorg ik er voor dat alle leerlingen minstens op de juiste bladzijde zitten en zwijgen. (en antwoorden wanneer het moet) Als ze dit niet doen, kijk er erg boos en vraag ik in het Spaans, Engels en Nederlands om stil te zijn (ja hoor, dat verstaan ze hier al :D)
De meeste klassen hebben nu wel door dat ze bij mij stil moeten zijn en zich moeten gedragen, in sommige klassen blijft het een groot probleem omdat er een concentratie eikels in die klassen zitten. Die leerlingen hebben geen enkel respect voor leerkrachten... ik word er echt zot van, vooral omda ik er niets op kan zeggen met mijn beperkte kennis van het Spaans. Ik hoop dat dit snel beter wordt. Ik merk wel dat mijn kennis van de taal elke dag een beetje beter wordt. Ik versta veel, als de mensen een beetje rustig spreken en niet TE Andalucisch, want dat dialect is voor mij redelijk onverstaanbaar.
Donderdag namiddag begint het weekend hier voor mij. Omdat het een eerder vermoeiende week was heb ik een beetje thuis gezeten, ik ben ook even naar de gym geweest (niet zo'n goed plan voor mijn knieën :( pijn...) en 'savonds ben ik met Natalie naar een bar geweest 'Liverpool', daar heb ik enkele spelletjes tafelvoetbal gespeeld in een team me een kerel genaamd Sergio, een vriend van Natalie. Ik heb ontdekt dat ik dit eigenlijk een heel tof spelletje vindt om op café te spelen. :)
Daarna ben ik naar huis gegaan om nog een filmpje te zien en rustig in mijn bed te kruipen.
Vrijdag ben ik met Crystal naar het 'schoonheidssalon' gegaan. Zij ging haar haar laten doen en ik ben gewoon mee gegaan om niet alleen thuis te moeten zitten, want Natalie en Jessica gingen naar de gym en dat is voor mij spijtig genoeg geen mogelijkheid. Daarna ben ik een jas gaan kopen (ik had geen jas meegenomen, want het ging toch warm zijn hier in cabra... NIET DUS) en in de namiddag zijn we kostuums gaan kopen voor zaterdag (carnaval in Cadiz). Ik heb een super leuk feeën kostuum gevonden... 's avonds was er een gezellige get to getter in het huis van de Amerikanen, maar ik was dood moe en ik wist dat er een slapeloze nacht op mij afkwam, dus ik ben maar gaan slapen.
Zaterdag, THE DAY, Carnaval in Cadiz... In de voormiddag zijn we bezig geweest met ons klaar te maken om naar canaval te gaan. Ik heb mijn feeën kleed aangedaan, Jessica heeft mijn haar gekruld en ik heb mij en Jessica geshminkt, klaar om te vertrekken naar het busstation, alwaar we voor vier uur op een bus gingen stappen.
Na vier uur bussen (ik zat in de bus naast een Pools meisje dat een jaar in Leuven heeft gewoond, dus het was wel leuk om eens Nederlands te kunnen praten :D) waren we eindelijk in Cadiz, blijkbaar één van de beste plaatsen om carnaval te vieren.
Enkele sfeerfoto's van onze aankomst en meer zie je onderaan dit bericht.
Na een beetje ronddwalen hadden we het centrum van de feestvreugde gevonden, plaza de la cathedral. Een plein met een kathedraal (duuhhhh) palmbomen en MILJOEN mensen. Op een gegeven moment kon ik niet vooruit of achter, zonder zwans, ik heb nog NOOIT zoveel mensen bij elkaar gezien die zo doelloos ronddwaalden en stonden te staan en nog NOOIT zoveel drank bij elkaar gezien. I'm telling you, dit is het zotste dat ik in mijn leven OOIT gezien heb.
