de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
14-05-2008
30/4-1/5 Back in Sydney
Na een lange en slopende vlucht met een stopover van 2uur in perth kwam ik aan in Sydney. Terug van weggeweest, want ik was er al voor de derde keer. Ik had er mijn vertrouwde hostel railway square geboekt (never change a good team). Veel tijd had ik hier echter niet, want 2 mei vertrok mijn langverwachte vlucht naar Fiji. Wel tijd genoeg om even uit te blazen en om nog eens naar Bondi beach te gaan. De waves waren goed en er waren dan ook veel surfers, maar surfen zat er niet in voor mij want ik kwam vooral om wat kleertjes te kopen.
Broome was een ware luxehemel na 11 nachten basic op de harde grond /in auto slapen. We hadden de Kimberley Klub YHA geboekt op aanraden van velen en dit bleek echt wel een topper. Voor mij uitgekozen tot meest fantastische/luxueuze/exotische hostel ever.(zie mijn fotos op www.larobba.spaces.live.com ) Ook Cable beach was zaalig met superwarm water.
We moesten nog juist de Dalesgorge afwerken om ongeveer heel t park in sneltempo gedaan te hebben. De Dales gorge leidde ons naar de circular pool op t einde, stroomopwaarts. Het water kwam uit de rotsen via watervalletjes de pool ingevallen. Zeer lekker water om in te zwemmen, en we hadden geen douchevoorzieningen in de camping van laatste nacht dus was dit een uitstekende gelegenheid voor verfrissing. Een passant(ozzie) wist ons ook de vertellen (en te laten zien) dat hier tussen de rotsen metaal en asbestum(asbest) te vinden is. Hier in de buurt zijn trouwens ook grote metaalmijnen. We lieten uiteindelijk het park voor wat het was en vertrokken ricchting Broome met als eerste grote stad Port Hedland op 325km. Bij het eerstvolgende tankstation nog vlug even tanken, want zoals aangegeven was de eerstvolgende tankgelegenheid pas op 266km, in Port hedland, te vinden. Onderweg niks en nog meer niks, buiten wat spinifex (grasachtig gedoe) en veel veel roadtrains die ons kruisten. In Port hedland aangekomen raakten we gedeprimeerd. T was t idee om hier te overnachten maar het was hier echt zoo triestig uitzien (industrie en grauwe huizen, geen leven in de straten) dat we planden door te rijden zo ver we konden. Broome was nog 600 km en dit haalden we niet voor de donker. De baan was saai en er gebeurde weer eens niks toen we in t gebied van de great sandy desert reden, buiten een paar koebeesten langs de weg die af en toe t idee kregen om de highway over te steken, opletten geblazen dus. Na het bereiken van een tankstation was de zon al aan t zakken en dat is een gevaarlijk moment (Kangoeroes die oversteken). De eigenaar zei ond dat t komende stuk ook echt wel een kerkhof was en het dus krioelde van de kangoeroes (en -lijken). Toch wij wat verder rijden en we waren nog niet weg of ik moest voldoor in de remmen. Een overstekende kangoeroe op ik geloof een haar gemist. Ons hart stond even stil en nadien voelde ik de adrenalinerush komen. Daaaamn fucking hoeregeluk gehad. T laatste dat we wouden is kosten aan de huurwagen (ongeval met dier niet gedekt tot 2000 dollar). Maar goed no worries de Robin dus stevig t pedaal ingeduwd en alles voorkomen. T volgend half uur waren we er wel nog altijd niet goed van. t kwartier volgend op de roekeloze kangoeroe dimde we to 80-90 per uur en zagen we er nog veel te veel en af en toe weer oversteken ook. Ons noodplan (want we konden toch moeilijk stoppen op de pechstrook dat geen pechstrook was) bestond er in de kant te bollen en te wachten tot er een roadtrain passeerde. Na paar minuten donderde er een voorbij en wij volle pattinage erachteraan. Ge moet weten, die roadtrains stoppen voor niks of niemand. Die zijn zo zwaar geladen dat die onmogelijk kunnen stoppen (kweetni hoeveel km die nodig hebben om van 100 per uur tot stilstand te komen maar t moet veel zijn). Die hebben ook een massieve bullbar op hun neus staan welke de roekeloze beestjes die oversteken (ook koeien!!!) gewoon wegmaaien alsof vliegjes zijn. Heb verhalen gehoord van mensen die koebeesten hebben zien liggen aan de kant, zoner hoofd, benen enz... Wijzelf geen halve koeien maar veel halve/ganse/platte kangoeroes, allemaal morsdood. In t donker dus diene wergreus aan t volgen en soms dus te laat om uit te wijken voor kadaver op de weg, gewoon overheen bollen, ge maakt dat niet elke dag mee... Ma ja we waren dus niet meer op ons gemak en na een uur was er eindelijk een slaapparking waar we wijselijk gestopt zijn. Broome was verdomme maar 120km verwijderd en t was zaterdag en we wouden feesten maar t was t risico ni waart. Als bonus kregen we op de parking wel een fantastishe sterrenhemel te bewonderen en tegelijk was dit onze laatste nacht in de tent en in de wilde natuur van West Australie.
Deze dag was door ons uitverkozen tot topdag van onze 11daagse roadttrip op de westkust. Het park met zijn verschillende gorges met natuurlijke baden en watervallen is ronduit verbluffend mooi. De eerste gorge die we deden vroed in de ochten was de weano gorge. een kangeroe verwelkomde ons en we daalden af in de gorge waar we een wandelroute volgden. We raakten het pad echter zoek en keerden terug om de andere route te nemen. Voor deze moesten we op wanden klimmen, terug naar beneden klauteren, door t water gaan, allemaal zeer wijs. we kwamen uiteindelijk aan bij een handrail. Hier moest je met een koord een semi-rappel doen en dan kwam je aan in de ronde en zogenaamde handrailpool waar ik mijn eerste duik van de dag nam. we waren de eersten en dus de pool voor ons alleen. De volgende gorge was Hancock. weer superkicken, heel steile (steepe) afdaling recht de rotsen af naar de bodem van de gorge, daar de waterlijn volgend, langs de zijkanten klauterend en door water wadend. Verschillende natuurlijke poolen boden zich aan. Voor de beste moest je de spidermantrack volgen en was genaamd kermits pool, met 3 meter diep water, springen van de rotsen dus maar! daaropvolgend stond de 3e gorge op ons te wachten, the Knoxgorge genaamd. Opnieuw een vrij moeilijke track door de woeste en verbluffende omgeving. Beneden in de gorge lagen er opnieuw een paar pools te wachten maar we lieten die links en volgden de rivier tot de gorge echt zeer smal en steil werd. Daar ging het parcourniveau van niveau 4(al redelijk serieus werken) tot niveau 6 (enkel met speciale klimapperatuur veilig te doen). Toch probeerden we nog een stukje verder te gaan over 2 boomstronken dat op 5m boven de rivier gekneld zaten in de gorge. Echt supergraaf! Nadien een derde zwem in een omgeving waar we helemaal alleen waren om dan terug te keren voor de serieuse klim terug uit de gorge. Moe van al 3 serieuse gorges bedwongen te hebben kropen we terug in de auto om wat rond te rijden naar lookouts en een watervallteje mee te pikken. De gravelraods leidden ons dan verder naar de campingground van die nacht waar we kijkje gingen nemen. Lag vlak aan de "Fortescque falls en de bijhorende Fern Pool die we nog even bezochten en waar we met een pintje bleven nagenieten van onze uiterst goed gevulde en geslaagde dag. Grappige noot die avond was dat Jeroen de zak wijn (goen) uit de auto nam en 5 minuten nadien was die zoek. Wij gezocht en gezocht maar nergens te vinden. Nu zwaren er Dingos en dit gebied en we verdenken er hun van. Dit kan wel eens goed kloppen want in de nacht hoorden we ze huilen en de volgend ochtend was een der vuilniszakken dat buitenstond ook verdwenen en lag verderop. De wijn is tot op heden vermist.
