Mila houdt van boekjes: peuterboekjes, reclameboekjes, tijdschriften, kranten,... Daar is ze wel eventjes mee zoet. En het wordt helemaal leuk als mama of papa meedoen!
¨Philadelphia? Mmmm, nee, Mila vindt het nog niet zo lekker. Nog een paar keer proberen en ze wil waarschijnlijk niks anders meer. Zo gaat dat met die kleine lekkerbek!
Sommige kindjes doen hun oogjes open en zijn klaarwakker. Mila niet. Die heeft even tijd nodig. Eerst rustig nog wat liggen babbelen in bed. En als het volume dan luider en luider wordt, weten mama en papa dat het tijd is om op te staan. Klinkt er geluid op de trap, dan krabbelt Mila zo snel mogelijk recht. Om te laten zien dat ze ECHT wel wakker is. Alleen is dat soms niet helemaal het geval...
Pfff, echt kiplekker wil onze kleine pruts precies niet worden. We zijn dit jaar al vier keer met haar naar de dokter moeten gaan. En vorig jaar misschien een keer of drie verspreid over het hele jaar! 2008 begint dus met vallen en opstaan. Wij hopen stiekem toch dat de lente snel begint en alle microobjes verjaagt. Deze week alleen al zijn we twee keer naar de dokter gegaan omdat Mila last had van koorts. Dinsdag sprak de dokter van de driedagenkoorts en vrijdag was de koorts verdwenen als sneeuw voor de zon op het moment dat we bij de dokter aankwamen. Dus veel kon ze er dan niet over zeggen. Deze voormiddag had ons poppemie nog eens 38,1 °C. Wel een beetje koorts dus, maar gelukkig niet zo hoog als de vorige dagen. We kunnen niets anders doen dan haar een beetje in het oog houden en duimen dat die koortsbuien gewoon verdwijnen.
We zijn weer thuis... na een gezellig weekendje Durbuy. Vrijdagavond met de nodige werkstress op onze schouders vertrokken, maar die begon steeds meer te verdwijnen hoe korter we bij Durbuy kwamen. Ons vakantiepark was snel gevonden en we waren binnen de kortste keren geïnstalleerd. En dan was het tijd voor HONGER! Dankzij onze charmante keukenploeg stond er al gauw wat lekkers om te eten op tafel. Na het eten was het bedtijd voor Mila en spelletjestijd voor de rest (Monopoly). Na een veel te korte nachtrust vond Mila het al vroeg weer tijd om op te staan, want zij had heel veel zin in een flesje. En maar huilen en huilen en huilen tot het speentje eindelijk in haar mondje zat. Papa en tante Veerle vertrokken toen om quad te gaan rijden en Mila, Kim en mama maakten er een rustige voormiddag (= spelen en dutten) van. Toen het middagmaal lang genoeg in ons buikje zat, gingen we lekker zwemmen. Na wat gerommel met aankleden en het wegzetten van onze zakken, konden we eindelijk het water inplonzen. Het had niet echt een Mila-temperatuur, maar ze vond het toch heel leuk. Zelfs kopje onder gaan, kon de pret niet bederven. Van zwemmen word je moe, vindt Mila. Dus na een fruitpapje was het alweer dutjestijd. Mama en papa bleven gezellig op het appartementje en tante Veerle en Kim gingen lekker op zwier. 