Vrijdag hebben we niet veel gedaan. Eduardo en ik zijn naar de volkswijken gelopen op zoek naar het meisje dat Sjim zijn haar gaat doen. vanessa verdient haar geld met het leggen van vlechtjes, een soort Afrikaans kapster. Ze is met ons mee gegaan en heeft een rastakapsel gemaakt bij Sjim. Dit duurde zo ongeveer twee uur. Ondertussen wat gelezen en TV gekeken. Toen ze klaar was zijn we de stad ingegaan om nog het een en ander te doen (bank, mails, ..). Na het eten ge-yahtzeet.
Zaterdag was de geplande visdag. Eduard heeft een boot geregeld van een man in diezelfde volkswijk. Hij was bereid met ons een dagje te gaan vissen. Wij betaaden de benzine en olie. De man is zelf visser en kon ons als geen ander uitleggen hoe dat in zijn werk gaat. De boot lag in de rivier, mar we gingen eerst de zee op naar de vissershaven. Hij moest daar lokaas kopen voor zijn visserij van de nacht. Dit moest voor drie uur, dus gingen we dat eerst doen zodat we daarna niet meer op de klok hoefden te kijken. We besloten om op de rivier te gaan vissen omdat de zee nogal wild was die dag. Ook met zwemmen is de zee onbetrouwbaarder. Na een eind te hebben gevaren hebben we het net uitgegooid (80 m). Daarna hebben we hengels gemaakt met visdraad, haak en stukjes lood. Even wennen met het ingooien maar na een tijdje lukte dat wel. Maar ondanks onze inspanningen weinig resultaat.. Dan weer een eind gevaren (Sjim en Wout om beurten gestuurd) en het net binnengehaald. Slechts één vis ! Dan maar beter gaan zwemmen, dat kunnen we beter. Het water was zalig en zoet. Na al dat zeewater wel eens lekker. Rond 16.00u vaarden we huiswaarts. Toch nog even naar het strand omdat Wout en Eduardo nog graag even in de golven wilden springen. Na een grote pizza weer naar huis.
Woensdag 13 augustus Eerst ben ik de weblog gan bijschrijven in een internetlokaal hier vlakbij. ´s Middags zijn we naar Tonsupa gegaan met de bus, waar we werden opgewacht door Guido Van Moll, een Belg die al lang in Ecuador woont. Hij werkte eerst voor Vredeseilanden en nu voor de gemeente Muisne. Met zijn vrouw runt hij nog een restaurant en een hostal. Na ons geinstalleerd te hebben in het hostal zijn we gaan eten in zijn restaurant: La Terraza de Flandes. En ook al was hun kaart gevarieerd, we kozen toch voor een grote salade met frietjes en mayonaise. En weer van die overheerlijk verse fruitsappen. En om het vakantiegevoel te vergroten zijn we gaan zwemmen (zalig strand) en in een barretjes in het zand een cocktail gaan drinken.
