Ombuds-dienst Rechten van de patiënt.

 De brochure met meer uitleg over dit onderwerp vindt u onderaan in de bijlage.

Bijlagen:
BROCHURE NL CAMPAGNE PATIËNTENRECHTEN.pdf (930.5 KB)   

Herinner je zelf nog de tijd toen je nog speelde onbezonnen?

Het kan zijn dat u veel binnen speelde, of al snel met andere kinderen in de straat rondhing. Iedereen maakt leuke en minder leuke dingen mee als je nog heel jong bent. Het verschil is dat kinderen heel snel over iets heen stappen. Ze denken er niet zo diep over na, denken niet altijd aan de gevolgen.

Daardoor zijn ze ook zo spontaan en leuk.

Als je als ouder je kind ziet genieten van soms iets kleins, of van een groot en duur cadeau. Wordt je daar helemaal warm van binnen in.

Soms beschermen ouders hun kinderen zo erg, dat ze een aantal leuke dingen missen in het leven. Meestal bedoelen ouders dit ook goed. Het kan zelfs onbewust gebeuren. Als er iemand je erop wijst, dat je overbeschermend bent, denk er dan toch even rustig over na.

Zowel de kinderen als de ouders zelf. Want niets is zo aangenaam en leuk dan een kind gelukkig te zien. Ieder ouder doet zijn best en heeft een eigen idee van de opvoeding. Ouders zijn niet perfect en dat hoeft ook helemaal niet zo te zijn.

Als een kind respect heeft voor de ouders, dan hebben de ouders dat ook verdiend. Het is niet zo, dat men respect kan afdwingen door alleen maar dat als vanzelfsprekend te zien. Het als normaal te zien, dat het respect er zo wie zo moet zijn, ongeacht de situatie en relatie tussen ouder en kind.

Wie denkt het zo te krijgen, die is niet echt goed bezig. Het is natuurlijk heel fijn, dat je het respect krijgt vanzelf. Het hangt mee af, van welke persoonlijkheid uw kind heeft. Je kunt een kind een richting geven in het leven, laten zien wat kan en niet kan. Het voorbeeld geven van hoe het moet.

Bij velen loopt de relatie goed met de kinderen tot de puberteit begint. Deze kan al beginnen vanaf een zeer jonge leeftijd. Er zijn vroege kinderen en late kinderen. Op zich is daar niets mee mis. Alleen als je kind opstandig wordt, onhandelbaar, zit je in de knoei. Al heb je zo goed je best gedaan, het kan zijn dat je best doen, niet genoeg lijkt te zijn geweest.

Hier een paar heel belangrijke zaken die je moet respecteren als ouder.

• Je kind genegenheid geven en ervan houden zoals het is.
• Er zijn voor je kind als het ziek is.
• Het voorzien van eten en drinken, gezonde voeding
• Het regelmatig laten onderzoeken op medisch gebied
• Tijd aan je kind geven om te spelen en dingen te ontdekken.
• Je kind mag zich af en toe eens flink vuil maken
• Een goede nachtrust voorzien voor je kind
• Het goede voorbeeld geeft aan je kind
• luistert naar wat het je wil duidelijk maken
• Er zijn voor je kind als het denkt een groot probleem te hebben
• Respect tonen voor je kind
• Het kind prijzen als het iets nieuw heeft geleerd, of kan
• Je kind er op wijzen, als het fouten maakt
• Uitleg geven aan je kind waarom het gestraft wordt
• De juiste uitleg geven als het vragen heeft
• Geen leugens vertellen aan je kind als je denkt dat het er nog niet oud genoeg voor is
• Begrijpen dat vanaf vrij jonge leeftijd kinderen al heel groot zijn, groter dan je meestal zelf denkt
• Je kind het verschil leren tussen goed en kwaad
• Het leren in nood om het juiste te doen
• Zodra het mogelijk is, je kind zijn adres en naam aanleren
• Je kind toe laten om te groeien
• Je kind laten begrijpen dat iedereen al eens fouten maakt
• Je kind in contact brengen met andere kinderen van dezelfde leeftijd
• Je leert de belangrijke dingen aan, zoals fietsen, zwemmen.