's Avonds stond er raclette op het programma, maar omdat we natuurlijk te laat waren om een toestel af te halen, werd het wel een heel speciale raclette-versie. Het is bewezen: raclette onder de grill van de combi-oven is mmmmmmm. En champignons zijn gevaarlijk - vraag dat maar aan Mila! Zondagochtend hebben mama en papa geprofiteerd van de bereidwillige babysitploeg: tante Veerle en Kim. Ze bleven lekker lang in bed liggen en daarna gingen ze zelf op stap naar Durbuy, Tohonge en Barvaux. Niet lang nadat mama en papa terugkwamen, arriveerde ook de terug-naar-huis-rijdploeg van tante Veerle en Kim. We fabriceerden snel nog een paar croque-monsieurs en dan was het tijd voor hen om te vertrekken zodat ze nog van een namiddagje Durbuy konden genieten. Mila was een beetje onder de indruk van het afscheid, want ook al was ze heeeeel moe. Toch wilde ze ECHT niet slapen. Zelfs niet na een bezoekje aan de speeltuin. Dan maar eerst fruitpapje eten en daarna nog eens proberen. Het ging nog niet zonder moeite, maar eens ze goed in slaap lag, heeft ze doorgeslapen tot 19u30! Mama en papa hadden ondertussen al gegeten en gelukkig hadden ze voor Mila wat soep overgelaten. Na het soepslurpen was het tijd voor een badje: Mila, mama én papa werden alledrie schoongeschrobd. Mila was al snel weer moe en toen ze terug in bed lag, hebben mama en papa zich in het 'kastbed' geïnstalleerd voor een dvd-tje. En daarna zzzzzzz... Maandagochtend was het alle hens aan dek om alles in te pakken voor 10u. Dat lukte maar net en daarna besloten we om maar direct naar huis te gaan, want Mila lag al na 2 minuten diep in slaap.
Mila heeft ontdekt wat een 'boke met choco' is. Brood met confituur of kaasje vond ze de laatste tijd niet meer zo een goed idee. Dus mama heeft toegegeven en Mila heeft eindelijk een 'boke choco' gekregen. Mmm... Daar lust ze er wel meer van. SUPERLEKKER! Zou ze een beetje op mama lijken?
Eerst het goede nieuws: Mila was vandaag eindelijk weer in topvorm. Ze heeft flink gespeeld met de andere kindjes en niet meer geweend. Ze wilde in de voormiddag zelfs niet meer slapen bij Marijke omdat ze het veeeeeeel te leuk vond al dat spelen. Oef!
Dan het slechte nieuws: Mila is een heel klein beetje toegetakeld, want een ander kindje heeft in haar wang gebeten. En ze heeft zich zomaar laten doen. Aiaiai!
Mila is nog niet helemaal haar oude zelf, maar ze is toch al heel wat beter. Gelukkig maar...
P.S. Foto's van ons huisje vind je niet meer hier, maar op ons spiksplinternieuwe huisjesblog: http://www.bloggen.be/huisjetobe Je vindt de link ook in de rechterkolom van Mila haar blogje.
Moeilijk hoor, weer kiplekker worden! In het midden van de week was Mila weer een paar daagjes beter, maar vrijdag was ze weer helemaal ziekjes. Tot 3 x toe is haar pampertje overgelopen! En haar mondje wilde toch ook niet zo vlotjes open gaan om wat lekkers te eten. Dus ging ze met meterke nog maar eens naar de dokter. Nu heeft ze ook nog spruw en heeft ze medicijntjes nodig voor haar mondje! En de diarree moeten we weer proberen stoppen met andere medicijntjes en rijstwater (dat ze niet wil drinken).
Vandaag had onze kleine meid maar 1 dikke, overgelopen kakkebroek, dus dat viel wel mee. En ze heeft ook weer wat meer gegeten. Vanavond zelfs een hele kom tomatensoep. Mmmmmm... Mama had die dan ook met liefde klaargemaakt voor het kleine ziekje.
We houden onze vingers gekruist en hopen dat het beter blijft gaan!