Naar goed gewoonte vroeg uit de veren, maar er was veel rede toe want we keken aan tegen een trip van een dikke 800km. we reden uit Cape Range NP 85 km terug naar Exmouth om daar een douchke in onze ex-camping te pakken. De staff had dit echter door en eens terug bij de auto begon er een te zagen dat we gisteren hadden uitgecheckt en we kwamen gebruik maken van hun water en weet ge wel hoe duur t water hier is en bla bla bla. We moesten maar 5 dollar betalen om het goed te maken. We lachten wat met haar gezever, en ontkenden het nemen van een douche, enkel naar toilet geweest madam, maar we stonden daar met ne frisse en natte kop, hehe. Get off our premises now! Dit deden we dan maar en reden naar het tankstation waar we ontbeten. Daar opnieuw met een onvriendelijke aussie opgezadeld. Onze deur stond open en meneer wou met zijn dikke jeep en dito boot een zo wijd mogelijk bocht nemen om t station in te rijden(die kon gewoon ni rijden). Hij bleef dus staan wachten en wij niks doorhebben, plots komt ie uit zijn auto om onze deur dicht te smijten en ons vewijten te smijten, verwijten die hij dubbel terug heeft gekregen. En dat waar zijn kindjes bij waren, geen voorbeeld! Onderweg op de highway gebeurde er ni veel, buiten dat de auto voor ons alles moest dichtsmijten om te vermijden tegen de groep overstekende emus te rijden. ook veel veel roadtrains op de baan. Deze voorbijsteken duurt ook wel even, 3 grote opleggers lang. Toen we naar Tom Price reden bleken we ineens keuze te hebben uit 2 wegen. Gravel of gewoon en de keuze was bij ons snel gemaakt...off road, we like the red dust! Vlammen tegen 80a 100 per uur is echt wel kicken op deze baantjes, dikke rookpluim langs achter. Maar na 3 kwartier het stof te trotseren kwamen we ineens voor een plas te staan over de weg. Te diep. Er reed een jeep door en die ging er behoorlijk in dus no go voor ons gehuurd bakske. De lokale ozzies daar legden ons wel een alternatieve route uit, natuurlijk reden we dus wel een extra 40 km voor niks. Tegen de avond net voor de donker kwamen we dan eindelijk toe in de camping van het national park van Karijini, en we waren na 800km nog verrassend fris. hier gelukkig wel douches , water en bbq voorzieningen. Maar de kloteinsecten waren hier ook wel van de partij.
Jeroen was in opperbeste stemming vandaag want hij kon weer eens duiken. Hele dag met de boot op de reef, dit was voor ons beide al hele tijd geleden (Cairns). Een vriend van Jeroen die we op de camping zijn tegengekomen was ook van de partij, de Patrick. Patrick en Jeroen hebben beide hun padi open water certificaat en betaalden 168 voor 3 duiken (heel goedkoop). Ik spijttiggenoeg nog niet en ik doe een introductie duik (mijn 3e wel al). Op de 2 andere spots snorkelde ik dan. Ter vergelijking: voor mij was t 175 dollar. Jeroen was heel de dag zo geexciteerd als een klein kind want wooow duiken dat is kicken man en "duiken is de zotste sport ter wereld". Zeker na hij een koppel reefsharks gezien had onder water moest t aan iedereen met veel expressie verteld worden. Ikke wel dit keer geen reefsharks gezien , maar wel turtles en veel mooie viskes en ook mooi koraal uiteraard. Snorkelen deed ik samen met Eva (frans meiske) die dankzij mij en tot haar grote vreugde voor de eerste maal een turtle zag. Op de vessel (boot) was er een totaal rookverbod wat me in t begin wel wa nerveus maakte maar uiteindelijk ging het wel. Resultaat is dat de eerste sigaret in 7 uur mij helemaal high maakte, man pure drugs is dat! woensdag 23e was de laatste dag genieten rondom Exmouth. Om 9u smorgens ging surfshop open en wij dus op de afspraak om een boardje op te halen. Jeroen is niet echt pro surf maar komt mee voor de leute, de Duitse meisjes (Claudia,Sophia en Laura) wel en zulle voor hun eerste keer proeven van het surfbabe bestaan. Met mijn surfkaart van Noorswest Australie zoeken we een paar plekken op, the search for the perfect spot. Nou ja, veel keus hebben we hier niet want het Ningaloo reef verstoord de golven te breken dicht bij de kustlijn. Na een aantal golfloze plekken vinden we dan toch de beste reefbreak uit de omgeving, genaamd "the dunes". Mooie spot tussen de duiinen uiteraard, maar o zo veraderlijk. Enkel een kleine strip is beetje reefvrij, maar op de meeste plaatsen ligt het scherpe reef op 1 tot 1.5 meter onder je poten. Ook aan kustlijn wat rotsen. Meteen sprong ik met board in t water. Er kwamen een reeks golven, maar dan bleef het altijd 5-10 minuten stil. Dan weer een reeks golfkes. Er lagen ook enkele aussies in t water, zelfs bompa en bomma met de kleinkinderen! Er was ook een ketteke met zijn hondje op zijn bodyboard een golf aan t nemen, lachen hoor. Dat je moest opletten op deze plek heb ik geweten. Een golf bracht mij aan kustlijn uit balans en ik smakte tegen de rotsige bodem. Gevolg schrammen op knie en wondjes op voet/hand. Sophia en Claudia probeerden ook dapper een surfke te doen. Dan was het Laura's beurt. Die bleef veel te nonchalant te lang in de brandingzone klungelen, tuimelde paar keer door inkomende golven. Opeens kwam ze uit het water met een board zonder vinnen, en een wonde aan haar voet. T moest er van komen, gedaan met spelen. Mijn EHBO-kit kwam voor de eerste keer in 7 maand van pas. In de namiddag namen jeroen en ik afscheid van de Duitse meiden en reden we door naar Cape Range National Park 50km verderop. We namen daar een duik/snorkel in Turquoise Bay (what s in a name!) en reden nadien door naar de Mandu Mandu gorge waar onderweg de kangoeroes ons de pas afsneden. we besloten de hike op onze slippers te doen maar dit bleek achteraf niet de beste keuze. Het pad was eerder geen pad te noemen en ging recht door de ongerepte natuur. Het parcour leide ons ineens naar een klim naar de top van de gorge, een klim recht steil omhoog waar je echt wel in goede conditie voor moet zijn, continu van rots naar rots klimmend. Op het plateau was het zicht wel adembenemend, en moesten we al zwetend terug op adem komen. Het was vooravond, de tijd dat kangeroes uit hun kot komen.We zagen dan er dan ook 2-3. eentje had zelfs een babytje in de draagzak waardoor we op Japanstyle overschakelden en onze cameras 100 fotos de minuut draaiden. S avonds in de meest basic der basic campings geslapen. Gewoon een stuk grond op de open vlakte waar een chemisch toilet stond. V oor de rest geen licht, geen water, geen BBQ, minder dan niks, behalve onmetelijk veel klote-insecten die onze kop zot maakten. Mijn Mosquitonet bovengehaald om voor de autodeur te plaatsen, want het binnenlicht was vrijwel het enige licht dat we hadden! Survival dus een beetje. Het avondmaal was dito, een pot ravioli de man met brood, en dat was zo slecht nog niet.