Donderdag gingen we vroeg op pad naar Muisne. Dit is een eiland, en het laatste stukje was dus met de pont. Op het eiland wonen zo´n 7000 mensen, vrijwel allemaal afhankelijk van de opbrengst van de mangrovebossen. Op het eiland zijn vrijwel geen auto´s, lekker rustig dus. We gingen met Fanny (medewerkster van Guido) op zoek naar een bootje (met bestuurder) die ons een paar uur door de Mangroves zou varen. Dit was een mooie tocht, ten eerste omdat varen altijd leuk is, maar ook omdat het landschap uniek is. De specifieke begroeing qua bomen en de vele vogels en de rode krabbetjes. Ons doel was te zien hoe de industriele garnalenproductie een gevaar betekent voor de mangroves. De lokale mensen vissen ook op garnalen, kreeftjes, krabben en vissen. Dit doen ze al hun historie lang. Ze leven hiervan. Maar sinds de "garnalenboom" (de gegroeide consumptie in het Noorden) komen er grote bedrijven ook garnalen kweken op grote schaal. Ze kappen hiervoor stukken bos om en leggen een soort van zwembaden aan waar ze met veel chemische middelen en antibiotica worden geproduceerd. Na een paar jaar is de grond volledig vergiftigd. dan hakken ze een nieuw stuk om en gaan zo verder. En na een tijd is er van de mangrove niet veel over, idem voor de economische mogelijkheden van de lokale bevolking. De lokale mensen merken dat hun opbrengsten met sprongen minder wordt. In het dorpje Las Manchas waar we even stopten om met de bevolking te babbelen was dat de meest gehoorde klacht. Er wonen nu nog 25 families, vroeger was dat ook veel meer. Voor de kinderen is er geen toekomst meer. Milieuorganisaties klagen dit wel aan, maar er wordt weinig voor alternatieven gezorgd voor hen. Vanuit de gemeente probeert men dit aan te pakken, bv toeristische activiteiten. Na een paar uur varen en het middagmaal zijn we met de auto het Noordelijke deel van Muisne (canton, dus niet het eiland) gaan verkennen. Langs groen velden en heuvels, kwamen we langs mooie baaien met pittoreske dorpjes. Dit stuk zee is reservaat, waar in samenspraak met de bevolking aan duurzame visserij wordt gedaan. Het gebied nodigt uit om te fietsen, en dat is ook iets waar Guido aan denkt om dit ook toeristisch te ontginnen. Terug in Muisne zijn we naar huis gebracht door Guido. Vroeg ons bed in, na een leerzame en prachtige dag.
Maandag: Eduardo brengt Carlos naar school en vetrekt zelf naar zijn werk. Tussendoor veegt en dweilt hij het hele huis. Zalig zo´n man in huis. Zowel Sjim als Wout hadden nog wat last van hun maag en verñoeidheid. Het reizen begint in te werken op hun fysiek. Maar ze klagen nooit, gewoon een daje rustig aan. Rond 11u kwam Eduardo terug van zijn werk en zijn we de stad in gegaan. Het centrum verkend en daarna de volkswijken. Zonder hem hadden we dat laatste niet gedaan. Eduardo heeft 7 jaar in deze wijken gewerkt als sociaal werker en iedereen kenden hem. Dat gaf een vertrouwd gevoel. Het blijft shockerend te moeten vaststellen hoe een groot(ste) deel van de bevolking op aarde moet leven. Ook voor de jongens zijn dergelijke wandelingen wel leerzaam. Ook de uitleg van onze gids erbij. We zijn op bezoek geweest bij een kinderopvang, dit wordt gerund door moeders van de wijk. Eduardo doet hier op zaterdag vrijwillgerswerk met jongeren (scouts). Hij is nu bezig jongeren op te leiden om hem op te volgen. Daarna zijn we met de taxi (zijn neef) naar de haven gegaan. De bootjes kwamen binnen met grote tonijnen. Pittoresk aan de ene kant, hard aan de andere, want een paar dagen op zee in zo´n klein bootje (zonder overdekking) zal geen pretje zijn. De jongens hebben een eerste verse kokosnoot gedronken/gegeten. Na het middagmaal zijn we naar een internetcafe geweest. Ik had Eduardo beloofd te helpen met zijn eindverslagen voor zijn werk. In hun kantoor hebben ze nog geen PCs. Het was een invenstaris van alle volkswijken over buurtorganisaties, hij werkt voor een organisatie die zich bezig houdt met drugspreventie. Dit heeft ons 4 uur beziggehouden. De jongens zaten op andere PC te chatten.. ik heb ze niet gehoord. ´s Avonds spelletjes gedaan: kaarten (pesten/ezelen) en dobbelen.