Onze kleine meid is ziekjes. De buikgriep van papa is ook in haar kleine buikje gekropen en nu is eten niet meer zo fijn! Donderdag was de groentepap al teruggekomen toen Mila bij Marijke was. Dus werd ze vrijdag een dagje in de watten gelegd door oma. Daar kotste ze als afscheid de hele tapijt onder. Sorry oma! En die avond wilde verder niets in het buikje van onze kleine schat blijven zitten. Zelfs het kleinste slokje water niet... en dus ook de medicijnen niet. Gelukkig kreeg ze om 1 uur 's nachts een hongertje en de inhoud van dat nachtelijke flesje is wel blijven zitten. Het ochtendflesje ging er helemaal in en kwam er weer helemaal uit. Helaas! Vandaag ging het redelijk goed (alleen maar flesjes, dat wel), maar vanavond hebben we weer niets in het maagje van onze kleine lieverd gekregen. Dat wordt dus weer een nachtelijk flesje. Hopelijk gaan de stoute buikbeestjes weer snel weg en laten ze onze lieverd gerust!
Mila met het cadeautje van mama en papa - deze keer omgetoverd tot een getunede driewieler! Alleen zijn de beentjes van de kleine schat nog wat kort. Op de toppen van haar tenen lukt het echt niet. Maar ze vindt het wel een leuk nieuw speeltje.
Vandaag had Mila haar 'grote' verjaardagsfeest. Met nonkels, tantes, oma's, opa's, enz. Het was een drukke (en vermoeiende) boel, maar wel heel leuk. Mila had een lekker verjaardagscake en een grote chocoladetaart voor haar verjaardag. Dus 2 kaarsjes om uit te blazen ook al werd ze nog maar 1. En dat blazen lukte nog steeds niet Gelukkig waren meter, peter en mama er ook om een beetje te helpen. Papa die kon vandaag jammer genoeg niet helpen. Die hield zich heel rustig in de zetel, want hij voelde zich heel erg ziekjes (buikgriep ). Heel zielig! Mila kreeg nog maar eens een heleboel cadeautjes (bedankt allemaal!) en ze keek verwonderd naar wat er allemaal gebeurde. Om 17 u werd ze er toch een beetje te moe van en ging ze zalig slapen en dromen van verjaardagstaarten met kaarsjes en balonnen en cadeautjes en ... Tot ze wakker werd met grote honger en een lekkere boterham verslond! Nog eventjes spelen en dan was het tijd voor mama om haar kleine meid en haar zieke ventje thuis in bedje te gaan leggen.
Morgen na twee weken terug naar Marijke: dat zal even wennen worden, maar ook daar wacht nog een verjaardagsfeestje!
Lichtjes, beweging en muziek! Daar kan Mila haar oogjes niet vanaf houden! Dankjewel voor het kaartje oma en pepe (en voor de tantes en nonkels ook nen dikke merci!).
Een eerste kaarsje en een eerste verjaardagskroon horen er natuurlijk bij. De kroon zat niet zo lekker en Mila had meer zin om de kaars vast te pakken dan om ze uit te blazen. Met een beetje hulp van mama en papa lukte het toch.
Het grootste cadeau voor Mila vandaag is dat mama en papa de hele dag tijd voor haar hebben! Dus: samen met de blokken spelen, liedjes zingen, een wandelingetje doen, lekker samen eten, gezellig boekjes lezen, ... Een echt feest!
Mila wordt al 1 jaar vandaag. Wat groot! En zo snel! Mama en papa moeten vandaag weer een beetje terugdenken aan vorig jaar: toen onze kleine meid als een hulpeloos klein ding op de wereld kwam. We waren die dag allebei een beetje overdonderd door wat ons overkwam. Maar onze liefde voor haar was direct heel groot. Ondertussen kennen we onze kleine Mila al een jaar. We herkennen haar eigen maniertjes, we weten waar ze van houdt, we kunnen samen lachen en spelen, ... Groei maar rustig verder kleine meid, wij zijn er voor jou!
Mila
Gelukkig waren meter, peter en mama er ook om een beetje te helpen. Papa die kon vandaag jammer genoeg niet helpen. Die hield zich heel rustig in de zetel, want hij voelde zich heel erg ziekjes (buikgriep 
