Crazy Gemma (de ietwat gekke Britse safariverantwoordelijke), komt ons ophalen aan het hotel. Eerst regelen we nog de verzekering en betaling. We hebben ieder een miljoen shilling afgehaald (onze portefeuille gaat niet meer dicht). Gemma sluit zelfs de gordijnen van de kamer waarin we de betaling regelen, om pottenkijkers te vermijden. We vertrekken voor een rit van 3 uur met een jeep naar Ngorongoro. We hebben een kok, een chauffeur en een Maasai gids mee. Ngorongoro is een vulkanische krater, waarin veel dieren leven. Aan de ingang van het park beslist Nele nog een snicker te eten. Als deze half op is, komt er een baviaan aanrennen en gaat achter Nele aan. Nele schreeuwt maar weer eens en gooit de snicker naar Lien en mij, in de veronderstellingen dat wij deze zouden opvangen. Maar de baviaan is sneller en gaat er met het lekkers van door, en Nele, die had beter moeten weten na de bavianenaanval van dag 3. We verblijven in het park in een tentenkamp op de rand van de krater. In het park wil zeggen: tussen de wilde dieren, zonder omheining. We zien de klassiekers opnieuw: zebra's, gnoes, struisvogels, wrattenzwijnen, buffels,... en ja ook iets nieuw: een cheeta! Wel gespot met een verrekijker, maar toch, gezien is gezien... Terug in het tentenkamp gaan we aan tafel. Daar blijven we al niet lang zitten, want 2 gigantische olifanten komen aan het waterreservoir drinken. We staan op amper 3 meter van de olifanten, echt geweldig mooi om te zien. De zebra's grazen terwijl tussen onze tenten... We gaan vroeg slapen, want het is hier op deze hoogte heel erg koud. Dag 1 van deze 4-daagse safari is al geslaagd!
Op het lijstje vandaag: uitslapen, ontbijten, geld afhalen, en organiseren.
Het eerste lukt tot Simon, de hoteleigenaar, op de deur komt kloppen. Het was dan ook al 8.15u... We reageren niet, maar staan dan toch maar op. Blijkt dat hij ons geld wou. Hebben we nog niet, dus de Simon zal nog even geduld moeten oefenen. We gaan op zoek naar een ATM die werkt, maar die vinden we niet! We wisselen wel onze dollars om zodat we op zijn minst kunnen gaan ontbijten. We stappen een zaak binnen, en we mogen meteen aanschuiven bij een Vlaams koppel dat ook op safari vertrekt. We wisselen wat weetjes en tips uit, en hun gids helpt ons aan een volgens hem betrouwbare safari-organisatrice, een Britse die met een Maasai getrouwd is en hier een aantal vrijwilligersprojecten heeft lopen. Toevallig kennen we haar naam van een paar Britse jongeren die bij ons op de bus naar Arusha zaten en bij haar vrijwilligerswerk gaan doen. We besluiten haar te bellen, en ze komt naar de zaak waar we zitten. We leggen uit wat we willen, zij zegt wat ze kan aanbieden en zal ons later opnieuw ontmoeten, zodat we ook met de Duitse meisjes kunnen overleggen. Zo, dat gaat vlot :).
Daarna verkennen we Arusha een beetje (niiks bijzonders) en vinden na lang zoeken het kantoor van Dar Express, waar we de bus naar Dar es Salaam vastleggen voor vrijdag 24 juli. We werken onze blog wat bij en eten iets, en dan terug naar het ViaVia cafe, waar we de meisjes zien, en de drie Britten (eentje was heel blij dat we zijn camera nog op de bus hadden zien liggen, maar of hij die nog terug ziet weten we niet), en drie Vlaamse studenten. We leggen 4 dagen safari vast, die morgenvroeg al beginnen, en eten met live muziek. Dan terug naar het hotel, en wie slaapt er in de kamers tegenover ons? De drie studenten. Leen en Lien socializen nog wat (ze zijn jaloers op onze foto's want hebben zelf niet zo heel veel dieren gezien) en dan weer bed in...
