|
27-01-2012
Deze week hadden we eindelijk eens iets te doen! We moesten
op dinsdag The International School of Helsinki bezoeken en donderdag een
NGO: MLL (Children Welfare). Deze
reisjes naar Helsinki waren heel spannend, voornamelijk omdat de meeste
buschauffeurs geen Engels praten. We
zaten dinsdag met geluk toch op de goede bus, en het was een tripje van 1 uur
en 3 kwartier eer we eindelijk aankwamen. We werden in Helsinki meteen geholpen
door een Finse vrouw, die ons de weg naar de school toonde. Ze maakte daarvoor
zelf een hele grote omweg; wat een lieve mensen eigenlijk! We kwamen er weer
goed vanaf, zonder kaartlezen! Almaar goed, want het was -7 graden, het sneeuwde en we bevonden ons
vlak aan een voormalig havengebied waar de wind vrij spel had. (En ik was mijn
handschoenen vergeten!) Deze Internationale school bleek een zeer dure te zijn;
3000 euro registratiegeld en 1000 euro per jaarinschrijving! We voelden ons dus
niet echt gemakkelijk tussen al die rijke kindertjes. Bleek ook dat je als
leerkracht hier maximum vijf jaar kon werken, dan moest je op zoek naar een
andere job want dan werd je een local. Ze gaan er daar dus prat op dat ze
enkel internationale leerkrachten hebben. De kinderen zelf zijn ook van 42
verschillende nationaliteiten en de instructietaal is Engels. Ik kan nog heel wat over deze school
vertellen; maar dat ligt waarschijnlijk niet in jullie interessegebied.
De grote vraag dan; hoe is Helsinki als stad?
Eerste conclusie: weinig mensen voor een hoofdstad. Er wonen
maar 50 000 mensen in Helsinki en dat merk je vooral in het bus- en
treinstation, je wordt er helemaal niet omvergelopen, je komt niet in een
mensenmassa terecht zoals bij ons in Brussel.
Tweede conclusie: De shoppingcentra zijn geconcentreerd op
en rond het busstation. Ideaal dus!
Derde conclusie: MC Donalds, Subway en Pizzahut zijn heel
goed vertegenwoordigd, je vindt ze soms zelfs 2 maal in 1 straat. (Middagmaal
verzekerd.) Het maakt het wel moeilijker om iets typisch Fins te vinden
Vierde Conclusie: Deze conclusie namen we nadat we met een
megachocolademuffin wat voorbijlopend Fins volk hadden bekeken. Wat een gek
volkje toch! We moesten heel goed zoeken om een normale Fin(se) te vinden. Veel
knapperds zitten er ook niet tussen. Viel dat tegen.
De busrit naar huis verliep niet zo vlot, Tina en ik waren
onze halte al een tijdje voorbij eer we dat doorhadden. Alles is hier immers
bos en sneeuw. Dat maakte dat we nog eens moesten overstappen op een andere
bus; na een halfuur wachten. Uiteindelijk zijn we toch zon drie uur onderweg
geweest naar huis. Wat waren we blij om weer in ons afgelegen boerengat te
zijn!
We zijn sinds gisteren met 1 Erasmusstudent meer, HIP HOI! Een Hongaars meisje, Eboya (ik denk dat ik het
zo moet schrijven). Zij is hier samen
met haar verloofde, hij wil hier immers werk zoeken zolang haar studies duren.
We vrezen er echter allemaal wat voor aangezien de jongen enkel Hongaars en
Japans (??) spreekt.
Nog wat goed nieuws om af te sluiten: Tina en ik hebben een
grotere kamer met eigen douche en toilet! We voelen ons al een pak minder
opgesloten.
27-01-2012, 16:55
Geschreven door Lieve Conickx 
|