Iedereen was zat en zot, alle mensen hadden drank bij er werd gedeeld met iedereen, er werd gekust met iedereen (ikke ni hoor Cedric, maak u geen zorgen) en er werd gepraat met iedereen. Dit was wel een kans voor mij om wat Spaans te praten. Zo heb ik een hele conversatie gehouden met twee gasten die graag naar tomorrowland willen gaan en mij vroegen of ze daar drugs konden verkopen... :)
We hebben zo heel de avond wat rondgedwaald in Cadiz (lees, aangeschoven in straten om toch maar ergens naartoe te kunnen gaan) de ene al wat zatter dan de andere, maar ik was heel erg blij dat ik nuchter was, want het was mij toch een beetje te druk. Na ettelijke uren (10 uur) ronddwalen in Cadiz was het tijd om terug te gaan naar huis met de bus, ook dit was makkelijker gezegd dan gedaan. We gingen terug naar het punt waar de bus ons had afgezet, we hadden met onze buschauffeur hier afgesproken om 5u50, om 6u10 zagen we eindelijk onze bus, maar dan bleek dat we pas op een andere plaats mochten opstappen, de politieagente zei: deze straat door en dan naar links, daar zal u bus staan. Zo gezegd, zo gedaan, maar de straat door en dan naar links, daar bleken nogal veel bussen te staan. Ik heb ze ni geteld, maar als ik zeg dat er meer dan 50 bussen stonden, dan overdrijf ik zeker niet. Wij hebben 20 minuten moeten wandelen voor we eindelijk bij onze bus waren, om 6u45 was het eindelijk zo ver, we konden terug naar huis vertrekken. Ik heb op de bus niets anders gedaan dan geslapen... Heerlijk was dat :) om 11 uur waren we eindelijk in Cabra, ik ben als de bliksem naar huis vertrokken en heb heel de dag geslapen :) heerlijk...
Deze week heb ik ook voor de eerste keer mijn kleren gewassen. Helemaal zelf... *fier* 1 wasmachine me donkere was en eentje met lichte was. Omdat mijn droogrek niet groot genoeg was en de deur naar het dakterras op slot was, heb ik dan maar heel mijn appartement vol met kleren gelegd om te drogen. Best een grappige bedoening, maar alles is droog geraakt en niets is van kleur veranderd, dus I did well :D
Goed beste mensen, dit is zowat alles dat ik deze week gedaan heb. Hopelijk was het een beetje interessant. =)
Hoe gaat het ermee? Mijn eerste week in Spanje
is bijna voorbij. Tijd voor een update.
Maandag 6 februari ben ik vertrokken in
België. Ik dacht dat ik zaterdag ingepakt was, maar tijdens mijn laatste nacht
in België ben ik ettelijke malen wakker geworden omdat ik me bedacht dat ik nog
spullen was vergeten.
Toen het eindelijk ochtend was, heb ik
afscheid genomen van Cedric. Ik was echt super droevig, maar ik mocht niet
wenen van hem, dus speciaal voor hem heb ik het niet gedaan. I finished packing
my bags, got in the car with my mother and left!
In de luchthaven heb ik nog een heerlijk smoske kipsla gegeten van de PITOE en
dan heb ik afscheid genomen van mama en mami. (danku nog eens om mij naar het
vliegveld te brengen! Youre the best!)
Na een lange tijd van eenzaamheid in de gate
en op het vliegtuig, ben ik aangekomen in de luchthaven van Malaga. Daar stond
Loli op mij te wachten. Loli is mijn mentor hier in Cabra. Het is een kleine,
maar super vrolijke vrouw van ong 45 jaar oud. Ze zorgt hier goed voor mij en
zou er alles aan doen om mij gelukkig te maken.
In het hotel heeft ze er voor gezorgd dat ik
nog un sandwich (uitgesproken als volgt: un sangwisch :D) kon eten. Dit houdt
in 2 getoaste boterhammen (koud) met koude hesp en kaas tussen en on the side
lagen er chips. Blijkbaar is dat een gewoonte hier. Vreemde gewoonte nummer 2.
(nummer 1 was dat er geen verlichting is op de autostrade.) Toen ik in het
hotel aankwam was ik echt super droevig. Ik realiseerde mij op dat moment pas
hoe lang vier en een halve maand eigenlijk is. Loli wou mij opvrolijken, maar
het enige dat ik wou was alleen zijn en skypen, dus ik heb haar afgescheept en
ben in mijn kamer eenzaam gaan wezen met mijn computer en mijn skype.
De volgende dag moest ik al vroeg op, want ik
moest met Loli naar de school CEIP NTRA SRA de la sierra. Ik ben er nog niet
helemaal uit hoe ik het moet uitspreken, maar de naam verwijst naar een maagd
(zoals moeder maria) die op een berg woont aan de rand van het dorp. In
september brengen ze het beeld van de maagd naar Cabra en dan blijft die hier
voor een maand.
In de school aangekomen, begon Loli mij aan iedereen voor te stellen en
iedereen gaf mij twee kussen en begon in het Spaans tegen mij te praten.
In deze situatie zitten 2 grote problemen:
1: Ik geef geen kussen, ik haat het J
2: Ik versta NIKS van het Spaans dat ze hier praten.