Wanneer we naar Exmouth reden vielen de grote termietennesten in de vorm van een kegel op die overal aanwezig waren in het landschap. Zoals we gwoon zijn ook weer eens geen enkele radiopost en dus voor de zoveelste keer onze enigste (hiphop) cd afspelen. Na 150 km bereikten we Exmouth. We waren beetje ontgoocheld van de kleinschaligheid van het stadje dat er meer uit zag als een dorp. Dit is typisch West-Aussie, buiten Perth is hier geen enkele stad. Hoofdplan was om hier te snorkelen/duiken en dus boekten we hier na wat heen weer wandelen voor de beste deals een dagje duikavontuur op t ningaloo reef nabij de Murion Islands. Voor mij is deze plaats ook zo ongeveer de laatste waar ik kon surfen dus bezocht ik de surfshop. Maar een surfshop aanwezig uiteraard, en een board was 35 dollar per dag, een halve was onmogelijk. Niet voor vandaag dus maar ik zou zeker terugkomen binnen 2 dagen. In de namiddag even de buurt verkend en naar de vuurthoren gereden. Deze had de naam Vlaming head lighthouse, zouden onze voorouders hier voor iets tussenzitten? Nadien ging ik met Jeroen gaan golfen (mijn 2e keer, zijn eerste) Dat was echt weer lachen man (De Svenne weet ook nog heel goed toen ik voor de eerst keer samen met hem in NZ ben gaan golfen hoe amusant het wel is). We werkten 7 holes af in een dikke 2 uur, we betaalden enkel 16$/man, wat echt niks is. Het terrein was wel meer een patattenveld en de vliegen moest ge er ook wel weer bijnemen. Niemand te zien buiten wij twee, behalve dan af en toe overlopende emu's en kangeroes (mikken!) . Dit deed ons weer beseffen dat we niet zomaar waar stonden maar in australia. Het was wel puur genieten. Meestal werkten we de holes af in 10 of meer, maar een keer toch een hole in 3 waar t streefdoel ook 3 was (ben ik best fier op ) Rond de holes was er natuurlijk geen millimetergras(veel te droog hier) maar zwart zand dat je moest mooi harken na elke beurt.
Naar goed gewoonte weer op tijd uit de veren. The day is young and fresh, but we're not (yet). Er staat onze een mooie dag te wachten want we rijden door naar Coral bay waar het Ningaloo reef maar enkele meters verwijderd is van het strand. Na een voor aussienormen korte trip van 2.5 uur komen we aan. Het is vakantieperiode hier in de buurt dus ook veel aussies hier aanwezig en de camping zo goed als vol. Maar dat trekken wij ons ni aan want wij willen daar toch ni voor betalen. Chille plaats is t minst dat ik kan zeggen. Azuurblauw water en en al even blauwe hemel, mooie stranden en warm water met prachtig onderwaterleven. We maken een kleine wandeling naar het toepasselijk genaamde paradise beach waar de koralen het best bereikbaar en op hun best zijn om daar wat rond te snorkelen. De namiddag relaksen werd afgesloten met een zonsondergang van formaat (de zoveelste maar nog altijd even boeiend). Omdat we in Coral bay niet op de parking konden blijven staan om te overnachten (boetes) zijn we dan maar naar een parking langs de highway 12km verderop gaan staan, samen met de duitse meiden en nog 2 tsjechen die een campervan hadden.
Elke morgend om 7u30 voederen ze de dolfijnen, nadien doen ze dit nog 2 keer voor de middag. Maar let op, niet op die manier dat deze beestjes hun buik helemaal hebben volgegeten, nee, ze geven te weinig om aan hun dagelijkse behoefte te voldoen zodat ze verplicht zijn nog zelf eten te zoeken/vangen. Alleen de vrouwtjes voederen ze (en die brengen de kindjes mee maar die krijgen ook expres geen vis). De mannetjes niet want dat loopt te agressief af , hehe, die mannetjes toch he. Maar goed dus wij om 6u30 al op (ni moeilijk als ge in de auto slaapt) om voor de massa te zijn en de eerste dolfijnen te zien toekomen onder de opkomende zon. T is op dat moment tot onze verbazing nog erg fris en we moeten echt een warme sweater aantrekken( eerder raar in aussie, zeker voor momkey mia). Er komt veel volk kijken, te veel naar mijn zin. De rangervrouwen geven info over wie wie is, over het voederprogramme door de jaren heen enz... Ook veel dolfijnen, ik telde er wel 8, eentje zat zelfs wat meer achteraan uit het water te jumpen. Prachtige beestjes om naar te kijken. Ook naar het tweede voedermoment zijn we gaan kijken. Ditmaal was het later dus meer zon en er was minder wind waardoor het water helderder was. Er stond ook minder volk. Ook op t strand aanwezig, 2 pelikanen die zich maar al te graag lieten fotograferen. Na de middag doorgereden naar Denham voor een kleine hap waarna we onze trip vervolgeden naar Carnavon. Opnieuw leidde de highway (trouwens maar 1 baanvak in elke richting) ons door de woeste natuur met het typerende rode zand. Soms rijden we hier wel dikke 200 km eer we een volgend tankstation tegenkomen dus op tijd tanken is hier een understatement. We beslissen om te overnachten in de plaatselijke camping waar we weer toevallig de 3 duitse meiden tegen het lijf liepen. S nachts opnieuw vrij fris en windy. Eerst keer dat we ons gloednieuw tentje uittesten en op de harde ondergrond in slaap vallen.
De Yha Kalbarri was zijn naam niet waardig want de luxestandaard lag veels te laag. Op onze kamer een Hollands koppel leren kennen (eind 30-40ers). S morgens natuurlijk vroeg op want we hadden een drukke agenda. Uit ongenoegen over de hostel hebben we dan maar ieder een kussen meegenomen dat nog zeker van pas zou komen. we ontbeten aan een picknicktafel aan de oceaan waar we uitzicht hadden over de zalige golven en enkele surfers die er met jetskis bezig waren. Hier waren de golven zaalig maar was er dan weer geen boardverhuur, het zat mij allemaal niet mee! Nadien zijn we de attracties in het park gaan bezoeken: De Natures window, lookouts op de gorge en de Z-bend gorge. In deze laatste zijn we met een wandelroute afgezakt. De vliegen werden steeds talrijker en agressiever. Maar beneden werden we getrakteerd op een verfrissende en vliegloze duik in de freshwater pool van de rivier. We vervolgden nadien onze trip richting Monkey Mia waar we zouden overnachten. Bij een tankstation onderweg kwamen we als bj toeval een oude bekende tegen. het was Claudia, de Duitse vriendin van Steve (YHA Perth) te zijn die samen met 2 andere Duitse meisjes(laura,Sophia) ook aan t raodtrippen was op de westkust. Zij wel in een dikke Range Rover nieuwste model. Een gelukje van hun want ze waren ingegaan op een advertentie van de eigenaar die zijn auto in Exmouth en nadien Broome moest krijgen want die ging per zeilboot naar daar. De meisjes hadden die pimpcar dus helemaal gratis, zelfs de benzine werd betaald wat ons niet een klein beetje jaloers maakte! Ze gingen ook naar MM en hebben elkaar gevolgd, met eerst een kleine stop aan Shell Beach. Dit strand bestaat uit een 10m dikke laag kleine schelpjes en het bezien wel waard... dachten we want zo spectaculair vonden we het niet. Maar de zonsondergang op dat moment was dat gelukkig wel. We reden dan door via Denham (meest westelijke stadje van aussie) naar Monkey Mia. Daar was er buiten het resort (camping, bungalows, winkeltje en toerismeattracties in 1) niks. de camping bovendien volboekt en dus voor ons weer een nachtje slapen in de auto. De faciliteiten van de camping gebruikten we uiteraard lekker wel . Het survival brandertje dat k van Dennis is daar ook voor t eerst van pas gekomen. in mekaar vouwen en blik er op zetten, ideaal. Ons menu bestond dus uit spaghetti (of was t nu ravioli) met brood, en een koppel pinten natuurlijk. Na t eten gingen we kijkje nemen op t strand enonmiddelijk zagen we daar al 2 dolfijnen zwemmen vlak voor onze voeten, zot. Nadien hebben we een daarvan (we denken dat het Nicky,35j, is) nog 3 keer gezien.
