Nog 2 dagen en dan is het zover. Dan worden de schoenen aangesnoerd,
de rugzak over de schouders gebonden en kan onze tocht beginnen.

Het vertrek, ja waarheen? Naar het onbekende! Wat staat ons te wachten?
Kunnen we het samen aan? Waar zullen we naar toe lopen? Waar zullen we eten?
Waar slapen? Vragen, vragen, vragen... Ja, vele vragen die ons bezig houden
voor ons vertrek en ook nog tijdens de tocht..
We  er ons van bewust dat deze tocht zwaar zal zijn.
Het is natuurlijk een grote uitdaging, je weet niet waar je onderweg voor komt te staan.

Wil je eens aan mij denken… Wil je een kaarsje voor mij branden…
Wil je voor mij ook een gebedje doen…’ Al deze vragen en intenties nemen
we zeer graag mee in onze rugzak, hij wordt er niet zwaarder door,
integendeel, we krijgen het gevoel dat hij verder gedragen wordt
door zoveel oprechte hartelijkheid.

Nog een stevige handdruk, nog een innige omhelzing.
Rest ons nog om iedereen die ,op welke wijze ook, ons steunen geweldig te bedanken!
Het verbaasd ons echt dat er zoveel mensen ons alle goeds toewensen. BEDANKT !!

Jullie horen nog van ons!

13-09-2008 om 21:14 geschreven door marobe