Hi there, Nog even een laatste update vanop JFK airport vooraleer ons vliegtuig vertrekt.
Gisteren zijn we nog naar de Nassau County Fire Academy geweest waar we ook weer hartelijk werden ontvangen en een uitgebreide rondleiding hebben gekregen.
Vandaag werden we ontvangen door de City Manager van Long Beach die ons bezoek zeer wist te appreciëren en ons een oorkonde en een sleutel van de stad Long Beach heeft meegegeven. Op onze beurt hebben wij hem een gedenkplaat namens de gemeente Essen overhandigd en een doosje echte Leonidas pralines.
Dan was het tijd om onze valiezen te pakken en nog een laatste keer te gaan shoppen alvorens naar JFK airport te vertrekken. En wederom... het is niet wat je kent maar wie je kent, en dankzij Scott Glazer werden we onder politiebegeleiding van de Port Authority Police (de grote chef zelve) vlotjes als VIPs door de check-in geloodsd en nu zitten we in de Business Class Lounge van Delta Airlines op JFK airport, waar we eigenlijk met onze vliegticketjes niet thuishoren... maar als de chef van de politie dit zo wil, wie zijn wij dan om dit tegen te spreken Blijkbaar heeft onze steun na de aanslagen op het WTC toch zijn sporen nagelaten... maar dan in positieve zin
We gaan nog even genieten van onze gratis hapjes en drankjes tussen de VIPs, en als het lukt zal onze vlucht voorrang krijgen en niet hoeven aan te schuiven voor het opstijgen, zoals werd afgesproken met één van de luchtverkeersleiders die nu op dienst is... ook hij is een brandweerman in Long Beach.
We hebben hier al zoveel gezien een meegemaakt dat het wel één grote speeltuin voor volwassenen lijkt, zodat we dit laatste noodgedwongen ook maar zullen geloven
Het is nu tijd om af te sluiten maar niet zonder onze lezers te bedanken voor de interesse in deze blog. We zien jullie weldra terug in België.
We hebben gisteren niks van ons kunnen laten horen, want we waren op stap naar New York City voor een tweedaags bezoek, en hadden geen internetmoglijkheden...
Maandagochtend omstreeks 8.30 u zijn we met de trein vertrokken vanuit Rockville Centre naar Penn Station in Manhattan. Van daaruit hebben we dit stadsgedeelte grotendeels te voet verkend met als eerste stop een bezoek aan het Intrepid museum. De Intrepid is een uit dienst genomen vliegdekschip van de US Navy die als museum is ingericht. Op de site bevinden zich ook tal van vliegtuigen, waaronder zelfs een Concorde en een Stealth bommenwerper, en ook een duikboot.
Rond de middag ging onze tocht verder richting Central Park om van daaruit terug af te zakken naar downtowm Manhattan via Times Square, Broadway, Little Italy en China Town.
Rond vijf uur hebben we de metro genomen richting Brooklyn, waar we tussen 18 en 19 uur werden verwacht in het Fire Station van Engine 255 en Ladder 157. Eén van de vrijwillige brandweermannen van Point Lookout, die we zaterdag hadden ontmoet op de parade in Long Beach, werkt hier als beroepsbrandweerman en hij had ons aangeboden om mee te lopen in zijn nachtshift van maandag op dinsdag.
De kazerne is gelegen op de kruising van Flatbush Avenue en Rodgers Avenue in Brooklyn, op loopafstand van het metrostation waar we zijn uitgestapt, en het is niet meteen de meest gezellige en veilige buurt van New York, waarvoor onze gastheer ons uitdrukkelijk had verwittigd...
Iets na 18 u hebben we de kazerne veilig bereikt, en het viel ons op dat er noch in de metro, noch op de straten mensen liepen met dezelfde huidskleur als wij...