t had dus flink geonweerd voorbije nacht en t bleef in de voormiddag ook flink doorregenen. we reden door naar de Pinnacles vroeg in de ochtend. Dit ligt in een nationaal park en dus moet je betalen maar de kassa was onbemand (door de regen of het vroege uur) wat dus goed was meegenomen. We deden de selfdrive route door het park met de auto. Wel eens iets anders dan te voet, zo door het zand rijden temidden van de steenformaties(pinnacles) die overal rondom je te zien zijn. Wat ook leuk was is dat we er helemaal alleen waren, buiten een verloren gelopen emu dan. Vervolgens reden we voorbij hangover beach door naar Geraldton, het indsurfmekka der westkust, omdat ik alweer hoopte om hier een golfsurfke te doen. Onderweg nog gestopt aan een gefreakt tankstation, waar je geraakt via een zandweg op bijna km van de highway, helemaal verlaten in de bush. Het deed ook dienst als camping/backpackers, maar buiten een oud vrouwtje was er geen kat, net uit een film gegrepen. Geraldton dan was wel beetje groter dan de vorig 2 plaatsen. maar opnieuw hier niet echt een swell te vinden en t werd er ook niet beter op de komende dagen wist de surfshop mij te vertellen. Hij toonde me wel de webcam van Surfers Paradise (oostkust) waar er een superlekkere swell was met zeker 10 perfecte breaks achter elkaar op hetzelfde moment breekten. There is some crew out there wist hij me te vertellen, watertanden gewoon maar ja hier dus niks. na een kijkje op t strand reden we dan maar doornaar de volgende stop, Kalbarri en het gelijknamige Kalbarri National Park. Tot onze vreugde klaarde de hemel onderweg open. we baanden ons een weg de woeste natuur, mooie landschappen. Buiten een uitzonderlijke tegenligger niets van leven te bespeuren, tot we in Kalbarri toekwamen. In de late namiddag hebben we daar de cliffen gaan bezoeken. T zag er allemaal zeer mooi uit, zeker ook toen de zon onderging aan het einde van de horizon plat in zee. Wel voor de eerste keer( en niet de laatste) onaangenaam kennis gemaakt met de kutvliegen die je helemaal gek maken en met 10-tallen tegelijk op jer rug komen zitten en in je neus,oren of zelfs ogen willen zitten. S avonds in een hostel geslapen (zou ons enigste bedje zijn in 11 nachten).
16/4/08 vertrek roadttrip westkust Perth to Broome
Eindelijk was het dan zover, na 3(!) maand in Perth te blijven hamgen en 2.5 maand gewerkt te hebben. Back to travelstyles, en ik had er enorm veel zin in. De avond voordien had ik natuurlijk nog met vriendinnen Britt en Clara een stapke gaan zetten naar de Hip-e club bij wijze van stevig afscheid. De ambi zat er goed in, de drank evenredig. Naar t einde dtoe was Britt op t idee gekomen van een fles van achter de bar weg te graaien. Ze plaatste die dan aan onze voeten onderaan de bar en we bleven even een cola bestellen. Maar toen we even later deze terug wouden nemen was die verdwenen. Een gepikte fles die vliegensvlug weer van ons teruggepikt werd, veel te veel backpackers hier! Maar eigenlijk goed want we waren toch al goe patat. Maar dus smorgens wij( ik en travelmate Jeroen van holland) vertrokken, eerst ons autootje gaan afhalen. Een hyundae accent, nieuw model, in blitz celica-rood, met vitessen(trekt beter op) en airco off course. Na wat inkopen gedaan te hebben reden we door naar Lancelin, een plaats waar er wat golfkes zouden moeten zijn en dus misschien surfgelegenheid. Maar eens toegekomen na 100 km bleek dit een echt shithole te zijn. Niks te beleven, amper winkels dus zeker geen boardverhuur, en het strand stonk en de golven moest je erg goed zoeken. De planning werd dus al meteen gewijzigd en we besloten door te rijden naar de volgende stop, Cervantes bij the Pinnacles desert. Op de kaart leek het vrij eenvoudig om terug op de highway te geraken. Toch opeens ging de weg waarop we reden over in een gravelweg,(rode kiezelsteentjes en veel stof) We begrepen het niet maar met onze kaart vonden we ook niet direct een betere weg. Dan maar blijven volgen. Deze baan ging golvend op en neer altijd rechtdoor, voorbij kangoeroe kadavers, waar soms roofvogels op zaten om hun maag te vullen. Jeroen meende ook zelfs een slang te hebben zien liggen. Maar onze goede stemming slaagde om na een half uur door te rijden en niets tegen te komen. In ons hoofd overweegde we al om onze tent langs de kant neer te zetten indien nodig want de avond was in zicht. Maar dan plots na 45 minuten bereikten we opeens weer de verharde weg met de kruising met de Highway. Oef, opgelucht. We stonden daar even stil, namen een paar fotos en kwam daar plots een vrij geschifte aussielocal ingedraaid die opeens op zijn rem stond en met de spiegel van zijn Falcon net die van de onze raakte met het slippen.... G'day mate! how're doing? Die kerel wou gewoon klapke doen want was denk ik ni gewoon veel volk hier( en zeker geen toeristen) te zien. Een echte farmer, met een pint tussen zijn benen achter t stuur. Wel heel vriendelijke gast, maar hij had toch al een beetje te veel in de zon gelopen in zijn leven want een beetje vijs los. Maar goed terug op de verharde baan kwamen we tegen donker aan in Cervantes, alweer een boeregat. In de enigste taverne die daar was (de enige in een straal van 100km) zijn we dan gaan chillen. Aan de toog bikini-bediening, halloo, en voor de toog natuurlijk 99 procent boere-aussies, jong en oud. Nadien de auto geparkeerd vlak voor de duinen met uitzicht op zee en in auto blijven pitten. S nachts is er nog een zwaar onweer overgekomen.
ik was eigenlijk nog niet uitgeschreven in mijn vorig bericht maar mijn internetkrediet was op. Maar t'einde van Perth komt dus in zicht, nu nog maar week en half werken en onmiddelijk nadien, de 16e april vertrekken met de hire car terug naar t warme weer want t is hier nu nog maar 25 graden overdag, een beetje te fris naar mijn aussienormen. Eerst wel nog wa administratieve en organisatorische rompslomp in orde brengen. Zo moet ik dringend paar nieuwe lenzen vinden, moeten we aan een tent zien te geraken en moet ik tot slot mijn taxback aanvragen. Die taxback zou volgens mijn berkeningen toch goed moeten zijn voor een 1000 dollar en daar reken ik op. Ik kan ook alvast vertellen dat mijn voorlaatste stap in mijn travel geboekt is, met name de Fiji-islands. Ik vlieg daar naartoe uit Sydney de 2e mei, voor 8 dagen. Dit moet zo wat de kers op de taart van mijn travel worden. Ik kon kiezen om naar Alice Springs en Uluru te gaan met een trip en dat zou mij 1000 dollar kosten voor week. Nu Fiji gaat mij een 1500 kosten voor 8 dagen maar voor mij was de keuze rap gemaakt. Lekker relaxen dus op schitterende stranden, en rondom coralen in een azuurblauwe oceaan. Ik heb een Island-hop trip geboekt genaamd de lazy-threesome, een tourachtig gebeuren samen met andere same-minded people (backpackers, jeugd). Met een boot verkennen we het eilandengebied. Vertrek uit hoofdeiland Nadi en we brengen bezoek aan 3 eilanden waar we zaalig gaan niksdoen, behalve snorkelen, zonnen en drinken dan. Slapen in dorms beetje gelijk hostels. Alles behalve drank in de prijs. Dit is 5 nachten en 6 dagen. Waarschijnlijk zit daar ook het Bounty Island bij. Op de 6e dag heb ik als special aangevraagd om mij te droppen op Beachcomber Island, het Party island van Fiji waar ik nog een nacht verblijf en nadien waarschijnlijk met een onaangename kater vertrek naar Nadi om mijn vlucht terug te nemen. Vele mooie vooruitzichten dus, vooruitzichten die mij in mijn laatste dagen werk motiveren en ook de reden zijn waarom ik hier werk.