Dinsdag: Weer een rustig begin. Sjim slaapt graag uit en Wout leest in zijn boek. ´s Middags naar het strand geweest. Veel rustiger en mooier dan Atacames, vonden we toch. Na het eten (rond 16u) afgesproken met Guido Van Moll, een Belg die in Muisne voor de gemeente werkt. We hebben op onze beurt afgesproken dat we morgen twee daagjes bij hem op bezoek gaan. Doel is zijn werk en de problematiek van de streek te leren kennen. Dus meer volgt later. Op weg naar huis nog wat DVDs gekocht van films (illegale versies voor 1 $), zodat de jongens zich ´s avonds niet vervelen als Eduardo en ik nog zitten te kletsen. Carlos hebben we deze keer te voet gehaald, om nog wat te kunnen wandelen.
´s Nacht wakker geworden van een muis die naast ons was begonnen aan een broodje dat nog in Carlos zijn tas zat. En aangezien Eduardo en ik op de grond slapen ( ja, ja, op de stenen vloer zonder matras. De jongens liggen in het bed) vond ik dat iets te dichtbij om verder te kunnen slapen. Broodje buiten gezet en muis is gevolgd.
Zondag gingen we, net als velen, een dagje strand doen in Atacames, blijkbaar "the place to be". Na een lekker ontbijt (alweer lang geleden dat we onze eigen koffie hebben gezet en de tafel gedekt) zijn we op weg gegaan. Toen de bus vertrok zakte hij direct door zijn vooras...Een grote klap en veel lawaai. Iedereen eruit en naar een andere bus. Veel geduw en getrek. Daarna bleek dat we weer in een andere bus moetsen. Weer veel geduw. Onderyussen had ik het spel door en duwde ik maar net zo hard mee. Ik merk toch dat de mensen hier anders zijn dan in de bergen (Sierra). Het tropisch klimaat zal hier mee te maken hebben. Na een half uur kwamen we aan. Nog een stukje lopen langs de vele handeltjes en winkeltjes kwamen we aan op het strand. Wat verderop was het rustiger en daar konden we dan eindelijk genieten van de lang op gewachte duik in de Stille Oceaan. het water was precies op temperatuur, niet te warm, niet te koud. Na de zwem- en strandbeurt gingen we nog wat eten. Dat was niet zo´n succes, voor mij toch. Het eten was prima, daar niet van. Maar het lawaai dat er is, de muziekinstallaties op volle sterkte, is echt teveel om mijn goede humeur te bewaren. Je kunt geen woord met elkaar wisselen, en het is ook drie muziekinstallaties door elkaar. Nu ja, snel eten en wegwezen. Die was ook nog eens overvol, maar halverwege konden we toch allemaal zitten. Duwen en trekken leert snel. Carlos had ik op schoot. Die had nergens last van, want was inmiddels in diepe slaap gevallen. Thuisgekomen de was gedaan en nog wat TV gekeken. Olympische Spelen op elke zender.
Allereerst HARTELIJK GEFELICITEERD OMA !! Met je 83ste verjaardag, en nog vele jaren in gezondheid en geluk ! We komen na onze reis snel langs om de taart op te eten. Maar dat hebben we net ook al aan de telefoon gezegd, gelukkig was de verbinding goed.
Zaterdag zijn we met de bus naar Esmeraldas gereisd. Maar eerst zijn we langs de artesania markt gegaan, om wat souveniertjes te kopen. In de bus was het deze keer de beurt aan Sjim om de bus een keer te laten stoppen, zo hebben ze allebei hun portie gehad en zijn hopelijk hun magen gewend aan het nieuwe eten en het klimaat.. De aankomst in Esmeraldas was goed: we werden opgevangen door een horde taxichauffeurs die al wisten te zeggen dat we opgewacht werden door Eduardo. Met een gsm werd hij verwittigd van de aankomst. We zijn naar zijn huis gegaan. Dit was ook voor mij de eerste keer, want hij woont hier pas sinds anderhalve week. Er staat nog niet veel in, de verhuis moet nog gedaan worden. Maar dat mag de pret niet drukken, als we kamperen hebben we nog minder gerief. De wijk ligt iets buiten het centrum, zou een rustige wijk moeten zijn, behalve in het weekend. Volkssport nummer 1 is hier het winnen met de grootste en sterkste geluidsinstallatie. Voor ons even wennen.
Onze reis