We staan om 6u op en ontbijten om half 7. Echt een goed ontbijtbuffet, met alles wat we lekker vinden. Heerlijk, net voor we een lange busrit moeten aanvangen! Best jammer dus dat Lien en Nele de lekkere dingen aan zich voorbij moeten laten gaan wegens, jawel, stomach problems... Toast en confituur dan maar. Sal en Suzy houden ons gezelschap en wuiven ons uit. Om 8u stappen we op de bus, en om 15u komen we aan in Arusha. Wat een rit... Slechte wegen! Als je het al een weg kan noemen... Wij zijn wat gewoon intussen, maar de toeristen die recht van het vliegtuig komen, trekken hun ogen open. Maar: we hebben wel een glimp opgevangen van de Kilimanjaro! En op Mount Meru natuurlijk, die boven Arusha uit torent. Bij aankomst in Arusha worden we overdonderd door safari-touroperators die ons allemaal een gratis rit aanbieden in ruil voor informatie (lees: een safari aansmeren). Amos had ons gezegd dat de bus ons bij ons hotel zou afzetten, en dus kunnen we gelukkig blijven zitten. Onder ons hotel is ook zo'n bookingskantoor, en ook hun 'mannetjes' volgen ons tot aan de deur van de kamer! Die doen we dan maar snel dicht! We brengen onze laundry binnen en gaan op zoek naar het ViaVia cafe om wat lotgenoten te vinden. Ook onderweg worden we de hele tijd (en ik overdrijf niet: zelfs als we al lang binnen zitten in het cafe staat er nog zo'n kerel buiten te wachten) aangeklampt en aangesproken door de safarimannen. Niet te doen... Het ViaViacafe is aangenaam en we komen er tot rust. Twee Duitse vrouwen komen al dadelijk op ons af om te kijken of we niet samen een safari kunnen regelen. We besluiten de volgende dag opnieuw af te spreken, want nu is het voor ons a little too much. Een groep breakdancers is aan het oefenen op een podium buiten, er zitten Vlaamse toeristen, het eten is eens wat anders dan kip en rijst, dus we keren tevreden naar het hotel terug, in een taxi die door de baas van het cafe is geregeld (de rest vertrouwen we niet echt :)).
We staan vroeg op voor een game drive, in de hoop wat jacht-actie te zien. Om half zeven zitten we in ons busje. We zien olifanten en leeuwen, maar geen actie, helaas! We ontbijten terug in het kamp met pannenkoeken (hmmmm!) en pakken in om te vertrekken naar de laatste halte van deel 1: Nairobi. We nemen afscheid op dezelfde plek waar we begonnen zijn, nl. in hotel Boulevard. Na de evaluatie en een groepsfoto nemen we afscheid van de chauffeurs en de kok. We genieten nog eens van een goeie douche (was lang geleden, we kunnen een onderhoud gebruiken!) en gaan met zijn allen nog een laatste keer samen eten. In een typisch Afrikaans restaurant natuurlijk, dus: met de handen! De dag nadien wel weer stomach problems natuurlijk, maar dat hoort er inmiddels gewoon bij.
Daarna nemen we afscheid van de gidsen en de rest van de groep, want vanaf morgen gaat ieder zijn eigen weg. Geen tranen, maar het doet wel een beetje gek te bedenken dat we vanaf nu nog maar met z'n drietjes zijn! Maar we kijken uit naar een volgend Great Adventure ;).
Nele haar dag is perfect begonnen: ze is niet meer ziek en aangenaam verrast door Sal die zijn conversatie braaf vanbuiten geleerd heeft. Amos kwam niet verder dan "Alles goed?"
We maken ons klaar voor een ganse dag Maasai Mara. Opnieuw veel kuddes gezien, 'migration', de dieren komen van Serengeti (Tanzania) naar Kenia op zoek naar water. We bezoeken de Mara river met een gewapende ranger die ons nijlpaarden en krokodillen toont. Indrukwekkend!
We bezoeken een Maasai stam (20 dollar om het dorp te mogen zien) en ze verwelkomen ons met dans en zang. Onze 3 mannen worden vriendelijk verzocht om met hen mee te springen. Zo hoog mogelijk. De meisjes mogen het gelukkig bij gehuppel houden (Leen en Nele verschijnen nog op Youtube ;-) ). We bezoeken een woning, heel arm en klein. Nog primitiever dan bij ons homestay-gezin. 1 slaapruimte voor de ouders en een hokje voor een 9-tal kinderen... Ze drinken enkel melk en koeienbloed. En eten enkel koeienvlees. De mannen hebben alles voor het zeggen, vrouwen worden geslagen als ze niet gehoorzamen. Bovendien worden zowel de jongens als de meisjes besneden. Het lijkt ons onmogelijk om hier te wonen, maar we zijn weer een ervaring rijker!