Zo kan ik nog heel veel meer opnoemen. Als je als ouder je best deed, al ben je niet perfect, dan ben je een goed ouder.

Elke mens komt als baby op deze wereld terecht, afhankelijk van de volwassen ouder.

Ondanks we wel het kind kunnen en richting aantonen die volgens ons goed is. Kan het zijn dat het innerlijk van het kind, zich verzet. Al vrij vroeg en dan spreken we al van de leeftijd van + - zes jaar, dan is je kind echt al uit de luiers gegroeid. Het heeft al eigen idee-en, meningen en emoties en gevoelens. Bij de ene zal zich dat voor de zes jaar al tonen. Bij latere kinderen begint het meer rond de acht tot tien jaar.

Er zijn zelfs al puberende kinderen vanaf zeven jaar. Dat is vroeg, neen eigelijk niet.

Dat is nu in onze moderne tijd eigenlijk normaal. Ze zien en horen veel meer dan kinderen van vorige generaties. Ze worden dus echt wel sneller groot dan vroeger. Soms wordt daar geen rekening mee gehouden en dan sta je als ouder op een dag voor je kind en het lijkt of je een stukje gemist hebt. Dat komt omdat het je niet is opgevallen, omdat je de mogelijkheid niet zag. Als je overtuigd bent dat een kind niets alleen kan tot het 16 jaar wordt of 18. Dan zit je ruim verkeerd.

Het is niet zo dat kinderen op jonge leeftijd hun zin moeten krijgen, dat is zeker niet goed. Het is ook niet nodig.

Als ouder moet je de leidende partij zijn, ook als je kind volwassener wordt of al heel groot is. Dat blijft ongeacht de leeftijd.

Wat wordt er veel gedaan?

Kinderen worden soms te lang beschermd. Zeker als het gaat om verlies.  Als er een huisdier gestorven is, gaan veel mensen al snel een vervangend diertje halen, zodat het kind niet merkt dat er iets gebeurd is. Dat wordt veel gedaan met vissen en hamsters, cavia. Ooit kwam ik iemand tegen die een langharige zwarte hamster moest vinden voor het school uit was. Haar dochtertje was zes jaar en had al langere tijd een prachtig zwart hamstertje dat glitter noemde, wegens de mooie glans in de lange haren. Toen ik vroeg waarom ze niet gewoon het vertelde wat gebeurd was, keek ze mij verbaast aan. Dat hebben we altijd al zo gedaan als er iets sterft. Ze is nog veel te klein, dat begrijpt ze toch nog niet.

Omdat dezelfde hamster niet te vinden was, heb ik samen met deze dame besproken wat ze best kon doen. Het hamstertje dat gestorven was door de leeftijd heeft ze samen met haar dochtertje begraven in de tuin. Een oud luciferdoosje diende als kistje. Haar dochtertje heeft dat eerst versiert, zodat het er prachtig uit zag. Daarna in de hoek van de tuin hebben ze het diertje samen begraven. Een klein kruisje dat van wat takjes werd gemaakt er boven op geplaatst. Het viel beter mee dan ze had gedacht. Natuurlijk huilde het meisje om haar hamstertje, dat is wel heel normaal. Huilen en verdriet hebben hoort bij het verliezen van iets dierbaar. Het zijn gevoelens die een kind moet leren kennen.

Zo werd het nadien dan ook een heel grote gebeurtenis als ze een splinternieuw hamstertje mocht gaan uitkiezen. Tot verbazing van de moeder, zei de dochter in de winkel tegen de verkoopster: Ze is toch nog jong he? Want anders gaat ze te snel dood, want hamstertjes leven niet lang hoor mevrouw. Er werd gekeken naar een heel jong hamstertje, het werd een spierwit diertje. Daarvan stond de moeder ook versteld, want ze moest vroeger altijd een zwart met lange haren hebben.

Deze moeder heeft nu kunnen zien, dat leven en dood heel belangrijk zijn om te ervaren al ben je nog maar zes jaar. Ze beseft nu ook dat haar zoektocht niet echt nodig was. Toen het meisje nog maar drie jaar werd, lukte dat perfect. De mama is wel verschoten hoe vroeg haar dochtertje deze dingen al begreep.

