Pelgrim, pilgrim, pellegrino, van het Latijnse peregrinus, dat betekent iemand die over de akkers loopt, een landloper, zeg maar.
Daar komt het vandaan, maar wat bedoelen we er tegenwoordig mee?
Iemand die onderweg is naar een bijzonder doel.

Een bedevaart of pelgrimage is een (voet)tocht naar een bedevaartsoord
die een bijzondere betekenis heeft binnen een religie. 
Het kan een plaats van een openbaring, een verlichting of een religieus bovennatuurlijk wonder zijn.

Redenen voor het ondernemen van een gehele of gedeeltelijke bedevaart zijn
om over een hogere waarheid, God of het leven na te denken;
om respect te betuigen; om inspiratie te verkrijgen;
om tot bezinning te komen; om een poosje afstand te nemen van een hectisch dagelijks bestaan;
om 'de ervaring'; 'om er geweest te zijn'; of om andere mensen te ontmoeten

Pelgrim zijn is onderweg zijn. Pelgrimeren is zo oud als de mensheid.

Pelgrimeren is onthechten; afstand nemen;  Je werk, de kring van mensen om je heen,
je comfort, ja zo ongeveer alles laat je achter je.
Het enige dat van nu af nog telt is jouw 'zelf'.
Want je neemt je zelf mee, ook al weet je misschien niet eens wat dat precies betekent.
Want wie ben je nog als je al datgene achterlaat, waaraan je doorgaans je identiteit ontleent?

Wie ben je als pelgrim?

Pelgrimeren is daarom: kwetsbaar durven te zijn. Durven mens te zijn.
Durven vreemdeling te zijn in deze wereld. Je toevertrouwen aan de Voorzienigheid. 
Dat vraagt om moed, durf en vertrouwen. Maar vertrouwen waarin precies?
Wie zou niet onzeker zijn, gezien het ongewisse van zo'n onderneming?
Het is oude Wijsheid die vanouds bemoedigend zegt: 'Begin maar te gaan..., dan volgt de weg vanzelf.
Maar zo gemakkelijk als het lijkt is het niet. 
Wijsheid en verstand staan hier op gespannen voet met elkaar.

Pelgrimeren impliceert dan ook: leren vertrouwen op eigen kracht,
op de goedheid van mensen en op de goedgunstigheid van het hemelse gericht.
Zo gezien is pelgrimeren ook een beeld van belofte:
we mogen verwachten dat de weg ergens heenleid.

'k Vraag me af…  Wat ga ik zoeken…Wat hoop ik te vinden?

Rust ? evenwicht? Een nieuwe uitdaging? Mijn levensweg? Een richtingaanwijzer?
Waar het echt om gaat in het leven? Of iets van dit alles ?

Boeiend wordt het alleszins.

29-08-2008 om 22:34 geschreven door marobe  

FATIMA, bedevaartsoord

Een speciale plaats neemt de bedevaart van Fatima in. Het is een bekend bedevaartsoord in Portugal. De plaats wordt het altaar van de wereld genoemd. Maria is er op 13 mei 1917 verschenen zijn aan drie herderskinderen: Lucia, die later karmelietes werd, Francisco en Jacinta. Bij de laatste verschijning heeft  het zgn. zonnewonder van Fátima plaatsgehad ten aanschouwen van de drie kinderen en een grote menigte pelgrims. Daarom gaan op de dertiende van elke maand vele pelgrims (te voet) naar Fatima. Sommigen leggen de laatste honderden meters tot aan de kerk soms zelfs kruipend op hun blote knieën af. Er is een grote witte  basiliek, uit kalksteen opgetrokken, met een enorm plein. Aan weerszijden van de basiliek zijn zuilengalerijen en bijgebouwen, onder andere twee ziekenhuizen.
Op de plaats van de verschijning is een “Verschijningskapel”gesticht.  

30-08-2008 om 21:55 geschreven door marobe