Op deze foto kon papa nog een glimlachje van mij vangen. En ook tijdens de rest van de dag, heb ik af en toe mijn best nog gedaan. Toch waren de traantjes ook veel van de partij vandaag. Ik had het een beetje VEEL te warm. Te warm om te eten, te warm om te slapen, te warm om te spelen zelfs. Ik hou wel van het zonnetje, maar vandaag heeft ze voor mij een beetje teveel haar best gedaan.
...ga ik lekker op bezoek bij mijn oma en pepe en ook daar laat ik mij van mijn beste kant zien. Ik heb pepe trouwens een dikke verjaardagsknuffel (en ook wel een cadeautje) gegeven, want vrijdag was hij jarig. Gelukkige verjaardag!
...van ons nieuwe huisje is gelegd. Of beter: de eerste rij stenen is gelegd. Het is nog niet veel natuurlijk, maar nu kunnen ze volgende week beginnen met nog een rijtje en nog eentje en nog eentje. Hopelijk zien we het huisje dan net zo snel groeien als ons Mila (sneller mag ook altijd!).
Ik lig hier zooooo goed dat ik zelfs een dutje kan doen. Tot ik de stem van mijn papa hoor wanneer die aankomt. En eigenlijk moest opa ondertussen toch dringend naar het toilet. Hihi!
Ik ben helemaal blij opgestaan en al even blij gaan slapen. Toen mama vanmorgen de trappen afkwam lag ik al in mijn bedje te glimlachen. En daar ben ik de rest van de dag niet meer mee gestopt. Glimlachjes voor mama, voor papa, voor meterke, voor tante Veerle en zeker ook voor Lisa (Nog bedankt voor het voorlezen trouwens. De schaapjes waren het leukst...)!
Het is al 6 maand geleden sinds ik voor het eerst kwam piepen! Ik mag dus al een klein beetje vieren vandaag. Nog een keer zo lang en ik mag mijn eerste kaarsje uitblazen. Spannend...
Mama kom, geef die lepel maar hier. Ik zal je wel eens tonen hoe dat moet! Jij smeert altijd mijn hele gezicht vol. Kijk maar, ik zie groen. Allemaal spinazie. Wacht maar tot ik zelf kan eten. Het zal veel beter gaan! Maar lieve mama... het was wel lekker hoor. Dat heb je wel gemerkt, he. Ik heb als een flinke meid mijn bordje helemaal leeggegeten.
Mijn pyjama is eindelijk aangeraakt. Nu heb ik hard moeten wenen, hoor. Gelukkig vind ik een beetje troost bij mijn tutje. En nog beter... mijn flesje komt eraan!
Mila
