Om half vijf weer eens op na een nacht vol muggenleed... Om vijf uur de taxi in richting bus stop en om zes uur vertrekt de bus naar Dar es Salaam. Goede betonweg, en een chauffeur die het gaspedaal weet staan! We krijgen zelfs zonder bij te betalen een drankje. We maken 1 tussenstop en komen aan in Dar om 15u. Snel taxi in, een kaartje kopen voor de ferry en rond half 5 zitten we erop, op weg naar Stone Town. Onderweg kijken we onze eerste Jean-Claude Vandamme film volledig uit . We overnachten in Bububu in het Via Via cafe, waar we eerst het avondmaal mee nuttigen met vier Vlaamse toeristen. Lekker en veel! Dat deed nog eens deugd. Onze verdere reis op Zanzibar is tot nu toe vlotjes verlopen. We hebben gemerkt dat we niet goed lang op dezelfde plaats kunnen zitten, dus we zijn een paar keer verhuisd, zodat we toch wel wat van het eiland gezien hebben: Stone Town (met spice tour), de noordkust (kendwa en nungwi) en de oostkust (paje). Heel mooie stranden (wit zand! zacht zand!) en prachtig blauw water, wacht de foto's maar af. We amuseren ons wel, komen de hele tijd dezelfde mensen tegen dus da's wel leuk, en we ontspannen en doen een kleurtje op... Mooi einde. Het contrast hier steekt ons wel: de armoedige hutjes versus de mooie resorts... Zondag nemen we de ferry terug naar Dar, en maandagmiddag vertrekt onze eerste vlucht daar. Dinsdagnamiddag moeten we alweer in Brussel zijn, dus voor wie erop zit te wachten thuis: we zijn er bijna! Bedankt voor de reacties en berichtjes op de blog, is leuk om te zien dat jullie meegenieten! Tot binnenkort...
We reden gisteren van Manyara naar de camping bij Tarangire National Park. Geen zwembad dit keer Omdat de Duitse dames nog geen vroege game drive gedaan hebben, besluiten we om de zonsopgang mee te pikken en de dieren wakker te maken. We staan op om kwart voor 5 en ontbijten een half uur later. We merken al snel dat er van een zonsopgang weinig sprake zal zijn, het is bewolkt, maar goed, de dieren zullen er toch wel zijn. Het wordt onze laatste game drive, dus we hopen nog eens wat actie te zien. In het begin is het maar magertjes: olifanten, of course, en gnoes, uiteraard, en veel struisvogels. Wat later ontdekken we wel nog 11 (!) leeuwinnen onder een boom, die afwachtend liggen te kijken naar een kudde zebra's. We eten onze lunch bij een uitkijkpost waar we een mooi zicht hebben op het park en de rivier die er doorheen loopt en waar de dieren gaan drinken. Opletten weer voor hongerige en nogal arrogante apen die het eten gewoon uit onze handen komen pikken... We zien ook onze leeuwinnen nog zitten, en even denken we dat er toch nog iets zal gebeuren: ze komen langzaam op de zebra's afgelopen en gaan in formatie staan... Tot er een grote jeep met toeristen de rust komt verstoren en dwars door de groep gnoes en zebra's rijdt... Achterlijke toeristen... Wanneer we terug richting uitgang van het park rijden, ontdekken we nog een hoop aasgieren die zich tegoed doen aan de restanten van een zebra (eerder door leeuwen opgepeuzeld). Lelijke beesten!! En stinken!!! Gelukkig hebben we ook mooie vogels gezien en gehoord op al onze safari's. Ze laten zich moeilijk fotograferen dus we bekijken ze af en toe eens goed in het boek van onze gids. Voor de kenners: we zagen onder meer de blackheaded heron, de kori bustard, de sacred isis, maraboes maakten de camping op Manyara onveilig, de red beaked hornbill, superb starling en nog veel meer. Veel kleur en mooie geluidjes! In de namiddag rijden we naar Arusha terug, waar we onze laatste nacht daar zullen doorbrengen bij crazy Gemma. Jammer genoeg wisten we toen nog niet hoe crazy ze precies was... Ter herinnering: zij was degene die onze safari heeft georganiseerd, de Britse die getrouwd is met een Maasai. We komen er aan en worden ontvangen in het huis. Gemma is er niet, ze is werken, en er is amper iemand die wat Engels spreekt. De Duitse dames hadden ook een bed geregeld daar. Dan krijgen we onze kamers te zien, en de badkamer... Niet te geloven dat iemand zo wil leven (want het is niet dat ze geen andere keus hebben, zoals in onze eerste homestay). Vies, vuil, de badkamer had alles maar was klaar voor een Cillit Bang commercial. Een laag viezigheid van een paar centimeter, kakkerlakken, kamers stikvol muggen... De Duitsers vertrekken, wij denken: komop, even doorbijten, om 5 uur morgenvroeg moeten we alweer vertrekken voor de bus naar Dar es Salaam, dus dit kan er nog wel even bij... We mogen internet gebruiken, wat we ook doen om onze blog bij te werken want verder kunnen we er niks doen, en we krijgen dinner... Voor 5 dollar verwachten we niet meteen een feestmaal, maar dit gaat toch wel erg ver: een bord bonen in saus. That's it... We kijken al uit naar onze boterhammen met Nutella die we gepland hebben voor op de bus morgen! En ook naar Zanzibar, want nu willen we wel graag een klein beetje luxe...