Het meisje leerde dat je een diertje kan houden, en dat het kan sterven van de ouderdom. Een heel natuurlijk gebeuren.

Een kind van die leeftijd kan dat ook aan.

Als er nadien iemand in de familie sterft, dan kent het meisje sterven en weet het ook dat het zoals bij het hamstertje normaal is dat ook mensen van ouderdom kunnen sterven. Gelukkig maar, want wat had de moeder moeten doen toen de oma verdween uit hun leven, ze zou er echt geen andere voor in de plaats gevonden hebben voor het school uit was.

Heeft u kinderen die graag willen leren zorgen voor een huisdier? U ziet dit niet zitten? Te veel werk of geen tijd?

Dan is mijn voorstel ideaal.

Voor een klein bedrag (vooraf afgesproken per maand)krijgt uw kind begeleiding langs de telefoon, per brief of via internet. Over hoe moet ik mijn huisdier verzorgen?  Het gemakkelijkste huisdier voor je kind is een gewone simpele muis!

Ja echt een muis. Een vrouwtje welliswaar, want mannetjes zijn van geur irriterend en daar houden mama en papa niet van.De muis leeft maar 1 tot twee jaar. Ouder worden doen ze haast nooit.

U krijgt elke maand een pakket thuisgezonden telkens na de 1e van de maand, winter en zomer, met alle verzorgingsmiddelen in voor het te verzorgen muisje. Dat zit in de prijs per maand in begrepen.

U hoeft alleen maar de aanschaf vooraf te regelen, een muis met kooi. Eveneens verkrijgbaar bij mij.Uw kind leert een dier verzorgen, heeft er een vriendje bij. Het muisje vraagt niet veel onderhoud, zelfs een kind kan dit perfect in orde houden. Als uw kind vragen heeft in verband met zijn of haar muisje en het te verrichten onderhoud , eten of wat dan ook, kan het met mij contact opnemen zoals vooraf is afgesproken.

Dit is de oplossing voor mensen met weinig tijd.

De kinderen leren het diertje verzorgen en weten met hun vragen ook bij wie ze terecht kunnen. Elke maand wordt er een pakketje gemaakt met voeding, hooi, strooisel zodat u niet moet gaan winkelen, het wordt thuis geleverd, u zit nooit zonder eten of verzorging middelen.

Dat is pas een leuk cadeau voor je lieverling, een eigen huisdiertje waar nog hulp bij hoort ook.

Prijs per maand kunt u verkrijgen door een mailtje te zenden.

De aanschaf van kooi en muis ook u dient dit wel af te halen, levende dieren worden echt niet verzonden!

Vera

Vera

20-03-2010 om 00:00 geschreven door Vera  

Niet voor overgevoelige lezers 

 Titel : Geschreven woorden

Als Ilse de fluwelen gordijnen opent tegen de middag, komen er felle lichtstralen als speren naar binnen geflitst. Vlug trekt ze de geopende gordijnen weer dicht. Het licht te fel, te wit, is pijnlijk om naar te kijken.De tijd tikt door, maar het leven lijkt op dit moment stil te staan. De kamer donker, niet opgeruimd, smeekt om hulp. Net als Ilse, die als een zieke vrouw zich opnieuw onder de dekens nestelt. Ook al zijn het warme dekens van lamswol Ilse krijgt het er niet warmer door, ze trekt de stukken verfrommeld deken verder tot tegen haar koude bleke wangen.

 De geur van de dekens is niet aangenaam.Veel te lang gebruikt, ongewassen.  Zelfs de lakens die anders zo heerlijk fris ruiken, zijn klam en onrein. De dag is al halverwege en voor Ilse is het nog geen ochtend zoals voor iedereen. Haar vingers, wrijft ze over haar pijnlijke schouder. Daarna doet ze hetzelfde met haar benen, zo tast ze stilletjes alle pijnlijke plaatsen af. Net alsof ze zich er wil van overtuigen wakker te zijn. Ilse is echt nog doodmoe, net alsof ze helemaal niet geslapen heeft.