De laatste tijd vliegt de tijd letterlijk voorbij. Mijn bioritme is helemaal aangepast aan Perth en het full time werken. ik begin hier dus al een echt semi-ingeburgerd leventje te leiden met een vast patroon. Toch een bondige schets van het leven hier en de hoogtepunten die mij te binnen schieten. T weer is nog altijd even schitterend geweest, op een dag veel regen na. Nu is t wel stilletjesaan herfst hier. Het uur is omgeschakeld, in belgie denk ik ook waardoor dat het tijdverschil eigenaardig van 8 naar 6 terugloopt. Op mijn werk (Belgian Beer Cafe) ook alles in de poket. Duvel maakt nog altijd recordomzetten eheh. De Aussies doemen nog altijd massaal op op vrijdag om hun met puur belgisch heilig water te zuiveren. ook al regelmatiger incidenten (lees fights) gespot die telkens eindigen met de bouncers dat de relschoppers clean naar buiten borstelen. Moet ongetwijfeld ook iets met de miners te doen hebben, Goudmijnen enzo in Calgoorlie en die gasten verdienen daar bakken geld. 2000 dollar de week is geen uitzondering. Die komen dan in hun vrije week met hunne poen naar Perth. De mining in de streek is ook verantwoordelijk voor de boomende groei van Perth. de stad kent volkstoename van 2 procent ltste jaar alleen. Op residentieel gebied kunnen ze dus ni volgen en dus prijzen van accomodatie pijlen dus de hoogte in. Voor zover een kleine schets ook van de situatie in Perth. Maar t werk dus op cruisecontrol. Ik voel me daar al vertrouwd met alles (maar wat wilt ge nu in een belgische sfeer ). Ondertussen wel al 2 collegas buitengekegeld. ene had drank uit de stoch zitten pikken. Den andere, een hollandse maat, had genoeg van de korte houding van een der managers in een kwestie over vergeten naambadge. k kan hem begrijpen. Maar gelukkig zijn de andere managers wel ok, no worries. maar ben toch blij dat ik nog 2 weekskes in 6e versnelling ga doorfakken en ik dan terug wa kan reizen. Buiten t werk tot voor kort veel opgetrokken met den Jim. Hier ook een resto met Franse eigenaars leren kennen. Leuke boel en toffe mensen. Den Jim werkt daar nu ook 2 avonden, maar in zijn eigen woorden is de service daar "a little bit the mess", Wa we helemaal ni kunnen zeggen van de service op mijn werk. A Af en toe ga k natuurlijk ook nog een stapke zetten in northbridge, alhoewel dat het me wat minder aanspreekt hier natot nu al 7-8 weken dezelfde keten te doen. Heb wel gehoord van een rave laatst weekend in de buurt. Mijn collegas gingen. Ik was aan t fakken en nadien heb ik geen vervoer meer gevonden om er naartoe te gaan. Maar da zou wel nog eens een zotte ervaring zijn. Volgende weekend is er weer een dus wie weet ben k van de partij. Voorts Britt is Britt toegekomen. Hollands meisje dat tijdje met mij op oostkust heeft gereisd. Zij kwam van Nieuw-Zeeland en is nu ook aan t werk in een resto in perth. In de hostel dan ook natuurlijk wa meer mensen leren kennen. Ik ben hier dan ook een longterm stayer en is nu beetje mijn home geworden. Ook Japaneeskes leren kennen en dat is een primeur in aussie voor mij denk ik. Zeer leuke mensen toegegeven. Maar ook Ieren, Duitses, Zwitser,engelsen en hollanders beter leren kennen. Met een Hollander, de Jeroen vertrek ik de 16e mei met onze huurwagen (een getzke/accent of yaris) naar Broome in 10-11 dagen. dikke 3000km met tussenin tal van hotspots. onderweg in tentje/auto maffen. Surfke ook doen en dus terug op naar de tropen, Broome. k kijk er naar uit.
Na 2 weken hier een volgende update uit Perth city. Veel heb ik nu eigenlijk niet te vertellen aangezien alles hier wat in een vast patroon zit. Werken, eten, slapen, op mijn vrije dagen naar t strand en/of naar de gratis fitness, wat gaan drinken... Ik heb ondertussen wel iedereen zien vertrekken (van de Belgische maten). De Stijn van Leuven is na een blitzbezoek van een maand in australia teruggevlogen. Den Tom is ook vertrokken, met den trein dwars van west naar oost in 4 dagen. Vanuit Sydney ging hij dan 3 weekskes Nieuw-Zeeland aandoen (hij moet daar nu dus zitten) en dan is t voor hem tijd om terug te keren. Gunther vervolgens is hier een kleine week geleden vertrokken, met een trip van Perth naar Broome. Vandaaruit gaat hij naar Darwin, van Darwin door t midden (Alice Springs) naar Adelaide. Die zie ik dus ook niet meer terug in Aussie. Blijf ik hier dus over, want Robin is nog altijd aan t fakkemans uiteraard want de centjes zijn nodig. Ik mag ni klagen, mijn 3e week en nu mijn 4e heb ik 45u in de week gekregen wat goed is. Maar de eerste 2 dus maar 30 en volgende week wegens Pasen(Easter) vrijdag, zondag en maandag gesloten en ik heb maar 22 uren. Ben dus weer op zoek naar aanvullend werk. Ik heb misschien kans om podia enzo te gaan opzetten voor concerten (via een vriend). Een andere gast die werkt bij callcenter (ga ik ook eens navragen), een andere mogelijkheid is flexistaff, interimkantoor voor hospitality. Voorts op t werk alles dik ok. Ik kom regelmatig belgen tegen (en ook hollanders) en is altijd leuk voor beide kanten om nederlands te klappen. Krijg ik ook regelmatig fooi van. Zo ben ik hier een belgische piloot die met emirates vliegt en in dubai woont tegengekomen. Ook belgische zakenmensen op zakenreis (goeie fooi) . Ik raad de mensen ook nog altijd Duvel aan, die hun omzet in Australia gaat verdubbelen denk ik . Trouwens hier hebben ze flessen van 750 ml duvel, nooit gezien. En ze hebben hier ook Nobilis, een champagne-achtige fles van stella met bier van 7 procent in, voor een belg onbekend. Heb mijn eerste ambetante zatte klant ook tegengekomen, echte asshole. Ik probeerde hem te negeren dan, dan voelde hij zich beledigt omdat ik zogezegd wegliep en zei dat hij met manager ging praten, haha. heeft dat dus gedaan maar bier heeft hij zeker niet meer gekregen. Op t werk kom ik met de meeste goed overeen, er zijn dus wel 2 mensen die mij minder goed liggen ( die mij niet zo graag hebben) maar ja dat hebt ge overal spijttiggenoeg maar t valt goe mee. Ik trek nu veel op met de Jim, ne fransman uit de Alpen ( onder les 2 Alpes). Toffe gast, snowboarder en ge moogt er dus zeker van zijn dat ik diene eens ga bezoeken wanneer hij terug thuis is ( lees: met hem de bergen onveilig ga maken). Misschien ga ik met Pasen naar Lancelin of margaret river 2 daagjes om te gaan surfen (goeie waves). Heel de westkust hier en dus ook lancelin en Perth is trouwens ideaal om te wind- en kitesurfen vanwege de regelmatige namiddag zeebries die opsteekt. Voor de rest eigenlijk geen groot nieuws. Ben hier kleine twee weken geleden wel voor mijn eerste keer ziekjes geworden. Ineens keelpijn en ik dacht dat het van de airco kwam. Maar t ging niet over en ik kreeg precies koorts. Pastillen hielpen niet en de derde dag voelde ik mij echt ellendig dus naar de dokter want ik wist dat het goed fout zat (slikken en praten alles deed pijn). Schandalig wat die hietr vragen in t weekend, 85 dollar en ik heb ocharme 5 min bij die pee gezeten. Maar ja wat moet ge doen als ge weet dat ge antibiotica nodig hebt en dat alleen op voorschrift is. Hij zij me dat ik juiste keuze gemaakt had want zonder ging dit niet goed genezen (bacteriele infectie op keel, streptokokken ofzoiets). Dus heb ik 12 dagen aan de pillen gezeten, na 3e dag was ik weer de oude. Heb ook ziek gaan werken want ik had de poen nodig, natuurlijk zweaar op de afebrillen en dafalgannen. Ik kon in t begin zelfs geen pintjes meer kappen gelijk en echte Belg en dus was ik maar al te blij dat het gauw weer voorbij was . Mijn plannen voor na het werken (binnen 4 weken wijzigen ook voortdurend). Fiji is voorlopig wel een blijver maar dat is maar 1 week. Nu heb ik door dat het binnen een maand overal koud wordt in zuidelijk deel van Aussie en dus niet ideaal want wij zijn dat niet meer gewoon. Rustig surfen op bondi in Sydney zal dus wat te fris worden. Hier in perth en eronder wordt het ook gevoelig kouder. Misschien ga ik dus wel in de plaats naar Broome, in t noorden vant Westen (tropisch) waar het regenseizoen dan juist voorbij is, ahoi! Maar niks ligt vast en alles is mogelijk. Ik hou jullie op de hoogte, beste lezertjes. Dikke kus en tot de volgende keer alweer!