Na het spannende verslag van Leen, is dat van mij misschien een anticlimax, maar ik zal mijn best doen! Vandaag staat Lake Manyara op het programma. De nacht was rustiger, maar met 3 personen in een vrij krappe tent en matjes die dringend aan vervanging toe zijn, was het toch niet zo fantastisch.
Een hele bende bavianen begroet ons als we het park binnen rijden. Hele families met een hoop kleintjes, sommigen zijn zelfs nog kaal. Nele is helemaal verkocht.... In de bossen spotten we al snel een olifantenfamilie met 2 kleintjes. En er volgen nog heel veel olifanten, blue monkeys, vervet monkeys, zebra's, giraffen, gnoes, een jakhals, flamingo's,... We bezoeken de 'hippopool' met een massa nijlpaarden die te lui zijn om uit het water te komen... De beesten zijn heel gevaarlijk en ook heel snel, maar dat hebben we nog niet ondervonden. Tot nu toe zagen we enkel ruggen, neusgaten en flapperende oortjes. Totdat een alerte Leen in de verte twee hippo's uit het water ziet komen. We springen in de jeep en proberen hen te achtervolgen. We kunnen redelijk dichtbij geraken en het is heel indrukwekkend om de beesten volledig te zien. Onze chauffeur rijdt echter (te) snel weer verder. Gelukkig stond ik nog recht in de jeep in de hoop een glimp van hen op te vangen... Ik zie de twee dieren achter de auto aan hollen! Nu stopt de chauffeur wel en we kunnen het bevestigen: nijlpaarden zijn echt in staat om een stevig spurtje in te zetten! Ongelooflijk!
Iets verder in het park zien we vier leeuwinnen liggen in het gras, klaar om te jagen. Er loopt een bende wrattenzwijnen (onze dikke vrienden) voorbij, maar blijkbaar zit daar niet genoeg vlees aan.. We wachten een tijdje in de hoop dat er een zebra voorbij komt, maar we hebben geen geluk. Het wordt warmer en de leeuwinnen worden lui. Lake Manyara zit erop, we keren terug naar het tentenkamp om de kok op te pikken en vertrekken richting Tarangire.
Het was een nacht die je normaal alleen in films ziet...
Rond een uur of 9 kruipen we in onze tenten (meer dan slapen kunnen we hier toch niet doen, het is erg koud bovenop de krater). Lien en Nele slapen samen in een tent, ik slaap alleen, de 2 Duitse meisjes slapen samen, de gids en kok hebben een tent en de chauffeur slaapt in de jeep.
In slaap vallen is niet echt gemakkelijk, het is koud en we weten dat er twee olifanten in de buurt zijn. Er waren nog veel andere dieren te horen zoals zebra's, een hyena, en wie weet wat nog allemaal...
Rond een uur of 2 's nachts krijsen de 2 Duitse meisjes de hele camping wakker, het gegil ging door merg en been, zelfs door Lien haar oorstoppen heen. De meisjes roepen Manuel, onze gids, en hij vraagt of alles goed is. Natuurlijk niet! Hij komt uit zijn tent en ziet een wrattenzwijn wegspurten met een rugzak van de meisjes. Hij zet de tegenaanval in en kan de rugzak afnemen. Wij horen het hele gebeuren, want onze tenten staan maar een meter uit elkaar. Ik hoor het dier (toen nog niet wetende wat het was) brullend langs mijn tent afkomen. Even beschrijven: schreeuwende meisjes, een brullend dier (ik dacht een leeuw), geroep van de gids, ik die Nele en Lien roep voor hulp, Nele die 2 minuten nodig heeft om haar schoenen aan te doen (zo leek het) en ik die bijna flauw viel. Nog nooit zoveel schrik gehad! Als we uit onze tent komen zien we dat de hele zijkant van de tent van de meisjes is opengescheurd. De gids is ondertussen met hen naar de jeep verhuisd, hij blijft daar samen met hen slapen en laat ons in de steek. Wij moeten van de stress naar het toilet en maken een tocht door het donker, tididididiiiii, en slapen daarna met 3 in een tent. Van slapen is er niet veel meer gekomen. We hebben toch wel wat vragen bij de veiligheid van deze slaapplaats. Er waren trouwens ook rangers die ons moesten beschermen, maar die gewoon lagen te slapen op het moment dat we ze nodig hadden.
Moe maar opgelucht dat we nog leven, gaan we de volgende morgen naar Oldupai. Dit is een krater waar ze belangrijke archeologische vondsten hebben gedaan. We zijn in de krater afgedaald naar de plaats waar ze menselijke en dierlijke fossielen gevonden hebben, en we hebben enkele archeologen aan het werk gezien.
Na Oldupai rijden we naar de volgende kampplaats bij Lake Manyara. We hebben zelfs een zwembad waar we dan ook onmiddellijk gebruik van maken. Het uur van slapengaan wordt hier iets later; van een vorige verschrikkelijke en koude nacht, gaan we nu naar een nacht vol muggen, zweet en rust...
. We overnachten in Bububu in het Via Via cafe, waar we eerst het avondmaal mee nuttigen met vier Vlaamse toeristen. Lekker en veel! Dat deed nog eens deugd.