Ondanks alles wat ze probeert, werkt er niets echt goed in haar leven. Ilse is niet ongelukkig, ze heeft gewoon te veel pijn. Daardoor heeft ze ook diep in haar lichaam het vreselijk koud. Dat soort koude dat je zelfs met vuur niet kan laten verdwijnen. De verwarming wordt hoger gezet, een deken wordt bij op het bed getrokken. Het oude bed dat al een hele periode beneden staat. Het is allemaal niet gegaan zoals verwacht. Ilse zal vandaag niet echt uit haar bed komen. Het is een prachtige winter, de ijspegels hangen te bengelen aan de bovenzijde van haar deur. Ze schitteren als kristallen in de middagzon. In de kamer is het net iets te donker. De sfeer is als bij nacht. Zelfs de dieren hier bij Ilse zijn gewend aan het te lang slapen, te laat opstaan, het niet genieten van zachte ochtendnevel, de geur van verse frisse lucht als de ramen opengaan om het huis te luchten. Het is net of hier staat de tijd al lang stil. Ondanks Ilse moedig is, leren leven heeft met de problemen lichamelijk. Heeft ze een belangrijke strijdt te voeren met het kwade. Het slechte dat iedereen probeert te pakken, op te slorpen.

De duivel die geniet van elke pijnscheut, van alle negatieve energie die in het leven ongewenst maar toch aanwezig is. De strijdt is al jaren geleden begonnen, toen Ilse nog niet eens wist dat ze aan het strijden was. De dag van vandaag beseft ze dat ook al is ze niet zo sterk meer, de strijdt nog steeds niet mag opgegeven worden. Het is nog niet het einde van de strijdt, maar eerder het begin. Telkens Ilse in het leven de moeite doet om wat te bereiken, gebeurd er iets eng. Zodat er nergens van genoten kan worden. Alles eindigt in het niets. De moed veel gebruikt is nog altijd niet ontladen; maar heel stevig aanwezig in heel Ilse haar wezen, haar zijn. Waar de innerlijke kracht van Ilse vandaan komt is apart. Als spirituele geïnteresseerde vrouw, vindt ze krachten waar anderen verloren lopen. De weg is ook voor Ilse zwaar en af en toe onbegaanbaar. Ze sleept zich verder tot ze de energie vindt die ze nodig heeft. Pijnlijke gewrichten houden haar tegen. Benadelen haar kansen die anders veel groter konden zijn. Het leven is hard, zelfs voor iemand die een gave heeft meegekregen, waar menige jaloers op zijn. Ilse is niet altijd even gelukkig met deze gave, het brengt geluk voor anderen die ze ermee helpt. Voor Ilse zelf betekend de gave alleen maar pijn, vermoeidheid.

Ze voelt het kwade naar haar grijpen als lange vlezige handen met vlijmscherpe nagels die zwart geschilderd zijn. Deze zwarte blinkende nagels zitten aan lange magere vingers, alsof ze er alle momenten af kunnen breken. De punten zien er scherp uit als een scheermes. Ze verdwijnen om steeds opnieuw naar haar te komen grijpen. Het kwade wil haar weinige energie afnemen, om zo helemaal van haar bezit te kunnen nemen. Haar gave zou heel goed van nut zijn voor het kwade. Daarmee kun je meer weten over mensen hun leven, innerlijk, het is een ongelooflijk wapen als je het bezit. Ilse gebruikt het al jaren positief om goed mee te doen. Het is dan ook bedoeld deze kracht in haar leven om daarvoor gebruikt te worden. Het is de periode dat het kwade de duivel regeert over de aarde.  De duivel wil deze strijdt kost wat kost winnen. Hij wil bewijzen aan het goede, dat het kwade altijd kan overwinnen. Dat het kwade de sterkste energie is die de mensen zullen en willen waarderen. Omdat wie het kwade eert, krijgt wat hij wil. Wie het goede in deze tijd wil volgen, heeft een leven van pijn, leed en strijdt.

