Men leven lang zal ik naar je zoeken, men leven lang zal ik je najagen, men leven lang zal ik je nodig hebben.
Zou me niet meer verschuilen, zou me niet meer verstoppen.
Jij houdt me op de been, jij geeft me de kracht,
zonder jou kan ik er niet komen, zonder jou kan ik niet vechten, zonder jou kan ik men hoofd niet meer boven water houden,
Op een dag zal ik je vinden, ik zal terug het lichtpuntje zien waar ik al een lange tijd naar zocht ik zal terug men lach op men gelaat kunnen toveren ik zal terug kunnen spreken met de stem die ik nu niet heb
Men gedachten gooi ik weg, men pijn - verdriet - tranen laat ik achter de pijn van binnen heeft me sterker gemaakt men angsten zullen veranderden in nieuwsgierigheid mijn woede zal veranderden in geluk
Ik zal je ooit vinden, ik zal je niet laten gaan, zullen samen vechten voor men normaal bestaan
Eenzaam dwaal ik rond, ben verloren in deze wereld, ben alleen gekend in de mijne.
drukke plekke, leuke einddoelen, gezellige terrasjes, ik hoor jullie wel maar zie je niet,
voel me altijd alleen met zoveel om me heen, wetend dat je naast me staat en dan je men hand vasthoud
soms voel ik me zoals: het kleinste steentje in de visbak, het papiertje dat ze juist op de grond hebben gegooid en waar ze nog eens op stappen, het dwarrelend sneeuwvlokje dat eenzaam om de grond valt het eenzame persoontje waar niemand iets van weet en niemand iets van kent
Wil me verstoppen wil me verschuilen, wil uren al men woede uithuilen.
Soms wil ik dat ik zoals: een boomwortel op de grond was, als je me niet ziet val je erover en merk je me wel op