heey beste lezers aan het thuisfront! heb nog eens de moed bijeengeschraapt om mijn blog wat aan te vullen, en dit in een snikhete computerkamer (40graden) want geen airco... ...Ik krijg er dus een gratis douche bij. Mijn laatste update dateert van de 19e feb. Die dag heb ik dus mijn RSA(responsible service of alcohol) cursus gehad en nog wat andere blabla. Terug naar school gaan, haha, was al lang geleden. Maar bon alles werd betaald door mijn werkgever dus dat spaarde mij al 70 dollar uit. Woensdag stond er een opleiding voor de blue card op het programma ( veiligheidscursus om te mogen werken in bouw) maar heb dat maar afgeblazen wegens onnodige kosten aangezien ik al in de hospitality begin en daarin wil blijven werken. Donderdag 21 feb dan mijn eerste werkdag. Beetje stress, wat normaal is voor u eerste werdag, maar van als ik aankwam om 16u was alles dik in orde. Ik kreeg eerst een rondleiding, vervolgens legde ze mij een heleboel uit en nadien mocht ik op t gemakske beginnen met wat drank en eten weg te brengen en glazen te ruimen. Kortom, men hield zich wel bezig met een soort van opleiding en ik werd dus niet aan mijn lot overgelaten. De collega's en de sfeer ertussen is ook dik in orde. Mijn eerste dag werkte ik tot sluiting (12u) wat in principe 12u30 was. Nadien bleef iedereen nog wat plakken met een gratis stella of twee. Vrijdag stond dan de drukste dag op het programma. Alle aussies eindigen hun werkweek en komen pinten pakken . Alle stoelen aan de kant dus en plaats maken voor de volkstoeloop die rond 17u op gan getrokken werd. Over het algemeen was er dus maar een klein deel van het restaurant open en werd er vooral bier en frietjes in puntzak met belgische mayonaise besteld. Echt wel druk druk druk, maar de tijd vloog wel voorbij. Weer heb ik tot sluiting gewerkt en nadien heb ik Tom, Gunther, Vincent en Jim opgezocht die in Northbridge (de uitgaansbuurt) aan het feesten waren. Met hen dus nog naar een keet afgezakt, kwestie van mijn drinkgeld letterlijk te kunnen opdrinken. Voor de Lamoot, Bramme en de Stijntjes thuis: Ze kennen hier ook wel vette house/minimal/progressive music en heb hier dus een goe shakeske afgestoken in de "club Open". Om zessen in mijne nest en om 9u30 er terug al uit want ik moest uitchekken in de billabong backpackers want die zat volboekt en ik ging naar de YHA verhuizen. Met veel slaaptekort mijne zak gemaakt en in de snikhete zon met 30 kilo beginnen stappen, er zijn wel leukere dingen om te doen op die moment (slapen bijvoorbeeld). Eens aangekomen in de YHA stond er mij nog een leuke verassing te wachten. Ik kon namelijk niet in mijn kamer voor 13u dus snel nog wat slaap inhalen voor mijn volgende werkshift zat er niet meer in. Dan maar wat op de ligstoel naast het zwembad gaan crashen. Van 15u tot sluiting ik dus weer fakkemans. We waren zaterdagavond en de volgende morgend zouden Tom en Stijn (ook Belg, vriend van Tom) vertrekken voor een week in noordelijke richting om de westkust te verkennen (the pinnacles, Monkey Mia, Shark BAy, Shell Beach en Exmouth met de omringende koraalriffen) Allemaal stuff die ik binnen kleine 2 maand nog gepland heb. Trouwens die Stijn kwam met Tom toe uit Tasmanie en zijn rugzak/valies was er niet in Perth. Drama drama dus en we vreesden al voor het ergst, zij het wel dat hij (toevallig) een bagageverzekering had genomen. Maar alles goed want na 3 dagen waren zijn spullen er dan toch. En wij die al zo veel vliegers hebben genomen hebben dit nog ni eens meegemaakt, zo zie je maar. Maar goed laatste avond (voor een dikke week) dat Tom in Perth is dus was ik verplicht om nog wa pinten te gaan drinken met hem dus zijn we naar "the Shed" geweest en nadien naar "the Rise". Ik was echter ni in form want het werk en de vorige nacht lagen op mijn maag dus was het geen lange en wilde nacht. Zondag stond er aanvankelijk geen werkshift op t programma, maar ze belden mij plots op en heb natuurlijk ja gezegd en om 16u begonnen, weer tot sluiting. Wanneer ik Donderdag begonnen ben had ik namelijk gezegd dat ik meer uren wou, en ze zij dat ze er mij ook meer zou geven binnen twee weken want de rooster van komende week was al gemaakt. Maar ondertussen als er extra werk vrijkomt gingen ze mij dus wel opbellen. Probleem van een 2e job te zoeken dus ook meteen opgelost want ik zou zicht hebben op een 50 tal uur de week zoals ik gevraagd heb. Ik verdien hier trouwens goed... in de week 19 dollar per uur, op vrijdag 20.5 en in t weekend 22.5 per uur. En hier gaat maar 25 procent tax af, bovendien kan ik als ik lange dan 6 mnd in Aussie verblijf een taxback aanvragen waardoor ik 12 van de 25 procent terugvorder. Bovendien tel ik er nog niet eens de tips bij. Ik verdien hier dus goed . Het is ook wel leuk om de enigste belg in het Begian Beer cafe te zijn. Ik weet hier meer over de bieren dan de collega's. Soms vragen klanten mij ook waar ik vandaan kom omdat ze mijn engels accent horen. Heb hier dus ook al met paar belgen en hollanders zitten zeveren. Maar nog veel leuker is wanneer ze mij vragen wat een goed bier is. Ik vertel hen dan dat ik van Belgie ben en dat mijn favotiete bier Duvel is. Heb dit al een paar keer gedaan en alleen positieve reacties nadien gekregen....Ik maak er hier echte duveldrinkers van! Maandag had ik een korte shift van 12u smiddags tot 18u savonds maar dit keer was het een beetje saai wegens te kalm en soms echt geen werk voorhanden hebben. Ben dan ook een half uur eerder gestopt. Dinsdag en woensdag waren mijn vrije dagen. Heb er van geprofiteerd om een nieuwe digitale camera aan te schaffen. Na 2 weken zonder begon het echt te pikken en alhoewel ik er ni echt het geld voor had kon ik het mij niet laten. Fotos kunnen trekken is hier veel te belangrijk. En de prijs viel ook mee: een Olympus 8.0 megapixel met 5 maal optische zoom voor 188 dollar wat een 150 euro moet zijn, koopje dus. Voorts ben ik gaan fitnessen, volledig gratis via de YHA hostel, in een professionele fitnessclub op 5 min stappen van de hostel. S avonds zijn we( de franse vrienden/vriendinnen+Tobias+Jim) vanuit de billabong met een partybuske naar de hipp-e club gegaan waar het backpackers night is. D.w.z. gratis busdienst, entree, 2 gratis drankskes en gratis hotdog, dus gratis gratis en gratis. Daar moet je dus gebruik van maken. Goed geamuseerd en enkele fotos staan dan ook op mijn space (http://larobba.spaces.live.com). Woensdag opnieuw naar de fitness, en s avonds naar de billabong backpackers afgezakt waar we een beachvolleyballeke gedaan hebben. Dat was wel zweten gelijk een bison, want het was om 8u savonds nog altijd snikheet. Na al dat gesport hebben we afgeloten met een klein bbq-ke.