Dus ik heb maar wat geknikt en gedaan alsof ik
er iets van verstond. De leraarskamer is een kippenhok vol met vrouwen die door
elkaar heen roepen op zon hoge toon dat mijn oren er pijn van deden. Gelukkig
ging om negen uur de bel en kon de dag beginnen. Ik liep heel de dag met Loli
mee om Engels te leren aan kleuters... (ja hoor, kleuters, voor de mensen die
mij goed kennen zal dit geen verassing zijn, maar ik haat een kleuterklas. J ) De kleuterklassen hier zijn helemaal anders dan de kleuterklassen in
België. De kinderen zitten hier allemaal aan tafeltjes en moeten allemaal
opdrachten doen in werkboeken en als de kinderen te luidruchtig zijn, blaast de
juf op een fluitje en moeten de leerlingen stil zijn. Ook leren ze lezen en
schrijven op hun vijf jaar (de laatste kleuterklas) en kunnen de kinderen van
vijf jaar beter knippen dan de kinderen van 7 jaar in België, maar dat is
veruit het enige goede aan het Spaans onderwijs.
Na een hele dag school (school start om 9
uur en eindigt om 2 uur) ben ik met Loli mee naar huis gegaan en heb ik een
typisch Spaanse lunch gekregen. Een stuk kip met een slaatje en soepstengels.
Echt super lekker. Dan zijn we op zoek gegaan naar appartementen en na een
lange en vermoeiende dag ben ik beland op het appartement van 3 Amerikaanse
meisjes: Jessica, Crystal en Natalie. Hier woon ik nu al drie dagen en hopelijk
kan ik vandaag (vrijdag) in mijn appartement (I will keep you posted!)
Ondertussen kan ik mijn draai al een beetje
vinden hier. Iedereen is hier super lief voor mij en iedereen wil mij zo graag
helpen dat het soms een beetje gênant wordt. Vooral Jessica en Natalie zijn
zoooooo lief voor mij. Ook de vreemde tijdsindeling begint mij eigen te worden.
Ontbijt om half negen (een toast met een yoghurt), snack om 11u30 (een koekje,
een koffie of churros), middageten tussen 14u en 16u (dit is de hoofdmaaltijd,
dus pasta of soepstengels met vlees of vis en een slaatje ofzo en als dessert
fruit) en tot slot avondeten ergens tussen 20 uur en 22u30 (dit is terug een
kleine snack zijnde een sandwich ofzo). Tussen 15u en 18u stopt het leven hier
een beetje, winkels gaan toe, mensen zitten gewoon rustig thuis en doen
eigenlijk niet veel. Dat vind ik het vermoeiendste, want je wordt echt moe van
te zitten niksen. s Nachts slaap ik heel slecht, dus nu is het voor mij wel
goed om een middagdutje te doen, maar aan die lazy afternoon moet ik echt wel
wennen.
Ok lieve mensen. Dit was een gigantisch lang
blogbericht. Ik zou een heel boek kunnen schrijven over mijn belevenissen in
Spanje, maar ik zal nog wat overhouden voor mijn volgende blogitems.
Love you guys and miss you!
(ps: sorry voor het vele Engels in mijn blog,
maar ik spreek nu voornamelijk Engels en het is moeilijk voor mij om nu in het
Nederlands te denken!)
Binnen een maand zit in echt in Cabra. Ik heb juist mijn overnachting in het hotel achter de rug. Ik heb kennis gemaakt met mijn school en hopelijk heb ik een appartement. :)
Het begint zo dicht bij te komen en soms heb ik twijfels of het wel een goed idee was... Zo 4,5 maand alleen gaan wonen ergens in een land dat ik niet helemaal niet ken. Dit is zo spannend!
Twee weken geleden boekte ik mijn vliegtuigticket (ik vertrek maandag 6 februari om 15u30 richting Malaga), vandaag boekte ik het hotel waar ik de eerste nacht ga slapen (Hotel in Cabra), ik heb mijn contract terug gekregen en ik krijg stilaan vlinders in mijn buik als ik aan mijn groot avontuur denk.
Dit alles betekent dat het NIET MEER LANG DUURT VOOR IK VERTREK. Ik vind het allemaal heel spannend en ik ben benieuwd hoe ik die 4,5 maanden ga overleven, maar ik kijk er ook ontzettend naar uit.
Dit is trouwens ook officieel de plaats waar jullie al mijn avonturen kunnen lezen: www.bloggen.be/loranne_in_cabra
