Ik zal dus beginnen bij het begin.  We waren vandaag de laatste dag van het jaar en vanavond gaan er enkele vrienden van ons oudejaarsavond komen vieren.  Ik had het dus druk met de voorbereidingen.  Toen ik met alles klaar was moest ik alleen nog naar de traiteur achter ons bestelling, dus heb ik papa in huis geroepen om even voor de 2 jongens te kijken.  Ik ben in mijn auto gesprongen en richting traiteur gereden.
...
toen ik na een tijdje thuiskwam zat papa in de zetel met Loran op zijn schoot.  Ik zag direct aan papa zijn gezicht dat er iets gebeurd was.  Ook Loran zag heel erg bleek en dus vroeg ik wat er gebeurd was.  Loran zijn neusje was vuil en papa wou die afvegen met een zakdoek.  Maar zoals alle kleine kindjes had Loran dat ook niet graag en, draaide zijn gezichtje om zodat papa er niet aan kon, hij werd kwaad en begon erg hevig te huilen ... zo hard zelfs zodat ie helemaal blauw werd.  Hij verstijfde als een plank en viel uiteindelijk flauw, hij hapte naar geen adem meer.  Papa is dan beginnen schudden aan Loran, alsook in zijn mond en gezicht beginnen te blazen (paniek!)  Is dan uiteindelijk met Loran naar buiten gelopen, want onze buurvrouw is verpleegster en die gaat ons wel kunnen helpen dacht papa.  Maar eens hij daar aan de voordeur kwam, kwam Loran terug bij en is papa weer naar binnen geweest met Loran.  (blijkbaar van de koude buiten kwam Loran terug bij bewustzijn)  En dan heeft papa de minuten zitten aftellen tot dat mama thuis was.
Toen ik thuis kwam vertelde papa alles en mama moest wel luisteren meer geloofde het niet helemaal, nooit gedacht dat zoiets kon eigenlijk.
Na enkele minuten was Loran weer zoals voorheen en was daar niks meer aan te zien, hij was springlevend.

31-12-2007 om 00:00 geschreven door Charlotte