 De duivel wil Ilse laten voelen, door steeds weer opnieuw haar alles af te nemen, dat hij sterker is. Ze hem zal moeten dienen, wil ze ooit nog iets aan haar leven hebben. Niet Ilse alleen, neen ook haar zoon wordt gelukkig zijn ontnomen. De pijn en verdriet, de ontgoocheling die in zijn ogen te zien is, doen Ilse heel erg pijn. De duivel doet dit alles om haar te laten begeven. Het is niet gelukt met Ilse zelf op te schepen met een pijnlijke ziekte, zelfs meerdere ziekten hielden haar niet van het goede weg. Al wat de duivel probeert brengt Ilse dichter bij het goede en de waarheid van het leven. Het is nooit gedaan of genoeg. Doordat Ilse van al de pijn en miserie niet ten onder gaat, plaagt de duivel ook haar zoon met een slechte gezondheid. Emotionele problemen, waarbij Ilse alleen maar lijdzaam kan toezien. Tranen zoeken hun weg, op haar ijskoude wangen, het doet haar veel verdriet om zo te moeten leven.  Als deze strijdt niet moest gestreden worden, kon Ilse aandacht geven aan de mensen die wachten in wanhoop, bang, ziek of verslagenheid. De energie die Ilse bezit door haar gave, wordt helaas door het kwade opgeslorpt als honing door een beer. Zonder energie kan Ilse haar krachten niet gebruiken. Heel voorzichtig geeft ze aan de weinigen die het echt nodig hebben, haar laatste sprankeltje energie. Om nadien zoals vandaag terug te vallen in pijn en vermoeidheid.

Wachtend op de volgende dag, die veel te lang wegblijft. Slapend doet Ilse energie op, maar het is niet voldoende. Ze voelt zich leeg, zo waanzinnig leeg binnenin. Het leven mooi en integer, koestert ze heel diep in haar hart. Wat kan en zou kunnen als het kwade die duivel niet zou bestaan. De strijdt zal zwaar blijven, al is er al zoveel gestreden in het verleden. Steeds weer opnieuw probeert de duivel haar te verleiden. Ilse wendt zich af, negeert hem. Hopend dat zo er ooit een einde zal komen aan de negatieve druk die er gebruikt wordt. Houdend van alle leven op aarde, trekt ze zich steeds weer op aan de liefde door alles gegeven, zonder iets terug te vragen. Haar hart is warm, haar ziel vervuld met verlangen naar goede betere tijden. Haar haren zitten in elkaar gestrengeld in knopen die ontstaan zijn door het slapen. Geen hulp voor dit probleem, niemand zal hier wakker van liggen. De fijne haren zitten volledig vast, net als haar innerlijke warmte die ze zo graag delen wil. Het is nog winter, de tijd van regen, wind ijs en sneeuw.

Koude nachten, koud van binnen en aan de buitenzijde. De sfeer is enkel goed aan de kachel die dapper verwarming doorgeeft aan wie er dichter bij wil komen. Ilse geniet van zijn overdaad, van de warme straling die net als liefde aanvoelen kan. De plannen gemaakt, niet volbracht blijven liggen smeken om de volgende stap. Er is geen mogelijke snelle oplossing voor de woonomgeving waarin Ilse leeft. Haar armen en handen kunnen niets verplaatsen. In de binnenzijde is Ilse de plannen aan het uitwerken, dromen van te kunnen handelen en maken van broodnodige acties, maken gebruik van haar slaperige periodes. Daarin geraakt alle leed, de karwei, het kwade overwonnen. Niet alleen in de omgeving van Ilse, ook in de hele wereld.

Het kwade, de duivel die iedereen het moeilijk maakt, geniet van de ellende verdeelt over onze wereld. Ook anderen moeten geloven aan dezelfde ellende die de duivel rond zich heen spreid. Gelukkigen onder de mensen, blijven gespaard, alleen de zwakkere die het goede voor het kwade verkiezen, lijden onder de tiran. Vleselijke lasten, pijnen, worden doorgegeven als een windvlaag tijdens een storm. Hulp wordt tegengehouden, situaties die verbeteren worden omvergeduwd, met de grond gelijk gemaakt. Helpende handen, worden misleid, weggestuurd, verleid door het kwade. Zodat er geen nieuwe oplossingen geboren kunnen worden. De dagen zijn te kort, de nachten te lang.