Onze gastheren stonden buiten aan hun fire station op ons te wachten en hun gastvrijheid was wederom enorm! Speciaal voor ons hadden zij een "Belgisch" maal bereid, bestaande uit (massaal veel) kippenvleugels in diverse marinades en een soort van worstenbroodjes als aperitiefhapjes -of zeg maar happen-. Het hoofdgerecht was "Belgische rosbief" met pureepatatten en wortelen, diverse warme sausen en broodjes. Er was ruim voldoende om te eten met de 11 Amerikaanse + 4 Belgische brandweermannen
De maaltijd werd twee keer onderbroken door een "call", en brave jongens als wij zijn hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om de afwas te doen voor onze gastheren en een dessertje van "chokotoffs" klaar te zetten tegen dat zij terugkwamen, want we hadden de vraag al gekregen of we "Belgian Chocolates" bij ons hadden, en uiteraard waren we daarop voorzien
Na de tweede call kwam onze gastheer, Tim Collins, ons zeggen dat we van de chief ook mochten meerijden bij eventuele volgende calls... 1 man op de engine en 1 man op de ladder. En dat moest hij uiteraard geen twee keer komem vertellen
We kregen een aparte kamer toegewezen vlak achter de voertuigen, voorzien van 4 grote zetels en een heuse flatscreen tv, waar we de nacht konden doorbrengen. En hoewel het, helaas voor ons, maar gelukkig voor de Brooklyners, een relatief rustige nacht was, konden we toch nog een viertal keren mee uitrukken. Een aparte, en onvergetelijke ervaring bij New York's Bravest.
Dinsdagmorgen omstreeks negen uur zijn we, na het uitwisselen van T-shirts en de traditionele groepsfoto, terug met de metro richting Manhattan gereden om daar nog een bezoekje te brengen aan de oude haven en Wall Street en na het verorberen van een hamburger (of wat anders?) zijn we kort na de middag weer met de trein richting Rockville Centre gereden. Het is hier nog ruim dertig graden, en een duik in het zwembad van ons hotel was de enige manier om ons af te kunnen koelen na deze toch wel lange en zeer warme twee dagen en nacht
Vanavond staat er nog een bezoek aan de fire academy van Nassau County op het programma, en morgenochtend worden we verwacht bij de city manager van Long Brach. Meer daarover morgen...
Het gaat hier allemaal prima, en we hebben al een pak onvergetelijke ervaringen, maar geen van ons voelt zich geroepen om New York als thuishaven te hebben... België is voor ons toch nog wel steeds the place to be, om het in het plaatselijke dialect uit te drukken
Zondag 15 augustus was een relatief rustige dag, maar dat kon geen kwaad na de drukte van de afgelopen dagen, afgewisseld met telkens maar enkele uurtjes nachtrust...
Na ons stilaan traditionele "bagel-ontbijt" is Scott ons komen halen voor de "drill" in Baldwin, een buurstadje van Longbeach. De "drill" is een wedstrijd tussen brandweerkorpsen waarbij verschillende proeven dienen te worden afgelegd die telkens als hoofdingredient het zo snel mogelijk koppelen van slangen, voorzien van water en het 'blussen" van een object hebben. Een twintigtal korpsen van het 2de en 3de batallion uit Nassau County waren op de afspraak en voerden met zeer groot Amerikaans enthousiame de diverse opdrachten uit. Het viel op dat deze "drill" een echte familieaangelegenheid is waarbij ook vrouwen, kinderen, (groot)ouders enz. "hun" team komen aanmoedigen. En elk deelnemend korps heeft de nodige logistieke middelen bij gaande van een eigen tent en bar tot heuse BBQ's en relaxzetels...
In de vooravond heeft Scott ons getrakteerd op een uitgebreide Italiaanse maaltijd in een restaurant in Rockville Centre dat wordt uitgebaat door een vriend van hem. Het eten was bijzonder lekker en wat hier niet zo evident is... vers
Tegen de avond zijn we terug naar Long Beach gereden en hebben we een kort bezoekje gebracht aan het huis van Scott, zijn vrouw Anne en hun drie zonen, waarna we verder zijn doorgereden naar de headquarters in Long Beach. Vermits het intussen (zachtjes) is beginnen te regenen was er niet veel volk meer op de kermis...
We hebben dan nog een tijdje doorgebracht in de brandweerkazerne en een kado overhandigd namens brandweer Essen aan chief Scott A. Kemins van LBFD (korpsfoto). Toen dat net was gebeurd kwamen er twee oproepen binnen in een tijdspanne van enkele minuten voor loshangende elektriciteitskabels en konden we mee vertrekken met Engine 2 (Geert en Sammy) en Ladder 62 (Johan en Johan).