van t weekend mij beetje kalm gehouden, buiten de vrijdag dan. Met mijn franse maten die ik hier heb leren kennen zijn we vrijdag naar Club Deen geweest.... voor een uurke want om 2u ging het kot al dicht. Nadien ben ik met mijn roommates die daar ook aan t feesten waren doorgezakt naar de club rise, het dance/houst/techno kot bij uitstek, waar een duitse dj aan t draaien was. Maar daar in volle form aan het dansen, en plots mijn fotocamera kwijtgespeeld. Uit mijn zak gevallen op grond en gepikt, of gewoon uit mijn zak gepikt. stom,stom, maar er stonden gelukkig maar weinig fotos op die ik nog niet had. Maar wel dus camera kwijt, terwijl ik in een financieel dieptepunt zit en dus geen geld heb voor een nieuwe te kopen. Zaterdag vervolgens ni veel uitgestoken, als ook zondag. Zondag wel eens Fremantle gaan verkennen, hier 30km verderop. Rustig stadje aan een grote haven. Ben daar dan even het army museum gaan bezoeken. Nadien wou ik nog het maritiem museum binnengaan (hebben daar ook duikbootrondleidingen) maar was 12 dollar en de duikbootrondleiding volboekt. Dan maar een pintje gedronken op een terassje samen met paar zwitsers die ik daar tegen het lijf gelopen was.Er werd daar ook live country-achtige en retro muziek gespeeld. Maandag heb ik de bus opgesprongen naar Scareborough beach welke samen met Cotesloe de twee beste stranden rond Perth zijn. Het witte strand en de oceaan die van lichtblauw naar donkerblauw schakeert geven een echt tropisch gevoel. de golven waren niet echt super om te golfsurfen die dag. Er stond wel een hele strakke wind (5-6 beaufort schat ik) en er waren dan ook enkele kitesurfers aan het werk. In de namiddag ook 2 windsurfers, wat mij natuurlijk deed likkebaarden. Ik stond er bij en keek er naar. Ik wou ook, maar heb geen geld en geen materiaal. Ik heb die mannen dan wel gevraagd of ze het hier verhuurden, maar dat bleek niet zo te zijn. Enkel op de Swan river weet ik dat ik materiaal kan huren. 50 dollar per uur of 160 voor de hele dag. Goed om later eens te doen, wanneer ik wat centjes bijeen heb gewerkt. Vandaag (dinsdag) heb ik mijn opleiding voor mijn job als ober in het Belgian Beer Cafe. Maar ze kunnen mij enkel 30 uur werk geven dus ben nog op op zoek naar aanvullende job. hopelijk komt alles op zijn pootjes en vind ik snel ook een tweede job. Ik hou jullie vast en zeker op de hoogte! ciao...
Er is nu al een week verlopen sinds ik in Perth ben toegekomen, dus een kleine update. Mijn eerste volledige dag, vorige week vrijdag, ben ik onmiddelijk t stad gaan verkennen en cv's gaan binnenbrengen. Eerst een kijkje gaan nemen naar de Bells tower, aan de Swan river. Nadien met de ferry over de rivier. Daar was een zeilclub en ik wou weten of ze ook windsurfmateriaal verhuurden want er stond hier aardig wat wind. Dat was net het geval, maar heb wel een adres gekregen waar ze het waarschijnlijk wel doen, maar dat is voor later. Vandaag oa. in het Belgian Beer cafe gesolliciteerd. S avonds ben ik een stapke gaan zetten met de mannen van mijn kamer, samen met nog een paar alternatieve aussies ( piercings in de tong en andere plaatsen en metal t-shirt aan). Perth is in vergelijking met Melbourne en Sydney veel rustiger, relaxed en mensen zijn dus ook vriendelijker. Maar dat wil niet zeggen dat het nachtleven relaxer en minder is, integendeel. Onze hostel ligt niet ver van northbridge, waar het merendeel van de clubs en bars gevestigd zijn. Overal dan ook lange lines om binnen te geraken. Zaterdag heb mij dus grotendeels beziggehouden met recupereren. Ik heb zaterdag ook van hostel moeten switchen want de billabongs was volboekt en ik had maar 2 nachten betaald. Ik ben dan maar naar de shiralee backpackers gegaan, op goed geluk. Dit is een kleinere hostel, eerder een groot huis met kamers. prijs is evenveel,25 dollar de nacht maar qua extras en service ver onder t peil dat ik verwacht. Trage computers die worden afgesloten om 10u, mag geen eigen drank meenemen in de hostel, dvdlezer is stuk, geen zwembad, whirlpool is er maar je mag er niet in, en oude toiletinfra. Maar bon we hebben een dak boven de kop. Dus s avonds ik terug op de lappen want in de hostel was er sowieso ni veel te beleven. Deze nacht was ik alleen op de lappen. Heb dan ook meer kennisgemaakt met locals en andere toeristen dan de vorige nacht en ben in een tent of 4 binnengeweest. van livebands in een irish pub tot progressive, house , drum and bass en harddance. Voorts heb ik me vernamelijk beziggehouden met het zoeken naar shared accomodation (moeilijk te vinden wegens veel backpackers hier) en nog maar eens werk. Dinsdag had ik dan een interview in het Belgian Beer cafe, en dat is goed verlopen. Gisteren heeft ze me gebeld en ik ga de 19e op opleiding (gratis rsa cursus) en de 21e kan ik beginnen. Daar ben ik uiteraard zeer blij mee. Ze garandeerd mij 30u werk,wat ik evenwel te weinig vind, dus ben ik momenteel op zoek naar nog iets extra. Misschien kan ik met een scooter pizzas gaan afleveren voor domino's (wacht nog op antwoord), en heb mij op de lijst gezet voor smorgens laundrywerk te doen in de hostel voor gratis accomodatie. Ben afgelopen week ook nog 2 keer naar het cotesloe strand geweest, het favoriete stran van wijlen Heath ledger by the way (acteur, afkomstig van Perth). Leuk ogende badplaats met zeer vlakke indische oceaan. Het is hier afgelopen dagen ook zeer warm geweest, een 5-tal dagen lang was het hier tussen de 36 en 38 graden, wat er wel wat over is voor mij. Nu is het gelukkig maar een kleine 30. Nu kom ik net van het museum van West-Australie, kwestie van de cultuur wat op peil te houden. Typische onderwerpen kwamen er aan bod zoals natuur met de fauna en flora, cultuur met de kolonisatie en aboriginals, mineralen, prehistorie en het heelal met meteorietstenen.
