Ok, het is weer veel
te lang geleden dat ik nog niets van mij heb laten horen en dat Rogier, wil
zeggen dat er een wall off text volgt. Dus als je daar geen zin in hebt, druk
dan op X verlaat deze pagina en no hard feelings.
Dus de laatste keer
dat ik jullie gesproken heb was eigenlijk vanuit de luchthaven. Mijn korte
zielige blog over hoe ik ongelukkige was en hoe ik niet wou wachten tot de
paasvakantie om naar huis te gaan en hoe geweldig mijn weekend thuis was.
Hoe belangrijk en
geweldig dat weekend eigenlijk was, weet ik nu pas. Maandag ben ik na 10 uur reizen
aangekomen in Montilla. Een dorpje in de buurt van Cabra. Daar woont een
collega van mij, Ana. Zij heeft ongelooflijk voor mij gezorgd. Als ik aankwam
in haar huis, kon ik mij opfrissen in mijn privé badkamer. Om daarna mijn
spullen neer te planten in mijn kamer en als avondeten kreeg ik zelfgemaakte
tortilla de patatas. Echt mijn favoriete eten hier in Spanje. Zeker als het
zelfgemaakt is.
Na een heerlijke
nacht werd ik wakker en kon ik mee aanschuiven voor een typisch Spaans ontbijt.
Melk-met-fruit-drank en koekjes om er in te doppen. Persoonlijk ben ik geen fan
van zachte, half uiteenvallende koekjes, dus het doppen heb ik achterwegen
gelaten, maar het bleef een ervaring, koekjes als ontbijt. Na school kon ik dan
eindelijk terug naar mijn appartement en toen ik daar aankwam werd ik
verwelkomt door een vreemd gevoel. Ik voelde mij plots thuis. Door dat weekend
naar huis te gaan ben ik mijn leven hier in Cabra zo veel meer gaan
appreciëren. Cabra is mijn oase van rust, mijn zen-plek waar ik alleen maar
moet genieten en verder niets (oh ja, ook nog een thesis schrijven, ...
hmmm...). Ik kan niet beginnen te vertellen hoe ik genoten heb van deze week,
zelfs een oor- en keelontsteking kunnen mijn plezier niet ondermijnen.
Wat ook een
belangrijk deel is van mijn gigantisch plezier is dat ik echt Spaans begin te
spreken. Ik heb conversaties met Spanjaarden die langer duren dan 2 zinnen en
mensen zeggen mij dat mijn Spaans best goed is. Zo begonnen mijn collegas
vandaag te zeggen dat ik perfect Spaans spreek, maar dat is toch wel lichtjes
overdreven. :)
Vandaag was een
vreemde dag. Toen ik wakker werd voelde ik mij echt vreselijk, mijn hele hoofd
deed pijn, alles, mijn hoofd, mijn oren, mijn neus, mijn keel, ... Omdat mijn
collegas altijd zo bezorgd zijn hebben ze mij verplicht om naar de dokter te
gaan en blijkbaar heb ik dus otitis, een oorontsteking, die bijna zo ver
gevorderd was dat ik op het randje stond van een geperforeerde trommelvlies, of
dat is toch wat de dokter beweerde, wat daar van waar is, ...
Na mijn
doktersbezoek ben ik naar huis gegaan, ik heb wat Spaans geoefend
(demonstrativas, superlativos en formas comarativo de los adjectivos), ik ben
artikels beginnen lezen over taalinitiatie, ik maakte mezelf een smoske en een
amerikaanse cake-taart en dat allemaal alleen. Het beste van al was dat het mij
niet kon schelen. Ik vond het best aangenaam om alleen te zijn in mijn
appartementje. Rond een uur of negen is Alexa dan afgekomen en hebben we V for
vendetta gezien. Echt ne waanzinnige film! Voor iedereen die hem nog niet
gezien heeft: DROP EVERYTHING, zet u voor de tv en zet die film op. :)
Verder is er niet
zoveel meer te zeggen buiten: ik begin hier toch best gelukkig te worden :)
Dikke zoenen aan
iedereen!
Ps: Voor de mensen
die het interessant vinden: ik ben in België van 30 maart t.e.m. 11 april
Pss: Heb je vragen? Post
een reactie! (ik hou van reacties :D )
Vorige week had ik een behoorlijk slechte week... Ik voelde mij erg eenzaam, ik voelde mij niet op mijn plaats en ik miste mijn vrienden, familie en vooral cedric heel erg hard. Na een hele avond te wenen heb ik dan besloten om toch een weekendje naar huis te gaan voor de paasvakantie, gewoon omdat ik het niet meer aankon.
Dat weekendje is nu net voorbij. Ik zit nu op de luchthaven te wachten tot ik kan instappen op mijn vliegtuig, echt nen aanrader... :) Niet dus. Ik verveel mij dood, dus heb ik maar betaald om op het internet te kunnen.
Ik vind het geweldig dat ik heb besloten om een weekendje naar huis te gaan! Ik ben vrijdag middag aangekomen in België en deze ochtend ben ik weer vertrokken. Ik kan u zeggen dat ik van elke minuut genoten heb!
Vrijdag ben ik naar Cedric thuis gegaan, alwaar ik heerlijk heb genoten van het brood en die koffiekoeken die Chris speciaal voor mij was gaan halen (en dan heb ik het vooral over de koffiekoeken). Na een dutje was het ondertussen tijd voor het avondeten. Ook hier heb ik van genoten, steak met kroketjes en appelmoes. Njammie!
'savonds gezellig voor de tv hangen was de perfecte afsluiter van deze dag. :)
Zaterdag was een drukke dag. Eerst cedric naar de opencampusdag brengen, dan naar't stad om Kim te zien (waarbij ik plots het lumineuze idee kreeg om misschien toch nog te gaan studeren), dan naar huis om te lunchen met jolien en taarten te maken (uiteindelijk was het er maar 1 en nog een mislukte ook, danku aan alle bakkers die zo vrijgevig waren om gratis taarten te geven :D) dan terug naar hoboken om Cedric te gaan halen. Van Hoboken rechtstreeks naar de scouts voor het klaarzetten vd taartenquiz en als avondeten: FRIETJES!!!!!!!!! Een minike me satékruiden twee potjes joppiesaus en een kipcorn! Wat heb ik er toch ongelooflijk van genoten! :)
Zondag was nog een heerlijke uitrustdag en na de scouts ben ik nog gaan trommelen. Dat mis ik ook wel erg in Spanje!
Zo lieve mensen, even een kort blogberichtje, want mijn tijd op deze anonieme luchthavencomputer zit er bijna op!
