Vanaf de dag dat ik hoorde dat hij ernstig ziek was, wist ik dat het onwaarschijnlijk zou zijn dat ie er weer bovenop zou komen. Mijn zusjes zijn die bewuste zaterdag in november naar hem toegegaan. Hij was er verschrikkelijk aan toe. De arts van de huisartsenpost probeerde hem zover te krijgen om opgenomen te worden. Mijn vader zei dat hij de zondag nog met z'n dochters wilde doorbrengen en dan maandag opname, dat was goed. Hij heeft er voor moeten tekenen.
Ik had een paar keer per dag contact met m'n zusjes, voor hem, maar vooral voor mijn jongste zusje. Ik wist dat ze er niet tegen kon. Toen ik zondag belde nam mijn oudste zus op en zei voor ik 't wist: 'Hier pa, Simone is aan de telefoon'. Dat moment voelde ik haat voor haar, maar wat kon ik doen? Ik belde tenslotte zelf. Eigen schuld, dikke bult, zeggen ze hier in Holland soms. Ik hoorde pa me gedag zeggen op een manier waaruit bleek dat ie blij was, alleen...ik was 't niet.
Toch mijn fatsoen gehouden en op een zakelijke wijze naar z'n wel en wee gevraagd: hem gezegd dat ie de volgende dag de nodige onderzoeken gewoon moest laten doen, dat ik ook de nodige rot onderzoeken moest ondergaan(en dat was waar),..DUS... Nadat hij dat beloofde hing ik op.
De volgende dag, maandag, is ie naar het ziekenhuis gebracht.
Ik heb hemel en aarde bewogen om mijn vader niet op dezelfde dag als de sterfdag van mama te laten doodgaan. Geschreeuwd, gevloekt en vervloekt heb ik hem voor als ie 't waagde om op haar sterfdag dood te gaan. Dat had hij niet verdiend. Het zou een soort heiligschennis zijn. Wel, hij heeft me dat respect betoond voor zover je dat kunt zeggen. Of God vond dat ook niet kunnen.
Wat ik zeker weet, is dat hij heeft geweten dat ik er zo over dacht.
Ben je blij dat je in de hemel bent? Wat dacht je toen je zag dat pa binnen vijf maanden na jouw 'dood', hertrouwde... Ik wed dat jij weet waarom hij dat heeft gedaan, net als ik. Twee jaar later volgde de scheiding. Ook dat verbaasde me niet. De grootste schuld daaraan lag bij hem. Enfin, hij is nu al bijna zes jaar bij jou daarboven. Hoe ik dat weet doet er niet toe.
Laten we het over iets anders hebben. Heb je gezien dat ik met mijn jeugdliefde ben getrouwd? Het is vroeger een jaar uit geweest. Op een dag kwam ik hem tegen en we praatten wat. Thuisgekomen straalde ik kennelijk nog steeds want je vroeg meteen wat er was. Op mijn antwoord zei je: ja kind, oude liefde roest niet. Ik heb vaak aan die woorden teruggedacht. Hoe waar bleken ze te zijn.
Heb je onze zoon en dochter gezien? Je kunt trots op ze zijn. Heb je gezien hoe we vijf december('k weet het, is nog ver weg)en onze verjaardagen vieren? De voorpret begint altijd al bij het kopen van het eerste cadeautje. Het hoeft niet duur te zijn, een euro kan al genoeg zijn. Het gaat er om dat je onverwachts tegen iets aanloopt waarvan je zeker weet dat hij/zij dat heel leuk zal vinden.
Manlief en ik hebben veel meegemaakt. Daardoor zijn er verdriet, boosheid en andere dingen in ons leven gekomen. Af en toe steekt het de kop weer op. Mam, heb je nu echt nooit gemerkt dat me iets ergs is overkomen, die ene zomer? En ook dat me opnieuw een misdrijf is aangedaan +/- negen jaar geleden. Gelukkig weten de kinderen daar niet alles van. Er zijn ups en downs(bij mij, niet bij manlief: hij is een nuchter type), maar onze kracht ligt vooral in humor en misschien ook wel in geloof. Dat laatste, daar ben ik nog niet over uit.
Weet je mam...ik wil 't je toch vertellen: ik mis een bepaald stukje gevoel, niet ten opzichte van de kinderen en manlief. Nee, ik ben nooit door jou geknuffeld en dat heb ik altijd gemist. Zelfs nu nog. Als het ooit mijn tijd is, mag ik dan tegen jou aanliggen? En wil je me dan alsnog kalmeren met je stem, zachtjes zingend. Ik luisterde vroeger altijd als je zong. Helaas heeft een van de anderen jouw stem ge-erfd. Ik ben er wel 'ns kwaad om geweest. Nu niet meer hoor mam.
Ik ben Gladys
Ik ben een vrouw en woon in Wijdemeren (Nederland) en mijn beroep is nu even geen beroep. Geef wel les als vrijwilligster..
Ik ben geboren op 15/11/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: trijdschriften en non-fictie lezen/op een terrasje praten met vriendinnen, maar ook mensen kijken/ verschillende crime-s.
Door een gezondheidsprobleem kan ik af en toe niet goed nadenken. Ik hoop dat jullie mij weten te vinden. Ik heb niet go
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