tot de volgende update next week
btw enekele typische aussieuitspraken leuk om te weten:
Good on ya ... dat is goed van u, goed gedaan where are you after... wat hebt ge nodig, waarnaar ben je opzoek How are you doing...not so bad ... hoe gaat het...ni slecht G'day mate .... goeiedag en natuurlijk de klassieker: No worries ... geen probleem, goed goed,
donderdag de 7e stond mijn vlucht naar Perth gepland. Spullen bijeen zoeken en zakje maken dus. Tegen de middag is Tom ook trug aangekomen na 2 weken weg te zijn geweest (Sydney,Alice springs, uluru en dan down via Coober Pedy naar Adelaide). Van Adelaide was hij dan met 2 gasten met een Wicked campervan de great ocean road afgereden terug nr Melbourne. Beetje bijgepraat bij een hapje en een drankje, maar veel tijd was er niet want om 8u40 vertrok mijn vlucht al. Ik ben zelfs langer dan gepland blijven hangen en zo nog in tijdsnood gekomen. De skybus die ik gepland had te nemen heb ik maar laten vallen(ging te lang duren) en ben dan maar een taxi ingejumpt. Onderhandelen over de prijs zoals we snachts altijd doen ging dit keer niet. it s busy hours, must make money now. uiteindelijk heeft hij wel 5 min voor de airport zijne meter afgezet, waardooor ik toch 5 dollar korting kreeg. Maar heeft mij nog 45 gekost, prijzig, maar ik was wel op tijd. Dus met Jetstar(de goedkoopste) naar perth. vlucht van 4uur en kleine 3600 km. Er was geen gratis eten voorzien en er was ook geen film of tv. basic, maar daar zitten we ni mee in. tegen een 11u plaatselijke tijd was k er dan (klok 2 uur terugdraaien o.w.v daylightsavings hier). Hop naar perth dus. de eerste keer trouwens dat ik mij echt oncomfortabel voelde in een vliegtuig. Bij t landen ging de airbus a320 in schokskes naar beneden. niks abnormaal, maar ineens begon het ook serieus in horizontale richting te schudden. Ik zag echt de stoelen voor mij zo van links naar rechts gaan. Shiiit, dacht ik, en op datzelfde moment begon de gast naast mij (ene van Israel) tegen mij: "this is not normal man, something is wrong!" Ik probeerde dat allemaal uit mijn gedachten te zetten en antwoorde hem: " chill down man, it s all right, just a cheap (so bad) plane" Uiteindelijk kwam t vliegtuig toch tegen de grond met een onzachte smak en de motoren in fast rewind. I have survived this hell of a landing, so I was F***ing happy. Van de luchthaven naar de Billabong backpackers resort met de skybus. 15 dollars, ma toen ik aankwam had ik nog altijd ni betaald en diene gast had het echt ni door. Ik stond daar dan em keek hem aan en hij verstond het nog ni. Yes, you havealready paid it s allright. Ikke niks ni meer gelost en t gewoom afgebolt, hehe. Ne mens mag ook ne keer geluk hebben, nietwaar .In de hostel dan, nog geen 2 minuten in mijn kamer van 4 pers., of er kwam al ne gast mij zeggen dat ik naar de pool moest komen . De roommates zaten daar pinten te heisen en ze wouden mij leren kennen. Toffe boel dus en daar kon ik natuurlijk moeilijk neen tegen zeggen. de mannen en grieten waren hoofdzakelijk van Engeland en Ierland, en ja ook een Zwitser.
Tijd voor een update. Verdomme wel even balen want ik hda hier juist al heel deze tekst geschreven en ineens door op een stomme toets te drukken alles weg. half uur tippen verdwenen dus ik ga nu wa beknopter verslag maken. De auto is dus verkocht, 900 dollar, goeie prijs voor auto zonder papieren,rego en roadworthy en met boetes. T was dan ook een beetje een simpele aussiekerel dat hem gekocht heeft. Wij er van af, probleem weg. Tijd voor andere zaken en dus ben ik nog eens na 2 weken met mijn luie kont op t strand gaan liggen, in St Kilda. Daar met Britt afgesproken. We hebben dan ook besloten om samen de Great Ocean road te doen voor ik donderdag vertrek naar Perth. Zo gezegd zo gedaan, autootje gehuurd, hyundae getz,36 dollar per dag. Woensdag dus vroeg uit de veren, 7u s morgens(auw,ni meer gewoon, moe!). Er ging ook een vriendin van Britt mee, Jericho, een amerikaanse. T weer zat wel ni mee, t was dreigend en regelmatig regen maar we moesten de Great Ocean road en de twaal apostelen gedaan hebben. Zelfs in dit weer was het een indrukwekkend zicht. Er staan er trouwens nog maar een 8-tal recht. 2 weken terug is er nog eenjt naar beneden gekegeld.Ook de aanpalende gorge gaan bezoeken. Nadien naar pittoresk dorpje Lorne gereden voorbij enkele lookouts op de prachtige weg langs de oceaan. In de baai kwamen er daar lage golfjes perfect ingerold en lagen er enkele surfer in het water, wij dus watertanden maar niks aan te doen geen tijd om mee te doen. Iets gaan drinken en dan door naar de Eskine falls verderop. Beetje verkeerd gereden en langs onverharde wegen in de middle of nowhere er uiteindelijk toch geraakt. Best de moeite, ook in de gietende regen, om de 38m hoge watervallen, omgeven van regenwoudachtig landschap, te bewonderen . Nadien door want t was al laat. Drukke dag geweest maar ondanks het weer zeer geslaagd. Diezefde woensdag is Gunther samen met fransman Vincent vertrokken naar Tassie, Tasmania
, maar wel turtles en veel mooie viskes en ook mooi koraal uiteraard. Snorkelen deed ik samen met Eva (frans meiske) die dankzij mij en tot haar grote vreugde voor de eerste maal een turtle zag. Op de vessel (boot) was er een totaal rookverbod wat me in t begin wel wa nerveus maakte maar uiteindelijk ging het wel. Resultaat is dat de eerste sigaret in 7 uur mij helemaal high maakte, man pure drugs is dat!
. Het survival brandertje dat k van Dennis is daar ook voor t eerst van pas gekomen. in mekaar vouwen en blik er op zetten, ideaal. Ons menu bestond dus uit spaghetti (of was t nu ravioli) met brood, en een koppel pinten natuurlijk. Na t eten gingen we kijkje nemen op t strand enonmiddelijk zagen we daar al 2 dolfijnen zwemmen vlak voor onze voeten, zot. Nadien hebben we een daarvan (we denken dat het Nicky,35j, is) nog 3 keer gezien.
). Ondertussen wel al 2 collegas buitengekegeld. ene had drank uit de stoch zitten pikken. Den andere, een hollandse maat, had genoeg van de korte houding van een der managers in een kwestie over vergeten naambadge. k kan hem begrijpen. Maar gelukkig zijn de andere managers wel ok, no worries. maar ben toch blij dat ik nog 2 weekskes in 6e versnelling ga doorfakken en ik dan terug wa kan reizen.
. 