De plannen liggen onder het stof, weg te kwijnen zodat er geen nuttige dingen meer mee worden volbracht. Ilse bezwijkt niet aan deze dwang, de kracht die haar wil leiden naar de foutieve weg in het leven. Kwaad toelaten in het leven, is kwaad de leiding laten nemen. Dat kan ze niet laten gebeuren. Ilse lijd wel alleen, ze doorstaat de druk van het kwade liever zelf, dan dat het anderen kan gaan treffen. Ze wil niet dat het kwade bij anderen aankloppen kan, om hetzelfde daar te doen, als bij haar. Toegeven hieraan zal Ilse nooit. Daarvoor is het van veel te groot belang. De mensen die hier niet van op de hoogte zijn, zullen het ook niet te weten komen. Laat hen maar denken dat het kwade niet bestaat, het hen niets kan doen. Dat is beter voor iedereen. Ilse voert daarom haar strijdt alleen, moedig en soms wanhopig. Volhoudend dat dit de enige manier is om het ooit te overwinnen.

De dekens trekt Ilse dichter om zich heen, hopend dat ooit iemand of iets het kwade die duivel kan komen halen. Het is haar bedoeling van hem aan te kunnen, zodat hij anderen niets kan maken. Want niet alle mensen zijn sterk genoeg om zich van hem te weerhouden. Er zouden er opgeven, stilletjes wegkwijnen in het niets. De last dragend van velen, door het kwade bij zich te houden, wetende dat de duivel zich niet laat doen. Treft heel diep haar hart. Enkel hem stoppen op weg naar de zielen die niet bewust zijn van de aanwezig kracht. Dieper nog onder de dekens nu, de koude trotseren doet ze die al de pijn omvat. Telkens zich verweren tegen de negatieve stralen van deze oppermacht, drukt ze haar hoofd diep in het zachte kussen. Eerlijke tranen verlaten haar ogen, in een stroom van verdriet. Alle mensen houd ze van, waarom kan het kwade dat niet? Het is iets wat Ilse toch moet begrijpen, het kwade houd zeer veel van haar. Door haar ziel te willen, wijkt de duivel niet van haar zij. Hij zet alles op alles om de ziel te verwelkomen in zijn armen. De kracht wil hij gebruiken om anderen te lokken, de kracht die Ilse bezig van de liefde, het goede, wil hij misbruiken.

De strijdt zal verder gaan voor Ilse, steeds tijdens de koude nachten, dagen en jaren. Opgeven doet ze niet, het leven hoe vervult ook van pijn, verdriet, leed en verlies. Koestert ze het goede door warm verlangen, zodat God haar toch wel ziet. Dat is de enige van het goede, de ziel oppermachtiger dan de oppermacht van het kwade. Het goede gaat mee werkend in deze strijdt die Ilse levert jaar na jaar. Het goede staat altijd al aan haar kant, al was het ergens nog niet zichtbaar, het werd al langer aangevoeld, want Ilse reikte het goede haar hand. Zelfzeker kiest ze voor het goede, voor levensvreugde, voor gelukkig zijn. Al zal ze zelf hier niet veel van kunnen genieten, ze deed het van in het begin al niet voor zichzelf, maar om het tegen te werken venijn. Zodat alle mensen op aarde, gemakkelijk hun handen zullen kunnen reiken, aangenomen door het goede. Het kwade zal daardoor in een schaduw gaan staan. De duivel zal niets meer kunnen omzetten in venijn. Het goede heeft de kracht en gebruikt deze ook om de duivel ver weg te zenden, diep in de nacht. Het goede zal mensen keuzes geven en kiezen ze voor hem net als Ilse dat doet. Dan wordt het leven aangenamer voor de goede zielen, omdat God het zo altijd al heeft bedoeld. Het lijden in het leven is geen persoonlijk geboet.

De samenleving die elkaar omarmt, mensen verbonden met elkaar, om in het leven er voor elkaar te zijn, zonder redenen of doel. Oprechtheid, liefde tussen alle zielen. Houdend van het goede en van elkaar. Zonder vraagstellingen over het waarom.

Het leven is liefde, het is enkel daarom.

Auteur: Heymans Veerle

06-03-2010 om 00:00 geschreven door Vera