's Avonds discussieren we nog over de levenswijze van de Maasai en kijken we naar de prachtige sterrenhemel bij het kampvuur. Ilja voert een experiment uit met zijn telelens: hij maakt elke 30 seconden automatisch een foto van de sterren om een totaalbeeld te krijgen van hoe de sterrenhemel eruitziet. We begrijpen er zelf niet veel van, maar wachten op het resultaat...
Om half 8 vertrekken we met de busjes richting Maasai Mara. Ons busje met enige vertraging, Stefano had nog een 'italiaanse' espresso nodig
We rijden 6u met 100 km (!) omweg voor benzine en komen aan in Kenia permanent camp op de grens van Maasai Mara national park. Onze trouwe kok van dienst maakt een lekkere lunch en we hebben een paar uur vrije tijd. We gaan met de groep op pad, want Amos heeft ons verteld dat er op 5 min. wandelen een zwembad is in een 5-sterrenresort. De inkomhal is veelbelovend: hoge plafonds en marmeren vloer. Grote tuin, met hutjes en aapjes. We komen enthousiast aan bij het zwembad... waarvan het water grasgroen blijkt te zijn!! We konden er toch niet aan weerstaan en hebben het heelhuids overleefd!
Om 16u vertrekken we voor een 'evening game drive' in het park. We zien al heel veel dieren op 3u tijd: zebra's, gnoes, giraffen, olifanten met kleintjes, Kai Mook is er niks tegen ;-), 2 mannetjesleeuwen die graag poseren voor de camera. Onze chauffeur, James, zoekt met het busje de perfecte plaats voor de perfecte zonsondergangfoto: met een boom, berg en zon...
Elke dag wordt er wel iemand ziek in de groep, vandaag jammergenoeg Nele. Leen en Lien leren Sal en Amos Nederlands zodat ze Nele kunnen verrassen de volgende morgen: "Dag Nele, alles goed, heb je goed geslapen, fijne dag nog!" Amos geraakt niet verder als 'Liefde' en 'Mooi' (ja, we weten het, we zijn ook lief en mooi ;-) )
's Morgens een warme 'douche' genomen bij onze gastgezinnen in de tuin. De douche bestaat uit een rieten omheining waar ons hoofd net bovenuit komt. Het riet is afgedekt door witte plastic en de vloer bestaat uit rode bakstenen. Het water is wel lekker warm gekookt en we voelen ons alweer een heel stuk frisser!! Iedereen wordt op de centrale verzamelplaats verwacht om afscheid te nemen. Sommige 'mama's' hebben een souvenir voor hun lieve dochters: Lien krijgt een zelfgeboetseerde paars-roze kip, voor in de keuken, waar ze bloem moet indoen. Nele en Leen zijn de trotse eigenaars van een gedroogde, uitgeholde pompoenhelft die ze gebruiken als schep voor bv: water.
Het afscheid is al even hartelijk als de ontvangst! Iedereen knuffelt en zingt voor ons. Het is heel overweldigend!
Ze vertrekken naar Kericho en rijden tussen de heuvels vol groene theeplantages. Heel mooi, groen gebied. Onderweg hebben we nog 2 keer platte band. De vorige band was blijkbaar niet goed gerepareerd! We verheugen ons toch wel op een deftige douche, stromend water, electriciteit. Wat een tegenvaller bij aankomst! De hele stad zit zonder water en een onweer zorgt ervoor dat de elektriciteit een hele tijd uitvalt. Veel valt er niet te beleven in de stad, we dolen een beetje rond. Leen en ik krijgen de massa's verse koeienmelk moeilijk verteert, dat komt er nog eens bovenop!
's Avonds gaan we samen uit eten in het Tea Hotel. Ziet er heel chique uit, live pianomuziek. Jammer voor Lien dat ze niks kan eten, een tomatensoep is meer dan genoeg. Leen en Nele genieten van een glas wijn en vegetable curry met rijst.
