Sinds vijf weken weet ik dat iemand waarvan ik hou, een knobbeltje heeft. Ook weet ik dat ze het knobbeltje al langer heeft, want toen ze 't me vertelde, zei ze dat het groter was geworden.
De aard van het knobbeltje baart me zorgen. Ik vroeg of ze al een arts had gesproken. Zoals ik al verwachtte was het antwoord ontkennend. Ik zei haar, zo snel mogelijk naar de huisarts te gaan. Die bleek op vakantie te zijn, drie weken nog.
Even later zei ze, dat ze meteen daarna zou gaan. Ik heb nog niets gehoord. Weet daardoor dat ze nog niet is geweest en heb besloten haar even niet te bellen.
Wel sms ik haar zo'n twee keer per week. Er staat niet echt iets bijzonders in, maar daardoor weet ze dat ik er voor haar ben als ze me nodig heeft.
Mijn gevoelens omtrent deze hele situatie? Vanbinnen kook ik van woede, wetende dat ze liever haar kop in 't zand steekt dan naar de dokter te gaan.
Toch is het niet aan mij, haar meer dan een keer te zeggen wat ze moet doen. Zelf weet ik altijd liever waar ik aan toe ben, maar ik heb geleerd dat mensen in heel veel opzichten van elkaar kunnen verschillen. En dat ik dat moet respecteren.
Ik ben Gladys
Ik ben een vrouw en woon in Wijdemeren (Nederland) en mijn beroep is nu even geen beroep. Geef wel les als vrijwilligster..
Ik ben geboren op 15/11/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: trijdschriften en non-fictie lezen/op een terrasje praten met vriendinnen, maar ook mensen kijken/ verschillende crime-s.
Door een gezondheidsprobleem kan ik af en toe niet goed nadenken. Ik hoop dat jullie mij weten te vinden. Ik heb niet go
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
