Ik mocht ook eens bij de peter van mama op schoot. Zo heb ik weer twee nieuwe schootjes ontdekt vandaag. Want de vorige keer dat ik op bezoek was, herinner ik mij toch niet zo goed. Toen was ik nog kleiner! Mama en papa wilden eigenlijk ook nog een wandelingetje met mij maken aan de zee. Het was natuurlijk weer aan het regenen, dus ging dat spijtig genoeg niet door. We zullen in de zomer nog eens terug moeten gaan voor een strandwandeling...
Vandaag reden we helemaal naar de zee om eens een bezoekje te brengen aan de meter en peter van mama. Zij wonen in Nieuwpoort, dus zie ik hen niet zo vaak. Ze vonden natuurlijk dat ik al veel was gegroeid en erg veranderd was.
Als ik moe word, kan ik me nog wel eventjes bezighouden met mijn mobieltje. Ik volg de gekke figuurtjes met mijn ogen en af en toe praat ik er wat tegen. Na een tijdje gaat het mij vervelen en dan legt mama of papa mij in de goeie positie om te slapen en dan ben ik zo vertrokken.
Hier zit ik boven op de buik van papa. Nu gaat dat nog. Binnen een paar jaartjes wordt dat al wat lastiger. Als papa gekke geluidjes maakt, moet ik heel hard lachen. Soms houden we ook privé-gesprekjes in onze eigen taal waar mama helemaal niets van begrijpt.
Het wordt pas helemaal leuk als mama ook nog wat speeltjes voor mijn neus hangt. Het liefste wat ik doe is alles wat ik vast kan pakken in mijn mond stoppen en er eens goed aan 'zabberen'.
Op zondag hebben mama en papa een beetje meer tijd om lekker veel met mij te spelen. En natuurlijk vind ik dat superleuk. In de Bumbo-seat zit ik steeds liever en ik kan het ook altijd een beetje langer volhouden. Ik ben dan ook apetrots als ik in mijn stoeltje zit te stralen.
Vandaag had mama afgesproken met haar schoolvriendinnetjes van de middelbare school. En joepie... ik mocht mee. Mama en haar vriedinnetjes hebben aan de champagne gezeten, BBQ gegeten, getetterd over vroeger en nu en heeeeeeeeel veel dessert gegeten. Normaal gezien zou ik dat allemaal supersaai vinden, maar gelukkig hebben de vriendinnetjes van mama al voor een paar speelkameraadjes gezorgd. Ik heb dus weer een paar vriendjes bijgemaakt. Op de foto zitten we allemaal op een rijtje. Van links naar rechts: Fien, ikke natuurlijk, Arthur en Fleur.
Kijk eens hoe groot ik al ben! Ik zit hier te stralen in de bureaustoel van mijn papa. Normaal mag ik hier altijd op zijn schootje zitten, maar zelf op de stoel zitten vind ik nog leuker. Nu moet ik nog moeitde doen om mooi recht te blijven zitten... wacht maar af tot ik zelf de stoel kan laten draaien.
Jippie, we vieren feest voor mama vandaag. Papa en ik zijn al de voorbereidingen aan het maken om haar straks te verrassen als ze wakker wordt... Lekker ontbijt op bed, bloemetjes en een verrassing die papa en ik samen hebben gemaakt voor haar. Het mysterie van de rode vlekken zal zometeen opgeklaard worden. (papa en ik hadden met vingerverf gespeeld, maar het lukte nog niet goed om binnen de lijntjes te blijven)
Alle andere mama's willen we ook een gelukkige mamadag wensen !!! Hip hip voor jullie...
...morgen beginnen ze aan het huisje van Mila, papa en mama! We zijn alledrie een beetje zenuwachtig. Net als naar de geboorte van Mila kijken we hier al lang naar uit en nu is het EINDELIJK zover. Joepie!
And the winner is... de tante van mama! Zij was de 10.000 die een kijkje nam op de website van onze kleine pruts.
"Ik heb het gehaald! Ik heb dan ook al heel veel naar Mila's blog gekeken! En zo volg ik dan ook al 4 maanden haar ontwikkeling en die gaat met rasse schreden vooruit. Het is al een zeer flink meisje geworden!" Tante Annie
Die verrassing komt er dus aan... Wait and see. En natuurlijk volgt er een verslag hier op Mila haar blogje.
En nog eentje van ons Mila die haar nieuwe mobieltje ligt te bewonderen. Het mobieltje van de geboortelijst werkte niet en we zijn eindelijk achter een ander geraakt. En nu is onze kleine meid dolgelukkig. Ofwel ligt ze heel stilletjes en vol verwondering te kijken ofwel spartelt ze met haar armpjes en beentjes omdat ze helemaal blij wordt van wat ze allemaal ziet.
Mila wordt altijd maar groter en groter. Bij Marijke probeerde ze de Bumbo-seat al eens uit en ook thuis vindt ze het wel leuk. Natuurlijk niet te lang, want dat is vermoeiend voor haar hoofdje. Ze vindt het in elk geval een leuke, nieuwe uitgangspositie van waaruit ze de wereld kan ontdekken.
Vanavond moest Mila nog eens naar K&G voor twee vervelende prikjes. Ze weegt nu net 6 kg en ze meet 61 cm. Volgens de verpleegster van K&G is ons kleine muisje voor een echte groeispurt gegaan deze maand. Terwijl ze vroeger wat zwaar was voor haar lengte, is ze nu helemaal in evenwicht. Verder doet ze het nog steeds geweldig. De prikjes zelf waren weer een hel voor mama en Mila. Van zodra we in het kamertje van de dokter kwamen, begon ons spruitje al te huilen en ze hield er niet mee op tot ze weer aangekleed en wel in de wandelwagen zat. Er was zelfs geen verschil op het moment dat ze de prikjes kreeg. Krijsen was de boodschap. Alleen mama kon een beetje troost bieden. Thuis was het dan snel in bad, een grote fles (troost) en in bed. Mama en papa hebben dus niet veel kunnen genieten van hun kleine meid vandaag.
Tante Tineke heeft zich wel kunnen uitleven met haar kleine nichtje vandaag Kijk maar eens hoe goed ze het met elkaar kunnen vinden.
Nog eventjes en kleine Mila haar blogje werd 10.000 keer bekeken... Wij, als mama en papa, wisten natuurlijk vanaf het eerste moment dat we haar zagen dat ze het liefste en mooiste en schattigste meisje van de hele wereld is. Blijkbaar zijn we niet alleen.
Ben jij nummertje 10.000? Laat een berichtje achter in ons gastenboek en we verrassen je! Meer verklappen we nog niet.
Mila
Hier zit ik boven op de buik van papa. Nu gaat dat nog. Binnen een paar jaartjes wordt dat al wat lastiger. Als papa gekke geluidjes maakt, moet ik heel hard lachen. Soms houden we ook privé-gesprekjes in onze eigen taal waar mama helemaal niets van begrijpt.
En nog eentje van ons Mila die haar nieuwe mobieltje ligt te bewonderen. Het mobieltje van de geboortelijst werkte niet en we zijn eindelijk achter een ander geraakt. En nu is onze kleine meid dolgelukkig. Ofwel ligt ze heel stilletjes en vol verwondering te kijken ofwel spartelt ze met haar armpjes en beentjes omdat ze helemaal blij wordt van wat ze allemaal ziet.
Kijk maar eens hoe goed ze het met elkaar kunnen vinden.