We zijn in de vroege avond teruggekeerd naar ons hotel in Rockville Centre in een poging om ons slaaptekort wat weg te werken, want morgen wacht ons wederom een drukke dag...
Morgen staat er een bezoek aan Manhattan op het programma en via de chief van Rockville Centre die we op onze eerste avond hebben ontmoet worden we verwacht in de kazerne van Rescue 1 voor een uitgebreide rondleiding. Tussen 18 en 19 uur trekken we dan naar Brooklyn waar we de nacht en een deel van de volgende dag (dinsdag) zullen doorbrengen bij Engine 255 en Ladder 157. Afhankelijk van de chief die op dienst zal zijn zullen we ook "ride-alongs" kunnen doen...
Wat het geworden is zal je hier binnenkort kunnen lezen en zien...
Zaterdag ziijn we begonnen met een stevig ontbijt van bagels met cheese, bacon en eggs in een plaatselijke bagelstore.
Rond negen uur is Scott ons komen oppikken voor een sightseeing in Long Beach, Point Lookout en Lido. Even een tussenstop gemaakt in een van de drie firestations van Point Lookout waar we op een gezellige bende vrijwillige brandweermannen zijn gebotst. T-shirts geruild en een traditionele groepsfoto gemaakt.
In de namiddag waren we vrij en konden we naar het 'lang strand'. Om op het strand te komen moet je 12 dollar betalen, maar de Lifeguards wisten van onze komst en dat maakte het iets goedkoper...
Omstreeks 17 u werden we verwacht in de headquarters van LBFD voor het opstellen van de parade. Volgens insiders stapten er ongeveer 2000 brandweermannen en -vrouwen mee in de stoet, maar volgens onze tellingen kunnen het er ook 20000 zijn geweest. Het lijkt wel of iedereen hier lid is van een brandweerkorps
De parade was ongeveer 2 a 2,5 mile en duurde ruim 2 uren, gevolgd door een "vlaamse kermis", maar hier zal dat wellicht anders heten...
Een geweldige marching band met, voor de muzikanten onder ons, 19 trompetten, 11 trombones, 4 sousafoons en 10 drummers zorgde voor een typisch Amerikaanse sfeer op de afterparty.
We hebben veel collegas gesproken van alle soorten, rangen en standen, zoals Ludwig, een 78-jarige ge-emigreerde Duitser die nog steeds actief vrijwillig brandweerman is in Point Lookout. Geen leeftijdsgrenzen hier bij de vrijwillige brandweer want mensen helpen heeft prioriteit boven alles en wordt ook zeer gewaardeerd door de plaatselijke bevolking. Ook de twee zonen, schoonzoon en twee kleinkinderen van Ludwig zijn lid van Point Lookout Volunteer Fire Department.
Ook Tim Collins, tot eergisteren een nobele onbekende, was van de partij. Hij stapte mee in de stoet als vrijwilliger van een naburig korps, maar is in het echte leven beroepsbrandweerman in New York City. Een gezellige babbel en enkele Budweisers later kwam hij op het idee om ons mee te nemem naar 'zijn' fire station in Brooklyn, waar Engine 257 en Ladder 157 zijn gestationeerd. We gaan meelopen tijdens zijn shift van maandag op dinsdag... it's awesome! We hebben ondertussen al lang door dat het niet telt wat je kent, maar wie je kent
Vandaag is het eerst nog "drill" in Baldwin, waar we worden verwacht en nadien sluiting van de feestelijkheden in Long Beach. Meer daarover morgen.
Oh ja... we wonnen een prijs in de parade van gisteren... "Longest distance travel"... de trofee wacht een mooi plaatsje in onze kazerne in Essen als we terug voet op Europese bodem hebben gezet. Maar zover is het nog niet
Om half zes plaatselijke tijd zijn we al klaarwakker. Het tijdsverschil doet zijn werk... Het is een prima weertje, weliswaar een beetje bewolkt maar tussen de 25 en 30 graden Celsius.
