Wanneer Siem zich op zijn skeelers haast naar zijn vriendin, Marijke, ontmoet hij op de

spoorwegbrug het bloedmooie meisje Paulien. Ze maakt telkens dezelfde tekening en telt

daarbij elke lijn die ze op het blad zet. Hij wil dolgraag met haar in contact komen en denkt al

aan de (jaloerse) reacties van zijn vrienden, wanneer die de knappe Paulien zullen zien.

Maar het contact verloopt niet zoals hij het gepland had. Paulien reageert heel raar of reageert

net niet, stelt rare vrage n of geeft rare antwoorden. Siem wordt overdonderd. Niet alleen haar

uiterlijk, maar ook haar onbegrijpelijke reacties fascineren hem. Algauw komt Siem erachter

dat Paulien autistisch is. Hij weet niks van autisme en aanvankelijk wil hij gewoon wat met

Paulien flirten. Gaandeweg begint hij iets voor haar te voelen, maar hij slaagt er niet in tot de

wereld van Paulien door te dringen