Na het ontbijt in ons hotel, met plastic bordjes en bestek, komen Scott Glazer en zijn elfjarige zoon Andy ons ophalen voor een bezoek aan Ground Zero. Parkeerproblemen heeft onze gastheer niet in deze drukke wereldstad, want hij parkeert zijn wagen tussen de politievoertuigen van de Port Authority Police op nog geen 50 m van waar de voormalige WTC torens stonden. Hij zegt ons eventjes te wachten en 5 minuten later komt hij aanzetten met twee politieagenten, die ons meenemen naar de 48ste verdieping van de nieuwgebouwde WTC 7, vanwaar we een adembenemend zicht hebben van 360 graden op de hele wtc-site en de rest van New York City. Het voordeel van begeleid te worden door politieagenten is dat zowat alle deuren voor ons opengaan, zelfs die van onafgewerkte gebouwen en verdiepingen waar enkel nog maar bouwvakkers voor ons zijn geweest...
Wanneer we terug op de begane grond staan, neemt een andere politieman ons meer achter de schermen van deze immense bouwwerf. Er staan zelfs nog delen van de oorspronkelijke torens, weliswaar aan het oog onttrokken van de toeristen, maar niet aan de onze dus... ons eerste waaw-moment van vandaag...
We wandelen verder rond de in opbouw zijnde nieuwe torens - de hoogste zal 104 verdiepingen gaan tellen - en komen uit bij Truck 10 en Engine 10 fire station aan de andere kant van de site. De poorten van deze brandweerkazerne aan de voet van het WTC staan open, maar zijn afgesloten met een lint om de honderden bezoekers voor de deur ook daar te houden. Scott doet een babbeltje met de brandweerman die de wacht houdt aan de poort en... we mogen binnen om een kijkje te komen nemen. We wisselen T-shirts en petjes uit.
Na enkele hot-dogs en een Coke aan een van de vele kraampjes op de straat, vertrekken we weer. Enkele blocks verder houden we halt bij een shop waar de originele kledij van FDNY wordt verkocht. "No commercial shit, but the real stuff" verzekert Scott ons. We nemen ruim de tijd om onze collectie verder aan te vullen...
We rijden dan verder richting Queens naar La Guardia airport, een van de drie luchthavens in New York City, waar Scott wekzaam is als Luitenant bij de Port Authority Police... en dat zullen we merken...
Na een bezoek aan de burelen komen we terecht in de garage waar de crashtenders staan... Er staan er 4 en we krijgen alle tijd om ze te bezichtigen. En als we denken dat het bezoek bijna rond is, komt een collega van Scott ons vragen of we zin hebben in een ritje... of course! We maken een rit over de luchthaven, tussen al het dalend en stijgend vliegverkeer door - La Guardia Airport telt meer dan 1200 vliegbewegingen per etmaal - en krijgen een heuse demonstratie van alle mogelijkheden van de crashtender.
Maar het houdt nog niet op... want net als we op terugweg zijn naar de brandweerkazerne landen er vier jets van de US Airforce, hoewel LGA geen militair vliegveld is. Scott will weten "what they come do over here" en we rijden er gewoon met een politiewagen naartoe... We krijgen uitgebreid de gelegenheid om midden op het tarmac van LGA de jets van kortbij te bezichtigen en krijgen professionele uitleg van de piloten over hun T-38 traningjets...
Na al deze ongelooflijke en onverwachte, maar grandioze ervaringen en enkele honderden fotos rijker, rijden we s avonds naar Long Beach, waar de feestelijkheden van de viering van 100 LBFD van start zijn gegaan. Er staat een heuse kermis op en rond het terrein van de brandweerkazerne en we maken kennis met een aantal leden van het korps van Long Beach, waaronder nog enkele bekenden van ons vorig bezoek in 1999...
Na wat socializen en enkele biertjes in een plaatselijke bar -op de kermis wordt geen alcohol geschonken maar des te meer hamburgers en hot-dogs- nemem we tijdelijk afscheid van onze collegas, en brengt Scott ons terug naar ons hotel in Rockville Centre.
Morgen, zaterdag is het dan de 'grote dag' van de parade... we kijken er al naar uit
